Vedica Singh - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Το περιστατικό στοίχισε τη ζωή και στα 10 άτομα που επέβαιναν στο αεροσκάφος, συμπεριλαμβανομένων των 3 μελών του πληρώματος της πτήσης. Σημειωτέον, οι ΗΠΑ ενέπλεξαν αμέσως τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στις συνθήκες του θανάτου του Πριγκόζιν. Ωστόσο, η κατάσταση είναι πολύπλοκη απαιτώντας μια πιο προσεκτική εξέταση.
Το αεροπορικό δυστύχημα
Η Rosaviasta, η ρωσική υπηρεσία αερομεταφορών, αποκάλυψε ότι ο Yevgeny Prigozhin ήταν μεταξύ μιας ομάδας 10 ατόμων στο αεροσκάφος που συνετρίβη τραγικά. Το αεροπλάνο εκτελούσε το δρομολόγιο από τη Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη και συνάντησε τη μοίρα του κοντά στο χωριό Kuzhenkino στην περιοχή Tver της Ρωσίας.
Το περιστατικό συνέβη περίπου στις 3:19 GMT, χαρακτηριζόμενο από μια απότομη κάθετη κάθοδο του αεροσκάφους. Μέσα σε ένα μόνο διάστημα τριάντα δευτερολέπτων, το αεροπλάνο κατέβηκε σε ένα εκπληκτικό ύψος 8.000 ποδιών.
Οι ρωσικές αρχές έχουν αναλάβει εκτενή έρευνα για να διαπιστωθεί η βαθύτερη αιτία του περιστατικού. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το δυστύχημα οδήγησαν σε ποινική έρευνα για να εξακριβωθούν τα αίτια της τραγωδίας.
Ποιος σκότωσε τον Πριγκόζιν;
Μετά τη συντριβή του ιδιωτικού αεροσκάφους του Πριγκόζιν, ο Τζο Μπάιντεν υποστήριξε εμμέσως την πιθανή εμπλοκή του Βλαντιμίρ Πούτιν στο περιστατικό. Δήλωσε: «Δεν ξέρω τι συνέβη, αλλά δεν εκπλήσσομαι. Δεν υπάρχουν πολλά που συμβαίνουν στη Ρωσία πίσω από τα οποία δε βρίσκεται ο Πούτιν. Αλλά δεν ξέρω αρκετά για να μάθω την απάντηση».
Οι Ουκρανοί αξιωματούχοι, από την πλευρά τους, ερμήνευσαν τη συντριβή ως πιθανή προειδοποίηση προς τις ρωσικές «ελίτ». Αντιλαμβάνονται το περιστατικό ως εμβληματικό της εσωτερικής δυναμικής ισχύος και των εντάσεων στη ρωσική πολιτική και οικονομική σφαίρα.
Η κόντρα του Πριγκόζιν με τον ρωσικό στρατό και η υποτιθέμενη συμμετοχή του σε ένοπλη εξέγερση κατά του καθεστώτος του Πούτιν τον Ιούνιο τροφοδότησε εικασίες στα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Τώρα δηλώνουν πως τέτοιες συγκρούσεις μπορεί να έδωσαν στο ρωσικό κράτος κίνητρο εκδίκησης.
Γιατί ο Πούτιν δεν μπορεί να είναι αυτός που βρίσκεται πίσω από αυτό;
Οι κερδοσκοπικοί ισχυρισμοί για μια μάχη εξουσίας μεταξύ του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Γιεβγκένι Πριγκόζιν, που κυκλοφόρησαν από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, είχαν οδηγήσει στην εικασία ότι το υποτιθέμενο πραξικόπημα με τον Πριγκόζιν είχε στόχο να υπονομεύσει την κυβέρνηση του Πούτιν. Αυτές οι φήμες είχαν προκαλέσει μια πιο προσεκτική εξέταση της φύσης της σχέσης τους, με ερωτήματα που προέκυψαν σχετικά με την έκταση της συμμαχίας τους.
Ωστόσο, η πιο προσεκτική εξέταση των διαθέσιμων στοιχείων παρέχει μια αντίθετη προοπτική. Το πραξικόπημα, αντί να αποτελεί πρόκληση για την εξουσία του Πούτιν, φάνηκε να ευθυγραμμίζεται με ένα υπολογισμένο σχέδιο που επινόησε ο ίδιος ο Πούτιν. Το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα φαινόταν να είναι η εξάλειψη της φατρίας κατά του Πούτιν εντός του ρωσικού στρατού. Σε αυτό το πλαίσιο, το πραξικόπημα μπορεί να ήταν περισσότερο ένας στρατηγικός ελιγμός για εσωτερική εξυγίανση παρά μια εξωτερική απειλή για την διακυβέρνηση του Πούτιν.
Η δυτική ερμηνεία του πραξικοπήματος δεν έχει απήχηση στην εσωτερική δυναμική της Ρωσίας. Η σημασία του Ομίλου Wagner στη συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία, μια σύγκρουση που ο Prigozhin έχει κατηγορήσει ως προσβολή για τη Ρωσία, υπογραμμίζει την ευθυγράμμισή του με τα συμφέροντα της Ρωσίας. Επιπλέον, οι αυξανόμενες δραστηριότητες του ομίλου σε περιοχές όπως η Αφρική, ιδιαίτερα στο Σαχέλ, έχουν ενισχύσει τη γεωπολιτική επιρροή της Ρωσίας.
Prigozhin: Μια απειλή για τις ΗΠΑ
Η Ομάδα Wagner του Yevgeny Prigozhin είχε αναδειχθεί ως σημαντικός παίκτης με επιπτώσεις που εκτείνονται πέρα από το άμεσο θέατρο της σύγκρουσης. Η εμπλοκή της Βάγκνερ στον πόλεμο στην Ουκρανία ήταν εμφανής και οι επεκτεινόμενες δραστηριότητές της στην Αφρική έχουν τραβήξει την προσοχή της Δύσης.
Μια αξιοσημείωτη περίπτωση εμπλοκής της Βάγκνερ αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του Νίγηρα, εκθέτοντας το ρόλο της ομάδας στην ενορχήστρωση της πλοκής. Επιπλέον, η μαζική στρατολόγηση στρατευμάτων της Βάγκνερ στην Αφρική σήμαινε τις φιλοδοξίες της για επέκταση, μετατρέποντας δυνητικά την ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία (PMC) σε μια τρομερή διηπειρωτική δύναμη.
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι ελιγμοί της Βάγκνερ κοντά στα πολωνικά σύνορα είχαν εγείρει ανησυχίες σχετικά με την ικανότητά της να απειλεί συμμάχους και συμφέροντα του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη.
Το ιστορικό του Prigozhin στη συνεργασία με τα συμφέροντα της Ρωσίας εκτείνεται πέρα από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Η προδοσία του προς την εμπιστοσύνη των ΗΠΑ, με τη διευκόλυνση της μεταφοράς αμερικανικών πυρομαχικών στη Ρωσία, αποκαλύπτει ένα περίπλοκο πλέγμα γεωπολιτικής ισχύος.
Αναφορές που υποδεικνύουν την πρόσβαση της Wagner σε συγκεκριμένους τύπους πυρομαχικών, όπως το τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή Orsis T-5000 εξοπλισμένο με πυρομαχικά Hornady, τόνισαν τις δυνατότητες και την πιθανή εμβέλεια της ομάδας. Περαιτέρω πολυπλοκότητα προέκυψε από την υπόδειξη ότι οι ΗΠΑ μπορεί να προσπάθησαν να ασκήσουν μόχλευση μέσω Βάγκνερ εναντίον του Πούτιν παρέχοντας όπλα ως απάντηση στην εσωτερική δυναμική της Ρωσίας.
Οι ενέργειες του Prigozhin έθεσαν αμφιβολίες για τη δυναμική μεταξύ του PMC και των ΗΠΑ. Η υποτιθέμενη προδοσία του μεταβιβάζοντας την φύλαξη των όπλων που παρασχέθηκαν από την Αμερική στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα των δεσμεύσεών του. Επιπλέον, η έλλειψη έκπληξης του Τζο Μπάιντεν για τον θάνατο του Πριγκόζιν εγείρει ερωτήματα σχετικά με τον βαθμό στον οποίο οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών γνώριζαν την κατάσταση γύρω από τη Βάγκνερ και τον ηγέτη της.
Η πίστη του Prigozhin στη Ρωσία και η μακροχρόνια ευθυγράμμισή του με τα συμφέροντά της υποδήλωναν ότι το υποτιθέμενο πραξικόπημα ήταν ένα προπέτασμα καπνού και όχι ένας γνήσιος αγώνας εξουσίας εναντίον του Πούτιν. Η δήλωση του Προέδρου Μπάιντεν και άλλοι παράγοντες εγείρουν ερωτηματικά, τα επικρατέστερα στοιχεία υποδεικνύουν όντως τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ στο θάνατο του Πριγκόζιν.
Οποιαδήποτε δολοφονία απαιτεί μέσα, κίνητρα και ευκαιρίες. Ενώ ο Πούτιν είχε μέσα και ευκαιρίες, δεν είχε ποτέ το κίνητρο, όσο για το ΝΑΤΟ, είχε και τα τρία.