Στη συνάντηση ανώτατου επιπέδου μεταξύ Κινέζων και Τούρκων αξιωματούχων από το 2011, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καλωσόρισε τον Κινέζο υπουργό Εξωτερικών Wang Yi - επίσης μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας - στα τέλη του περασμένου μήνα στην Άγκυρα.
Erman Çete - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Σύμφωνα με τους τουρκικούς λογαριασμούς, η κυρίαρχη ατζέντα στο τραπέζι ήταν η προώθηση αμοιβαία επωφελών οικονομικών ζητημάτων. Μετά την ιδιωτική τους συζήτηση, ο πρόεδρος της Τουρκίας εξέφρασε την επιθυμία του να επισπεύσει τις προσπάθειες για την ευθυγράμμιση της Πρωτοβουλίας Belt and Road (BRI) της Κίνας με την Πρωτοβουλία Middle Corridor (MCI) της Τουρκίας και να ξεκινήσει την πρώτη συνάντηση της Ομάδας Εργασίας Υψηλού Επιπέδου που συστάθηκε για το σκοπό αυτό.
Ωστόσο, η απεικόνιση του γεγονότος από τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης πρότεινε μια βαθύτερη γεωπολιτική ατζέντα. Σύμφωνα με το CGTN, ο Ερντογάν είπε στον Yi πως η Άγκυρα δεν υποστηρίζει την εντεινόμενη εκστρατεία του ΝΑΤΟ στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και είναι πρόθυμη να διατηρήσει την επικοινωνία και τον συντονισμό με το Πεκίνο για διεθνή και περιφερειακά ζητήματα όπως η κρίση στην Ουκρανία.
Το ρεπορτάζ σημείωσε ότι έγινε επίσης αναφορά στις πρόσφατες εντάσεις ΗΠΑ-Κίνας, με τον Ερντογάν να επιβεβαιώνει πως «η Τουρκία τηρεί την αρχή της μίας Κίνας και πιστεύει ότι η ανάπτυξη της Κίνας δεν αποτελεί απειλή».
Η σημασία αυτής της συνάντησης έγκειται στον αυξανόμενο όγκο εμπορίου μεταξύ Τουρκίας και Κίνας, ο οποίος αυξήθηκε κατά πάνω από το ένα τρίτο μεταξύ 2015 και 2021 (από 27,3 δισεκατομμύρια δολάρια σε 36 δισεκατομμύρια δολάρια), σύμφωνα με το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών. Ενώ η Τουρκία κάποτε φιλοδοξούσε να μιμηθεί την επιτυχία της Κίνας, τώρα λειτουργεί ως εξαγωγέας ημι-ανεπτυγμένων πρώτων υλών στον πολύ πιο προηγμένο αντίστοιχό της. Η Τουρκία εξάγει διάφορα αγαθά, όπως μάρμαρο, μέταλλα και μεταλλεύματα, ενώ εισάγει προϊόντα υψηλής τεχνολογίας όπως τηλέφωνα και μηχανές επεξεργασίας δεδομένων από την Κίνα.
Η αναγνώριση της Τουρκίας από το Πεκίνο ως περιφερειακής δύναμης
Η συμβολή του BRI και του MCI αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από οικονομικούς δεσμούς. υποδηλώνει μια ευρύτερη γεωπολιτική αναδιάταξη. Ο στρατηγικός αναλυτής Shaoyu Cen με έδρα τη Σαγκάη πιστεύει πως η Κίνα αναγνωρίζει την ανάγκη να συνεργαστεί με περιφερειακές δυνάμεις για την επιτυχή εφαρμογή του BRI, λέγοντας στο The Cradle:
«Εφόσον η Τουρκία βοηθά στην σταθεροποίηση αυτής της περιοχής και στην ενίσχυση της συνδεσιμότητας, η Κίνα θα χαρεί να τη δει να παίζει σημαντικό ρόλο ως περιφερειακή δύναμη. Αν μπορέσει να εξισορροπήσει τις ΗΠΑ σε ορισμένα ζητήματα, θα ήταν ακόμα καλύτερα».
Για τον Cen, το κύριο εμπόδιο στο δρόμο για πιο εγκάρδιες σινο-τουρκικές σχέσεις είναι το ζήτημα των Ουιγούρων στην περιοχή Xinjiang της Κίνας. «Η Τουρκία επέκρινε πάντα την Κίνα για το θέμα για χρόνια. Ορισμένοι Τούρκοι θεώρησαν ακόμη και το Σιντζιάνγκ ως μέρος της παντουρκιστικής φιλοδοξίας», λέει ο αναλυτής. Παρόλα αυτά, το να ονειρεύεσαι την ανάμειξη στο Xinjiang «είναι ακριβώς μια πράξη υπερβολής για την Τουρκία».
Σήμερα, η Άγκυρα βρίσκεται στο σημείο τομής αντικρουόμενων γεωπολιτικών συμφερόντων Ανατολής-Δύσης, ιδιαίτερα όσον αφορά την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Ο Umit Alperen, επισκέπτης καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Chengchi της Ταϊβάν, ενημερώνει το The Cradle ότι η προσέγγιση της Άγκυρας στην Ασία-Ειρηνικό είναι κυρίως οικονομική, παρά πολιτική ή με επίκεντρο την ασφάλεια:
«Η αυξανόμενη αλληλεπίδραση του ΝΑΤΟ με την QUAD και την AUKUS καθώς και με την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα στον Ινδο-Ειρηνικό δεν εξυπηρετεί «άμεσα» τα συμφέροντα της Τουρκίας. Δεν είναι πλέον μυστικό πως ο κύριος στόχος της αυξημένης δραστηριότητας του ΝΑΤΟ στον Ινδο-Ειρηνικό είναι να περιοριστεί η σφαίρα επιρροής της Κίνας στην περιοχή. Η Τουρκία δε θέλει να είναι ένα «ορατό» μέρος του ΝΑΤΟ που υπερβαίνει τη δική της σφαίρα, μια δύναμη που περιορίζει την Κίνα».
Για τον Alperen, αν και η Τουρκία δεν έχει ακόμη βελτιώσει τις σχέσεις της με τη Δύση, είναι φυσικό να μη θέλει να ανταγωνιστεί την Κίνα σε περιοχές που δεν είναι στην άμεση σφαίρα των συμφερόντων της.
Ωστόσο, η Άγκυρα αντιμετωπίζει μια λεπτή πράξη εξισορρόπησης: η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να αντισταθεί ανοιχτά στη στρατηγική του ΝΑΤΟ για την Ασία-Ειρηνικό λόγω των βαθιών οικονομικών της δεσμών με χώρες όπως η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα. Η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας έχει επίσης σημαντική συνεργασία με τη Νότια Κορέα.
Σύμφωνα με τον Alperen, είναι απίθανο η Τουρκία να αντιταχθεί στη συμπερίληψη της Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας στη στρατηγική του ΝΑΤΟ για την Ασία-Ειρηνικό: «Η Τουρκία πιθανότατα δε θα αντιταχθεί στην στρατηγική του ΝΑΤΟ στον Ινδο-Ειρηνικό, αλλά θα παράσχει τη σιωπηλή υποστήριξή της».
Επικαλυπτόμενες πρωτοβουλίες του Δρόμου του Μεταξιού
Ο Μεσαίος Διάδρομος είναι μια σιδηροδρομική διαδρομή μεταφοράς, που συνδέει την Ευρώπη μέσω της Κίνας, της Κεντρικής Ασίας, του Καυκάσου και της Τουρκίας. Αυτός ο διάδρομος, γνωστός ως Trans-Caspian East-West-Middle Corridor Initiative, είναι ένα κρίσιμο συστατικό της ιστορικής αναβίωσης του Δρόμου του Μεταξιού. Για την Τουρκία, ο Μεσαίος Διάδρομος αντιπροσωπεύει την υλοποίηση ενός μακροχρόνιου παντουρκιστικού ονείρου: μια άμεση σύνδεση με την Κεντρική Ασία μέσω του Καυκάσου.
Στο πλαίσιο του BRI της Κίνας, ο Μεσαίος Διάδρομος χρησιμεύει κυρίως ως συμπληρωματική διαδρομή. Ωστόσο, για την Τουρκία, έχει μεγαλύτερη σημασία καθώς ενισχύει τους δεσμούς της με τα τουρκικά κράτη στην Κεντρική Ασία. Αυτή η διασύνδεση μεταξύ του BRI και του MCI θέτει επίσης προκλήσεις, καθώς φέρνει την Κίνα και την Τουρκία σε ανταγωνισμό για το ευρωπαϊκό εμπόριο.
Ο Alperen λέει στο The Cradle: «Για την ευρωπαϊκή αγορά, τα προϊόντα της Κίνας και της Τουρκίας δεν είναι συμπληρωματικά μεταξύ τους, αλλά μάλλον εναλλακτικές». Υποστηρίζει πως η αύξηση του μεριδίου αγοράς της Κίνας στην Ευρώπη προκαλεί μείωση του μεριδίου αγοράς της Τουρκίας στην Ευρώπη, και αυτό ισχύει και για τις αγορές της Βόρειας Αφρικής, της Δυτικής Ασίας και της Κεντρικής Ασίας.
Σε αναγνώριση αυτής της δυναμικής, εξέχοντες Τούρκοι επιχειρηματίες πρότειναν το 2020 να χρησιμοποιηθεί η Τουρκία ως η πύλη των ΗΠΑ προς την Αφρική, αντιμετωπίζοντας την επιρροή της Κίνας στην ήπειρο. Ο Πρόεδρος του Επιχειρηματικού Συμβουλίου Τουρκίας-ΗΠΑ (TAIK), Mehmet Ali Yalcindag, έγραψε μια επιστολή στον Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Lindsay Graham προτείνοντας:
«Οι κοινές επιχειρήσεις στην Αφρική θα μπορούσαν να είναι ένα συναρπαστικό μέρος αυτού του σχεδίου. Όχι μόνο θα βοηθούσαμε τις εύθραυστες οικονομίες που θα χρειαστούν βοήθεια για να ανακάμψουν, αλλά θα χτυπούσαμε επίσης τα κινεζικά σχέδια στην Αφρική και θα σφυρηλατήσουμε στενότερους οικονομικούς δεσμούς μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ».
Ο εντεινόμενος ανταγωνισμός μεταξύ κινεζικών και τουρκικών κατασκευαστικών εταιρειών διαδραματίζεται στην Αφρική εδώ και μια δεκαετία, όπου οι τουρκικές εταιρείες έχουν κατηγορήσει την Κίνα για «αθέμιτο ανταγωνισμό» στην ήπειρο. Το 2019, οι ταλαιπωρημένοι Τούρκοι εργολάβοι φοβήθηκαν ότι θα τους καταπιούν οι κινεζικές εταιρείες με άφθονα μετρητά. Σήμερα, όμως, ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν πως οι τουρκικές εταιρείες «τσιμπούν τα τακούνια της Κίνας σε όλη την ήπειρο».
Ο περιορισμένος ρόλος του ΝΑΤΟ στην Ασία
Κατά την άποψη του Cen, το ΝΑΤΟ δεν έχει στην πραγματικότητα κανένα «σοβαρό σχέδιο» στην Ασία και οι περιφερειακές χώρες δεν πιστεύουν ότι το ΝΑΤΟ θα εμπλακεί ενεργά σε συγκρούσεις «κοντά στο γίγαντα», δεδομένης της εγγύτητας της Κίνας.
Ορισμένα μέλη του ΝΑΤΟ, που οδηγούνται από «αντικινεζικές υστερίες», μπορεί να επιδιώκουν ανάμειξη κοντά στην Κίνα, αλλά ο Cen πιστεύει πως είναι φρόνιμο για την Τουρκία να αποστασιοποιηθεί από τέτοιες παρορμήσεις. Στο οποίο ο Alperen προσθέτει αυτήν την εικόνα:
«Η Κίνα δε θέτει ορατό πρόβλημα για την Άγκυρα σε μείζονα ζητήματα όπως η Κύπρος, το Αιγαίο, η Ανατολική Μεσόγειος και η Συρία, που η Τουρκία θεωρεί ως τομείς προτεραιότητάς της».
Ενώ μια συμμαχία ή μια στενή φιλία μεταξύ της Τουρκίας και της Κίνας μπορεί να είναι μη ρεαλιστική, η άρνηση της Άγκυρας να γίνει υπέρμαχος της Δύσης έχει αξία για το Πεκίνο. Η ανεξάρτητη και ισχυρή περιφερειακή ισχύς της Τουρκίας την καθιστά πολύτιμο φίλο της Κίνας.
Εν τω μεταξύ, το Πεκίνο συνεχίζει να παρακολουθεί στενά την αυξανόμενη επιρροή της Άγκυρας στον Καύκασο -ιδιαίτερα μετά το Δεύτερο Πόλεμο του Καραμπάχ το 2020- και την αυξανόμενη επιρροή της στις χώρες της Κεντρικής Ασίας, γεγονός που εξακολουθεί να εγείρει ανησυχίες για τον παντούρκικο ιμπεριαλισμό.
Η ισορροπημένη προσέγγιση της Τουρκίας μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, καθώς και η αυξανόμενη επιρροή της στην Κεντρική Ασία, παρέχει μόχλευση για την Άγκυρα στις σχέσεις της με την Κίνα. Η διευρυνόμενη παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού θα μπορούσε επίσης να ανυψώσει το ρόλο της Τουρκίας ως σημαντικό παράγοντα στις παγκόσμιες υποθέσεις.