Γιατί η Ρωσία αποδεκατίζει την αντεπίθεση της Ουκρανίας

Η ιστορία του πολέμου αντιπροσώπων της Ρωσίας εναντίον του ΝΑΤΟ —δηλαδή της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης στην Ουκρανία— σηματοδότησε το σημείο στην ιστορία όπου οι συμβατικές στρατιωτικές επιχειρήσεις που βασίζονται στο δόγμα που καθιερώθηκε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ηττήθηκαν. Το ISR —δηλαδή, η Πληροφορία, η Επιτήρηση και η Αναγνώριση— είναι το πραγματικό game changer του παιχνιδιού και η Ρωσία, όχι το ΝΑΤΟ ή η Ουκρανία, αναδεικνύεται ως ο στρατός που έχει αναγνωρίσει αυτήν την πραγματικότητα και προσάρμοσε τις τακτικές του ανάλογα. Η Δύση, αντίθετα, εφησυχάστηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια επειδή χρησιμοποίησε το ISR της, ειδικά drones, ενάντια σε εχθρούς που δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τη δυτική τεχνολογία ή να καταρρίψουν τα drones μας.

Larry Johnson - sonar21.com / Παρουσίαση Freepen.gr

Είναι πλέον αδύνατο για τους συμβατικούς στρατιώτες να μετακινήσουν άνδρες και εξοπλισμό χωρίς να εντοπιστούν. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Σοβιετικοί και οι Βρετανοί ήταν πολύ δημιουργικοί και αποτελεσματικοί σε επιχειρήσεις εξαπάτησης, όπως η δημιουργία πλασματικών στρατών, που κορόιδεψαν τους Γερμανούς να πιστέψουν ότι μια επίθεση ερχόταν από μία κατεύθυνση, ενώ δεν κατάφεραν να ανιχνεύσουν την πραγματική συσσώρευση δυνάμεων. Ο εντοπισμός των εχθρικών δυνάμεων εν κινήσει ή η συγκέντρωση δύναμης βασιζόταν αποκλειστικά σε σταθερή εναέρια επιτήρηση πτέρυγας, περιορισμένη υποκλοπή κρυπτογραφημένων επικοινωνιών και ανθρώπινων πηγών (δηλ. κατασκόπων).

Σήμερα, η ικανότητα ISR τόσο της Δύσης όσο και της Ρωσίας είναι σαν το μάτι του Sauron που βλέπει τα πάντα. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το σκοτάδι και η νεφοκάλυψη επέτρεψαν στους διοικητές να μετακινούν δυνάμεις χωρίς μεγάλο κίνδυνο να εντοπιστούν. Αυτό δεν ισχύει πλέον, ειδικά με τη δορυφορική κάλυψη αμφισβητούμενης περιοχής. Τα δορυφορικά οπτικά και αυτά που βρίσκονται σε αεροσκάφη με σταθερά φτερά — τόσο επανδρωμένα όσο και μη επανδρωμένα — διαπερνούν τη νύχτα και τα σύννεφα.

Τι σημαίνει αυτό για τους Στρατηγούς που είναι επιφορτισμένοι με την προετοιμασία και την εκτέλεση σχεδίων μάχης; Πρέπει να υποθέσετε πως σας παρακολουθεί η άλλη πλευρά και να λάβετε μέτρα για να μετριάσουν τα διάφορα μάτια που παρακολουθούν τα στρατεύματά σας να κινούνται στη μάχη.

Αυτό με φέρνει στην ουκρανική αντεπίθεση και γιατί αποτυγχάνει. Η Ουκρανία, ακολουθώντας τις συμβουλές των σχεδιαστών του ΝΑΤΟ, στέλνει τις δυνάμεις της σε βαριά ναρκοθετημένα, ανοιχτά πεδία χωρίς καμία αεροπορική κάλυψη. Αυτό είναι το ισοδύναμο μιας επίθεσης μπανζάι του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από απελπισμένους Ιάπωνες στρατιώτες που δεν διαθέτουν πυρομαχικά. Έτρεξαν προς τις εδραιωμένες αμερικανικές θέσεις ελπίζοντας ότι ο αριθμός τους θα κυρίευε τους υπερασπιστές. Σπάνια τα κατάφεραν και υπέστησαν καταστροφικές απώλειες στη διαδικασία.

Σήμερα η Ουκρανία εφαρμόζει παρόμοια τακτική. Αλλά η Ουκρανία δεν στέλνει 200.000 άνδρες σε χιλιάδες τανκς και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, ελπίζοντας να καταπνίξουν την ικανότητα της Ρωσίας να πυροβολήσει αρκετό πυροβολικό, drones, πυραύλους και βόμβες για να σταματήσει την επίθεση. Αντίθετα, στέλνει μονάδες, ίσως μέχρι 2000 άνδρες με διάσπαρτα τανκς και οχήματα, και λιώνουν μπροστά σε μια ρωσική καταιγίδα.

Τα παρακάτω βίντεο υπογραμμίζουν την απελπιστική κατάσταση των ουκρανικών δυνάμεων:

Αν θέλετε ένα σημείο αναφοράς για συγκρίσεις, σας προτείνω να διαβάσετε το τελευταίο του Big Serge στο substack — Götterdämmerung στην Ανατολή. Το μέγεθος και η κλίμακα των σοβιετικών επιθέσεων το 1944 και το 1945 είναι νάνος για οτιδήποτε συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία, αλλά απεικονίζει τη δύναμη των κινήσεων στρατευμάτων μεγάλης κλίμακας που υποστηρίζονται από ισχυρό πυροβολικό, χιλιάδες τανκς και αεροπορική υπεροχή. Ούτε η Ουκρανία ούτε το ΝΑΤΟ είναι ικανά για κάτι σε αυτή την κλίμακα.

Η Ρωσία είναι πολύ φιλόξενη στο να αποκαλύψει δημόσια τη διάθεσή της στις δυνάμεις της. Ωστόσο, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, χάρη στα μέσα ISR τους, δεν έχουν καλή ιδέα για το πόσα στρατεύματα έχει αναπτύξει η Ρωσία κατά μήκος της γραμμής σύγκρουσης των 900 μιλίων. Οποιαδήποτε σχέδια για επίθεση σε ένα δυνατό σημείο είναι ένα απλό μαθηματικό πρόβλημα - πρέπει να έχετε αρκετούς άνδρες και δύναμη πυρός για να κατατροπώσετε τους Ρώσους. Ωστόσο, γνωρίζουμε την απάντηση σε αυτόν τον υπολογισμό - η Ουκρανία έχει έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού, τανκς, οχημάτων, πυροβολικού, κινητής αεράμυνας και μαχητικού αέρα. Δεν έχει τη δύναμη να διατρέξει όλες τις ρωσικές άμυνες, πόσο μάλλον ακόμη και την πρώτη γραμμή άμυνας που έστησε ο στρατηγός Surovikin το περασμένο φθινόπωρο.

Εδώ λοιπόν είναι το ερώτημα δισεκατομμυρίων δολαρίων - γιατί η Δύση δεν ενθάρρυνε, διάολο, να απαιτήσει από την Ουκρανία να χρησιμοποιήσει πυραύλους Himars και Storm Shadow για να επιτεθεί σε αυτές τις αμυντικές γραμμές ενώ κατασκευάζονταν; Πιστεύω ότι η απάντηση είναι απλή — η Ουκρανία δεν είχε τα επιθετικά εργαλεία που απαιτούνται για μια τέτοια αποστολή και, ακόμη και αν υπήρχαν διαθέσιμες τέτοιες προμήθειες, οι πιθανότητες είναι μεγάλες πως η Ρωσία θα μπορούσε να είχε αποτρέψει αυτές τις προσπάθειες.

Γινόμαστε μάρτυρες στρατιωτικής αμέλειας από τη Δύση σε μεγάλη κλίμακα. Πίστεψαν πραγματικά οι σχεδιαστές του ΝΑΤΟ τις ανοησίες της προπαγάνδας που απεικόνιζαν τον ρωσικό στρατό ως έναν εξαθλιωμένο, παραπονεμένο στρατό ανίκανων; Αν ναι, η Δύση μαθαίνει τώρα ένα πολύ δύσκολο μάθημα και τώρα πρέπει να καταλάβει το γεγονός ότι ο παραληρηματικός υπολογισμός του ΝΑΤΟ πως η Ουκρανία θα μπορούσε να καταστρέψει τον ρωσικό στρατό είναι μια πλήρης αποτυχία.