 |
| pixabay / WikiImages |
Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς - paulcraigroberts.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Πρόσφατα απαρίθμησα μερικές από τις σοβαρές συνέπειες της περιορισμένης επιχείρησης για τη Ρωσία: https://www.paulcraigroberts.org/2023/07/18/does-putin-understand-that-russia-is-at-war/ και https://www.paulcraigroberts.org/2023/07/22/another-ever-ending
Ένα άλλο είναι η αποτυχία του Πούτιν να πάρει την Οδησσό και να αποκλείσει την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα. Όσο η Ουκρανία έχει την Οδησσό, μπορούν να γίνουν επιθέσεις από τη θάλασσα στην Κριμαία, όπως η πρόσφατη επίθεση από 28 drones. Ποια είναι η αξία μιας περιορισμένης στρατιωτικής επιχείρησης που αφήνει στον εχθρό κάθε ευκαιρία να συνεχίσει τις επιθέσεις του στο ρωσικό έδαφος;
Η αποτυχία του Πούτιν να βγάλει γρήγορα την Ουκρανία από τον πόλεμο δίνει στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ την ευκαιρία να δημιουργήσουν βάσεις στη Μαύρη Θάλασσα στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, τη Γεωργία και πιθανώς την Τουρκία. Με άλλα λόγια, ο Πούτιν επιτρέπει τη δυνατότητα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να αμφισβητήσουν τη φυσική κυριαρχία της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα πιο μοιραίο λάθος.
Η 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία των ΗΠΑ βρίσκεται στη Ρουμανία. Γιατί; Είναι εκεί για να αποκόψει τις ρωσικές δυνάμεις στην Υπερδνειστερία και να επιτύχει τη νίκη μιας ρωσικής παράδοσης ή να παρέχει προστασία «ταξιδίου» στις ΗΠΑ/ΝΑΤΟ για να ολοκληρωθεί η περικύκλωση του ρωσικού ναυτικού που έχει επιτευχθεί στη Βόρεια και τη Βαλτική Θάλασσα ως αποτέλεσμα της περιορισμένης επιχείρησης του Πούτιν που έστειλε τη Σουηδία και τη Φινλανδία στο ΝΑΤΟ;
Αυτό που πίστευαν ο Πούτιν και οι φιλοδυτικοί ατλαντικοί σύμβουλοί του ότι θα ήταν μια καθησυχαστική για τη Δύση «περιορισμένη επιχείρηση» που περιοριζόταν στο Ντονμπάς στην πραγματικότητα έδωσε στην αντι-ρωσική Δύση την ευκαιρία να γυρίσει το παιχνίδι εναντίον του Πούτιν. Τώρα βρίσκεται σε έναν πόλεμο για τον οποίο δε διαθέτει επαρκείς συμβατικές δυνάμεις καθώς δεν έχει δεσμεύσει τα απαραίτητα κεφάλαια για έναν πραγματικό στρατό.
Και εξακολουθεί να αρνείται να εγκαταλείψει την καλή στάση του με δύο παπούτσια που τοποθετεί τις ζωές των Ουκρανών αμάχων και το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και την καθημερινή τους ευκολία, όλα αυτά διευκολύνουν τη μαχητική ικανότητα της Ουκρανίας, πάνω από την επιβίωση της Ρωσίας και των στρατευμάτων της στα χαρακώματα.
Ο Πούτιν αφού περίμενε οκτώ χρόνια, ενώ η Ουάσιγκτον έφτιαχνε έναν ουκρανικό στρατό που επρόκειτο να σφάξει τους κατοίκους των επαναστατημένων ρωσικών επαρχιών στην Ουκρανία, άνθρωποι που τους έβαλαν στην Ουκρανική Δημοκρατία της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς τη συγκατάθεσή τους κομμουνιστές αξιωματούχοι. Αυτό ανάγκασε το απρόθυμο χέρι του Πούτιν σε δράση, αλλά παρέμεινε απρόθυμος και περιόρισε την παρέμβασή του στην αναποτελεσματικότητα που ενθάρρυνε τους νεοσυντηρητικούς της Ουάσιγκτον που μισούν τη Ρωσία να εμπλέξουν τη Δύση εναντίον της Ρωσίας σε μια σύγκρουση που η Ουάσιγκτον δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει. Οι δύο Αμερικανοί υποψήφιοι για την προεδρία που μπορούν να τερματίσουν τη σύγκρουση με τη Ρωσία–Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ρόμπερτ Κένεντι, Τζούνιορ, δέχονται και οι δύο σφοδρή επίθεση από το Δημοκρατικό Κόμμα, το σύμπλεγμα στρατού/ασφάλειας, τα ΜΜΕ των ΗΠΑ και ψεύτικες εισαγγελικές κατηγορίες. Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει καμία προοπτική να επιτραπεί σε κανέναν από τους δύο να γίνει Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Πούτιν, το Κρεμλίνο και η κινεζική ηγεσία δεν καταλαβαίνουν ότι η Δύση δεν είναι πια Δύση. Οι δυτικές αρχές του 20ου αιώνα πιθανώς να μην υπήρχαν ποτέ στην πράξη, αλλά στην αρχή υπήρχαν. Στη Σοβιετική Ρωσία η προπαγάνδα μιας ελεύθερης Δύσης έπαιξε καλά. Στο μυαλό της ρωσικής διανόησης, η Αμερική έγινε ένας πιθανός απελευθερωτής. Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε όταν οι σκληροπυρηνικοί κομμουνιστές συνέλαβαν τον Γκορμπατσόφ, οι Ρώσοι υπέστησαν απώλεια της αυτοπεποίθησής τους λόγω των οικονομικών δυσκολιών και των πολιτικών εξευτελισμών που ακολούθησαν. Το λαμπερό φως της Αμερικής έγινε σημάδι απελευθέρωσης. Η επιτυχία της αμερικανικής προπαγάνδας στη Ρωσία μπορεί να σφραγίσει την καταστροφή της Ρωσίας.
Εδώ είναι ανάλυση από έναν Ινδό. https://www.indianpunchline.com/storm-clouds-gathering-in-the-black-sea/ [δημοσιεύθηκε στα ελληνικά και στη Freepen.gr]
Προσέξτε ότι δεν είναι από Αμερικανό ή Ρώσο. Η Ινδία είναι καθοριστικός παράγοντας για το πώς θα εξελιχθεί το μέλλον. Θα ευθυγραμμιστεί η Ινδία με τη Ρωσία και την Κίνα, θα μείνει μακριά από τη σύγκρουση ή θα ευθυγραμμιστεί με τη Δύση; Η απόφαση της Ινδίας θα έχει μεγάλη σχέση με την σταθερότητα του κόσμου.
Κατανοούν ο Πούτιν και η Κίνα τη σημασία της Ινδίας; Θα γίνουμε μάρτυρες ενός άλλου ρόλου του Πούτιν, στον οποίο η απόφαση θα αφεθεί στην ινδική δημοκρατία, που σημαίνει, φυσικά, τα χρήματα της Ουάσιγκτον, ή η Κίνα και η Ρωσία θα συμβιβαστούν με την Ινδία για να αποφύγουν έναν πράκτορα της CIA στο Δρόμο του Μεταξιού;
Κατά την άποψή μου, ίσως λανθασμένα, η Ρωσία και η Κίνα είναι μωρά στο δάσος. Και οι δύο κυβερνήσεις πιστεύουν πως έχουν να κάνουν με δημοκρατίες των οποίων οι κυβερνήσεις είναι υπεύθυνες έναντι του λαού. Ως εκ τούτου, η Ρωσία και η Κίνα αμύνονται έναντι των κατηγοριών και ενεργούν για να δείξουν ότι θέλουν μόνο ειρηνική οικονομική δέσμευση.
Δεν είναι όμως αυτό που θέλει η Αμερικανική Ηγεμονία. Οι νεοσυντηρητικοί που ελέγχουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ για 30 χρόνια θέλουν την καταστροφή της Ρωσίας και της Κίνας, επειδή και οι δύο χώρες λειτουργούν ως περιορισμοί στη μονομερή συμπεριφορά των ΗΠΑ.
Είναι εκπληκτικό πως ούτε η ρωσική ούτε η κινεζική κυβέρνηση μπορούν να το καταλάβουν αυτό.