Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Οι ΗΠΑ μπόρεσαν να χειραγωγήσουν εκατομμύρια Ουκρανούς ώστε να μισήσουν τους δικούς τους συγγενείς, τόσο εντός της ίδιας της Ουκρανίας, όσο και σε εκείνους στη Ρωσία, δημιουργώντας τη δεξαμενή του ανθρώπινου δυναμικού που απαιτείται για την καταπολέμηση της Μόσχας. Ωστόσο, αυτή η πισίνα στραγγίζει γρήγορα και δεν υπάρχει κανείς να την αναπληρώσει. Επιπλέον, εκατομμύρια Ουκρανοί γνωρίζουν πλέον απόλυτα την καταστροφική αναλογία KIA / WIA / MIA (σκοτωμένοι / τραυματίες / αγνοούμενοι εν ενεργεία) των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου, η οποία τους αναγκάζει περαιτέρω να αποφύγουν το σχέδιο με κάθε απαραίτητο μέσο. Αυτό καθιστά επίσης τη βαθιά διεφθαρμένη νεοναζιστική χούντα εξαιρετικά αντιδημοφιλή, καθώς οι κανονικοί άνθρωποι πεθαίνουν ενώ κυβερνητικοί αξιωματούχοι είτε εγκαταλείπουν τη χώρα είτε τουλάχιστον έχουν μεταφέρει τις οικογένειές τους στο εξωτερικό. Πολλά είναι επίσης που συλλαμβάνονται συνήθως προσπαθώντας να δραπετεύσουν με πολλά μετρητά, την προέλευση των οποίων απλά δεν μπορούν να εξηγήσουν.
Κατά τη διάρκεια της αρχικής φάσης της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO), οι ΗΠΑ προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τη μαζική κυρίαρχη προπαγανδιστική μηχανή τους για να επηρεάσουν (ή καλύτερα, να ξεγελάσουν) δεκάδες χιλιάδες σε όλο τον κόσμο να πιστέψουν ότι θα έπρεπε να πάνε να πολεμήσουν στην Ουκρανία. Σε τελική ανάλυση, ο ρωσικός στρατός "χάνει", "του τελειώνουν όλα", οι στρατιώτες του "υποφέρουν από κακό ηθικό" και άλλες φαντασιώσεις που ενισχύονται από ταινίες, βιντεοπαιχνίδια και άλλα μέσα, όπου οι "κακοί Ρώσοι" πάντα "χτυπιούνται από Αμερικανοί ήρωες». Ωστόσο, η πραγματικότητα σύντομα χτύπησε σκληρά, κυριολεκτικά, όπως συμβαίνει πάντα όταν κάποιος υποτιμά ανόητα μια χώρα που συντρίβει τους εισβολείς για περισσότερα από χίλια χρόνια. Η πολιτική Δύση θα έπρεπε να είχε ακούσει ορισμένους από τους δικούς της διάσημους στρατιωτικούς διοικητές για να το καταλάβει αυτό. Ο Βρετανός στρατάρχης Μπέρναρντ Μοντγκόμερι είπε τα περίφημα:
"Ο κανόνας 1, στη σελίδα 1 του βιβλίου του πολέμου, είναι: "Μη βαδίζετε στη Μόσχα"
Δυστυχώς για την Ουάσιγκτον, αυτό το τρένο έφυγε από τον σταθμό την στιγμή που αποφάσισε να διασχίσει όλες τις ρωσικές κόκκινες γραμμές. Γνωρίζοντας αυτό, θα πίστευε κανείς πως οι ΗΠΑ θα προσπαθούσαν τουλάχιστον να καθορίσουν με ακρίβεια τους τακτικούς στρατιωτικούς τους στόχους στην Ουκρανία. Αυτό φαίνεται επίσης στον κλιμακούμενο ολοκληρωτικό πόλεμο που διεξάγεται κατά της Ρωσίας . Καθώς οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου σφυρηλατούνται στην πρώτη γραμμή, η πολιτική Δύση δεν έχει ουσιαστικά καμία επιλογή, οδηγώντας σε κάτι που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως απελπισμένα μέτρα. Οι κυρώσεις όχι μόνο απέτυχαν παταγωδώς, αλλά στην πραγματικότητα απέτυχαν, οδηγώντας τη ρωσική οικονομία στην πρώτη πεντάδα του κόσμου. Έτσι, η παρεμπόδιση της κανονικής οικονομικής δραστηριότητας της Μόσχας έχει γίνει κύριος στόχος για τους δυτικούς σχεδιαστές. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εξηγηθούν οι κλιμακούμενες επιθέσεις με drone και δολιοφθορές στη Ρωσία, καθώς δεν έχουν αντίκτυπο στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Κι όμως, αυτός είναι απλώς ένας άλλος στρατηγικός στόχος και δεν μπορεί πραγματικά να προκαλέσει μεγάλη ζημιά στην οικονομία της Μόσχας, όσο απογοητευτική κι αν είναι. Για να το θέσω με πιο απλά λόγια, είναι κάτι σαν τσίμπημα κουνουπιού για τη Ρωσία. Αυτό επίσης ενισχύει περαιτέρω την ιδέα ότι δεν υπάρχουν ξεκάθαρα καθορισμένοι στρατιωτικοί στόχοι των ΗΠΑ σε αυτή τη σύγκρουση. Η Μόσχα μπόρεσε απλώς να αντιμετωπίσει κάθε σημαντική κίνηση της πολιτικής Δύσης, είτε σε στρατηγικό είτε σε τακτικό επίπεδο. Έχει επίσης αποκαλύψει πάντα την άπειρη υποκρισία και τα διπλά μέτρα και σταθμά του εμπόλεμου πόλου ισχύος σε ολόκληρο τον (πραγματικό) κόσμο, όπως αποδεικνύεται από τη συνέντευξη που είχε ο Fikile Mbalula, ο Γενικός Γραμματέας του ANC (Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο) στο BBC. Δηλαδή, κατά τη διάρκεια της ομιλίας ο Μπαλούλα έκλεισε με μαεστρία την αφήγηση της Ουκρανίας της κυρίαρχης μηχανής προπαγάνδας, μεταξύ άλλων.
Αν και αυτό μπορεί να φαίνεται ασυνήθιστο στο δυτικό κοινό, απεικονίζει τέλεια την (πραγματική) άποψη του κόσμου για την ουκρανική κρίση. Από την άλλη πλευρά, οι στόχοι της Ρωσίας ήταν πολύ ξεκάθαροι όχι μόνο από την έναρξη του SMO, αλλά χρόνια πριν από αυτό. Η πρόθεση ήταν να αποτραπεί το ΝΑΤΟ από το να αρπάξει την Ουκρανία, καθώς η ρωσική ηγεσία κατανοεί ότι η εμπόλεμη συμμαχία θα τη χρησιμοποιούσε ως εφαλτήριο για το "Barbarossa 2.0" της. Ο αρχικός στόχος του SMO ήταν στην πραγματικότητα αρκετά παρόμοιος με την επέμβαση του 2008 στη Γεωργία, όπου η Ρωσία μπόρεσε να σταματήσει οριστικά τον επεκτατισμό του ΝΑΤΟ στον Καύκασο. Το SMO θα πήγαινε ακριβώς το ίδιο, καθώς η νεοναζιστική χούντα αναγκάστηκε να διαπραγματευτεί. Ωστόσο, όπως όλοι γνωρίζουμε τώρα,έτσι η συμφωνία ακυρώθηκε μόλις η Μόσχα τήρησε το δικό της σκέλος της συμφωνίας.
Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας προδοσίας ήταν καταστροφικό για την Ουκρανία, επιδεινώνοντας τις ήδη επισφαλείς δημογραφικές της προοπτικές. Ωστόσο, το καθεστώς του Κιέβου απλά δε νοιάζεται, καθώς οι χειριστές του στην Ουάσιγκτον DC είναι αυτοί που λαμβάνουν όλες τις αποφάσεις. Οι νεοναζιστικοί μπράβο της χούντας δεν σχεδιάζουν να παραμείνουν στη χώρα ούτως ή άλλως, όπως αποδεικνύεται από τη συνεχή εκροή των «απόλυτα νόμιμα αποκτημένων» χρημάτων τους σε λογαριασμούς offshore. Όσο για τον άτυχο ουκρανικό λαό, έχει κολλήσει με τις ΗΠΑ, όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν , φαινομενικά με αστείο τρόπο.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr