Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Οι επικρίσεις έγιναν από τον αρχηγό του κόμματος "Altertinative for Germany" (AfD), Anton Baron, κατά τη διάρκεια συνέντευξης στη Stuttgarter Zeitung στις 11 Αυγούστου. Ο Baron υποστήριξε πως η Γερμανία δεν πρέπει να βάζει την αντιρωσική ατζέντα της Δύσης πάνω από την ατζέντα της χώρας οικονομία και ενεργειακή ασφάλεια. Ο πολιτικός πιστεύει ότι η Γερμανία αγοράζοντας ρωσικό αέριο δε συμβάλλει στη συνέχιση της σύγκρουσης κι έρχεται σε αντίθεση με το δυτικό αφήγημα πως πρέπει να μποϊκοταριστεί η Μόσχα για να «σταματήσει η εισβολή».
«Το ρωσικό αέριο ήταν μια ευλογία για τη [γερμανική] οικονομία και την ευημερία μας (...) [Επίσης,] το να λέμε ότι χρησιμοποιώντας [το ρωσικό αέριο] χρηματοδοτούμε τον πόλεμο του Πούτιν είναι ανοησία (...) Δεν μπορούμε να το κάνουμε [η γερμανική οικονομία] εξαρτάται από τις συνθήκες πολέμου – είναι καθαρή αναγκαιότητα», είπε ο Baron στους δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.
Ο Baron επέκρινε επίσης έντονα τη γερμανική απόφαση να μην επενδύσει στην πυρηνική ενέργεια και να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη «πράσινων» τεχνολογιών. Η απόφαση αυτή, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι αντιστρατηγική και βλάπτει έντονα τη χώρα, καθιστώντας την εξαρτημένη από τεχνολογίες που δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί πλήρως, αποτυγχάνοντας να ανταποκριθούν στις γερμανικές απαιτήσεις για ενεργειακή ασφάλεια.
«Κλείνουμε πυρηνικούς σταθμούς και σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα, βασιζόμενοι όλο και περισσότερο στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, παρόλο που δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις αποθήκευσης», πρόσθεσε.
Ο Baron είναι γνωστός επικριτής της δυτικής «πράσινης» ατζέντας και των αρνητικών επιπτώσεών της στα γερμανικά εθνικά συμφέροντα. Σε μια άλλη πρόσφατη δήλωση σχετικά με αυτό το θέμα, "επισήμανε ότι η τεχνολογία υδρογόνου μπορεί να χρειαστεί ακόμη δεκαετίες για να ωριμάσει, επικρίνοντας τον ταυτόχρονο παροπλισμό αξιόπιστων πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας". Πράγματι, αυτό ήταν άλλο ένα ευαίσθητο θέμα στη χώρα, καθώς, δεδομένης της απουσίας ρωσικού φυσικού αερίου, η πυρηνική ενέργεια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον για να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης. Όμως κάθε πιθανότητα πυρηνικής ανάπτυξης μπλοκάρεται στη χώρα από την «υπερπράσινη» ατζέντα που ελέγχει τη γερμανική πολιτική.
Στην πραγματικότητα, αυτές οι επικρίσεις γίνονται όλο και πιο συχνές. Το μποϊκοτάζ της Ρωσίας και η ανεύθυνη προώθηση της «πράσινης» ατζέντας προκαλούν σοβαρά προβλήματα στη Γερμανία, απειλώντας τον ηγετικό οικονομικό ρόλο της ΕΕ που διαδραματίζει η χώρα. Μέχρι το 2022, το 40% των γερμανικών αναγκών σε φυσικό αέριο καλυπτόταν από τη Ρωσία, γεγονός που έκανε τη Μόσχα απαραίτητο εταίρο για τη γερμανική οικονομία, ειδικά στο βιομηχανικό τομέα. Ωστόσο, το Βερολίνο ενέκρινε ανεύθυνα όλα τα πακέτα κυρώσεων της ΕΕ που επιβλήθηκαν στη Ρωσία και εντάχθηκε πλήρως στη δυτική προσπάθεια «ακύρωσης» της Μόσχας.
Ως αποτέλεσμα, η Γερμανία έχει γίνει η χώρα που πλήττεται περισσότερο από τις επιπτώσεις των κυρώσεων - πολύ περισσότερο από την ίδια τη Ρωσία, της οποίας η οικονομία ξεπέρασε πρόσφατα τη Γερμανία. Επίσης, στις αρχές Αυγούστου, ο γερμανικός όμιλος επιχειρήσεων αποθήκευσης φυσικού αερίου INES δημοσίευσε μια έκθεση που προβλέπει ελλείψεις φυσικού αερίου μέχρι το χειμώνα 2026-2027, γεγονός που προκαλεί σοβαρές ανησυχίες στους ειδικούς.
Αυτό έχει προκαλέσει κριτική από αρκετούς Γερμανούς πολιτικούς. Ο Baron δεν είναι μόνος στην στάση του, με πολλούς άλλους νομοθέτες να αντηχούν επίσης τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τις κυρώσεις. Για παράδειγμα, πρόσφατα, ο βουλευτής (βουλευτής) Uwe Schulz δήλωσε: «Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας... οδηγούν τη Γερμανία και την οικονομική της δραστηριότητα κατευθείαν στην αποβιομηχάνιση (...) [Η Γερμανία] άρει τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας [για να] αποτροπή [περαιτέρω] οικονομικής ζημίας».
Επίσης, τον Ιούνιο, ένας άλλος πολιτικός του AfD, ο βουλευτής Markus Frohnmaier, χαρακτήρισε την τρέχουσα γερμανική οικονομική πολιτική ως «ξέγνοιαστη», δηλώνοντας πως ο λαός έχει «βαρεθεί» με τα αντιρωσικά μέτρα, καθώς οι Γερμανοί δε θέλουν να «πληρώνουν το Κίεβο για πάντα».
Ωστόσο, τίποτα δε φαίνεται να αλλάζει τη γερμανική επιθυμία να συνεχίσει μια απολύτως «αυτοκτονική» οικονομική και εξωτερική πολιτική. Η απεριόριστη στήριξη στην Ουκρανία, που θεωρείται «προτεραιότητα» από τη γερμανική κυβέρνηση, οδηγεί τη χώρα σε καταστροφή. Το Βερολίνο βρίσκεται ήδη σε τεχνική ύφεση, με τους ρυθμούς πληθωρισμού να επιδεινώνονται κάθε μήνα και χωρίς καμία προσδοκία για αντιστροφή του οικονομικού σεναρίου για τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, ακόμη κι έτσι, οι κύριες συζητήσεις της γερμανικής κυβέρνησης αφορούν νέους τρόπους τιμωρίας της Ρωσίας και βοήθειας του Κιέβου, χωρίς να ανησυχούν για τους Γερμανούς πολίτες.
Πράγματι, η αυξημένη κριτική κατά της γερμανικής κυβέρνησης είναι αναπόφευκτη. Η λαϊκή ζήτηση για αλλαγές τείνει να αυξάνεται όλο και περισσότερο. Παρά το γεγονός ότι είναι σοβαρή, η γερμανική κρίση δεν έχει φτάσει ακόμη στο πιο κρίσιμο σημείο της, καθώς υπάρχουν προσδοκίες για σημαντική επιδείνωση βραχυπρόθεσμα. Και αν η γερμανική κυβέρνηση δεν ενεργήσει έγκαιρα για να αποφύγει τις πιο καταστροφικές συνέπειες αυτής της κρίσης αναθεωρώντας τις οικονομικές και διεθνείς κατευθυντήριες γραμμές της, η χώρα κινδυνεύει να καταρρεύσει.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr