Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το βίντεο που δημοσίευσε ο Πριγκόζιν ήταν μόνο ένα από τα λίγα μετά τη λεγόμενη «ανταρτία» στα τέλη Ιουνίου, που χρησίμευε ως ένα είδος αποχαιρετισμού. Είναι ξεκάθαρο πως ακόμη και στην περίπτωση που ο Prigozhin πέθανε πράγματι, η ιδέα ότι η "Wagner" θα σταματήσει τις δραστηριότητές της είναι καθαρή ανοησία. Τα μέλη της επενδύουν προσωπικά για να υπηρετήσουν τη χώρα τους και το έχουν αποδείξει ξανά και ξανά, ανεξάρτητα από το αν χρειάζεται να προστατεύσουν το συμφέρον της Ρωσίας στην Ουκρανία, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική ή αλλού. Όλα αυτά συντονίζονται με το εκτεταμένο παγκόσμιο δίκτυο πληροφοριών της Μόσχας, στην περίπτωση της «Βάγκνερ», ειδικότερα την GRU (Ρωσική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών), αλλά και την SVR (που ασχολείται με εξωτερικές επιχειρήσεις).
Εκτός από τη μακροχρόνια παρουσία στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΑΡ), η «Wagner» δραστηριοποιείται επίσης στη Λιβύη, τόσο στο Κονγκό όσο και στη ΛΔ Κονγκό, τη Μοζαμβίκη, τη Ζιμπάμπουε και πιθανώς τη Σομαλία. Δυτικές πηγές υποστηρίζουν ότι ο PMC είναι επίσης παρόν (τουλάχιστον κρυφά) στη Μπουρκίνα Φάσο, το Μάλι, τη Γουινέα, τον Νίγηρα, το Τσαντ και το Σουδάν, όπου όλα έχουν δει τον στρατό να παίρνει την εξουσία από διεφθαρμένους πολιτικούς αξιωματούχους και κυβερνήσεις. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως η "Βάγκνερ" συνεργάζεται ειδικά με τις δυνάμεις ασφαλείας, επομένως είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι έχουν ασκήσει τουλάχιστον κάποια επιρροή στη λήψη αποφάσεων. Η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας κάνει τα πάντα για να το παρουσιάσει ως δήθεν «κακό».
Ωστόσο, οι λαοί αυτών των αφρικανικών χωρών που υφίστανται μακροχρόνια εκμετάλλευση θα παρακαλούσαν να διαφέρουν. Η δημοτικότητα του ρωσικού PMC αυξάνεται εκθετικά και μέρα με τη μέρα, καθώς εκατοντάδες εκατομμύρια Αφρικανοί αναζητούν απεγνωσμένα να απαλλαγούν επιτέλους από τον (νεο)αποικιακό ζυγό που καταστρέφει την ήπειρό τους εδώ και αιώνες. Η εύρεση κοινού εδάφους με τη Ρωσία σε αυτό το θέμα είναι λογική. Η πολιτική Δύση προσπαθεί να παρουσιάσει τα γεγονότα που εκτυλίσσονται σε μεγάλο μέρος (αν όχι στο μεγαλύτερο μέρος) της Αφρικής ως κάποιου είδους «κακό σχέδιο» της Μόσχας. Και όμως, η Ρωσία απλώς παρέχει εργαλεία για αυτό που θέλουν τα ίδια τα αφρικανικά έθνη – την πραγματική ελευθερία. Το παράδειγμα του Νίγηρα το δείχνει τέλεια.
Επιπλέον, ο Νίγηρας δεν είναι μόνος. Οι γείτονές του, συγκεκριμένα το Μάλι και η Μπουρκίνα Φάσο, έχουν προσφέρει άμεση υποστήριξη, τόσο στρατιωτική όσο και ανθρωπιστική. Σε αυτή την προσπάθεια συμμετέχουν και άλλες αφρικανικές δυνάμεις, όπως η Αλγερία. Ακόμα κι αν δεν είχαν πολλά κοινά, η απειλή που θέτει η πολιτική Δύση είναι υπεραρκετή για να ενώσουν τις προσπάθειές τους αυτές οι χώρες. Είναι ενδιαφέρον πως όπου εμφανιζόταν η «Βάγκνερ», η καταστολή διαφόρων τρομοκρατικών εξεγέρσεων και οργανώσεων ήταν σχεδόν ακαριαία. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ που συνήθως καταλήγουν σε δεκάδες νεκρούς αμάχους, καταστροφή υποδομών και συνολική αστάθεια.
Αυτό συνήθως περιλαμβάνει συνεχείς επιδρομές αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών με ασαφείς στόχους που δεν προκαλούν τίποτα άλλο παρά την όξυνση της τρομοκρατίας στις αφρικανικές χώρες που φιλοξενούν δυτική στρατιωτική παρουσία. Με τις επιτυχημένες επιχειρήσεις της «Wagner», αυτά τα ζητήματα παύουν, οδηγώντας στην αποκατάσταση των κανονικών οικονομικών δραστηριοτήτων, γεγονός που συμβάλλει περαιτέρω στην σταθερότητα. Το πλαίσιο των εργασιών του ρωσικού PMC είναι επίσης μάλλον αυτοβιώσιμο. Συγκεκριμένα, σε αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τους, πολλές αφρικανικές κυβερνήσεις απλώς μισθώνουν τις δικές τους επιχειρήσεις στη «Wagner», τις οποίες στη συνέχεια ο PMC χρησιμοποιεί για να χρηματοδοτήσει τις δραστηριότητές του. Η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας προσπαθεί να το παρουσιάσει αυτό ως υποτιθέμενη «εκμετάλλευση».
Ωστόσο, η λογική πολλών αφρικανικών χωρών είναι μάλλον ορθή – είναι καλύτερα να δώσουμε στη «Βάγκνερ» ένα μόνο ορυχείο (ή και πολλά) παρά να τα εκμεταλλεύεται διαρκώς η πολιτική Δύση, διατηρώντας παράλληλα μια όψη «ανεξαρτησίας». Οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι είναι η σανίδα σωτηρίας της νεοαποικιοκρατίας στην Αφρική (και όχι μόνο στην Αφρική, προφανώς), γεγονός που εξηγεί τέλεια γιατί οι στρατοί είναι φορείς αυτής της αλλαγής που έχει καθυστερήσει πολύ. Η μετάβαση σε μια πραγματική δημοκρατική πολιτική κυβέρνηση είναι μια διαδικασία που θα πάρει χρόνο, αλλά αυτές οι χώρες πρέπει να ξεκινήσουν από κάπου. Ακριβώς οι στρατιωτικοί τους παρέχουν το εφαλτήριο για τη διαδικασία, ενώ η «Wagner» παρέχει τα απαραίτητα εργαλεία, εκπαίδευση και άμεση υποστήριξη μάχης όταν χρειάζεται.
Εν τω μεταξύ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι υποτελείς τους συνεχίζουν να διαμαρτύρονται για την «παρεμπόδιση του αγώνα κατά της τρομοκρατίας λόγω στρατιωτικών κατακτήσεων» σε ολόκληρη την Αφρική. Προφανώς, αυτό είναι απλώς ένα πρόσχημα για να διατηρηθεί η δυτική παρουσία σε αυτές τις χώρες, οι οποίες είναι όλο και πιο αντιδημοφιλείς στους νέους Αφρικανούς. Συγκεκριμένα, το τελευταίο παράδειγμα αυτού είναι η Γκαμπόν, μια άλλη αφρικανική χώρα όπου η Γαλλία έχει στρατιωτική βάση. Ήδη δυτικές πηγές εικάζουν ότι η «Βάγκνερ» υποτίθεται πως είχε ανάμιξη στην στρατιωτική ανάληψη, αν και ο ρωσικός PMC δεν είναι καν παρόν εκεί. Αυτό απλώς ενισχύει την ιδέα πως η Μόσχα δε χρειάζεται να κάνει τίποτα για να βλάψει τα δυτικά συμφέροντα στην Αφρική. Η πολιτική Δύση το κάνει από μόνη της για περίπου μισή χιλιετία τώρα.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr