 |
| pixabay / wal_172619 |
Ted Snider - libertarianinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Δεν είναι μόνο ότι η χρήση δεκάδων χιλιάδων ως μονάδα μέτρησης των νεκρών μπορεί να είναι μια υποτίμηση που έχει σκοπό να διατηρήσει το ηθικό και να κρατήσει τους Ουκρανούς να μάχονται με την πολιτική Δύση να παρέχει υποστήριξη. Οι θάνατοι μπορεί να είναι ο χειρότερος τρόπος για να σημαδέψεις ένα έθνος, αλλά δεν είναι ο μόνος τρόπος για να σημαδέψεις ένα έθνος.
Η υπόσχεση πως η θυσία στρατιωτών στην αντεπίθεση θα άξιζε τον κόπο έχει ξεφουσκώσει και η ελπίδα έχει χαθεί. Η πληρωμή σε ζωές που αγόρασε είναι μικρή και ένας ανώτερος δυτικός διπλωμάτης είπε στο CNN ότι το «να κάνουν πραγματικά πρόοδο που θα άλλαζε την ισορροπία αυτής της σύγκρουσης, νομίζω πως είναι εξαιρετικά, εξαιρετικά απίθανο».
Το αποτέλεσμα είναι η απόγνωση. Μια αναφορά της 10ης Αυγούστου από το Κίεβο στην Washington Post ξεκινά με τις λέξεις, «Αυτό το έθνος έχει φθαρεί» και συνεχίζει με την απελπιστική παρατήρηση ότι «Οι Ουκρανοί, που έχουν μεγάλη ανάγκη από καλά νέα, απλά δε λαμβάνουν καθόλου».
Οι αναφορές για Ουκρανούς που παρατάχθηκαν για να πολεμήσουν τις πρώτες μέρες του πολέμου έχουν αντικατασταθεί από αναφορές Ουκρανών που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ξεφύγουν από το σχέδιο. Στις 11 Αυγούστου, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky απέλυσε κάθε διευθυντή ενός περιφερειακού κέντρου στρατολόγησης στρατιωτικών. Αν και οι αναφορές επικεντρώθηκαν στην καταστολή της διαφθοράς, η πραγματική είδηση ήταν τι πουλούσε η διαφθορά. Όσοι ήταν πρόθυμοι να προσφερθούν, πήγαν στο μέτωπο και έπεσαν. Όσοι έμειναν είδαν το τίμημα και δε θέλουν πια να πάνε. Οι επικεφαλής των κέντρων στρατολόγησης απολύθηκαν επειδή έπαιρναν δωροδοκίες για να τους βοηθήσουν. Απολύθηκαν επειδή «εκμεταλλεύτηκαν τις θέσεις τους για να πλουτίσουν μέσω σχεδίων φοροδιαφυγής» περιέγραψε ο Ζελένσκι. Ο «κυνισμός» και η «προδοσία» ως «παράνομος πλουτισμός» και «παράνομο όφελος» για την «παράνομη μεταφορά των υπόχρεων για στρατιωτική θητεία πέρα από τα σύνορα».
Όμως ο θάνατος και η απελπισία δεν είναι το μόνο κόστος. Το ίδιο συμβαίνει και με την απώλεια άκρων και την απώλεια ψυχικής υγείας. Ένα άρθρο της Washington Post της 15ης Αυγούστου περιγράφει «Σώματα κομματιασμένα. Χέρια και πόδια τσακίστηκαν πέρα από την αναγνώριση» από τις νάρκες και την «ψυχική αγωνία του ακρωτηριασμού άκρου μετά από άκρου». Η Wall Street Journal ανέφερε πρόσφατα πως μεταξύ 20.000 και 50.000 Ουκρανοί «έχασαν ένα ή περισσότερα μέλη από την έναρξη του πολέμου» προτού πει ότι «ο πραγματικός αριθμός θα μπορούσε να είναι υψηλότερος».
Υπάρχουν επίσης ανεπιβεβαίωτες αναφορές για μεγάλους αριθμούς αυτοκτονιών στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Ένα άρθρο των New York Times με τίτλο «Το κρυφό τραύμα των στρατιωτών της Ουκρανίας» αναφέρει την «κρίση των τραυματισμένων ψυχών, εκτός από τα σπασμένα σώματα, μεταξύ των Ουκρανών στρατιωτών». Το άρθρο αναφέρει πως η ανάγκη για «θεραπεία για ψυχολογικό τραύμα… ξεπερνά κατά πολύ την ικανότητα της Ουκρανίας να το αντιμετωπίσει».
Δεν υπάρχει κανένα σημάδι για το τέλος της φρίκης. Αλλά αυτό που ακολουθεί για την Ουκρανία μπορεί να είναι χειρότερο.
Η Ρωσία μπορεί να μη μείνει για πάντα στην άμυνα. Μετά από μια αντεπίθεση έρχεται η επόμενη επίθεση. Η Ρωσία παραμένει σε άμυνα, επιτρέποντας στην Ουκρανία να μπει στις προετοιμασμένες θέσεις της και να καταβροχθιστεί. Καθώς οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις απογοητεύονται και μειώνονται, η Ρωσία μπορεί να ζητά το χρόνο της για να μετατρέψει την αντεπίθεση στην επόμενη μεγάλη ρωσική επίθεση.
Υπήρξε προφανώς ανεπίσημη φλυαρία στη Ρωσία για το αναπόφευκτο μιας μελλοντικής ρωσικής επίθεσης. Ο πρώην στρατηγός Konstantin Pulikovsky φέρεται να σχολίασε ότι «σίγουρα θα υπάρξει επίθεση. Αλλά συνήθως ξεκινά όταν νιώθουμε ότι ο εχθρός είναι πραγματικά εξαντλημένος». Στις 15 Αυγούστου, ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου είπε σε διάσκεψη ασφαλείας στη Μόσχα πως η Ρωσία λέει ότι συμμετείχαν 26 υπουργοί Άμυνας και 75 χώρες πως «οι στρατιωτικοί πόροι της Ουκρανίας έχουν σχεδόν εξαντληθεί».
Γράφοντας στους Asia Times, ο Stephen Bryen λέει ότι «Οι Ρώσοι αντέχουν αντί να ξεκινήσουν μια μεγάλη ώθηση για να τελειώσουν τον πόλεμο, προσπαθώντας να φθείρουν τους Ουκρανούς…Αλλά οι πολεμικοί σχεδιαστές στη Μόσχα ξέρουν πώς να μετρούν, και μπορεί να είναι αυτοί τώρα που θα δουν ευκαιρίες για μια μεγάλη επίθεση».
Ενώ τονίζει την αμυντική της στάση, η Ρωσία φέρεται να προχωρά αθόρυβα στο βορρά. Αν και η Ρωσία δεν το χαρακτήρισε επιθετική επιχείρηση, Ουκρανοί αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι η Ρωσία «συγκεντρώνει τεράστιο αριθμό στρατευμάτων και εξοπλισμού κατά μήκος του βόρειου μετώπου στην Ουκρανία», καθώς και εκατοντάδες τανκς, συστήματα πυροβολικού και εκτοξευτές πυραύλων.
Ο στρατιωτικός αναλυτής και αντισυνταγματάρχης ε.α. του αμερικανικού στρατού Ντάνιελ Λ. Ντέιβις έχει επανειλημμένα επισημάνει ότι, ακόμη και αν η Ουκρανία εξαπέλυε και κερδίσει μια αντεπίθεση, το ποσοστό των απωλειών και των θανάτων θα ήταν τόσο υψηλό, που θα είχαν «δαπανήσει την τελευταία [της] εναπομείνασα δύναμη να διεξάγουν επιθέσεις» ή μελλοντικές επιχειρήσεις, αφήνοντάς τους ευάλωτους σε μια ρωσική επίθεση.
Εάν ο στόχος, όπως λέει πάντα ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, είναι να τεθεί η Ουκρανία στην καλύτερη θέση «στο πεδίο της μάχης [για να] βρίσκεται στην ισχυρότερη δυνατή θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων», τότε αυτή η ευκαιρία έχει περάσει δύο φορές. Πέρασε τις ημέρες πριν από τον πόλεμο, όταν η Ουκρανία μπορούσε να κρατήσει όλη της την επικράτεια και να αποφύγει όλους τους θανάτους με αντάλλαγμα μια αμερικανική υπόσχεση να μη δεχτεί την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ όταν η Μόσχα παρουσίασε την πρότασή της για εγγυήσεις ασφαλείας. Πέρασε ξανά το Νοέμβριο του 2022 όταν η Ουκρανία ανακατέλαβε τεράστιες εκτάσεις εδάφους και στρατιωτικοί αναλυτές προειδοποίησαν για ένα σημείο καμπής στο οποίο η Ουκρανία πιθανότατα δεν θα μπορούσε να καταλάβει περισσότερα εδάφη, αλλά θα μπορούσε να χάσει περισσότερα εδάφη και περισσότερες ζωές.
Η τρίτη ευκαιρία είναι τώρα. Η αντεπίθεση αποτυγχάνει και η ώθησή της μπορεί απλώς να θέτει το πεδίο μάχης για μια ρωσική επίθεση.
Μια μέρα, οι Ουκρανοί, ο καθένας από τους οποίους θα γνώριζε κάποιον που σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε στον πόλεμο, μπορεί να θυμηθούν με απόγνωση ότι η Ρωσία πιθανότατα θα είχε ανακαλέσει τον πόλεμο για μια υπόσχεση ουδετερότητας της Ουκρανίας, η οποία είναι μικρότερη από τις απαιτήσεις των ΗΠΑ για την Κούβα. Ο Ζελένσκι ήταν πρόθυμος να δώσει αυτή την υπόσχεση στις διαπραγματεύσεις τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου. Ο Anatol Lieven, Διευθυντής του Προγράμματος Eurasia στο Ινστιτούτο Quincy, αναφέρει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ουκρανών ήταν αντίθετοι στην ένταξη στο ΝΑΤΟ σε κάθε δημοσκόπηση που έθετε το ερώτημα πριν από το 2014. Το 2008, όταν το ΝΑΤΟ άνοιξε την πόρτα στην Ουκρανία, το 58% των Ουκρανών ήταν αντίθετο. Μέχρι το Μάιο του 2022, τρεις μήνες μετά τον πόλεμο με τη Ρωσία, μόνο το 59% των Ουκρανών δήλωσαν πως θα ψήφιζαν για ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Θα θυμούνται επίσης με απόγνωση ότι όλα τα εδάφη που τώρα προσαρτήθηκαν από τη Ρωσία, εξαιρουμένης της Κριμαίας αλλά συμπεριλαμβανομένου ενός αυτόνομου Ντονμπάς, θα μπορούσαν να είχαν παραμείνει μέρος της Ουκρανίας. Ο κοινωνιολόγος Volodymyr Ishchenko, κορυφαίος μελετητής των ριζοσπαστικών κινημάτων στην Ουκρανία, λέει σε πρόσφατο άρθρο ότι «την παραμονή της εισβολής, το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης… υποστήριξε την ουκρανική ουδετερότητα και την πλήρη εφαρμογή των Συμφωνιών του Μινσκ». Στο αποκορύφωμα της πολιτικής κρίσης για την εφαρμογή των Συμφωνιών του Μινσκ, ο Ishchenko αναφέρει ότι μόνο το 26% των Ουκρανών υποστήριξε την εκστρατεία του «Όχι».
Οι Ουκρανοί μπορεί μια μέρα να θυμηθούν πως, αφού είχαν διαπραγματευτεί ικανοποιητικά στη Λευκορωσία, ξανά σε διαπραγματεύσεις με τον τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ Naftali Bennet, και πάλι στην Κωνσταντινούπολη, πολέμησαν στην υπηρεσία ενός ευρύτερου αμερικανικού πολέμου που οδήγησε σε θανάτους, σπασμένα σώματα και σπασμένα μυαλά.
Εάν ο πόλεμος συνεχιστεί, όλα αυτά πιθανότατα θα επιδεινωθούν. Εάν ο στόχος είναι να διαπραγματευτούμε πριν η Ουκρανία βρεθεί σε ακόμη πιο ευάλωτη θέση και πριν τραυματιστεί ακόμη περισσότερο, τότε είναι τώρα η ώρα να τερματιστεί η μάχη και να διαπραγματευτούμε μια διπλωματική διευθέτηση.