Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Το ίδιο σχόλιο επεξεργάζεται περαιτέρω τη «διάβρωση της διακυβέρνησης», προσθέτοντας ότι, κατά την άποψη του Fitch, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, «υπήρξε μια σταθερή επιδείνωση των προτύπων διακυβέρνησης», συμπεριλαμβανομένων «θεμάτων δημοσιονομικής και χρέους». Σύμφωνα με αυτό, «επαναλαμβανόμενες πολιτικές αντιπαραθέσεις για το όριο του χρέους και ψηφίσματα της τελευταίας στιγμής» έχουν εξουδετερώσει την εμπιστοσύνη στη «δημοσιονομική διαχείριση», η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν έχει «μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο» και «οικονομικοί κραδασμοί» και «φορολογικές περικοπές» καθώς και «νέες πρωτοβουλίες δαπανών» συνέβαλαν στην αύξηση του χρέους.
Επιπλέον, «υπήρξε μόνο περιορισμένη πρόοδος στην αντιμετώπιση μεσοπρόθεσμων προκλήσεων που σχετίζονται με την αύξηση του κόστους κοινωνικής ασφάλισης και του Medicare λόγω της γήρανσης του πληθυσμού». Ο οργανισμός προβλέπει ότι η οικονομία των ΗΠΑ θα ωθηθεί σε «ήπια ύφεση», με αυστηρότερους όρους πίστωσης, αποδυνάμωση των επιχειρηματικών επενδύσεων και επιβράδυνση της κατανάλωσης.
Το προαναφερθέν σχόλιο δεν αναφέρει την Ουκρανία, αλλά ο πόλεμος φθοράς των αντιπροσώπων της Ουάσιγκτον εκεί είναι σίγουρα μια από τις σημαντικότερες «πρωτοβουλίες νέων δαπανών» που δημιουργεί χρέος που αναφέρεται γενικά. Γράφοντας για το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, ο Jonathan Masters (ο αναπληρωτής διευθυντής του) και ο Will Merrow (αναπληρωτής διευθυντής του CFR) δείχνουν σε γραφήματα πόσα έχουν στείλει οι ΗΠΑ στην Ουκρανία. Παραθέτουν το Ινστιτούτο του Κιέλου για την Παγκόσμια Οικονομία σχετικά με το γεγονός πως, από τότε που ξεκίνησε η τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία, η Ουάσιγκτον έχει διοχετεύσει πάνω από 75 δισεκατομμύρια δολάρια στο Κίεβο, σε στρατιωτική, οικονομική και ανθρωπιστική υποστήριξη.
Από το 2022, πολλές δυτικές φωνές στην πραγματικότητα ζητούν «ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την Ουκρανία». Η Heather Conley, πρόεδρος του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ των Η.Π.Α., πρότεινε το Σχέδιο Μάρσαλ, την πρωτοβουλία των ΗΠΑ του 1948 για παροχή ξένης βοήθειας στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο, να επαναληφθεί στη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης - και τέτοια έργα έχουν συζητηθεί σε δημόσιες συνομιλίες με το Open Society Foundations.
Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν πως η Ουάσιγκτον στην πραγματικότητα ξόδεψε περισσότερα για το Αφγανιστάν παρά για το Σχέδιο Μάρσαλ - και είχε ελάχιστα αποτελέσματα. Παραθέτοντας το άρθρο του Akhilesh Pillalamarri το 2014 για το The Diplomat, «σύμφωνα με τον Ειδικό Γενικό Επιθεωρητή των ΗΠΑ για την Ανασυγκρότηση του Αφγανιστάν (SIGAR), οι πιστώσεις του Κογκρέσου για την ανοικοδόμηση στο Αφγανιστάν έχουν φτάσει τα 109 δισεκατομμύρια δολάρια σε σημερινά δολάρια. Από την άλλη πλευρά, το Σχέδιο Μάρσαλ παρέδωσε 103 δισεκατομμύρια δολάρια σε σημερινά δολάρια σε 16 ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ 1948 και 1952».
Ενώ τα στοιχεία του Δυτικού κατεστημένου ζητούν ένα Ουκρανικό Σχέδιο Μάρσαλ και οι Δημοκρατικοί της Γερουσίας των ΗΠΑ μπλοκάρουν μια πρωτοβουλία που θα αυξήσει την εποπτεία των δισεκατομμυρίων που στέλνει η Ουάσινγκτον στο Κίεβο (εν μέσω ανησυχιών για διαφθορά), τα μαθήματα του Αφγανιστάν αγνοούνται.
Ο Jeffrey D. Sachs (Καθηγητής Πανεπιστημίου και Διευθυντής του Κέντρου Βιώσιμης Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο Columbia), στο άρθρο του το Μάιο, τόνισε ότι ο αμερικανικός «εθισμός στον πόλεμο και τις στρατιωτικές δαπάνες» είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο, έως το 2022, το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ ήταν 24 τρισεκατομμύρια δολάρια, ίσο με το 95% του ΑΕΠ.
Η αμερικανική δημοσιονομική παρακμή και το τεράστιο χρέος της που τροφοδοτείται από τον πόλεμο είναι ένα ακόμη κομμάτι του παζλ, είναι μέρος μιας ευρύτερης κοινωνικής και πολιτισμικής κρίσης. Έχω γράψει για το πώς η αμερικανική «εξ ολοκλήρου εθελοντική δύναμη» (AVF) αντιμετωπίζει τώρα μια μεγάλη κρίση, καθώς το υψηλό κόστος της είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που καθιστούν τον στρατό των ΗΠΑ μικρό - από τις 11/9, οι στρατιωτικοί μισθοί και τα οφέλη έχουν κλιμακωθεί. Υπάρχει όμως και κρίση προσλήψεων, με μόλις 23% των νεαρών Αμερικανών (ηλικίας 17-24 ετών) που είναι «κατάλληλοι για στρατιωτική θητεία χωρίς απαλλαγή» και με τους περισσότερους μη επιλέξιμους νέους να αποκλείονται «για πολλούς λόγους», που περιλαμβάνουν το υπερβολικό βάρος, την κακή ιατρική υγεία και την κατάχρηση ναρκωτικών. Όλοι αυτοί οι λόγοι σχετίζονται με δομικά και κοινωνικά προβλήματα: για να αναφέρουμε μόνο μερικά ζητήματα, οι Αμερικανοί σήμερα αντιμετωπίζουν τη χειρότερη κρίση των ναρκωτικών (οι επιδημίες οπιοειδών) εν τω μεταξύ το σύστημα υγείας του πλουσιότερου έθνους του κόσμου καταρρέει, με υπερπληθυσμένες και υποστελεχωμένες εγκαταστάσεις, νοσοκομεία που κλείνουν, και έλλειψη βασικών ειδών όπως κρεβάτια ΜΕΘ. Επιπλέον, υπάρχει κρίση ψυχικής υγείας, με το 40% των γονέων να αναφέρει ότι τα παιδιά τους έχουν προβλήματα όπως κατάθλιψη ή άγχος.
Υπάρχει μια διεστραμμένη λογική εδώ - ένας φαύλος κύκλος: δεδομένων όλων των προαναφερθέντων εσωτερικών ζητημάτων και κρίσεων, το γεγονός πως οι περισσότεροι νέοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για υπηρεσία (μόνο το 9 τοις εκατό των νέων πολιτών των ΗΠΑ σήμερα εξετάζει σοβαρά τη στρατιωτική θητεία) δεν προκαλεί έκπληξη - όντας έτσι, η επαναφορά των κληρωτών απλώς δε θα έλυνε τα ζητήματα στρατολόγησης, για να μην αναφέρουμε ότι το πολιτικό κόστος θα ήταν τεράστιο. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι υπερφορτωμένες ΗΠΑ χρειάζεται ολοένα και περισσότερο να πολεμούν με πληρεξούσιους - όπως συμβαίνει στην Ουκρανία. Αυτό με τη σειρά του αυξάνει τις δαπάνες και το χρέος, ενώ ο ίδιος ο πληθυσμός των ΗΠΑ αντιμετωπίζει την επιδείνωση της υγείας και τόσα άλλα κοινωνικά προβλήματα.
Ο Rod Dreher, ένας Αμερικανός συντηρητικός αρχισυντάκτης, και ο συγγραφέας τριών μπεστ σέλερ των New York Times έγραψε τον Αύγουστο του 2022 πως οι δυτικοί κυβερνώνται από «μια κλίκα από Νέρωνες». Τον Ιούλιο του 65 μ.Χ., η μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης κατέστρεψε το 70% της πόλης και ο αυτοκράτορας Νέρων κατηγόρησε τους Χριστιανούς για αυτό, που ξεκίνησε μια εκστρατεία διωγμού.
Φήμες έλεγαν ότι ο ίδιος ο Νέρων είχε ξεκινήσει τη φωτιά και αυτό έγινε ένας πολύ δημοφιλής μύθος, αν και χωρίς ιστορικά στοιχεία. Αν και η κατηγορία κατά του Νέρωνα κατά πάσα πιθανότητα είναι ιστορικά ψευδής, η εικόνα ενός ηγεμόνα, τρελού με την εξουσία, που πανηγυρίζει ενώ η βασιλεία του καίγεται μεταδίδει μια ισχυρή εικόνα. Η κρίση χρέους ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για την παρακμή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εν μέσω των σημερινών κρίσεων και της δυτικής θριαμβευτικής πολεμικής ρητορικής (και της έλλειψης διπλωματίας), η περιγραφή του Dreher για μια ελίτ από Νέρωνες είναι όλο και πιο πειστική.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr