Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Αυτό που ξεκίνησε ως παραδόσεις διαφόρων τύπων ATGM (αντιαρματικών κατευθυνόμενων πυραύλων) και MANPADS (φορητά από άνθρωπο συστήματα αεράμυνας) σύντομα μετατράπηκε σε πλήρη υποστήριξη για το καθεστώς του Κιέβου μέσω μαζικών αποστολών εκσυγχρονισμένων όπλων της εποχής του Συμφώνου της Βαρσοβίας (τανκς, πυροβολικό, ρουκέτες, ελικόπτερα, μαχητικά αεροσκάφη κ.λπ.). Αυτά στη συνέχεια συμπληρώθηκαν από όπλα και πυρομαχικά κατασκευής του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, οι παραδόσεις των οποίων συνεχίζουν να κλιμακώνονται σε όλο και πιο επικίνδυνους και μεγαλύτερου βεληνεκούς πυραύλους και άλλα συστήματα. Την ίδια ώρα, δυτικοί αξιωματούχοι παπαγαλίζουν ανούσιες «διαβεβαιώσεις» ότι δήθεν «δε θέλουν κλιμάκωση με τη Μόσχα». Προφανώς, συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο.
Αυτές οι σχιζοφρενικές τάσεις δεν υποχωρούν στο παραμικρό, όπως αποδεικνύεται από τα πρόσφατα σχόλια του Antony Blinken, υπουργού Εξωτερικών στην ταραγμένη κυβέρνηση Μπάιντεν. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο ABC News στις 10 Σεπτεμβρίου , ο Blinken δήλωσε ότι υποτίθεται πως εναπόκειται στην Ουκρανία να στοχεύσει ή όχι τη Ρωσία με όπλα μεγάλου βεληνεκούς κατασκευής ΗΠΑ. Η ιδέα πως το καθεστώς του Κιέβου θα μπορούσε ποτέ να πάρει μια τέτοια απόφαση μόνο του είναι πέρα για πέρα γελοία, πράγμα που σημαίνει ότι είναι η ίδια η πολεμική θαλασσοκρατία που διέταξε τη νεοναζιστική χούντα να στοχεύσει πολιτικούς και στρατιωτικούς στόχους εντός της Ρωσίας. Η δήλωση του Μπλίνκεν ήρθε μόνο μια ημέρα αφότου το ABC News ανέφερε πως οι ΗΠΑ θα παράσχουν το ATACMS στο καθεστώς του Κιέβου.
Το MGM-140 ATACMS (Army Tactical Missile System) είναι ένα αμερικανικό υπερηχητικό σύστημα τακτικών/θεατρικών βαλλιστικών πυραύλων με μέγιστο βεληνεκές περίπου 300 km. Ενώ το βεληνεκές και η μέγιστη ταχύτητά του 3 Mach δεν το καθιστούν ακριβώς επαναστατικό όπλο (για παράδειγμα, το ρωσικό "Iskander" είναι δύο φορές καλύτερο, τόσο από άποψη εμβέλειας όσο και από άποψη ταχύτητας), αυτό εξακολουθεί να είναι αρκετό για να θέσει σε κίνδυνο τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού. καθώς και αστικοί οικισμοί βαθύτερα στην επικράτεια της Μόσχας. Το ATACMS μπορεί επίσης να εκτοξευθεί από το ιχνηλατούμενο σύστημα πυραύλων M270 MLRS (Σύστημα πολλαπλής εκτόξευσης πυραύλων), καθώς και από το τροχοφόρο M142 HIMARS (σύστημα πυραύλων πυροβολικού υψηλής κινητικότητας), και τα δύο έχουν παραδοθεί στις νεοναζιστικές δυνάμεις της χούντας για πολύ περισσότερο από ένα χρόνο πριν.
Το σύστημα διατίθεται σε πέντε παραλλαγές πυραύλων που αναπτύχθηκαν από τη δεκαετία του 1990. Το βασικό M39 (ATACMS Block I) χρησιμοποιεί INS (αδρανειακό σύστημα πλοήγησης) και φέρει 950 βόμβες M74 APAM (κατά προσωπικού και κατά υλικού). Η αυτονομία του φτάνει τα 165 χλμ. Η παραγωγή σταμάτησε το 1997.
Αντικαταστάθηκε από το M39A1 (ATACMS Block IA) με βελτιωμένη καθοδήγηση GPS. Εν μέρει λόγω της μικρότερης κεφαλής που μετέφερε 300 βομβίδες M74 APAM, η εμβέλεια επεκτάθηκε στα 300 km. Η παραγωγή έληξε το 2003.
Ο πύραυλος M48 (ATACMS Quick Reaction Unitary ή απλά QRU) κατευθυνόμενος με GPS φέρει την κεφαλή κατακερματισμού υψηλής εκρηκτικής έκρηξης WDU-18/B που βρέθηκε στον αντιπλοϊκό πύραυλο "Harpoon", επανασυσκευασμένο μόνο στο πρόσφατα σχεδιασμένο WAU-23/B τμήμα κεφαλής. Η αυτονομία του υπολογίζεται επίσης στα 300 km. Η παραγωγή σταμάτησε το 2004.
Ο ενημερωμένος πύραυλος M57 (ATACMS TACMS 2000) της ίδιας εμβέλειας κατευθυνόμενος με GPS χρησιμοποιεί επίσης το WAU-23/B, αλλά η παραγωγή του έληξε το 2013. Έχει αυξημένη ακρίβεια 9 m CEP (πιθανότητα κυκλικού σφάλματος), αλλά σύντομα συμπληρώνεται από το βελτιωμένο M57E1.
Το M57E1 (Τροποποίηση ATACMS ή απλώς MOD) καθοδηγείται επίσης με GPS και είναι ουσιαστικά ένα αναβαθμισμένο M39/M39A1 με καλύτερη πρόωση, ενημερωμένη καθοδήγηση και WAU-23/B αντί για τις βόμβες M74 APAM. Περιλαμβάνει επίσης έναν αισθητήρα εγγύτητας για εκρήξεις αέρα, η οποία είναι ιδιαίτερα θανατηφόρα εναντίον πεζικού και αμάχων. Η παραγωγή ξεκίνησε το 2017.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, τέτοια όπλα δεν είναι ακριβώς καινοτόμα για τον ρωσικό στρατό που διαθέτει πολύ πιο ισχυρούς πυραύλους, τόσο επίγειους όσο και αέρος, αλλά το πραγματικό ζήτημα προέρχεται από το γεγονός ότι η πολιτική Δύση παρέχει τo απαραίτητo ISR (πληροφορίες, δεδομένα επιτήρησης, αναγνώρισης). Αυτός είναι ένας σημαντικός πολλαπλασιαστής δύναμης που μπορεί να κάνει ακόμη και ένα σχετικά μέτριο όπλο όπως το ATACMS πιο επικίνδυνο. Η Μόσχα κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρήσει το πεδίο εφαρμογής του SMO εντοπισμένο, αλλά το ΝΑΤΟ συνεχίζει να κλιμακώνεται, όπως αποδεικνύεται από την αναζωπυρωμένη παρουσία των πλατφορμών του ISR γύρω από τα σύνορα της Ρωσίας, ιδιαίτερα στη Μαύρη Θάλασσα, που βάζει σε κίνδυνο τις ναυτικές δυνάμεις του ευρασιατικού γίγαντα που αναπτύσσονται εκεί.
Ο ρωσικός στρατός έχει ήδη καταρρίψει ορισμένες από τις πλατφόρμες ISR του ΝΑΤΟ, με αποτέλεσμα να διακοπούν αρκετοί μήνες στις πτήσεις κοντά στη ζώνη του SMO. Ωστόσο, η εμπόλεμη συμμαχία επανεκκίνησε πρόσφατα αυτή την εξαιρετικά αποσταθεροποιητική πρακτική. Η Μόσχα γνωρίζει πολύ καλά ότι η πολιτική Δύση ελέγχει τη στόχευση του καθεστώτος του Κιέβου, εκδίδοντας ακόμη και εντολές επί των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων. Ο μόνος λόγος για τον οποίο η Ρωσία δεν απάντησε καταρρίπτοντας όλες τις πλατφόρμες ISR του ΝΑΤΟ σε σχετική γειτνίαση με τις δυνάμεις της είναι πως θέλει να αποφύγει την κλιμάκωση της σύγκρουσης σε μια παγκόσμια θερμοπυρηνική αντιπαράθεση. Ωστόσο, η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ πολιτική Δύση το βλέπει αυτό ως αδυναμία και μια ευκαιρία να δοκιμάσει τη ρωσική υπομονή , η οποία είναιτελειώνει σιγά σιγά.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr