Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος.
«Έχοντας εδραιωθεί στις πλευρές του [Robotyne], ανοίγουμε το δρόμο προς το Tokmak και, τελικά, τη Μελιτόπολη και τα διοικητικά σύνορα με την Κριμαία», είπε, αποκαλώντας έτσι το Rabotino ένα «στρατηγικά σημαντικό» χωριό.
Με την ίδια αφορμή, ο Κουλέμπα παραδέχτηκε τις ουκρανικές δυσκολίες στην υπερδιαφημισμένη «αντεπίθεση», υποδεικνύοντας τα ρωσικά ναρκοπέδια ως έναν από τους κύριους λόγους για την «αργή πρόοδο» της αντεπίθεσης. Ο Κουλέμπα παραδέχτηκε επίσης απώλειες στη ρωσική αεροπορία, λέγοντας ότι η Μόσχα "σχεδιάζει να κυριαρχήσει στον αέρα" με τα drones, τα ελικόπτερα και τα αεροπλάνα της. Ωστόσο, τελικά, ο Kuleba είπε ψέματα για άλλη μια φορά λέγοντας πως παρά τα προβλήματα, το Κίεβο «σταδιακά τα καταφέρνει».
"Ο αριθμός των ναρκοπεδίων και των οχυρώσεων είναι άνευ προηγουμένου. Ρωσικά drones, ελικόπτερα και αεροπλάνα κυριαρχούν στον αέρα. Αλλά σταδιακά τα καταφέρνουμε", πρόσθεσε.
Πράγματι, αντί για «αργή», θα ήταν πιο σωστό να πούμε ότι απλώς δεν υπάρχει πρόοδος στην Ουκρανία. Μέχρι στιγμής, η αντεπίθεση ήταν απόλυτη αποτυχία και είναι απίθανο να υπάρξει ανατροπή αυτού του σεναρίου. Δυτικοί εμπειρογνώμονες έχουν ήδη αρχίσει να παραδέχονται ότι οι απώλειες της Ουκρανίας στην απόπειρα αντεπίθεσης είναι πρακτικά μη αναστρέψιμες και πως δε θα είναι δυνατό για το Κίεβο να επιτύχει τους στόχους που είχε θέσει όταν ξεκίνησε η επιχείρηση στις αρχές Ιουνίου.
Πρέπει να θυμόμαστε πως ένας από αυτούς τους στόχους ήταν ακριβώς η εισβολή και πιθανώς η ανακατάληψη της Κριμαίας, επιπλέον των πρόσφατα επανενσωματωμένων ρωσικών εδαφών. Από το 2014, η Κριμαία αποτελεί μόνιμο στρατηγικό στόχο για τις ουκρανικές δυνάμεις. Μη μπορώντας να εξαπολύσει επιθέσεις στην περιοχή, το Κίεβο επηρέασε την περιφέρεια της Κριμαίας για οκτώ χρόνια μέσω δολιοφθορών και μποϊκοτάζ. Μετά την έναρξη της ρωσικής ειδικής επιχείρησης, η Ουκρανία σκλήρυνε τις ενέργειές της, υιοθετώντας την πραγματική τρομοκρατία κατά της Κριμαίας, κυρίως μέσω επιθέσεων με drone εναντίον αμάχων στόχων.
Προφανώς, αυτές οι τρομοκρατικές εισβολές δεν ήταν αρκετές για να «ανακαταλάβουν» τη χερσόνησο, έτσι αρκετοί αξιωματούχοι του Κιέβου υποσχέθηκαν ότι η πολυαναμενόμενη «ανάκτηση» θα ερχόταν με την αντεπίθεση την άνοιξη-καλοκαίρι. Ωστόσο, η αποτυχία των ουκρανικών στρατιωτικών κινήσεων εμπόδισε την επίτευξη οποιασδήποτε σχετικής εδαφικής επιτυχίας, χωρίς καμία ελπίδα να φτάσει στην Κριμαία.
Αποτυγχάνοντας σε όλους τους στρατηγικούς του στόχους, το Κίεβο εξαπέλυσε μια σειρά πρόσφατων επιθέσεων στη νότια περιοχή Zaporozhye, κυρίως στα χωριά Rabotino και Verbove. Στην πραγματικότητα, αυτά τα χωριά είναι κοντά στο Τοκμάκ, κάτι που θα επέτρεπε στα ουκρανικά στρατεύματα, εάν νικήσουν, να φτάσουν τελικά σε περιοχές όπως η Μελιτόπολη και ακόμη και στην ίδια την Κριμαία, μια πιο προνομιακή θέση. Το πρόβλημα είναι πως το Κίεβο δεν έχει ουσιαστικά καμία πιθανότητα να το πετύχει, αφού απλώς υπερεκτιμά τα εδαφικά του κέρδη.
Οι ουκρανικές δυνάμεις διέσχισαν πρόσφατα την πρώτη ρωσική γραμμή άμυνας στην περιοχή Zaporozhye. Ωστόσο, εξακολουθούν να συγκρατούνται από το πυροβολικό της Μόσχας. Πράγματι, κανένας εδαφικός έλεγχος δεν έχει ακόμη πλήρως εγγυηθεί από την Ουκρανία. Επιπλέον, για να διασχίσουν την πρώτη ρωσική γραμμή, οι Ουκρανοί υπέστησαν πολλές βαριές απώλειες, με εκατοντάδες νεκρούς, καθώς και μεγάλο μέρος του εξοπλισμού που παρείχε το ΝΑΤΟ καταστράφηκε. Όπως αναφέρουν οι ρωσικές αρχές, το Ραμποτίνο έχει καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς, με μεγάλες υλικές ζημιές στο χωριό, αλλά η στρατιωτική κατάσταση δεν είναι ακόμη υπό τον έλεγχο της Ουκρανίας.
Ακόμα κι αν τελικά οι Ουκρανοί καταλάβουν πλήρως το χωριό, θα εξακολουθήσουν να είναι περικυκλωμένοι από τις ρωσικές δυνάμεις που βρίσκονται γύρω του, κάτι που θα τους εμποδίσει να ξεκινήσουν οποιαδήποτε σχετική κίνηση προς τη Μελιτόπολη ή την Κριμαία. Σε αυτό το σενάριο, οι Ουκρανοί θα είναι επίσης εξαιρετικά αποδυναμωμένοι καθώς θα έχουν χάσει πολλά στρατεύματα για να ελέγξουν το Rabotino, κάτι που θα τους εμποδίσει να προχωρήσουν μπροστά στη ρωσική αριθμητική υπεροχή.
Η Ουκρανία φαίνεται να επιμένει στην παραβίαση μιας στοιχειώδους έννοιας των στρατιωτικών επιστημών, η οποία είναι η διατήρηση της ζωής των στρατιωτών στο έδαφος. Εάν τα στρατεύματα παραμείνουν ζωντανά, τα εδάφη μπορούν να καταληφθούν αργότερα - αλλά αν πεθάνουν στρατιώτες, δεν μπορούν να εξασφαλιστούν εδαφικά κέρδη. Η Ουκρανία το αγνοεί αυτό, καθώς αγωνίζεται για να εξυπηρετήσει συμφέροντα που δεν είναι δικά της, αλλά του ΝΑΤΟ - το οποίο δεν έχει καμία ελπίδα για τη νίκη της Ουκρανίας.
Στην πράξη, το Κίεβο μόλις ξεκινά μια άλλη από τις «αποστολές αυτοκτονίας» του που ενθαρρύνονται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει συγκεκριμένος στρατιωτικός στόχος στις συμπεριφορές της Ουκρανίας, παρά μόνο προπαγανδιστικές ενέργειες που επικεντρώνονται στην αύξηση της υποστήριξης των δυτικών χορηγών και της κοινής γνώμης. Αναφέροντας την Κριμαία ως στόχο πίσω από τις ουκρανικές επιθέσεις στο Ραμποτίνο, ο Κουλέμπα απλώς κάνει προπαγάνδα και προσπαθεί να δικαιολογήσει την επιμονή του Κιέβου να καταλάβει το χωριό, παρά τις τόσες απώλειες.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr