 |
| pixabay / RescueWarrior |
Rachel Marsden - rachelmarsden.com / Παρουσίαση Freepen.gr
«Μόλις υπέγραψα ένα αίτημα προς το Κογκρέσο για κρίσιμη ασφάλεια, οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια για να βοηθήσω την Ουκρανία να συνεχίσει να αντιμετωπίζει την επιθετικότητα του Πούτιν», είπε ο Μπάιντεν τον Απρίλιο, πριν από μερικούς γύρους χρηματοδότησης. «Χρειαζόμαστε αυτό το νομοσχέδιο για να στηρίξουμε την Ουκρανία στον αγώνα της για ελευθερία».
Λοιπόν, αν το θέτει έτσι — τι είδους κόπανος θα μπορούσε να πει όχι;
Στην πραγματικότητα, από τα περισσότερα από 75 δισεκατομμύρια δολάρια σε «βοήθεια» που χορήγησε ο Μπάιντεν στην Ουκρανία, το 61 τοις εκατό είναι στρατιωτικής —όχι ανθρωπιστικής— φύσης, σύμφωνα με ανάλυση που δημοσιεύθηκε από το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων τον περασμένο μήνα.
Περισσότερο από το ένα τρίτο της συνολικής χρηματοδότησης των φορολογουμένων των ΗΠΑ - 28,2 δισεκατομμύρια δολάρια - πηγαίνει κατευθείαν στις τσέπες του αμερικανικού στρατιωτικού βιομηχανικού συγκροτήματος για αγορές όπλων. Ένα άλλο τέταρτο του συνολικού ποσού χρηματοδοτεί τις υπηρεσίες ασφαλείας τμήμα της αμυντικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, προσφέροντας logistics και εκπαίδευση. Τελικά, μόλις το 5 τοις εκατό της συνολικής χρηματοδότησης των ΗΠΑ πηγαίνει στην ανθρωπιστική βοήθεια.
Είναι πραγματικά αυτή η καλύτερη συμφωνία για τον μέσο Ουκρανό; Ή μήπως είναι κυρίως καλό για τις αμερικανικές ελίτ του κατεστημένου, όπως έχουν παραδεχτεί κατηγορηματικά ορισμένοι επιφανείς αξιωματούχοι και σύμμαχοι των ΗΠΑ;
«Αυτήν την στιγμή, ο ρωσικός ιμπεριαλισμός μπορεί να σταματήσει φτηνά, επειδή οι Αμερικανοί στρατιώτες δεν πεθαίνουν», δήλωσε πρόσφατα ο Πολωνός πρόεδρος Αντρέι Ντούντα στην Washington Post νωρίτερα αυτό το μήνα.
Επαναλαμβάνει αυτό που είπε η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον τον περασμένο Δεκέμβριο — ότι η αμερικανική βοήθεια στην Ουκρανία είναι μια «πραγματικά καλή επένδυση για τις Ηνωμένες Πολιτείες». Η Κλίντον πρόσθεσε πως «δε μας ζητούν να είμαστε εκεί για να πολεμήσουμε τον πόλεμό τους. Το παλεύουν μόνοι τους».
Το νεοσυντηρητικό πολεμικό γεράκι, γερουσιαστής Lindsey Graham (R-SC) το αποκάλεσε επίσης τα «καλύτερα χρήματα που ξοδέψαμε ποτέ», επισημαίνοντας ότι οι Ρώσοι πέθαινανοπότε…η αποστολή ολοκληρώθηκε. Ναι, καλά, είναι και οι Ουκρανοί, σε περίπτωση που δεν το έχει προσέξει. Αλλά αν το δυτικό κατεστημένο έπρεπε να στείλει αμερικανικά στρατεύματα για να πολεμήσουν τους Ρώσους στην Ουκρανία, τότε το πολιτικό κόστος θα ήταν αστρονομικό και θα μπορούσαν απλώς να καταλήξουν να αλλάξουν καθεστώς αμέσως εκτός εξουσίας.
Μετά από τέτοιες δηλώσεις, πώς θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι επιδιώκει το καλύτερο συμφέρον της ειρήνης και του μέσου Ουκρανού κατά βάθος;
Και πόσες φορές έχει μόλις εξαφανιστεί η ανθρωπιστική βοήθεια στις τσέπες των φιλανθρωπικών οργανώσεων των ΗΠΑ και της Δύσης και των διαφόρων φίλων της «κοινωνίας των πολιτών» που δίνουν την εντύπωση ότι σώζουν τον κόσμο ενώ, στην πραγματικότητα, κάνουν τη βρώμικη δουλειά των πληρωτών τους; Ένα κραυγαλέο παράδειγμα ήταν το δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης, ZunZeneo, που ξεκίνησε στην Κούβα και χρηματοδοτήθηκε από την USAID - μια υπηρεσία που φαίνεται πως η αποστολή της είναι να σώσει τα πεινασμένα παιδιά. Στην πραγματικότητα, ο στόχος αυτού του έργου ήταν να υποκινήσει μια αλλαγή καθεστώτος τύπου «κουβανικής άνοιξης».
Πιο πρόσφατα, ο υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken επιβεβαίωσε στον απόηχο του πρόσφατου πραξικοπήματος στο Νίγηρα - κατά το οποίο εκπαιδευμένα από τις ΗΠΑ στρατεύματα ανέτρεψαν τον φιλικό προς τις ΗΠΑ πρόεδρο - ότι «η ανθρωπιστική και επισιτιστική βοήθεια που σώζει ζωές θα συνεχιστεί».
Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως η χρηματοδότηση θα μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να χρησιμεύσει ως μέσο διατήρησης μιας ήπιας δύναμης στη χώρα, μέσω ανθρωπιστικών μετώπων, για την παρακολούθηση ή τον μετριασμό της αυξανόμενης ρωσικής και κινεζικής συνεργασίας με τους νέους ηγέτες σε μια εποχή που τα γαλλικά στρατεύματα έχουν πεταχτεί έξω και οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να είναι οι επόμενες.
Αναμφισβήτητα, η πιο κραυγαλέα πρόσφατη ανθρωπιστική χρηματοδότηση ήταν στην Αϊτή, όπου οι ΗΠΑ και οι συμμαχικές ανθρωπιστικές φιλανθρωπικές οργανώσεις πλημμύρισαν στη χώρα μετά τον αποδεκατισμό της από σεισμό το 2010. Δεν πέρασε πολύς καιρός που τους κάλεσε ο δυτικός Τύπος. «Κάθε αμερικανικό δολάριο αναλύεται χονδρικά ως εξής: 42 σεντ για βοήθεια σε περίπτωση καταστροφής, 33 σεντ για στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ, εννιά σεντ για φαγητό, εννέα σεντ για τη μεταφορά του φαγητού, πέντε σεντ για πληρωμή σε επιζώντες από την Αϊτή για προσπάθειες αποκατάστασης, λίγο λιγότερο από ένα σεντ για την κυβέρνηση της Αϊτής και περίπου μισό σεντ στη Δομινικανή Δημοκρατία», έγραφε το Associated Press εκείνη την εποχή, επιβεβαιώνοντας ότι η τραγωδία χρησίμευσε ως βολική αγελάδα μετρητών για την Ουάσιγκτον να ξεπλένει μετρητά από τους φορολογούμενους για τον εαυτό της και για τους δικούς της αγαπημένους παράγοντες. Κάτι που θα εξηγούσε γιατί στην Αϊτή επικρατεί ακόμα ένα χάος.
Η Ουάσιγκτον έδωσε επίσης άλλα 444 εκατομμύρια δολάρια σε «ανθρωπιστική βοήθεια» στην Υεμένη τον Φεβρουάριο, για συνολικά 5,4 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι σήμερα. Είναι μια τεράστια αλλαγή σε σύγκριση με όσα έχουν δαπανηθεί μέχρι στιγμής στην Ουκρανία και αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη έλλειψη στρατηγικού ενδιαφέροντος για τη χώρα ως πρόσχημα για δυτική εμπορία όπλων — ή για οτιδήποτε άλλο χρήσιμο για την Ουάσιγκτον, πραγματικά. Προτού η Ουκρανία εμφανιστεί ως πεδίο μάχης για την καταπολέμηση των Ρώσων που χρησιμοποιούν Ουκρανούς, η Υεμένη χρησίμευε ως μέσο για την καταπολέμηση του Ιράν μέσω αντιπροσώπων Χούτι που υποστηρίζονται από την Τεχεράνη - όλα εξοπλίζοντας τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, παρόλο που τελικά κατέληξαν να κουρέψουν χιλιάδες αμάχους και συμβάλλοντας σε μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές καταστροφές στη γη.
Έτσι, την επόμενη φορά που η Ουάσιγκτον θα αρχίσει να καυχιέται για το πόσο γενναιόδωρη θα είναι με τα χρήματα των Αμερικανών προς κάποια ξένη χώρα, αξίζει να ρωτήσουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί δικαιούχοι.