ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Η πρώτη από αυτές τις τρεις τελευταίες προκλήσεις υποδηλώνει ότι η Αρμενία εγκαταλείπει τη δέσμευσή της σε αυτή την αμοιβαία αμυντική συμμαχία λόγω διαμαρτυρίας πως η Ρωσία δε θα κάνει πόλεμο εναντίον του Αζερμπαϊτζάν για λογαριασμό της. Όσο για το δεύτερο, θα υποχρεώσει το Ερεβάν να συλλάβει τον Πρόεδρο Πούτιν αν επισκεφθεί ποτέ αυτό το ονομαστικά Συμμαχικό έθνος που είναι επίσημα ακόμα στο ίδιο στρατιωτικό (CSTO) και οικονομικό (Ευρασιατική Ένωση) μπλοκ. Το τρίτο οδηγεί τα δύο προηγούμενα στο λογικό τους συμπέρασμα υπονοώντας πως η Αρμενία ετοιμάζεται να στραφεί στο ΝΑΤΟ.
Και οι τρεις αυτές αντι-ρωσικές κινήσεις είναι αντιπαραγωγικές για τα αντικειμενικά εθνικά συμφέροντα της Αρμενίας. Γιατί όσο θυμωμένη κι αν είναι αυτή η χώρα με το Κρεμλίνο επειδή αρνήθηκε να διεξάγει έναν επιθετικό πόλεμο με στόχο τη διαιώνιση της παράνομης κατοχής του Καραμπάχ, η Μόσχα παραμένει προσηλωμένη στην εγγύηση της ύπαρξης του αρμενικού κράτους. Η σηματοδότηση της πρόθεσης να εγκαταλείψει το ίδιο σύμφωνο που προβλέπει την ασφάλειά της είναι μια συναισθηματική υπερβολική αντίδραση που κινδυνεύει να αποτύχει με τρόπους που αργότερα θα περιγραφούν.
Το ίδιο ισχύει και για την προώθηση της υπερπολιτικοποιημένης νομοθεσίας με επίκεντρο τη Δύση, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα την εξουδετέρωση του στρατηγικού στοιχείου των ρωσο-αρμενικών δεσμών, εάν ο Ρώσος ηγέτης δεν είναι πλέον σε θέση να επισκεφθεί την Αρμενία. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η Μόσχα θα παραμείνει προσηλωμένη στις στρατιωτικές και οικονομικές συμμαχίες της με το Ερεβάν, αν ο Πρόεδρος Πούτιν δεν επιτρέπεται να πατήσει το πόδι του στη χώρα αυτή. Αυτή η επιθετική κίνηση έχει ως στόχο να προκαλέσει μια απάντηση από τη Ρωσία που η Αρμενία μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιήσει ως "περαιτέρω απόδειξη της αναξιοπιστίας της".
Το τελευταίο από αυτά τα τρία δείχνει ότι ο Πασινιάν αυξάνει απερίσκεπτα το διακύβευμα της διαμάχης του με τη Ρωσία, λαμβάνοντας απτά μέτρα για να κατασκευάσει άσκοπα ένα δίλημμα περιφερειακής ασφάλειας. Κάνει λάθος αν πιστεύει ότι αυτό θα κάνει τη Μόσχα "γεωστρατηγική ζηλιάρα" αρκετά ώστε να υποσχεθεί κρυφά ότι θα διεξάγει πόλεμο εναντίον του Αζερμπαϊτζάν σε αντάλλαγμα για την απομάκρυνση της Αρμενίας από το Πεντάγωνο. Η Αμερική στήνει στην πραγματικότητα την Αρμενία για να προκαλέσει μια άλλη σύγκρουση στο Καραμπάχ για σκοπούς διαίρεσης και κυριαρχίας.
Αυτή η διορατικότητα ακολουθεί τον πραγματικό λόγο πίσω από αυτές τις ταχέως εξελισσόμενες περιφερειακές δυναμικές που η Αρμενία θέτει μονομερώς σε κίνηση αφού ο Πασινιάν συνθηκολόγησε στην πίεση από τη γαλλική και αμερικανική ριζοσπαστική φιλοδυτική υπερεθνικιστική διασπορά που λειτουργεί σιωπηρά ως "πράκτορες επιρροής" αυτών των δύο. Οι παρατηρητές δεν πρέπει να ξεχνούν ότι πέρασε στην εξουσία μέσω μιας έγχρωμης Επανάστασης που εκμεταλλεύτηκε το αντιρωσικό και αλυτρωτικό αίσθημα που καλλιεργούσαν οι ίδιες "ΜΚΟ" της διασποράς από το 1991 και μετά.
Πολλοί στην Κοινότητα των μη κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης αρνήθηκαν να το αναγνωρίσουν επειδή συμπαθούν την αφήγηση του πολέμου πληροφοριών της Αρμενικής Διασποράς που ψευδώς πλαισιώνει τον αλυτρωτικό σκοπό τους εναντίον του Αζερμπαϊτζάν ως "υπαρξιακό αγώνα για την επιβίωση της παλαιότερης χριστιανικής κοινότητας του κόσμου". Επιπλέον, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι τείνουν να επικρίνουν την Τουρκία, αν όχι εντελώς τουρκοφοβικά, και αυτό εκμεταλλεύτηκε στο μέγιστο βαθμό η διασπορά αφού επίσης κακοποίησαν το Αζερμπαϊτζάν ως "τουρκική μαριονέτα".
Το αποτέλεσμα αυτής της μακρόχρονης επιχείρησης διαχείρισης της αντίληψης ήταν ότι εκείνοι που ειλικρινά θεωρούν τους εαυτούς τους υποστηρικτές της παγκόσμιας συστημικής μετάβασης στην πολυπολικότητα εξαπατήθηκαν για να γίνουν οι "χρήσιμοι ηλίθιοι" της Δύσης για τη διαίρεση και την κυριαρχία του Νότιου Καυκάσου μέσω του αρμενικού αλυτρωτισμού. Αυτός ο μοχθηρός στόχος προωθείται από τον Πασινιάν που αρνείται να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της ρωσικής μεσολάβησης που συμφώνησε το Νοέμβριο του 2020 και αντίθετα επιδιώκει να προκαλέσει άλλη μια σύγκρουση.
Οι Γάλλοι και Αμερικανοί επικυρίαρχοι της Διασποράς, οι οποίοι λειτουργούν σιωπηρά ως "πράκτορες επιρροής" αυτών των δύο, αναμένουν ότι αυτό το σενάριο θα μπορούσε να προκαλέσει απαράμιλλη στρατηγική ζημιά στη Ρωσία. Εάν το Αζερμπαϊτζάν αισθάνεται αναγκασμένο να ξεκινήσει μια αποστολή επιβολής της ειρήνης εναντίον της Αρμενίας, με πρότυπο εκείνη που η Ρωσία πραγματοποίησε με επιτυχία εναντίον της Γεωργίας πριν από 15 χρόνια, τότε θα μπορούσε να θέσει σε κίνηση μια γρήγορη ακολουθία εξελίξεων που θα μπορούσε να είναι πολύ δύσκολο για τη Μόσχα να ελέγξει, πόσο μάλλον να ξεφύγει από αλώβητη.
Το Κρεμλίνο μπορεί να αισθάνεται πως θα "χάσει τα προσχήματα" εάν δεν σταματήσει οποιεσδήποτε μεγάλης κλίμακας εισβολές του Αζερμπαϊτζάν στην παγκοσμίως αναγνωρισμένη επικράτεια της Αρμενίας, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε πόλεμο με το Αζερμπαϊτζάν ή/και τον Τούρκο σύμμαχό του στο ΝΑΤΟ με λανθασμένους υπολογισμούς ή τουλάχιστον να καταστρέψει τις νέες στρατηγικές σχέσεις και με τους δύο. Και στις δύο περιπτώσεις, η δυσοίωνη πρόβλεψη του Πασινιάν στην τελευταία του συνέντευξη ότι η ρωσική επιρροή στην περιοχή μπορεί ξαφνικά να εξαφανιστεί μια μέρα θα μπορούσε να γίνει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, την οποία θέλει.
Είναι επικίνδυνο ρίσκο πως η Ρωσία είτε θα ορμήσει για να προστατεύσει την Αρμενία παρά όλες τις προκλήσεις εναντίον της ή το ΝΑΤΟ θα αποτρέψει τους γείτονές του από την επίθεση, αλλά υπάρχουν λόγοι να περιμένουμε ότι τίποτε δε θα υλοποιηθεί. Η πρώτη μπορεί να θεωρήσει την απότομη ανάκληση του απεσταλμένου του CSTO και τις επερχόμενες κοινές ασκήσεις με τις ΗΠΑ ως ακύρωση των αμοιβαίων αμυντικών δεσμεύσεων, ενώ το δεύτερο δεν έχει τα όπλα, τη γεωγραφική πρόσβαση ή την πολιτική βούληση να διεξάγει άλλον έναν πόλεμο πληρεξουσίων, πόσο μάλλον έναν άμεσο.
Επεξεργάζοντας αυτά τα σημεία, η Ρωσία παρέμεινε στο περιθώριο τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν το Αζερμπαϊτζάν πραγματοποίησε τη δική του "ειδική στρατιωτική επιχείρηση" εναντίον της Αρμενίας, οπότε το προηγούμενο δείχνει ότι πιθανότατα θα επαναλάβει την ίδια πολιτική. Όσον αφορά τις προαναφερθείσες επικρίσεις του ΝΑΤΟ, τα αποθέματά του έχουν εξαντληθεί προμηθεύοντας την Ουκρανία, ενώ δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο πως η Γεωργία θα επιτρέψει στη Συμμαχία να περάσει στην Αρμενία χώρια πως το δυτικό κοινό έχει κουραστεί τους τελευταίους μήνες.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, εάν ο Πασινιάν προκαλέσει μια άλλη σύγκρουση στο Καραμπάχ, αλλά ούτε η Ρωσία ούτε το ΝΑΤΟ παρέμβουν για να σταματήσουν το Αζερμπαϊτζάν (και πιθανώς και την Τουρκία), τότε η Αρμενία κινδυνεύει να αποστρατιωτικοποιηθεί δυναμικά προς όφελος της βιώσιμης εξασφάλισης της ειρήνης στο Νότιο Καύκασο. Οι όροι της άνευ όρων παράδοσής της σε αυτό το σενάριο θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην επιβολή ενός ειρηνιστικού Συντάγματος που θα κατοχυρώνει επίσης το δικαίωμα των γειτόνων της να εμπορεύονται σε όλη την επικράτειά της με στόχο την ενσωμάτωση της περιοχής.
Ο θάνατος και η καταστροφή που θα μπορούσαν να προηγηθούν αυτού του αποτελέσματος προφανώς δεν είναι προς το αντικειμενικό εθνικό συμφέρον της Αρμενίας, αν και αυτό θα μπορούσε ακόμα να αποφευχθεί εάν ο Πασινιάν απλώς συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της ρωσικής μεσολάβησης που συμφώνησε το Νοέμβριο του 2020. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να αποσύρει τις δυνάμεις του από το Καραμπάχ και να ξεμπλοκάρει τις περιφερειακές συγκοινωνιακές συνδέσεις μέσω της επικράτειας της χώρας του. Σε αυτή την περίπτωση, η Αρμενία θα διατηρήσει τις ένοπλες δυνάμεις της, ενώ θα αποκομίσει επίσης τα οφέλη της ειρήνης και της ανάπτυξης.
Ο χρόνος τελειώνει για να σταματήσει η φαινομενικά επικείμενη ειρηνευτική αποστολή του Αζερμπαϊτζάν εναντίον της Αρμενίας, αλλά ο Πασινιάν φαίνεται αποφασισμένος να κάνει ό, τι είναι δυνατόν για να γίνει τετελεσμένο γεγονός μετά από τις συμβουλές της ριζοσπαστικής φιλοδυτικής και υπερεθνικιστικής διασποράς του. Αυτοί οι Γάλλοι και Αμερικανοί "πράκτορες επιρροής" θέλουν να προκαλέσουν άλλη μια σύγκρουση που αναμένουν ότι θα μπορούσε να προκαλέσει απαράμιλλη στρατηγική ζημιά στη Ρωσία, αλλά κινδυνεύει να αποτύχει προκαλώντας απαράμιλλη στρατηγική ζημιά στην Αρμενία.