 |
| SΤR / ΑFΡ |
Η Ουάσιγκτον έχει κολλήσει στη μονοπολική νοοτροπία της διατήρησης του τεχνολογικού μονοπωλίου μέσω κυρώσεων και όχι θεμιτού ανταγωνισμού
Timur Fomenko, πολιτικό αναλυτή - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ουάσιγκτον έχει προφανώς την εντύπωση ότι στερώντας από τους αντιπάλους της την πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας μικροτσίπ, είτε πρόκειται για την Κίνα είτε για τη Ρωσία, μπορεί να επιβάλει ένα ολοκληρωμένο πακέτο περιορισμού που παραλύει την στρατιωτική, τεχνολογική και επομένως οικονομική τους ανάπτυξη. Χρησιμοποιώντας το μονοπώλιο των θεμελιωδών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και εξοπλισμού κατασκευής τσιπ, οι ΗΠΑ έχουν μονομερώς μαύρη λίστα κινεζικών εταιρειών, καθώς και της Ρωσίας στο σύνολό της, και ανάγκασαν τρίτες χώρες να κάνουν το ίδιο.
Αυτό έχει γίνει βασικό συστατικό του δόγματος του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, το οποίο προβλέπει τη διαιώνιση της αμερικανικής ηγεμονίας μέσω της διατήρησης του τεχνολογικού μονοπωλίου. Αυτό έχει γίνει το βάρος του νέου Ψυχρού Πολέμου, που αφορά περισσότερο τα τσιπ και λιγότερο τα πυρηνικά όπλα, καθώς οι ΗΠΑ επιδιώκουν να ελέγξουν τις τεχνολογίες του μέλλοντος. Ωστόσο, όσο περνάει ο καιρός, ανεξάρτητα από το πόσους περιορισμούς επιβάλλει η Ουάσιγκτον στις αντιμαχόμενες χώρες, γίνεται όλο και πιο σαφές πως αυτή ότι η πολιτική δε λειτουργεί. Όπως αφηγείται ένα άρθρο στο "The Hill":
"Η Κίνα επιδιώκει ανοιχτά να αποφύγει τους αμερικανικούς κανόνες εξαγωγής για τους ημιαγωγούς επενδύοντας στο RISC-V [μια αρχιτεκτονική σχεδιασμού τσιπ ανοιχτού κώδικα] για την ανάπτυξη εγχώριων τσιπ, υπονομεύοντας χρόνια διμερούς και διεθνούς εργασίας σε αυτόν το χώρο”
Ομοίως, "οι ρωσικές εταιρείες που περιλαμβάνουν την Yadro και την Elbrus αναπτύσσουν ικανούς πυρήνες RISC-V", παρά τους επανειλημμένους ισχυρισμούς ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αποκόψουν τη χώρα από την ανάπτυξη τσιπ εξ ολοκλήρου ως τιμωρία για τη ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία. Αυτές οι ανακαλύψεις χαράζουν μόνο την επιφάνεια, καθώς το Πεκίνο συνεχίζει να επενδύει δισεκατομμύρια σε ημιαγωγούς και να κινείται προς την τεχνολογία επόμενης γενιάς. Μόλις πρόσφατα, προέκυψε η είδηση ότι η Huawei κατασκευάζει ξανά τσιπ για κάμερες παρακολούθησης.
Γιατί μπορεί τέτοιες πολιτικές να αποτυγχάνουν στους στόχους τους;
Πρώτα απ' όλα, η αμερικανική στάση απέναντι στις κυρώσεις δημιουργήθηκε στην εποχή της μονοπολικότητας, όχι της πολυπολικότητας. Για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, οι κυρώσεις έχουν γίνει μια "γρήγορη λύση", μια τεμπέλικη λύση σε ένα πρόβλημα που απαιτεί λίγη σκέψη ή στρατηγική. Στην μονοπολική εποχή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και του 2000, όταν η κυριαρχία των ΗΠΑ ήταν ολοκληρωτική, οι πολιτικοί της Ουάσιγκτον έμαθαν ότι θα μπορούσαν να στραγγαλίσουν τις μικρές χώρες στη φτώχεια και να τις καταστρέψουν μέσω ακρωτηριαστικών κυρώσεων λόγω μαζικής ανισότητας εξουσίας. Θα μπορούσαν λοιπόν να το κάνουν με το δικό τους τρόπο, ακριβώς επειδή ήταν εύκολο να απομονωθούν τέτοια κράτη οικονομικά και τεχνολογικά. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως οι κυρώσεις των ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, επειδή η πολιτική είναι προϊόν "μονοπολικότητας" με την πεποίθηση ότι οι ΗΠΑ αποτελούν μόνες τους "το νόμο" και όλοι οι άλλοι πρέπει να ακολουθήσουν.
Timur Fomenko, πολιτικό αναλυτή - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ουάσιγκτον έχει προφανώς την εντύπωση ότι στερώντας από τους αντιπάλους της την πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας μικροτσίπ, είτε πρόκειται για την Κίνα είτε για τη Ρωσία, μπορεί να επιβάλει ένα ολοκληρωμένο πακέτο περιορισμού που παραλύει την στρατιωτική, τεχνολογική και επομένως οικονομική τους ανάπτυξη. Χρησιμοποιώντας το μονοπώλιο των θεμελιωδών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και εξοπλισμού κατασκευής τσιπ, οι ΗΠΑ έχουν μονομερώς μαύρη λίστα κινεζικών εταιρειών, καθώς και της Ρωσίας στο σύνολό της, και ανάγκασαν τρίτες χώρες να κάνουν το ίδιο.
Αυτό έχει γίνει βασικό συστατικό του δόγματος του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, το οποίο προβλέπει τη διαιώνιση της αμερικανικής ηγεμονίας μέσω της διατήρησης του τεχνολογικού μονοπωλίου. Αυτό έχει γίνει το βάρος του νέου Ψυχρού Πολέμου, που αφορά περισσότερο τα τσιπ και λιγότερο τα πυρηνικά όπλα, καθώς οι ΗΠΑ επιδιώκουν να ελέγξουν τις τεχνολογίες του μέλλοντος. Ωστόσο, όσο περνάει ο καιρός, ανεξάρτητα από το πόσους περιορισμούς επιβάλλει η Ουάσιγκτον στις αντιμαχόμενες χώρες, γίνεται όλο και πιο σαφές πως αυτή ότι η πολιτική δε λειτουργεί. Όπως αφηγείται ένα άρθρο στο "The Hill":
"Η Κίνα επιδιώκει ανοιχτά να αποφύγει τους αμερικανικούς κανόνες εξαγωγής για τους ημιαγωγούς επενδύοντας στο RISC-V [μια αρχιτεκτονική σχεδιασμού τσιπ ανοιχτού κώδικα] για την ανάπτυξη εγχώριων τσιπ, υπονομεύοντας χρόνια διμερούς και διεθνούς εργασίας σε αυτόν το χώρο”
Ομοίως, "οι ρωσικές εταιρείες που περιλαμβάνουν την Yadro και την Elbrus αναπτύσσουν ικανούς πυρήνες RISC-V", παρά τους επανειλημμένους ισχυρισμούς ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αποκόψουν τη χώρα από την ανάπτυξη τσιπ εξ ολοκλήρου ως τιμωρία για τη ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία. Αυτές οι ανακαλύψεις χαράζουν μόνο την επιφάνεια, καθώς το Πεκίνο συνεχίζει να επενδύει δισεκατομμύρια σε ημιαγωγούς και να κινείται προς την τεχνολογία επόμενης γενιάς. Μόλις πρόσφατα, προέκυψε η είδηση ότι η Huawei κατασκευάζει ξανά τσιπ για κάμερες παρακολούθησης.
Γιατί μπορεί τέτοιες πολιτικές να αποτυγχάνουν στους στόχους τους;
Πρώτα απ' όλα, η αμερικανική στάση απέναντι στις κυρώσεις δημιουργήθηκε στην εποχή της μονοπολικότητας, όχι της πολυπολικότητας. Για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, οι κυρώσεις έχουν γίνει μια "γρήγορη λύση", μια τεμπέλικη λύση σε ένα πρόβλημα που απαιτεί λίγη σκέψη ή στρατηγική. Στην μονοπολική εποχή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και του 2000, όταν η κυριαρχία των ΗΠΑ ήταν ολοκληρωτική, οι πολιτικοί της Ουάσιγκτον έμαθαν ότι θα μπορούσαν να στραγγαλίσουν τις μικρές χώρες στη φτώχεια και να τις καταστρέψουν μέσω ακρωτηριαστικών κυρώσεων λόγω μαζικής ανισότητας εξουσίας. Θα μπορούσαν λοιπόν να το κάνουν με το δικό τους τρόπο, ακριβώς επειδή ήταν εύκολο να απομονωθούν τέτοια κράτη οικονομικά και τεχνολογικά. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως οι κυρώσεις των ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, επειδή η πολιτική είναι προϊόν "μονοπολικότητας" με την πεποίθηση ότι οι ΗΠΑ αποτελούν μόνες τους "το νόμο" και όλοι οι άλλοι πρέπει να ακολουθήσουν.
Ωστόσο, καθώς ο κόσμος έχει αλλάξει, οι ΗΠΑ έχουν ενσωματώσει μονοπολικές στρατηγικές σε έναν πολυπολικό κόσμο εναντίον μεγαλύτερων αντιπάλων, πιστεύοντας ακόμα ότι έχουν τη μόχλευση που είχαν κάποτε. Με μια πιο ανόμοια κατανομή εξουσίας, είναι στη συνέχεια πιο δύσκολο για τις ΗΠΑ να επιβάλουν αστυνομικές κυρώσεις στη συνεργασία εκτός των χωρών που κυριαρχούν αποκλειστικά, ακόμη και εναντίον μικρότερων στόχων. Οι ΗΠΑ κάποτε πίστευαν πως οι ακρωτηριαστικές κυρώσεις θα ανάγκαζαν τη Βόρεια Κορέα σε πυρηνικό αφοπλισμό, αλλά ποτέ δεν το έκαναν. Είναι πλέον όλο και πιο δύσκολο να απομονωθούν οι αντιμαχόμενες χώρες, οι οποίες έχουν περισσότερες επιλογές μπροστά τους από ό, τι στο παρελθόν. Ως εκ τούτου, η Ρωσία εξακολουθεί να είναι σε θέση να αποκτήσει ημιαγωγούς με διάφορα μέσα, παρόλο που ισχυρίστηκε πως θα ήταν ανάπηρη και θα είχε "ξεμείνει από πυραύλους" εδώ και πολύ καιρό.
Είναι ακριβώς αυτή η αυταπάτη που οδηγεί τις ΗΠΑ να ακολουθήσουν μια στρατηγική που βασίζεται στην προσπάθεια να παραλύσουν τους εχθρούς τους μέσω της επέκτασης των τεχνολογικών εμπάργκο ως υποκατάστατο του σοβαρού ανταγωνισμού. Αυτό προκύπτει επίσης από τον ίδιο εφησυχασμό της μονοπολικότητας, τη θεμελιώδη υπόθεση ότι οι αντίπαλοι των Αμερικάνων είναι ανίκανοι να καινοτομήσουν και επομένως, εάν επιταχυνθεί η τεχνολογική αποσύνδεση, οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν τα πλεονεκτήματά τους και θα παραμείνουν μπροστά και εκείνοι που αντιτίθενται θα μείνουν πίσω. Με άλλα λόγια, υποτίθεται πως κανένα άλλο κράτος δεν μπορεί να επιτύχει να εφεύρει το μικροτσίπ με τους δικούς του όρους. Αυτό θα ήταν σαν να λέμε ότι, μόνο και μόνο επειδή οι ΗΠΑ εφηύραν την πυρηνική βόμβα, άλλα κράτη δε θα μπορούσαν να το κάνουν.
Ωστόσο, δεδομένου πως ο ημιαγωγός έχει πλέον ανυψωθεί στο καθεστώς του τελικού περιουσιακού στοιχείου αυτού του γεωπολιτικού αγώνα και ενός κεντρικού στοιχείου της εθνικής ασφάλειας, είναι αφελές να πιστεύουμε ότι η Κίνα ειδικότερα, με όλα τα χρήματα, τους πόρους και την τεχνογνωσία της, πρόκειται να αποτύχει. Αυτό είναι πιο ειρωνικό δεδομένου πως το Πεκίνο κατηγορείται συνήθως για κλοπή αμερικανικής τεχνολογίας ούτως ή άλλως, γεγονός που θέτει υπό αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητα τέτοιων απαγορεύσεων.
Ωστόσο, δεδομένου πως ο ημιαγωγός έχει πλέον ανυψωθεί στο καθεστώς του τελικού περιουσιακού στοιχείου αυτού του γεωπολιτικού αγώνα και ενός κεντρικού στοιχείου της εθνικής ασφάλειας, είναι αφελές να πιστεύουμε ότι η Κίνα ειδικότερα, με όλα τα χρήματα, τους πόρους και την τεχνογνωσία της, πρόκειται να αποτύχει. Αυτό είναι πιο ειρωνικό δεδομένου πως το Πεκίνο κατηγορείται συνήθως για κλοπή αμερικανικής τεχνολογίας ούτως ή άλλως, γεγονός που θέτει υπό αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητα τέτοιων απαγορεύσεων.
Αντί να διατηρήσουν το δικό τους μονοπώλιο, αυτό που έχουν κάνει οι ΗΠΑ έχει σπάσει την παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού ημιαγωγών οπλοποιώντας τους ανοιχτά. Αυτό ανάγκασε άλλα κράτη να ακολουθήσουν στρατηγικές επιβίωσης και αυτοδυναμίας, οι οποίες θα βλάψουν μακροπρόθεσμα το προαναφερθέν αμερικανικό τεχνολογικό μονοπώλιο. Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ προσπαθούν να κολυμπήσουν ενάντια σε ένα ρεύμα, να συγκρατήσουν την πολυπολικότητα και να γυρίσουν πίσω το ρολόι σε έναν κόσμο όπου τα πράγματα ήταν πιο πλεονεκτικά γι ' αυτές – και αυτό είναι αδύνατο.