MK BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Είναι σχεδόν σαν να πατήθηκε ένα κουμπί σε κάποιο άγνωστο κέντρο διοίκησης για να ξεκινήσει μια νέα αφήγηση για να δαιμονοποιηθεί ο Πούτιν επειδή σέρβιρε το κρύο πιάτο της εκδίκησης στον Πριγκόζιν, για να δανειστώ τα πρόσφατα λόγια του διευθυντή της CIA Γουίλιαμ Μπερνς, για το αποτυχημένο πραξικόπημα στη Ρωσία. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να παράγει εμπειρικά στοιχεία.
«Επαναλάβετε ένα ψέμα αρκετά συχνά και γίνεται αλήθεια» — ο νόμος της προπαγάνδας αποδίδεται συχνά στον ηγέτη των Ναζί Τζόζεφ Γκέμπελς, ο οποίος κατάλαβε τη δύναμη της επανάληψης ψεύδους. Είναι πλέον η πυξίδα της Δύσης να «σβήσει» τη Ρωσία.
Είναι αλήθεια ότι ο Πούτιν είχε κάθε λόγο να είναι ενοχλημένος με τον Πριγκόζιν – ένα «μαχαίρι στην πλάτη», όπως το έθεσε – όταν το έθνος διεξήγαγε έναν υπαρξιακό πόλεμο ενάντια στους ορκισμένους εχθρούς που επιδιώκουν το διαμελισμό της Ρωσίας. Τρεις όμως θεωρήσεις δυσφημούν την υπόθεση της εμπλοκής του Πούτιν.
Πρώτον, γιατί μια τόσο ωμή μέθοδος που θυμίζει τη δολοφονία του χαρισματικού Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί, της αιχμής του δόρατος του «Άξονα Αντίστασης» της Τεχεράνης κατά της Αμερικής, από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ;
Στο περίφημο δοκίμιό του το 1827 με τίτλο On Murder Considered as one of the Fine Arts, ο Thomas De Quincey έγραψε: «Τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο έχουν δύο λαβές. Ο φόνος, για παράδειγμα, μπορεί να συγκρατηθεί από την ηθική του λαβή… και αυτή, ομολογώ, είναι η αδύναμη πλευρά του ή μπορεί να αντιμετωπιστεί και αισθητικά, όπως το λένε οι Γερμανοί, δηλαδή σε σχέση με το καλό γούστο». Η αισθητική της δολοφονίας του Πριγκόζιν είναι, με απλά λόγια, η λιγότερο ελκυστική από την αρχή της γνώσης του φόνου, αν το κίνητρο ήταν η εκδίκηση.
Δεύτερον, ο Prigozhin ήταν ένας νεκρός που περπατούσε για μια τέτοια ηλίθια πράξη, μετά την απόσυρση της κάλυψης ασφαλείας του από το κράτος. Φανταστείτε τον πρώην πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα χωρίς προστασία από τις μυστικές υπηρεσίες μετά τη δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν — ή τον Μάικ Πομπέο και τον Τραμπ να κυκλοφορούν χωρίς ασφάλεια μετά τη δολοφονία του Σουλεϊμανί.
Αλλά ο Πούτιν κατέστησε σαφές πως η Βάγκνερ θα έχει ακόμη μέλλον και το έθνος θα θυμάται το ρόλο της στον πόλεμο της Ουκρανίας. Ο Πούτιν κάλεσε μάλιστα τον Πριγκόζιν σε μια συνάντηση στο Κρεμλίνο. Αναμφισβήτητα, οι πρώτες παρατηρήσεις του Πούτιν για τον θάνατο του Πριγκόζιν προδίδουν ένα ίχνος οίκτου.
Ο Πούτιν είπε: «Γνωρίζω τον Πριγκόζιν για πολύ καιρό, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ήταν ένας άνθρωπος χωρίς εύκολη μοίρα. Έκανε κάποια σοβαρά λάθη στη ζωή του, αλλά πέτυχε και τα απαραίτητα αποτελέσματα – τόσο για τον εαυτό του όσο και, όταν τον ρώτησα, για τον κοινό σκοπό. Όπως ήταν τους τελευταίους μήνες».
«Από όσο ξέρω, μόλις χθες επέστρεψε από την Αφρική. Συναντήθηκε με κάποιους αξιωματούχους εδώ. Δεν εργάστηκε μόνο στη χώρα μας – και εργάστηκε με επιτυχία, αλλά και στο εξωτερικό, ειδικά στην Αφρική. Εκεί ασχολήθηκε με το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τα πολύτιμα μέταλλα και τις πέτρες», πρόσθεσε ο Πούτιν.
Στον υπερβολικό ζήλο να επικεντρωθούμε στη δολοφονία του Πριγκόζιν για να δαιμονοποιήσουμε τον Πούτιν, αυτό που παραβλέπεται είναι ότι όποιος χορογράφησε το έγκλημα διασφάλισε επίσης πως ολόκληρη η δομή διοίκησης της Βάγκνερ είχε εξαλειφθεί. Αντίο, αντίο, Αφρική!
Δεν πρόκειται να υπάρξει κανένας στο ορατό μέλλον που να αμφισβητήσει την ηγεμονία της Γαλλικής Λεγεώνας στο Σαχέλ ή να ταιριάξει με το τεράστιο δίκτυο των 29 βάσεων υπό τη Διοίκηση της Αφρικής του Πενταγώνου που απλώνεται σε όλη την ήπειρο από το Τζιμπουτί στο βορρά έως την Μποτσουάνα στο νότο. Με άλλα λόγια, το μακρύ χέρι της «έξυπνης δύναμης» της Ρωσίας κόπηκε με μία μόνο κίνηση της λεπίδας. Ποιος θα κερδίσει;
Τρίτον, η δολοφονία του Πριγκόζιν οργανώθηκε σε μια ιδιαίτερη μέρα που από ιστορική προοπτική, πρέπει να μετρηθεί ως η καλύτερη ώρα της ρωσικής διπλωματίας από τη διάλυση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Η πραγματικότητα «μιας νέας αφετηρίας για τους BRICS» -όπως δήλωσε ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ- δεν έχει ακόμη ξεκινήσει πλήρως, αλλά αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι η Ρωσία φεύγει ως νικήτρια.
Μην κάνετε λάθος ότι η ενότητα των BRICS παρέμεινε σταθερή και κατέρριψε όλες τις δυτικές προβλέψεις. Η επέκταση των BRICS σημαίνει πως η έκδοση ενός ενιαίου νομίσματος διακανονισμού βρίσκεται στο τραπέζι και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν πρόκειται να είναι ξανά το ίδιο. Η αποδολαριοποίηση χτυπά τις πύλες. Διαμορφώνεται ένα νέο παγκόσμιο εμπορικό σύστημα που καθιστά παρωχημένο το εκμεταλλευτικό δυτικό καθεστώς 4 αιώνων που είχε σκοπό να μεταφέρει πλούτο στις πλούσιες χώρες. Οι BRICS αποφοίτησαν, επιτέλους, από ένα άτυπο κλαμπ σε ένα ίδρυμα που θα επισκιάσει την G7.
Η χώρα υποδοχής, η Νότια Αφρική, έδωσε μεγάλο χρόνο για τη ρωσική και την κινεζική ατζέντα της πολυπολικότητας. Η κοινή δήλωση που εκδόθηκε από τη Νότια Αφρική και την Κίνα και η εισαγωγή της Αιθιοπίας (όπου η Δύση προσπάθησε να οργανώσει μια αλλαγή καθεστώτος) ως μέλος των BRICS υπογραμμίζει την αναδυόμενη ευθυγράμμιση στην Αφρική. Όλα αυτά δε συμβάλλουν σε κάτι;
Και, πάνω απ' όλα, το μεγάλο μήνυμα που βγαίνει από το Γιοχάνεσμπουργκ είναι πως με όλα τα άλογα του βασιλιά και όλους τους άντρες του βασιλιά, η κυβέρνηση Μπάιντεν απέτυχε παταγωδώς να «απομονώσει» τη Ρωσία — είναι εκεί γραμμένο μεγάλο στη λαμπερή λάμψη του υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ. Η Ρωσία κλείνει τα κέρδη της στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας με μια εξαιρετική διπλωματική νίκη, καθώς βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας δίπλα στην παγκόσμια πλειοψηφία.
Δεν είναι κοινή λογική ότι από όλες τις μέρες, ο Πούτιν δεν θα επέλεγε ποτέ την Τετάρτη για να λειτουργήσει ως σπόιλερ όταν το κύρος της Ρωσίας ανέβαινε στα ύψη στη διεθνή κοινότητα; Και πάλι, τίθεται το ερώτημα: Ποιος θα κερδίσει;
Η ξεκάθαρη αλήθεια είναι πως θα μπορούσε να υπάρχει οποιοσδήποτε αριθμός ανθρώπων που ήθελαν να εξαλείψουν φυσικά τον Πριγκόζιν. Εντός της ίδιας της Ρωσίας, ο Πριγκόζιν είχε στρατολογήσει σκληρούς εγκληματίες που είχαν καταδικαστεί σε φυλάκιση για να πολεμήσουν στην Ουκρανία και έτσι να μετατραπεί η ποινή τους. Τους ανέπτυξε χωρίς επαρκή στρατιωτική εκπαίδευση και πάνω από 10.000 από αυτούς φέρεται να σκοτώθηκαν. Υπάρχει μια βαθιά αίσθηση αποστροφής στη Ρωσία για το θέμα.
Έπειτα, υπάρχουν οι εξωτερικοί εχθροί που ξεκινούν από τη Γαλλία, η οποία έχει εκδιωχθεί ουσιαστικά από την περιοχή του Σαχέλ, το παρκοκρέβατό της όπου είχε μια μέρα στο γήπεδο ως πρώην αποικιακή δύναμη μέχρι που ήρθε ο Πριγκόζιν και χάλασε το πάρτι. Η Γαλλία μετά βίας μπορούσε να κρύψει τη μνησικακία της προς τη Ρωσία από τότε.
Εν τω μεταξύ, η κρίση ζυθοποιίας στο Νίγηρα ειδοποίησε τις ΗΠΑ ότι ο Πριγκόζιν βρισκόταν σε τροχιά. Η αδιαμφισβήτητη εν ενεργεία υπουργός Εξωτερικών Victoria Nuland, η οποία ήταν ο εγκέφαλος του πραξικοπήματος του 2014 στην Ουκρανία, ταξίδεψε στο Niamey για να παρακαλέσει τους πραξικοπηματίες να μην έχουν σχέσεις με τη Wagner.
Ωστόσο, ο Prigozhin φέρεται να είχε εισέλθει κρυφά στη γειτονική χώρα, το Μάλι, όπου η Βάγκνερ είναι καλά εδραιωμένη, με σκοπό να δημιουργήσει επαφή με τους νέους ηγεμόνες του Νίγηρα και να προσφέρει τις υπηρεσίες της Βάγκνερ. Αρκεί να πούμε πως ο Πριγκόζιν απειλούσε να κάνει στο Πεντάγωνο αυτό που έκανε νωρίτερα στη Γαλλική Λεγεώνα στο Σαχέλ.
Είναι απολύτως κατανοητό ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν αποφάσισε πως είχαν γίνει αρκετά και η Βάγκνερ πρέπει να αποκεφαλιστεί. Φυσικά, η αποχώρηση του Prigozhin μαζί με την βασική ομάδα των ανώτερων διοικητών του θα αποδυναμώσει ανυπολόγιστα τη Wagner.
Εν τω μεταξύ, εντός της Ρωσίας, η αδίστακτη ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών λειτουργεί σε διαφορετικά επίπεδα. Οι επιθέσεις με drone στη Μόσχα οργανώνονται από σαμποτέρ εντός της Ρωσίας. Και η Ουκρανία έχει επίσης ένα λογαριασμό να διευθετήσει τη Βάγκνερ, η οποία εδραιώνεται στη Λευκορωσία.
Χωρίς αμφιβολία, υπάρχει μια σύμπτωση συμφερόντων μεταξύ της ουκρανικής υπηρεσίας πληροφοριών και των δυτικών μεντόρων της για να καταστρέψουν τη Βάγκνερ και να την εξαλείψουν εντελώς από τη γεωπολιτική σκακιέρα.