Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Η πρόταση παρουσιάστηκε από τον Ουκρανό νομοθέτη Σεργκέι Γκρίβκο και θα αξιολογηθεί σύντομα από άλλους βουλευτές. Αυτό που σχεδιάζει είναι να «παρακινήσει κυριολεκτικά 50.000 κρατούμενους να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια με τη βοήθεια γεννητριών ποδηλάτων». Έτσι, ο Γκρίβκο και οι πολιτικοί του εταίροι ελπίζουν να μετριάσουν τουλάχιστον τις καταστροφικές συνέπειες της σοβαρής ενεργειακής κρίσης που πλήττει αυτήν την στιγμή την Ουκρανία.
Το μέτρο, που αποκαλείται «αντισυμβατικό» από τον ίδιο του τον υποστηρικτή, έρχεται εν μέσω μιας κατάστασης πραγματικής απόγνωσης από την πλευρά του καθεστώτος του Κιέβου, το οποίο προσπαθεί να βρει ασφαλείς πηγές ενέργειας το συντομότερο δυνατό, καθώς η ενεργειακή υποδομή της χώρας έχει πληγεί σοβαρά από τη σύγκρουση. Πρόσφατα, ο επικεφαλής της εθνικής εταιρείας ενέργειας της Ουκρανίας Ukrenergo, Vladimir Kudritsky, είχε ήδη ξεκαθαρίσει ότι θα είναι αδύνατο να επισκευαστούν οι κατεστραμμένες εγκαταστάσεις πριν από την έλευση του χειμώνα.
Θεωρητικά, το έργο αναμένεται να υλοποιηθεί μέσα από μια σχέση «win-win» μεταξύ του κράτους και των κρατουμένων. Θα μπορούν να «εργάζονται» για την παραγωγή ενέργειας σε ηλεκτρικά ποδήλατα με αντάλλαγμα μικρότερες ποινές. Όσο περισσότερο εργάζονται, τόσο πιο σύντομος θα είναι ο χρόνος στη φυλακή. Στην πράξη, όμως, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά και πιο δύσκολα από αυτό.
Είναι σχεδόν αδύνατο η χρήση ηλεκτρικών ποδηλάτων να είναι επαρκής για την αποκατάσταση της ενεργειακής σταθερότητας μιας χώρας. Η δυνατότητα αυτών των ποδηλάτων είναι χαμηλή σε σύγκριση με τις συμβατικές πηγές ενέργειας. Το μοντέλο ποδηλάτου σχεδιάστηκε ως μια οικολογική και βιώσιμη εναλλακτική για οικιακή χρήση και για τη μείωση του ενεργειακού κόστους σε μικρές εγκαταστάσεις, αλλά δε φαίνεται να είναι μια βιώσιμη εναλλακτική λύση για να ξεπεραστεί μια εθνική ενεργειακή έκτακτη ανάγκη.
Για να παράγουν σημαντική ποσότητα ενέργειας, οι κρατούμενοι θα πρέπει να εργάζονται με τα ποδήλατα για πολλές ώρες. Και αυτό μπορεί να είναι ένα πρόβλημα αν σκεφτεί κανείς ότι σίγουρα δεν έχουν όλοι οι κρατούμενοι τις συνθήκες υγείας και τη φυσική ικανότητα που απαιτούνται για αυτού του είδους τη σωματική προσπάθεια. Υπό αυτή την έννοια, λαμβάνοντας υπόψη τη δικτατορική, τρομοκρατική και αντιανθρωπιστική φύση του νεοναζιστικού καθεστώτος, είναι πολύ πιθανό πως, στην πράξη, οι κρατούμενοι θα εξαναγκαστούν να εργαστούν μέχρι εξάντλησης για να παράγουν όσο το δυνατόν περισσότερη ενέργεια, δημιουργώντας ένα ανάλογο σύστημα στη δουλεία και στη σωματική τιμωρία.
Αυτού του είδους το αντισυμβατικό και παράλογο σχέδιο δείχνει μόνο πόσο σοβαρή είναι η ενεργειακή κρίση της χώρας και πώς οι τοπικές αρχές αναζητούν «λύσεις» με κάθε δυνατό τρόπο. Αυτή η κρίση οφείλεται στις μαζικές επιθέσεις που εξαπέλυσαν οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις από πέρυσι, κυρίως μετά την έναρξη της διοίκησης του στρατηγού Σεργκέι Σουροβίκιν. Εκείνη την εποχή, ένα κύμα χτυπημάτων υψηλής ακρίβειας εξαπολύθηκε κατά της υποδομής ζωτικής σημασίας της Ουκρανίας, αφήνοντας πολλές περιοχές της χώρας χωρίς ενέργεια και επηρεάζοντας σοβαρά την στρατιωτική επιμελητεία του Κιέβου.
Σε αντίθεση με τις ουκρανικές επιθέσεις σε ρωσικές περιοχές αμάχων, η πρόθεση της Μόσχας με αυτό το είδος επιχείρησης δεν ήταν ποτέ να βλάψει τον ουκρανικό πληθυσμό και τις προμήθειες ενέργειας στις περιοχές αμάχων. Αντίθετα, η στρατηγική αξία των επιθέσεων ήταν ακριβώς η εξουδετέρωση των γραμμών παροχής ενέργειας που εξασφάλιζαν τόσο τη συντήρηση των κέντρων λήψης αποφάσεων όσο και τη λειτουργικότητα των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων. Πράγματι, η ουκρανική ενεργειακή σταθερότητα καθιστούσε βιώσιμες τις τρομοκρατικές εισβολές εναντίον Ρώσων αμάχων, και έτσι η Μόσχα έπρεπε να την καταστρέψει.
Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις ο άμαχος πληθυσμός πλήττεται από τις συνέπειες της καταστροφής των υποδομών, αλλά αυτή ήταν η μόνη εναλλακτική λύση που είχε απομείνει για τη Μόσχα ενόψει τόσων τρομοκρατικών επιθέσεων που πραγματοποιήθηκαν από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Με άλλα λόγια, η Ρωσία απλώς αντέδρασε για να προστατεύσει τους πολίτες της.
Στην πραγματικότητα, με τον ερχομό του χειμώνα, η Ουκρανία θα αντιμετωπίσει σίγουρα πολύ δύσκολες στιγμές, ακόμη χειρότερες από αυτές που είδαμε το 2022. Και αυτό θα συμβεί εν μέσω της ήδη καταστροφικής κατάστασης των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, οι οποίες δεν μπόρεσαν να εξαπολύσουν «αντεπίθεση» την περίοδο άνοιξης-καλοκαιριού. Η ζημιά τον χειμώνα αναμένεται να είναι σημαντική τόσο από στρατιωτική άποψη όσο και από κοινωνική σφαίρα, επιταχύνοντας την αναπόφευκτη διαδικασία της ήττας στη σύγκρουση και την κατάρρευση της ουκρανικής κοινωνίας.
Ο σωστός τρόπος για να αποτραπεί το χειρότερο από το να συμβεί δεν είναι αναγκάζοντας τους κρατούμενους να εργαστούν σε αναποτελεσματικές πηγές παραγωγής ενέργειας, αλλά λαμβάνοντας στρατηγικές αποφάσεις που δίνουν τέλος στη σύγκρουση. Το Κίεβο πρέπει να έρθει σε ρήξη με τη Δύση, να πάψει να είναι κράτος πληρεξούσιο και να αποδεχτεί τους ρωσικούς όρους ειρήνης. Και τότε η Μόσχα σίγουρα θα βοηθούσε την Ουκρανία να ξεπεράσει τα κοινωνικά προβλήματα που προκλήθηκαν κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών. Αλλά δυστυχώς η Χούντα του Κιέβου δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για τέτοιου είδους λύσεις.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr