 |
| Γραφείο προέδρου της Ουκρανίας |
Πόσες φορές ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι και η συνοδεία του απέρριψαν τους δυτικούς φίλους τους επειδή δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του Κιέβου;
Rachel Marsden - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Στο τελευταίο παράδειγμα, ο σύμβουλος του Ζελένσκι Μιχαήλ Ποντόλιακ αποκάλεσε δυτικούς θεσμούς όπως ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας, ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός και η Διεθνής Αμνηστία "φανταστικές οργανώσεις που μολύνουν τη συνείδησή μας με απολύτως άχρηστες εκτιμήσεις. Επίσης, επιτέθηκε στα Ηνωμένα Έθνη ως "μια μάλλον απουσία οργάνωσης" και ως "γραφείο δημοσίων σχέσεων ή γραφείο λόμπι για να κερδίσει χρήματα για ένα ευτυχισμένο γήρας για τους ανθρώπους που κατέχουν ορισμένες ηγετικές θέσεις”.
Αρχίζει να ακούγεται σαν τον μέσο αντι-παγκοσμιοποιητή σας, που δεν είναι ακριβώς η ομάδα που τον χορηγεί.
Υπάρχει όμως μια αρκετά εύκολη εξήγηση. Είναι σαν όταν ένας μάγκας που έχει δύο στα δέκα στην κλίμακα ελκυστικότητας θέλει να πάρει με κάποιον που θεωρεί ότι είναι ένα σίγουρο δέκαρι. Έτσι, σε μια προσπάθεια να μειώσει το αντικείμενο ενδιαφέροντος του στο επίπεδό του, αρχίζει να κάνει μικρές προσβολές του τύπου, "Γεια, έσπασες τη μύτη σου, ή ήταν πάντα έτσι;"Είναι μια διαβόητη τεχνική παραλαβής γνωστή ως "negging".
Η Ουκρανία είναι γνωστή ως διεφθαρμένη και αυτή η διαφθορά προκαλείται συνήθως ως λόγος για τον οποίο η ΕΕ δεν μπορεί επί του παρόντος να δεσμευτεί να την καταστήσει μέλος. Το Κίεβο λέει, ωστόσο, ότι θα είναι έτοιμο να ενταχθεί στην ΕΕ σε δύο χρόνια – κάτι που είναι σαν ένας εμπρηστής που λέει πως θα είναι έτοιμος να ενταχθεί στην Πυροσβεστική Υπηρεσία σε δύο χρόνια, επειδή είναι σίγουροι ότι η συνήθειά τους για την πυρκαγιά θα έχει εξαλειφθεί μέχρι τότε-παρόλο που μόλις έκαψαν ένα κτίριο την περασμένη εβδομάδα.
Εκτός από το γεγονός ότι η ΕΕ έχει φιλικές ζώνες, υπάρχει επίσης το γεγονός πως το ΝΑΤΟ δε θα αναλάβει σταθερή δέσμευση ούτε στην Ουκρανία, πέρα από τη χρήση του για να τραβήξει την προσοχή του πραγματικού αντικειμένου των εμμονών του: της Ρωσίας. Έτσι, η συνοδεία του Ζελένσκι άρχισε να υπονομεύει όλους αυτούς τους μεγάλους δυτικούς θεσμούς, λέγοντας ουσιαστικά, "δεν είμαστε διεφθαρμένοι... είστε διεφθαρμένοι! Όλη αυτή η συζήτηση για ημερομηνίες και να μην μπορείτε να δεσμευτείτε απέναντι στην Ουκρανία λόγω των υψηλών προτύπων σας, δε σας κάνει ακριβώς κελεπούρια". Αυτό είναι το μήνυμα.
Πάνω από το negging, υπήρξε επίσης η ενοχή-tripping. Η γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Ανναλένα Μπάερμποκ δεν θα έβαζε τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς Taurus που ήθελε ο Ζελένσκι κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Κίεβο αυτή την εβδομάδα, με αποτέλεσμα ο κορυφαίος διπλωμάτης της Ουκρανίας να κατηγορεί το Βερολίνο πως "χάνει χρόνο" και να λέει ότι το Κίεβο θα πάρει τελικά τα όπλα ούτως ή άλλως. Η Baerbock κατέληξε να προσφέρει 20 εκατομμύρια ευρώ (21,5 εκατομμύρια δολάρια) ως βραβείο παρηγοριάς, το οποίο θα έπρεπε να αγοράσει για το Βερολίνο περίπου δέκα λεπτά σιωπής με τον ίδιο τρόπο που οι γονείς καλοπιάνουν τα παιδιά τους με καραμέλα, ώστε να μπορούν να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους τηλεοπτική εκπομπή με ειρήνη και ησυχία. Η βασική αιτία που το παιδί είναι ένα απαιτητικό, επιτηδευμένο, κακομαθημένο παλιόπαιδο ποτέ δεν αντιμετωπίζεται στην πραγματικότητα, αν απλά το κατευνάζουμε. Και η βασική αιτία εδώ είναι η απόλυτη απροθυμία της Ουκρανίας να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία, με τον Ζελένσκι να λέει ότι "δεν ενδιαφέρεται" για συνομιλίες με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Αντ' αυτού, ο Ζελένσκι μιλά για το πρόβλημα πως "η Ρωσία παραμένει στο ουκρανικό έδαφος", ενώ αγνοεί εντελώς το γεγονός ότι επέτρεψε στη χώρα του να γίνει ένας τόπος αποτυχίας για τα επιθετικά συμφέροντα αλλαγής καθεστώτος της Ουάσινγκτον.
Και πέρα από την άρνηση και την ενοχή, υπήρξαν επίσης οι όχι τόσο λεπτές απειλές.
Ο Ζελένσκι δε δίστασε να απειλήσει την ΕΕ ενώ ταυτόχρονα ζήτησε την είσοδο σε αυτήν. Ένας λόγος είναι ότι η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Σλοβακία έχουν επιβάλει απαγορεύσεις στην εισαγωγή ουκρανικών σιτηρών στο έδαφός τους, μετά τη λήξη παρόμοιου μέτρου σε επίπεδο ΕΕ την περασμένη εβδομάδα. Ένα πλεόνασμα σιτηρών, το οποίο θα πλημμυρίσει την αγορά και θα μειώσει την τιμή της προσφοράς των δικών τους αγροτών, είναι ένα ιδιαίτερο ζήτημα για την Πολωνία πριν από τις εθνικές εκλογές της αυτό το φθινόπωρο.
"Η Ουκρανία αντιτίθεται σθεναρά σε τυχόν περαιτέρω περιορισμούς στην εξαγωγή των σιτηρών μας", δήλωσε ο Ζελένσκι απαντώντας στη συνεχιζόμενη απαγόρευση. "Η Ουκρανία αγωνίζεται για τη ζωή και για τις Κοινές Ευρωπαϊκές αξίες μας στο πεδίο της μάχης... αν πρέπει να αγωνιστούμε για την Ουκρανία και τα θεμέλια της κοινής μας Ευρώπης στην επιδιαιτησία, θα αγωνιστούμε... Αν χρειαστεί να αγωνιστούμε στις πλατφόρμες των διεθνών οργανισμών, θα αγωνιστούμε και εκεί". Ποιος ήξερε ότι ένας τύπος που θα πλημμύριζε με μετρητά φορολογουμένων από ολόκληρο τον δυτικό κόσμο θα αποδειχθεί τόσο μεγάλος υπερασπιστής των ελεύθερων αγορών; Είναι κάτι σαν όταν η ομάδα Zelensky ορκίστηκε να καθαρίσει την Wall Street πέρυσι απειλώντας μεγάλα δυτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, όπως η JPMorgan Chase, Η Citi και η HSBC, και τους διαχειριστές τους, με δίωξη εγκλημάτων πολέμου για εμπλοκή με εταιρείες που πωλούν και εμπορεύονται ρωσική πετρέλαιο ή φυσικό αέριο ή ρωσική ενέργεια μετοχές, όπως η Gazprom, η Rosneft, η Lukoil και η Vitol.
Και μόλις αυτή την εβδομάδα, ο Zelensky εξήγησε σε συνέντευξή του στο The Economist ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για την ΕΕ από τους Ουκρανούς. Είπε στο δημοσίευμα πως αν δεν πάρει αυτό που θέλει από την άποψη της βοήθειας, οι Ουκρανοί πρόσφυγες μπορεί να αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι και αν αισθάνονται "ότι στριμώχνονται σε μια γωνία", θα μπορούσαν να αντιδράσουν απρόβλεπτα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι Ουκρανοί πρόσφυγες θα εκτιμούσαν τον Ζελένσκι να περιγράφει τους δικούς του ανθρώπους ως κάποιου είδους πράκτορες που θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν εναντίον της ΕΕ αν δεν πάρει αυτό που θέλει.
Η Ουκρανία και η Δύση αρχίζουν να μοιάζουν με ένα ζευγάρι που επιμένει σε μια τοξική σχέση αυστηρά για εμφανίσεις, ανησυχούν για το τι θα έλεγαν όλοι οι γείτονες αν χωρίσουν ποτέ, και χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλον όσο μπορούν μέχρι να τελειώσουν όλα με δάκρυα – ή στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.