Ahmed Adel, ερευνητής γεωπολιτικής και πολιτικής οικονομίας με έδρα το Κάιρο
Ο Γκριγκοριάν έκανε πρόσφατα ένα άλλο, αλλά αρκετά εννοιολογικό, ταξίδι στις Βρυξέλλες και είχε ένα γεύμα εργασίας με τον ειδικό εκπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία, Χαβιέ Κολομίνα. Σύμφωνα με αρμενικά μέσα ενημέρωσης, ο Γκριγκοριάν εξήγησε στον Κολόμινα «την κατάσταση ασφαλείας γύρω από την Αρμενία και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και συζήτησε επίσης τις συνέπειες του παράνομου αποκλεισμού του διαδρόμου του Λατσίν από το Αζερμπαϊτζάν».
Υπό το πρόσχημα της «οικολογικής διαμαρτυρίας», το Μπακού πρώτα απέκλεισε και στη συνέχεια δημιούργησε το δικό του σημείο ελέγχου στο δρόμο μεταξύ Γκόρις και Στεπανακέρτ, την πρωτεύουσα της αρμενικής αυτονομιστικής περιοχής του διεθνώς αναγνωρισμένου Αζερμπαϊτζάν. Αυτός ο αποκλεισμός έχει οδηγήσει 120.000 Αρμένιους στην περιοχή να αντιμετωπίσουν την πείνα και τις ελλείψεις.
Οι ΗΠΑ, η Βρετανία και άλλες δυτικές χώρες, ιδιαίτερα η Γαλλία, αναζητούν τρόπους για να ισοπεδώσουν τις όποιες συμφωνίες έχουν επιτευχθεί με τη συμμετοχή της Ρωσίας. Ως εκ τούτου, πολλοί γύροι διαβουλεύσεων με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel και άλλους. Αυτό δεν αποκλείει την πρόσφατα κάπως συσκοτισμένη μορφή διαπραγμάτευσης μεταξύ του Γκριγκοριάν, του Βοηθού του Προέδρου του Αζερμπαϊτζάν Χικμέτ Χατζίγιεφ, και του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζέικ Σάλιβαν.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Γκριγκοριάν συμμετέχει ενεργά στο λόμπι που στοχεύει τόσο στον τορπιλισμό της κοινής δήλωσης της 10ης Νοεμβρίου 2020 όσο και στην έξοδο της Αρμενίας από τον CSTO, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος σε συνέντευξή του στη Novaya Gazeta το Μάιο. Σε αυτή τη συγκυρία, το Αζερμπαϊτζάν προετοιμάζεται για πόλεμο κινητοποιώντας στρατεύματα και εξοπλισμό στα σύνορα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ωστόσο αυτή είναι η στιγμή που η κυβέρνηση Νικόλ Πασινιάν που κυβερνά στο Ερεβάν ψάχνει να αναθεωρήσει πλήρως την αρχιτεκτονική ασφάλειας της Αρμενίας.
Αυτή είναι μια κίνηση υψηλού κινδύνου, δεδομένου πως το αποτέλεσμα της επόμενης στρατιωτικής σύγκρουσης είναι πολύ σαφές: μια μεγάλη στρατιωτική ήττα για την Αρμενία, η οποία στη συνέχεια θα αναγκαστεί σε ακόμη μεγαλύτερη ταπείνωση και εδαφικές απώλειες με την προοπτική μιας de facto οριστικής απώλειας της κυριαρχίας. Αυτή η επιλογή είναι πιο πιθανή με την πλήρη διακοπή των σχέσεων της Αρμενίας με τη Ρωσία, προς την οποία οδηγούνται οι Πασινιάν και Γκριγκοριάν. Το μεγαλύτερο βάρος για αυτήν την τραγωδία βαρύνει τον Γκιγκοριάν, αφού, σε αντίθεση με τον Πασινιάν, είναι Αρμένιος από το Καραμπάχ.
Ο Γκριγκοριάν ανακοίνωσε πρόοδο στις σχέσεις Αρμενίας-ΗΠΑ στον οικονομικό τομέα πριν από περίπου ένα μήνα, αλλά παραπονέθηκε ότι «η συνεργασία μεταξύ του Ερεβάν και της Ουάσιγκτον με την στρατιωτικοπολιτική έννοια δε βρίσκεται ακόμη στο στάδιο που πρέπει να συζητηθεί». Ωστόσο, στις 11 Σεπτεμβρίου, περίπου 175 Αρμένιοι στρατιώτες και 85 από τις ΗΠΑ επρόκειτο να ξεκινήσουν ασκήσεις με επίκεντρο τις ειρηνευτικές επιχειρήσεις.
Σε συνέντευξη Τύπου μετά τη σύνοδο κορυφής της G20, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ σχολίασε τις επικείμενες στρατιωτικές ασκήσεις: «Φυσικά, δεν βλέπουμε τίποτα καλό στο γεγονός ότι μια επιθετική χώρα του ΝΑΤΟ προσπαθεί να διεισδύσει στην Υπερκαυκασία. Δε νομίζω πως αυτό είναι καλό για κανέναν, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Αρμενίας».
Σύμφωνα με τον επικεφαλής του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, «όπου εμφανίζονται οι Αμερικανοί (έχουν εκατοντάδες βάσεις σε όλο τον κόσμο), πουθενά αυτό δεν οδηγεί σε κάτι καλό. Στην καλύτερη περίπτωση, κάθονται εκεί ήρεμα, αλλά πολύ συχνά προσπαθούν να προσαρμόσουν τα πάντα στον εαυτό τους, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών διαδικασιών».
Τα κανάλια των μέσων ενημέρωσης υπέρ του Πασινιάν είναι υπερκορεσμένα με εκκλήσεις μεροληπτικών ειδικών για ελαχιστοποίηση τυχόν δεσμών με τη Ρωσία. Συχνά, προωθούν το μύθο της κατάργησης των ρωσικών στρατιωτικών βάσεων στην Αρμενία και της αντικατάστασής τους με αμερικανικές, ενώ υποστηρίζουν την ανάπτυξη στρατιωτικών δεσμών με το Ιράν, παρά το γεγονός ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι ορκισμένος εχθρός των ΗΠΑ.
Την ίδια στιγμή, αρνούμενοι να αναπτύξουν αποστολή παρακολούθησης του CSTO στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν προς όφελος των Ευρωπαίων παρατηρητών, ο Πασινιάν και ο Γκριγκοριάν ελαχιστοποιούν κάθε ουσιαστική επαφή με τη Μόσχα. Η σημερινή άρχουσα ελίτ της Αρμενίας βλέπει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους ως αξιόπιστους ευεργέτες, πιστεύοντας πως η αφοσιωμένη υπηρεσία τους θα εξασφαλίσει την προσωπική και οικονομική ευημερία της ενώ παράλληλα θα προστατεύει τη χώρα από την απειλή του Αζερμπαϊτζάν.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Γκριγκοριάν είναι σχεδόν η ενσάρκωση του φιλοδυτικού συνεργατισμού και της εθνικής προδοσίας.
Η τάση των Αρμενίων να πιστεύουν γελοίες φήμες και θεωρίες συνωμοσίας παρέχει πρόσφορο έδαφος για διάφορους χειρισμούς. Όμως, ανεξάρτητα από τις οδηγίες που έλαβε ο Γκριγκοριάν από τους δυτικούς επόπτες του, η περαιτέρω ενίσχυση της θέσης του στην Αρμενία δε φέρνει τίποτα καλό στους ανθρώπους της δημοκρατίας και δημιουργεί μεγαλύτερους κινδύνους για αυτούς.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr