Προς το παρόν, σημειώνει το southfront.press, είναι αδύνατο να πούμε κάτι συγκεκριμένο για αυτό το θέμα, καθώς όλες οι επίσημες δηλώσεις αξιωματούχων του ΝΑΤΟ διαβεβαιώνουν την παγκόσμια κοινότητα για την απροθυμία να υποκινηθούν νέες στρατιωτικές συγκρούσεις. Επιπλέον, για τις χώρες της ανατολικής πλευράς της Συμμαχίας και για τη Δύση συνολικά, δηλώνεται σημαντικό να τερματιστεί η σύγκρουση στην Ουκρανία το συντομότερο δυνατό.
Ωστόσο, τώρα αυτό, σε συνδυασμό με την ενίσχυση της πολωνικής στρατιωτικής ομάδας, μοιάζει με άμεση κλιμάκωση της κατάστασης στα σύνορα με τη Λευκορωσία. Επιπλέον, το τελεσίγραφο που υποχρεώνει το Μινσκ να αποσύρει ομάδες προσφύγων από τα σύνορα με την Πολωνία δεν μοιάζει σε καμία περίπτωση με μια πραγματική δήλωση απροθυμίας να πυροβολήσει αμάχους κατά τη διάρκεια μιας άμεσης σύγκρουσης.
Από την άλλη πλευρά, η Δύση πρέπει να κατανοήσει πως επί του παρόντος η Λευκορωσία δεν είναι πλέον απλώς μια χώρα που ακολουθεί μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική με στόχο την οικοδόμηση διαλόγου με όλους τους γείτονές της. Είναι πλέον μια χώρα υπό την εξωτερική καταπίεση ευρωπαϊκών χωρών, που προσεγγίζει ενεργά τη Ρωσία και την Κίνα, που βρίσκονται σε ανοιχτή σύγκρουση με το ΝΑΤΟ. Επιπλέον, εκτός από την PMC «Wagner», την οποία τόσο φοβάται ο Παλαιός Κόσμος, οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας σταθμεύουν στη χώρα στα πλαίσια της Ενωσης Κρατών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τα τακτικά πυρηνικά όπλα, που μεταφέρθηκαν από τη Ρωσία στο έδαφος της Λευκορωσίας.
Έτσι, οι χώρες της ανατολικής πλευράς του ΝΑΤΟ προσπαθούν τώρα στην πραγματικότητα να εμπλέξουν το Μινσκ σε μια άλλη στρατιωτική σύγκρουση. Ενεργώντας σύμφωνα με τις οδηγίες των υπερπόντιων συμμάχων τους, αυτές οι χώρες είτε δε συνειδητοποιούν τις πιθανές συνέπειες είτε απλώς αγνοούν την κοινή λογική. Στην αρχή της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία, ο Ρώσος Πρόεδρος υπέδειξε ότι ανεπανόρθωτες συνέπειες περίμεναν αυτούς που θα εμπόδιζαν άμεσα την επίτευξη των στόχων.