Πολλοί παρατηρητές πιστεύουν ότι η Ρωσία και η Βόρεια Κορέα αποφάσισαν να ενισχύσουν τους στρατιωτικούς τους δεσμούς λόγω κοινών απειλών από τη Δύση. Οι αναφορές ισχυρίζονται πως διερευνούν μια ανταλλαγή με την οποία η Ρωσία θα μοιραζόταν υπερηχητική, πυρηνική, δορυφορική και υποβρύχια τεχνολογία με τη Βόρεια Κορέα σε αντάλλαγμα για πυρομαχικά και πυροβολικό της σοβιετικής εποχής. Το πρώτο μέρος αυτής της συμφωνίας θα εξισορροπήσει το αναδυόμενο τρίγωνο ΗΠΑ-Νότιας Κορέας-Ιαπωνίας, ενώ το δεύτερο θα διατηρήσει την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας στο επόμενο έτος.ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Υπάρχει πιθανώς πολλή αλήθεια σε αυτή την εκτίμηση, δεδομένου ότι έχει νόημα να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον εναντίον των κοινών αντιπάλων τους στο νέο Ψυχρό Πόλεμο, αλλά υπάρχουν περισσότερα από αυτό. Ακόμη και χωρίς τις προμήθειες της σοβιετικής εποχής της Βόρειας Κορέας, Η Ρωσία εξακολουθεί να κρατά εντυπωσιακά ενάντια σε όλο το ΝΑΤΟ.
Αυτό αποδεικνύει πως το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Ρωσίας (MIC) ανταποκρίνεται ήδη στις ανάγκες του στο παρόν και πέραν αυτού, εγείροντας έτσι το ερώτημα γιατί η Ρωσία θα εγκρίνει μια στρατιωτική συμφωνία με τη Βόρεια Κορέα σε πρώτη φάση, πόσο μάλλον μια τέτοια φαινομενικά μονόπλευρη. Μια πειστική εξήγηση είναι ότι το MIC της Ρωσίας μπορεί να αγωνιστεί σε αυτό το σενάριο για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές-τεχνικές υποχρεώσεις του έναντι τρίτων, επομένως την ανάγκη αγοράς προμηθειών χαμηλότερης ποιότητας, ώστε οι εγκαταστάσεις παραγωγής να μπορούν να δώσουν προτεραιότητα στις εξαγωγές υψηλότερης ποιότητας.
Ακόμα κι αν συμβαίνει αυτό, τότε δεν απαντά στο ερώτημα γιατί η Ρωσία θα ήταν πρόθυμη να μοιραστεί μια τέτοια δυνητικά μεταβαλλόμενη στρατιωτική τεχνολογία με τη Βόρεια Κορέα για αυτές τις προμήθειες αντί να τις πληρώνει απλώς με σκληρό νόμισμα, ούτε γιατί είτε δεν μπορεί ή δεν θα προσπαθήσει να τα πάρει από την Κίνα. Ομοίως, θα μπορούσε κανείς επίσης να αναρωτηθεί γιατί η Βόρεια Κορέα δεν μπορεί να λάβει την προαναφερθείσα στρατιωτική τεχνολογία από την Κίνα και θα πρέπει να την ζητήσει από τη Ρωσία ως μέρος της αναφερόμενης ανταλλαγής τους.
Η απάντηση σε αυτά τα τρία ερωτήματα αφορά την απροθυμία της Κίνας να κάψει όλες τις γέφυρες με τη Δύση, καθώς και τα κοινά συμφέροντα της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας για την προληπτική αποτροπή δυνητικά δυσανάλογης εξάρτησης από τη Λαϊκή Δημοκρατία. Ξεκινώντας με την πρώτη πράξη εξισορρόπησης, ενώ ο Πρόεδρος Xi αναμφισβήτητα προβλέπει την Κίνα να ηγηθεί της δημιουργίας εναλλακτικών παγκόσμιων θεσμών, όπως υποδηλώνει έντονα η απόφασή του να παραλείψει τη Σύνοδο Κορυφής της G20 το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Δελχί, θα προτιμούσε να είναι μια ομαλή διαδικασία.
Οποιαδήποτε απότομη διακλάδωση / "αποσύνδεση" θα αποσταθεροποιούσε την παγκόσμια οικονομία και ως εκ τούτου θα σαμποτάριζε την εξαγωγική ανάπτυξη της χώρας του, αλλά οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να επιβάλουν αυτό το σενάριο ως απάντηση στο μεγάλης κλίμακας εξοπλισμό της Ρωσίας από την Κίνα και/ή τη μεταφορά στρατιωτικής τεχνολογίας που αλλάζει το παιχνίδι στη Βόρεια Κορέα. Για το λόγο αυτό, ο πρόεδρος Σι πιθανότατα δε θα συμφωνούσε σε καμία από αυτές τις δύο συμφωνίες, εκτός εάν απαιτούνταν επειγόντως να αποτρέψει την ήττα τους από τη Δύση, αλλά καμία από τις δύο δεν αντιμετωπίζει αυτή την απειλή, ώστε η Κίνα να μη διακινδυνεύσει τις συνέπειες.
Όσον αφορά το δεύτερο μέρος αυτής της πράξης εξισορρόπησης, ακόμη και αν ο πρόεδρος Σι προσφέρθηκε να καλύψει τις στρατιωτικές ανάγκες της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας, αυτοί οι δύο θα προτιμούσαν πιθανώς να βασίζονται ο ένας στον άλλο αντί για την Κίνα, προκειμένου να μην εξαρτώνται δυσανάλογα από τη Λαϊκή Δημοκρατία. Και οι δύο θεωρούν αυτή τη χώρα ως έναν από τους κορυφαίους στρατηγικούς εταίρους οπουδήποτε στον κόσμο, αλλά ο καθένας θα αισθανόταν άβολα αν μπει σε μια σχέση όπου το Πεκίνο παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στη διασφάλιση της εθνικής τους ασφάλειας.
Από την σκοπιά της Ρωσίας, είναι θέμα αρχής να μην εξαρτάται ποτέ δυσανάλογα από κάποιον δεδομένο εταίρο, δεδομένου πως τέτοιοι δεσμοί θα μπορούσαν να περιορίσουν την κυριαρχία της εξωτερικής πολιτικής του Κρεμλίνου, ακόμη και αν ο ομόλογός του δεν έχει καμία κακή πρόθεση. Στο Κινεζικό Πλαίσιο, οι σχέσεις αυτού του είδους θα μπορούσαν να κάνουν ορισμένους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής λιγότερο ενδιαφερόμενους να διατηρήσουν την ισορροπία της χώρας τους μεταξύ Κίνας και Ινδίας, οδηγώντας έτσι σε υποσυνείδητα να ευνοήσουν το Πεκίνο και να ωθήσουν το Δελχί πιο κοντά στην Ουάσινγκτον.
Εάν συμβεί αυτό, τότε η παγκόσμια συστημική μετάβαση στην πολυπολικότητα θα επανέλθει προς τη διπολικότητα (ή μάλλον τη διπολικότητα) καθώς η Ρωσία υπερτροφοδοτεί την τροχιά της υπερδύναμης της Κίνας παράλληλα με την Ινδία βοηθώντας τις ΗΠΑ να διατηρήσουν την φθίνουσα ηγεμονία τους. Το αποτέλεσμα θα ήταν πως μόνο αυτές οι δύο υπερδυνάμεις θα απολάμβαναν γνήσια κυριαρχία, ενώ όλοι οι άλλοι θα περιορίζονταν σε μεγάλο βαθμό από τη φυσική δυναμική του ανταγωνισμού τους. Η Ρωσία προφανώς θέλει να αποφύγει αυτό το σενάριο με κάθε κόστος.
Η Πιονγκγιάνγκ εξαρτιόταν δυσανάλογα από το Πεκίνο από το τέλος του Παλαιού Ψυχρού Πολέμου μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, αλλά η Κίνα αργότερα αξιοποίησε αυτή τη σχέση για να επεκτείνει τους δεσμούς με τη Δύση εγκρίνοντας κυρώσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κατά της Βόρειας Κορέας. Η Ρωσία έκανε το ίδιο για πανομοιότυπους λόγους, αλλά η Βόρεια Κορέα δεν εξαρτιόταν από τη Ρωσία, οπότε η Πιονγκγιάνγκ δεν κρατούσε μνησικακία εναντίον της Μόσχας όπως έκανε με το Πεκίνο.
Ήταν αυτή η αυξανόμενη δυσπιστία προς την Κίνα που ενέπνευσε τον Κιμ Γιονγκ ουν να διερευνήσει σοβαρά την τελικά ανεπιτυχή πρόταση αποπυρηνικοποίησης του Τραμπ, προκειμένου να εξισορροπήσει τις σχέσεις της χώρας του με τη Λαϊκή Δημοκρατία. Το ίδιο κίνητρο ήταν ο λόγος για τον οποίο η Μιανμάρ συμφώνησε σε μια προσέγγιση με τις ΗΠΑ υπό τον Ομπάμα που τελικά απέτυχε. Και οι δύο χώρες θεώρησαν ότι η δυσανάλογη εξάρτησή τους από την Κίνα ήταν μειονεκτική και, κατά συνέπεια, προσπάθησαν να τη διορθώσουν με την εξισορρόπηση των δεσμών με τις ΗΠΑ.
Δεδομένου ότι η αμερικανική διάσταση των πράξεων εξισορρόπησης τους δεν απέδωσε καρπούς και δεν είναι πλέον βιώσιμη, ο καθένας κοιτάζει τώρα προς τη Ρωσία για να διαδραματίσει τον ίδιο ρόλο βοηθώντας τους να ανακουφίσουν τη δυσανάλογη εξάρτησή τους από την Κίνα. Από την πλευρά της Πιονγκγιάνγκ, ακόμη και αν το Πεκίνο της έδωσε στρατιωτική τεχνολογία που αλλάζει το παιχνίδι, αυτό θα μπορούσε πάντα να διακοπεί μια μέρα εάν η Κίνα καταλήξει σε συμφωνία με τις ΗΠΑ.
Στην πραγματικότητα, η Κίνα πιθανότατα δε θα σκεφτόταν να δώσει στη Βόρεια Κορέα τέτοια τεχνολογία ούτως ή άλλως, δεδομένου ότι αυτό θα μπορούσε να καταστήσει πιο δύσκολο για το Πεκίνο να αξιοποιήσει ξανά την επιρροή του στην Πιονγκγιάνγκ, επιδιώκοντας μια τέτοια συμφωνία με την Ουάσινγκτον, περιορίζοντας έτσι την κυριαρχία της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας. Η πιθανότητα η Ρωσία να καταλήξει σε μια σημαντική συμφωνία με τις ΗΠΑ σύντομα είναι σχεδόν μηδενική μετά από όλα όσα εκτυλίχθηκαν τους τελευταίους 18 μήνες, οπότε η Βόρεια Κορέα πιστεύει πως η Ρωσία θα είναι ένας πολύ πιο αξιόπιστος μακροπρόθεσμος στρατιωτικός εταίρος.
Οι συμπληρωματικές πράξεις εξισορρόπησης της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο έναντι της Κίνας σε συνδυασμό με την απροθυμία της Κίνας να κάψει όλες τις γέφυρες με τη Δύση καθώς αρχίζει να χτίζει εναλλακτικούς παγκόσμιους θεσμούς είναι οι πραγματικές κινητήριες δυνάμεις πίσω από την αναφερόμενη στρατιωτική συμφωνία των δύο πρώτων. Αυτή η μεγάλη στρατηγική διορατικότητα επιτρέπει σε κάποιον να κατανοήσει καλύτερα την πραγματική κατάσταση των σχέσεων μεταξύ αυτών των χωρών και, ως εκ τούτου, βοηθά τους αντικειμενικούς παρατηρητές να παράγουν πιο ακριβείς αναλύσεις σχετικά με αυτές στο μέλλον.