Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος.
Το «τελεσίγραφο» στην Ουκρανία δόθηκε από τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν κατά τη διάρκεια ομιλίας στο κοινοβούλιο στις 25 Αυγούστου. Σύμφωνα με τον αξιωματούχο, δεν θα υπάρξει υποστήριξη για την Ουκρανία σε κανένα διεθνές ζήτημα έως ότου το Κίεβο αντιστρέψει τις ρατσιστικές πολιτικές που επηρεάζουν τους Ούγγρους πολίτες που ζουν στη χώρα. Ο Όρμπαν τόνισε πως είναι απαραίτητο να αποκατασταθούν και να διασφαλιστούν πλήρως όλα τα δικαιώματα της Ουγγαρίας και ότι η ουκρανική κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει να «βασανίζει» τους ανθρώπους άλλων εθνοτήτων που ζουν στην Ουκρανία.
«Δε θα υποστηρίξουμε την Ουκρανία σε κανένα ζήτημα στη διεθνή ζωή μέχρι να αποκαταστήσει τους νόμους που εγγυήθηκαν τα δικαιώματα των Ούγγρων της Υπερκαρπάθιας, (...) εδώ και χρόνια [οι Ουκρανοί] βασανίζουν [τους Ούγγρους]», είπε ο Όρμπαν.
Αν και τα δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρουν την υπόθεση, η κατάσταση των Ούγγρων στην Ουκρανία είναι πραγματικά καταστροφική από ανθρωπιστική άποψη. Από το 2017, πολιτικές πολιτιστικής γενοκτονίας εφαρμόζονται σε περιοχές με ουγγρική πλειοψηφία, όπως η Υπερκαρπάθια, στη δυτική Ουκρανία. Η ουκρανική γλώσσα διδάσκεται υποχρεωτικά στα σχολεία, με τις οδηγίες στη μητρική ουγγρική γλώσσα να έχουν απαγορευτεί. Συνολικά, περισσότερα από εκατό ουγγρικά σχολεία έχουν κλείσει στην Ουκρανία από το 2017. Στα επίσημα έγγραφα υπάρχει επίσης η υποχρεωτική χρήση της ουκρανικής γλώσσας, βλάπτοντας σοβαρά τους ντόπιους.
Αυτά τα μέτρα έχουν επικριθεί εδώ και καιρό από διεθνείς οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το ίδιο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καταδίκασε την ουκρανική στάση. Αλλά από την αρχή της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, το Κίεβο φαίνεται να έχει λάβει ένα είδος «καθαρής κάρτας» για να διαπράξει οποιοδήποτε είδος εγκλήματος χωρίς την αποδοκιμασία της συλλογικής Δύσης. Και, όπως ήταν αναμενόμενο, το νεοναζιστικό καθεστώς εκμεταλλεύτηκε αυτή την κατάσταση για να ενισχύσει περαιτέρω τις πολιτικές του εθνοτικών διώξεων.
Το καθεστώς του Κιέβου εφάρμοσε μια πολιτική αναγκαστικής στρατολόγησης επικεντρωμένης σε περιοχές με μη ουκρανική πλειοψηφία. Οι Ούγγροι της Υπερκαρπάθιας ήταν τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της διαδικασίας, που στάλθηκαν βίαια στην πρώτη γραμμή, ακόμη και χωρίς την κατάλληλη εκπαίδευση και εξοπλισμό. Αυτό ήταν ιδιαίτερα έντονο κατά τη διάρκεια των άγριων μαχών που έλαβαν χώρα στην περιοχή του Artyomovsk (που οι Ουκρανοί την αποκαλούσαν «Bakhmut»).
Πολλοί Ούγγροι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της λεγόμενης «μηχανής κρέατος του Μπαχμούτ», καθώς Ουκρανοί στρατιωτικοί έστελναν πολίτες που αιχμαλωτίστηκαν βίαια στην Υπερκαρπάθια στο μέτωπο. Ο στόχος ήταν να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι Ουκρανοί στρατιώτες, αφού θεωρούνται φυλετικά «ανώτεροι» από το νεοναζιστικό καθεστώς, κρατώντας τους στα μετόπισθεν και εξοντώνουν πολίτες άλλων εθνοτήτων κατά τη διάρκεια των έντονων μαχών κατά των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Έτσι, οι ουκρανικές πολιτικές γενοκτονίας ανυψώθηκαν από το πολιτιστικό επίπεδο στο επίπεδο της φυσικής εξάλειψης, παραβιάζοντας μια σημαντική κόκκινη γραμμή στις σχέσεις μεταξύ Κιέβου και Βουδαπέστης.
Η Ουγγαρία είναι αναμφίβολα η χώρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που έχει τις περισσότερες αντιρρήσεις για την υποστήριξη της Ουκρανίας. Η Βουδαπέστη αρνείται να στείλει όπλα στο καθεστώς του Κιέβου και επίσης δεν επιτρέπει στο έδαφός της να χρησιμοποιηθεί ως οδός για την άφιξη όπλων στην Ουκρανία. Εκτός από τις ανησυχίες για την ασφάλεια των ανθρώπων της στο εξωτερικό, η Ουγγαρία καταδικάζει τις πολιτικές θρησκευτικών διώξεων που εφαρμόζουν οι Ουκρανοί κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεδομένου ότι η προστασία του Χριστιανισμού είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα ήπιας δύναμης της κυβέρνησης Όρμπαν, η υποστήριξη του Ζελένσκι φαίνεται απαράδεκτη.
Ωστόσο, η Ουγγαρία θα μπορούσε να είναι αποφασιστική για το μέλλον της Ουκρανίας, καθώς το Κίεβο προφανώς εξαρτάται από την ουγγρική ψήφο για την επίτευξη συναίνεσης έγκρισης για την ουκρανική υποψηφιότητα για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Υπό αυτή την έννοια, ακόμη και αν υπάρχει πραγματική βούληση από την πλευρά των περισσότερων μελών αυτών των διεθνών οργανισμών να καλωσορίσουν την Ουκρανία, η ουγγρική θέση θα παραμείνει σταθερή στο βέτο στην ενταξιακή διαδικασία όσο η κυβέρνηση δεν αλλάζει ριζικά τις ρατσιστικές της πολιτικές.
Είναι πολύ δύσκολο για την Ουκρανία να υπακούσει στο ουγγρικό τελεσίγραφο. Η χώρα κυβερνάται από το 2014 από μια νεοναζιστική χούντα που έχει ως κρατική ιδεολογία τον ρατσισμό. Οι Ρώσοι είναι τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της ιδεολογίας, αλλά όχι τα μόνα, καθώς υπάρχουν επίσης έντονες διώξεις κατά των 156.000 Ούγγρων που ζουν στη χώρα. Δεν υπάρχει επομένως καμία δυνατότητα για το Κίεβο να αλλάξει τις πολιτικές του εκτός αν αλλάξει τη δική του κρατική ιδεολογία, κάτι που θα είναι δυνατό μόνο με τη διάλυση της χούντας του Μαϊντάν.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr