Vedica Singh - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ρωσική προσάρτηση των περιφερειών Ντόνετσκ, Χερσώνα, Λουχάνσκ και Ζαπορίζια
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2022, η Ρωσία κήρυξε μονομερώς την προσάρτηση εδαφών που περιλάμβαναν τις περιφέρειες Ντόνετσκ, Χερσώνα, Λουχάνσκ και Ζαπορίζια. Πριν από αυτό, ο Πούτιν είχε αναγνωρίσει το αυτόνομο καθεστώς των αυτοανακηρυγμένων δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ στην ανατολική περιοχή του Ντονμπάς, λίγο πριν ξεκινήσει στρατιωτική επέμβαση στις 24 Φεβρουαρίου. Η νότια περιοχή Χερσώνα και τμήματα της Ζαπορίζια καταλήφθηκαν από τις ρωσικές δυνάμεις στα αρχικά στάδια της εισβολής.
Ακόμη και όταν περιορίζεται στις περιοχές υπό ρωσικό έλεγχο (περίπου 90.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ή το 15% της γης της Ουκρανίας), αυτή η προσάρτηση είναι η μεγαλύτερη της Ευρώπης από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Συγκεκριμένα, αυτό το γεγονός συνέβη επτά μήνες μετά την εισβολή και λίγο μετά την έναρξη της αντεπίθεσης της Ουκρανίας στο Χάρκοβο, λιγότερο από ένα μήνα πριν.
Η αποτυχημένη αντεπίθεση της Ουκρανίας
Αντιμέτωπος με εδαφικές απώλειες, ο Πρόεδρος Ζελένσκι της Ουκρανίας ξεκίνησε μια τολμηρή στρατηγική για την ανάκτηση των προσαρτημένων περιοχών από τη Ρωσία, ξεκινώντας έτσι μια αντεπίθεση. Ωστόσο, αυτή η προσπάθεια συνάντησε γρήγορα αποτυχίες. Η αρχική ώθηση των ουκρανικών δυνάμεων προς το νότιο μέτωπο αποδείχθηκε δαπανηρή, με αποτέλεσμα την ουσιαστική εξάντληση των τεθωρακισμένων που προμήθευσαν οι Δυτικοί και αξιοσημείωτες απώλειες.
Στις πρώτες μέρες του Ιουνίου, οι ουκρανικές στρατιωτικές μονάδες ανέπτυξαν άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα για να αμφισβητήσουν τη ρωσική άμυνα στις περιοχές Zaporozhye και Donetsk. Δυστυχώς, η επίθεση υποχώρησε στο Zaporozhye, όπως αποδεικνύεται από οπτική τεκμηρίωση που δείχνει τα συντρίμμια των γερμανικών και αμερικανικών τεθωρακισμένων.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υποστήριξε δημόσια την αναποτελεσματικότητα της αντεπίθεσης της Ουκρανίας, τονίζοντας τις σημαντικές απώλειες που υπέστη ο ουκρανικός στρατός. Ο Πούτιν αποκάλυψε ότι οι απώλειες αρμάτων μάχης της Ουκρανίας ξεπέρασαν τις 160, σε αντίθεση με τις 54 της Ρωσίας. Επιπλέον, υποστήριξε πως οι απώλειες των ουκρανικών στρατευμάτων ήταν πολύ περισσότερες από αυτές της Ρωσίας, υποστηρίζοντας την αποτυχία του Κιέβου να σημειώσει πρόοδο σε οποιονδήποτε τομέα της επιχείρησης.
Αυτή η αντεπίθεση αποκάλυψε τα τρωτά σημεία και τις ανεπάρκειες που είναι εγγενείς στην στρατιωτική στρατηγική του Κιέβου, υπογραμμίζοντας τις τρομερές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ουκρανία στις προσπάθειές της να αναστρέψει τα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας.
Η Δύση χάνει τις ελπίδες της στην Ουκρανία
Παρατηρώντας τη στασιμότητα της αντεπίθεσης του Κιέβου, οι δυτικές δυνάμεις ξεκίνησαν την απόσυρση της υποστήριξης. Τα έθνη άρχισαν να εκφράζουν αμφιβολίες σχετικά με την παροχή πρόσθετων όπλων στην Ουκρανία. Επιπλέον, οι δηλώσεις που προέρχονταν από αξιωματούχους του ΝΑΤΟ έφτασαν στο σημείο να υποδηλώνουν την παραχώρηση των ανατολικών εδαφών της Ουκρανίας στη Ρωσία.
Κατά τη διάρκεια μιας αξιοσημείωτης συζήτησης, ο Stian Jenssen, Επικεφαλής του Επιτελείου του Γενικού Γραμματέα Jens Stoltenberg, υπέβαλε μια πρόταση που προκάλεσε μεγάλη προσοχή. Ο Γένσεν συνέστησε στην Ουκρανία να σκεφτεί την παράδοση των ανατολικών περιοχών της με αντάλλαγμα το πολυπόθητο προνόμιο της ένταξης στο ΝΑΤΟ. Αυτή η πρόταση σηματοδότησε μια ξεκάθαρη απόκλιση από την προηγούμενη στάση του ΝΑΤΟ ως σταθερού συμμάχου που είχε σταθερά σταθεί στο πλευρό της Ουκρανίας κατά τη διάρκεια της ταραγμένης σύγκρουσης. Η πρόταση να εγκαταλείψουμε τις εδαφικές φιλοδοξίες, που περιλάμβαναν περιοχές όπως το Ντόνετσκ, το Λούγκανσκ, το Χερσώνα και το Ζαπορόζιε, που είχαν αγκαλιάσει συμβολικά τις ρωσικές σχέσεις μετά τα δημοψηφίσματα, απήχησε σημαντικά στην ουκρανική κυβέρνηση.
Αυτή η μετατόπιση του δυτικού λόγου, από την προσφορά στρατιωτικής υποστήριξης στην έγκριση εδαφικού συμβιβασμού, υπογραμμίζει τον περίπλοκο λογισμό που περιβάλλει τον αγώνα της Ουκρανίας τόσο για εδαφική ακεραιότητα όσο και για διεθνή ευθυγράμμιση.
Τώρα έρχεται η παραδοχή του Ζελένσκι
Σε πρόσφατη συνέντευξη, ο πρόεδρος Ζελένσκι έκανε μια εντυπωσιακή δήλωση, εφιστώντας την προσοχή στο μέλλον της Ουκρανίας εν μέσω της συνεχιζόμενης σύγκρουσης με τη Ρωσία. Ο ισχυρισμός του Ζελένσκι, που παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια μιας μεταδιδόμενης συνέντευξης, τόνισε την ανάγκη προσαρμογής των Ουκρανών πολιτών σε μια συνυπάρχουσα πραγματικότητα παράλληλα με τη σύγκρουση, αναφέροντας παραλληλισμούς με την προσέγγιση του Ισραήλ σε παρατεταμένες συγκρούσεις.
Ο Ζελένσκι μετέφερε την άποψή του πως η Ουκρανία θα πρέπει να αναγνωρίσει την πιθανότητα ενδεχόμενης απομόνωσης, καθώς οι σύμμαχοι ενδέχεται να απεμπλακούν λόγω εσωτερικών εκτιμήσεων ή εκλογικών αποτελεσμάτων. Κάνοντας έναν παραλληλισμό με το Ισραήλ, ο Ζελένσκι υπογράμμισε τη σημασία της προσαρμογής σε παρατεταμένες συγκρούσεις χωρίς να υποστούμε σημαντικές ανθρώπινες απώλειες. Αυτός ο ισχυρισμός ακολουθεί τις προηγούμενες προσπάθειες του Zelensky να εξασφαλίσει αεροσκάφη F-16 από δυτικά έθνη, καθώς και τις πολλαπλές αποτυχημένες προσπάθειες του Κιέβου για ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Η φθίνουσα υποστήριξη της Δύσης φαίνεται ότι ανάγκασε τον Ζελένσκι σε μια καθοριστική απόφαση, που αντικατοπτρίζεται στην έκκλησή του προς τον ουκρανικό πληθυσμό να συμβιβαστεί με την επίμονη κατάσταση σύγκρουσης. Αυτός ο άξονας υποδηλώνει μια σημαντική αναβαθμονόμηση στον στρατηγικό προσανατολισμό της Ουκρανίας, από μια προηγούμενη επιδίωξη εξωτερικής στρατιωτικής βοήθειας και ενσωμάτωσης στα δυτικά πλαίσια ασφαλείας σε μια στάση αυτοδυναμίας και ανθεκτικότητας.
Η δήλωση του Ζελένσκι υπογραμμίζει την πολύπλευρη φύση της γεωπολιτικής θέσης της Ουκρανίας και τις αποχρώσεις της για τη διατήρηση της σταθερότητας και την ελαχιστοποίηση των απωλειών ενόψει μιας διαρκούς σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Ο Ζελένσκι παραδέχεται τη μοίρα
Η έκκληση του Προέδρου Ζελένσκι προς τους Ουκρανούς να αγκαλιάσουν τη συνύπαρξη εν μέσω της συνεχιζόμενης σύγκρουσης αντανακλά μια στρατηγική στροφή προς την αυτοδυναμία. Η σύγκριση με την στρατηγική ανθεκτικότητας του Ισραήλ αναδεικνύει την πολυπλοκότητα των διαρκών συγκρούσεων. Καθώς η Ουκρανία ακολουθεί την πορεία της προς τα εμπρός, η ισορροπία μεταξύ των γεωπολιτικών προσδοκιών και της πραγματικότητας της σύγκρουσης θα συνεχίσει να διαμορφώνει την τροχιά της.