Του Δημήτρη Τσαϊλά, υποναυάρχου ε.α.
Ωστόσο, ως ναυτικό έθνος, εκτιμάται ότι παραμένει μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, η ενσωμάτωση της θαλάσσιας και ναυτικής ισχύος στη συνεκτική εξωτερική πολιτική. Η έλλειψη βούλησης αποδυναμώνει επίσης τον Ελληνισμό όταν έχει έναν τόσο μακρύ κατάλογο με πράγματα που θέλει να κάνει.
Πρακτικά, σημαίνει ότι οι σύμμαχοι συνήθως προβαίνουν στην πυρόσβεση, περνώντας από τη μια κρίση στην άλλη. Αυτή η κατάσταση, σε συνδυασμό με συχνά αρκετά ανατρεπτικές διακυμάνσεις του εκκρεμούς στις σχέσεις μας με άλλους εταίρους και γεωστρατηγικούς παίκτες —όχι μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία— αλλά και με περιφερειακά μπλοκ, βλάπτει πολύ την αξιοπιστία του Ελληνισμού στο εξωτερικό.
Ο Ελληνισμός διαθέτει ναυτική ισχύ που επιχειρεί ανάμεσα σε άλλα μεγαλύτερα και πιο επιθετικά ναυτικά. Θα πρέπει να επικεντρωθεί στα χαρακτηριστικά στα οποία διαπρέπει —όπως η ναυτοσύνη— και να βρει τις θέσεις όπου μπορεί να κάνει πραγματική διαφορά και να οικοδομήσει μόνιμες συνεργασίες. Υπάρχουν βασικοί τομείς όπως η διαχείριση των υποθαλάσσιων αγωγών, το παγκόσμιο εμπόριο, ο κυβερνοχώρος και το κλίμα που χρησιμεύουν ως απόδειξη των δυνατοτήτων της Ελλάδας, και αυτοί θα πρέπει να αξιοποιηθούν ως έμπνευση για την ενίσχυση των φιλοδοξιών της για να καταστεί Θαλασσοκράτειρα δύναμη.