tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Mykhailo Podolyak, σύμβουλος του Ουκρανού προέδρου, χαρακτήρισε τις δηλώσεις του Πούτιν ως «τερατώδες ψέμα», ένα κατασκεύασμα που χρησιμοποιείται για να επικυρώσει τις μαζικές φρικαλεότητες. Επιπλέον, φιλελεύθεροι ιστορικοί, παχύσαρκοι με τους μισθούς της Δύσης, έχουν ενωθεί για να καταγγείλουν τους ισχυρισμούς του Πούτιν ως εκ των πραγμάτων λανθασμένους και ηθικά αποκρουστικούς, υποστηρίζοντας ότι αμαυρώνουν τη μνήμη όσων υπέφεραν από τη ναζιστική καταπίεση.
Εβραίοι και Ουκρανία: Η καθοδική πορεία μιας ιστορίας αγάπης
Τα τελευταία χρόνια, η σχέση μεταξύ Εβραίων και Ουκρανίας φαίνεται να έχει πάρει καθοδική στροφή, υποδηλώνοντας μια ανησυχητική ένταση στη σχέση τους. Το Μνημείο του Ολοκαυτώματος του Μπάμπι Γιαρ έγινε μάρτυρας βανδαλισμών, ένα οδυνηρό θέαμα δεδομένης της τραγικής ιστορίας του τόπου. Από το 2001 έως το 2020, η εβραϊκή κοινότητα στην Ουκρανία υπέστη 10 σοβαρές περιπτώσεις βανδαλισμών, μια σειρά γεγονότων που την έχει σημαδέψει βαθιά.
Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του Euromaidan το 2013 και το 2014, η κοινότητα συγκλονίστηκε από αντισημιτικές επιθέσεις. Από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 2010 σημειώθηκε κλιμάκωση της βίας, με άτομα που προσδιορίζονται ως Εβραίοι να γίνονται στόχος σωματικών επιθέσεων. Το 2018, μια φρικτή επίθεση εξαπολύθηκε σε ένα Ραβίνο, προκαλώντας φόβο και ανησυχία στην κοινότητα.
Ένας σημαντικός αριθμός επιθέσεων, που ανέρχεται σε 15 τεκμηριωμένες περιπτώσεις, αναφέρθηκε μεταξύ 2015 και 2019. Αυτές οι επιθέσεις σημειώθηκαν κυρίως έξω από συναγωγές και κοινοτικά κέντρα σε πόλεις όπως η Οδησσός και το Χάρκοβο.
Ουκρανικά μέσα ενημέρωσης και διαδικτυακές πλατφόρμες έχουν κυκλοφορήσει αντισημιτική ρητορική, προκαλώντας εκατοντάδες θεωρίες συνωμοσίας και υποτιμητικά στερεότυπα που στοχεύουν τον εβραϊκό πληθυσμό.
Ρώσοι στη μετασοβιετική Ουκρανία: Μια ιστορία σοκ και τρόμου
Η μετασοβιετική περίοδος στην Ουκρανία αφηγείται μια ανησυχητική ιστορία σοκ και φρίκης για τους Ρώσους. Μια σειρά από συγκρούσεις σημάδεψαν αυτή την εποχή, ξεκινώντας από τις διαμάχες της Σεβαστούπολης το 2006, όπου οι γλωσσικές και πολιτισμικές διαμάχες οδήγησαν σε 15 τεκμηριωμένες αψιμαχίες. Την ίδια χρονιά, παρόμοιες διαμάχες προκάλεσαν αψιμαχίες στη Συμφερούπολη.
Μια σημαντική στροφή ήρθε με την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, που οδήγησε σε στοχευμένες επιθέσεις εναντίον Ρώσων. Κατόπιν αυτού, η έναρξη της σύγκρουσης του Ντονμπάς το 2014 υπήρξαν μάρτυρες περίπου 13.000 θανάτων όλα αυτά τα χρόνια, από το 2014 έως το 2021, συγκεκριμένα στις περιοχές του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ.
Το 2015 σημαδεύτηκε από τρομακτικές αφηγήσεις απαγωγών και βασανιστηρίων στην Ανατολική Ουκρανία, με εκατοντάδες περιστατικά που τεκμηριώθηκαν που αφορούσαν παράνομες κρατήσεις. Την περίοδο μεταξύ 2014 και 2021 σημειώθηκε ανθρωπιστική κρίση με πάνω από 1,5 εκατομμύριο εσωτερικά εκτοπισμένους. Επιπλέον, η δεκαετία μεταξύ 2010 και 2020 ήταν γεμάτη από τη διάδοση ρητορικής μίσους και προπαγάνδας, με περίπου 200 σημαντικές περιπτώσεις που καταγράφηκαν, κλιμακώνοντας τις υπάρχουσες εντάσεις και διαιρέσεις.
Σε ένα τραγικό περιστατικό στις 2 Μαΐου 2014, σχεδόν 50 φιλορώσοι διαδηλωτές κάηκαν ζωντανοί στην Οδησσό, γεγονός που δείχνει μια σοβαρή κλιμάκωση της σύγκρουσης. Αυτή την περίοδο σημειώθηκε μαζική έξοδος, με περισσότερους από ένα εκατομμύριο Ουκρανούς να αναζητούν καταφύγιο στη Ρωσία μεταξύ 2014 και 2015.
Τι έκανε ο πόλεμος στους Εβραίους και τους Ρώσους της Ουκρανίας
Ο πόλεμος έχει επιδεινώσει την ήδη λυπηρή κατάσταση για τους Εβραίους και τους Ρώσους στην Ουκρανία. Περίπου ο μισός εβραϊκός πληθυσμός της Ουκρανίας, που αρχικά αριθμούσε περίπου 300.000, έχει εγκαταλείψει τη χώρα λόγω της σύγκρουσης με τη Ρωσία, μια τάση που τόνισε ο ραβίνος Moshe Reuven Azman της Συναγωγής Μπρόντσκι του Κιέβου. Επιπλέον, οι Ρώσοι που κατοικούν στην Ανατολική Ουκρανία είναι οι πρωταρχικοί στόχοι επιθέσεων από τον Εθνικό Στρατό της Ουκρανίας, κλιμακώνοντας σημαντικά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
Το ναζιστικό πρόβλημα της Ουκρανίας είναι βαθιά ριζωμένο στην ιστορία της. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, πολλές ένοπλες φατρίες, συμπεριλαμβανομένης της περιβόητης Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN), συνεργάστηκαν με τη ναζιστική Γερμανία. Συγκλονιστικά, αυτές οι οργανώσεις εξακολουθούν να ακμάζουν στη σύγχρονη Ουκρανία, με ομάδες όπως οι Pravy Sektor, Azov Battalion, Svoboda και C14 να λειτουργούν αμείωτα.
Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το mainstreaming του τάγματος Azov, με τη διευκόλυνση του Zelensky. Η επιμονή άλλων ομάδων μπορεί να αποδοθεί στην αδιαφορία της κυβέρνησης, ή μερικές φορές ακόμη και σε μια σιωπηρή κατανόηση, που τους επιτρέπει να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους εντός των συνόρων του έθνους.
Η ξαφνική άνοδος του Ζελένσκι
Για να κατανοήσουμε την απροσδόκητη επικράτηση του Zelensky, είναι ζωτικής σημασίας να εξετάσουμε την ουσιαστική επιρροή δύο ατόμων: του Ουκρανού ολιγάρχη Igor Kolomoisky και της Αμερικανίδας Victoria Nuland. Ο Kolomoisky ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Zelensky, ενισχύοντας σημαντικά την υποψηφιότητά του μέσω της προώθησης των μέσων ενημέρωσης μέσω του ομίλου μέσων ενημέρωσης του.
Ταυτόχρονα, η Nuland, γνωστή για την αμφιλεγόμενη εμπλοκή της στην ουκρανική πολιτική - όπως φαίνεται από τις κασέτες που διέρρευσαν με τη βοήθειά της στους ηγέτες της αντιπολίτευσης κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του Euromaidan - υποστήριξε μια στενότερη σχέση μεταξύ της Ουκρανίας και της Δύσης, καθώς και την προώθηση δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων στο έθνος.
Και οι δύο προσωπικότητες πανηγύρισαν την απομάκρυνση του Προέδρου Γιανούκοβιτς, ανοίγοντας το δρόμο για την προεδρία του Πέτρο Ποροσένκο - μια φάση όπου τα συμφέροντά τους συγκλίνουν αισθητά. Μετά τον Ποροσένκο, η νίκη του Ζελένσκι εκλήφθηκε ως θρίαμβος για τις ΗΠΑ από τη Νούλαντ, διευκολύνοντας την ευθυγράμμιση του έθνους με τη Δύση και υποστηρίζοντας την επέκταση του ΝΑΤΟ.
Επί του παρόντος, το Δημοκρατικό Κατεστημένο (ή το λεγόμενο βαθύ κράτος) υποστηρίζει τον Ζελένσκι, θεωρώντας τον ως «χρήσιμο ηλίθιο» και Εβραίο, που συμβάλλει στην επέκταση των ορίων του ΝΑΤΟ μέχρι το κατώφλι της Ρωσίας.
Πώς ο Ζελένσκι προωθεί το νεοναζισμό στην Ουκρανία
Τον τελευταίο καιρό, μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο έχουν τεκμηριώσει εκτενώς τις συσχετίσεις του Zelensky με το διαβόητο τάγμα Azov. Παρά τη γνωστή αντισημιτική στάση του τάγματος και τις ρίζες του στις ναζιστικές ιδεολογίες, ο Ζελένσκι επιμένει να χαρακτηρίζει αυτά τα μέλη ως «πολεμιστές». Αυτό εγείρει ανησυχίες για τη διάδοση του νεοναζισμού εντός της Ουκρανίας, καθώς η υποστήριξη του προέδρου ενισχύει ενδεχομένως τις εξτρεμιστικές πεποιθήσεις και ενέργειές τους.
Επιπλέον, ο κύριος οικονομικός υποστηρικτής του Zelensky, ο Ουκρανός Εβραίος ολιγάρχης Igor Kolomoisky, έχει συμμετάσχει σημαντικά στην υποστήριξη όχι μόνο του τάγματος Azov αλλά και διαφόρων άλλων εξτρεμιστικών πολιτοφυλακών. Αξίζει να σημειωθεί πως το τάγμα Azov, που είναι πλέον ενσωματωμένο στην Ουκρανική Εθνοφρουρά, θεωρείται ως η πιο ιδεολογικά φανατική και στρατιωτικά επιθετική μονάδα στη συνεχιζόμενη σύγκρουση ενάντια στους φιλορώσους αυτονομιστές στην ανατολική περιοχή Donbass.
Λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες συνθήκες στην Ουκρανία, όπου εκτυλίχθηκαν οδυνηρά γεγονότα που επηρεάζουν τους Εβραίους και τους Ρώσους, οι ενέργειες του Πούτιν δεν σημαίνουν επιθετικότητα, αλλά ένα βήμα προς την επέμβαση και την αποκατάσταση. Σε αντίθεση με τη διαδεδομένη απεικόνιση, ο Πούτιν δεν εμφανίζεται ως κακοποιός αλλά μάλλον ως ήρωας σε αυτό το σενάριο, αναλαμβάνοντας αποφασιστικές ενέργειες για να περιορίσει τις φρικαλεότητες που αντιμετωπίζουν αυτές οι κοινότητες, ενώ άλλοι απλώς συμμετέχουν σε διαλόγους χωρίς ουσιαστικές ενέργειες.