Οι προηγουμένως σταθερές πολωνοουκρανικές σχέσεις έχουν αρχίσει πρόσφατα να εξασθενούν ως αποτέλεσμα των προϋπάρχουσων διαφορών που επιστρέφουν στο προσκήνιο μετά την αποτυχία της αντεπίθεσης του Κιέβου. Αυτή η ανάλυση εδώ τεκμηριώνει την ταχεία εξέλιξη των ολοένα και πιο πολυδιάστατων διαφωνιών τους, η οποία συμβαίνει εν μέσω του φαύλου παιχνιδιού ευθύνης για το ποιος είναι υπεύθυνος για την προαναφερθείσα καταστροφή. Η τελευταία εξέλιξη είναι ότι ένας Πολωνός αξιωματούχος δεν σεβάστηκε τους Ουκρανούς συγκρίνοντάς τους κυριολεκτικά με τα παιδιά.
ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Η πληρεξούσια για την Πολωνο-ουκρανική αναπτυξιακή συνεργασία Jadwiga Emilewicz υπερασπίστηκε το σχέδιο της κυβέρνησής της να διατηρήσει την απαγόρευση των ουκρανικών γεωργικών εισαγωγών μετά τη λήξη της συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις 15 Σεπτεμβρίου, όταν χρησιμοποίησε ένα πολύ συγκαταβατικό παράδειγμα. Σύμφωνα με αυτήν, η διαφύλαξη των συμφερόντων των Πολωνών αγροτών πριν βοηθήσουν τους Ουκρανούς δε διαφέρει κατ ' αρχήν από τον κανόνα της αεροπορικής εταιρείας ότι "είναι η μητέρα που πρέπει να φορέσει πρώτα τη μάσκα [οξυγόνου] και μετά το παιδί".
H Emilewicz υποστήριξε επίσης πως ο Μπάιντεν ήταν προσωπικά υπεύθυνος για αυτό, αφού υποσχέθηκε το περασμένο καλοκαίρι ότι οι ΗΠΑ θα κατασκευάσουν Σιλό σιτηρών στην Ουκρανία, "αλλά όταν αρχίσαμε να ρωτάμε γι' αυτό [κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην Ουάσινγκτον τον Ιούλιο], κανείς στην κυβέρνηση [των ΗΠΑ] δεν ήταν έτοιμος να απαντήσει στην ερώτηση. Παρ 'όλα αυτά, είπε πως τα ουκρανικά σιτηρά μπορούν ακόμα να περάσουν από την Πολωνία καθ' οδόν προς άλλες αγορές, αλλά ότι "κάποια επιπλέον χρήματα είναι απαραίτητα" από τις Βρυξέλλες για να επιδοτήσουν αυτό, δεδομένου πως η Βαρσοβία δε θέλει να πληρώσει το λογαριασμό.
Ο λόγος για τον οποίο οι παρατηρήσεις της αξίζουν ανάλυσης είναι επειδή επιβεβαίωσαν ακούσια ότι το πολωνικό κράτος βλέπει τους Ουκρανούς ως παιδιά. Αυτή η συγκαταβατική στάση υπήρξε κριτική από αυτούς για αιώνες και συνέβαλε στην αιματηρή εξέγερση του Μπογκντάν Χμελνίτσκι στα μέσα του 17ου αιώνα εναντίον της πρώην Κοινοπολιτείας. Έπαιξε επίσης ρόλο στη ριζοσπαστικοποίηση των Ουκρανών εθνικιστών κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, αν και αυτό φυσικά δε δικαιολογεί τις τρομοκρατικές πράξεις τους ή τη γενοκτονία των Πολωνών κατά τη διάρκεια του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το θέμα είναι ότι η Πολωνία δεν έχει ακόμη μάθει το μάθημά της πως η συγκαταβατική μεταχείριση των Ουκρανών πάντα αποτυγχάνει. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ουκρανικό κράτος χρωστά στο πολωνικό για την άνευ προηγουμένου υποστήριξη που παρείχε τους τελευταίους 18 μήνες από την έναρξη του πολέμου ΝΑΤΟ-Ρωσίας με πληρεξούσιο και πως μερικές φορές το Κίεβο πράγματι συμπεριφέρεται αχάριστα, αλλά το παράδειγμα της Emilewicz δε σέβεται όλο τον ουκρανικό λαό, όχι μόνο τον Zelensky. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι προσπάθησε να κατηγορήσει και τον Μπάιντεν για αυτό.
Οι σχέσεις Πολωνίας-ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ καλύτερες σε στρατιωτικό και στρατηγικό επίπεδο, αλλά έχουν πληγεί από διαμάχες από τότε που ο Μπάιντεν ανέλαβε καθήκοντα και η φιλελεύθερη-παγκοσμιοποιημένη φατρία χάραξης πολιτικής που βρίσκεται πίσω του άρχισε να πιέζει το πολωνικό κυβερνών κόμμα για κοινωνικοπολιτιστικά ζητήματα όπως η άμβλωση και η ΛOAΤ+. Το αδίστακτο Στέιτ Ντιπάρτμεντ του Τραμπ έκανε το ίδιο, αλλά η πίεση είναι ποιοτικά διαφορετική όταν ο αρχηγός του κράτους και το σύνολο της ομάδας τους συμφωνούν πλήρως με αυτό.
Το να κατηγορούμε τον Μπάιντεν είναι επομένως μια ασύμμετρη απάντηση που στοχεύει επίσης στην εκτροπή της οργής των Ουκρανών για αυτό το ζήτημα μακριά από την Πολωνία και προς την Αμερική. Υπάρχει και ένας άλλος σκοπός που οι μέσοι παρατηρητές ίσως να μην είχαν πάρει, και αφορά τον ρόλο της Emilewicz στην ηγεσία της εκστρατείας της Πολωνίας για να πάρει πονηρά τον έλεγχο της Δυτικής Ουκρανίας.
Υποτίθεται ότι θα επεκτείνει αυτό που παρουσιάζεται ως αμοιβαία επωφελής κοινωνικοοικονομική συνεργασία μεταξύ των χωρών τους, αλλά το έργο της περιπλέκεται τώρα από την ανακοίνωση της κυβέρνησης πως θα διατηρήσει την απαγόρευση των ουκρανικών γεωργικών προϊόντων τον επόμενο μήνα και τα διμερή προβλήματα που προέκυψαν ως αποτέλεσμα. Η πολωνική-ουκρανική εμπιστοσύνη σε όλα τα επίπεδα έχει πέσει κατακόρυφα, ειδικά από την οπτική γωνία των μέσων Ουκρανών, αλλά η προσπάθειά της να επιδιορθώσει την πολωνική ήπια δύναμη έκανε τα πάντα χειρότερα αφού προσέβαλε το κοινό-στόχο της.
Αυτό που δείχνει αυτό το τελευταίο σκάνδαλο είναι ότι οι πολωνοουκρανικές σχέσεις πιθανότατα δε θα επιστρέψουν ποτέ στο αποκορύφωμά τους από το Μάιο του 2022, όταν ο Πρόεδρος Αντρέι Ντούντα είχε ηρωική υποδοχή από τη Ράντα. Ένα "νέο φυσιολογικό" βρίσκεται στη διαδικασία διαμόρφωσης, αλλά εμποδίζεται από τους Πολωνούς αξιωματούχους που αποτυγχάνουν να μάθουν το μάθημά τους ότι η μεταχείριση των Ουκρανών με συγκαταβατικό τρόπο πάντα αποτυγχάνει. Για το λόγο αυτό, αναμένονται περισσότερα σκάνδαλα και αναταραχή στις διμερείς σχέσεις τους, ειδικά καθώς η Πολωνία πλησιάζει τις επόμενες εθνικές εκλογές της στις 15 Οκτωβρίου.