ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Ανώτατος Διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ για την Ευρώπη και την Αφρική αποκάλυψε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα πως η χώρα του επανέλαβε πρόσφατα τις αποστολές πληροφοριών και επιτήρησης στο Νίγηρα ως αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων με τις στρατιωτικές αρχές της χώρας, αφού τις σταμάτησε σε μεγάλο βαθμό αμέσως μετά το πραξικόπημα του καλοκαιριού. Αυτή η εξέλιξη δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για όσους έδωσαν προσοχή στο ταξίδι της Αναπληρώτριας Υπουργού Εξωτερικών Victoria Nuland στο Niamey στις αρχές Αυγούστου.
Οι ΗΠΑ προσαρμόστηκαν με ευελιξία στις τελευταίες πολυπολικές τάσεις που σαρώνουν τη Δυτική Αφρική διερευνώντας ρεαλιστικά μια συμφωνία με τη χούντα, σύμφωνα με την οποία η απειλούμενη εισβολή θα ακυρωθεί σε αντάλλαγμα για τη διατήρηση των δύο βάσεων των ΗΠΑ. Οι νέες στρατιωτικές αρχές μπορούν στη συνέχεια να αποτινάξουν σταδιακά τη γαλλική επιρροή από τη χώρα τους, αλλά οι ΗΠΑ δε θα τους επιτρέψουν να ζητήσουν τις υπηρεσίες "Δημοκρατικής ασφάλειας" της Ρωσίας μέσω της Wagner ή άλλων παρόμοιων ομάδων.
Αυτή η κερδοσκοπική ρύθμιση θα αντιπροσωπεύει το status quo που περιγράφηκε νωρίτερα και εξηγεί με πειστικό τρόπο γιατί η χούντα μόλις συμφώνησε να επιτρέψει στις ΗΠΑ να ξαναρχίσουν την στρατιωτική τους δραστηριότητα στη χώρα. Από την οπτική γωνία των πρώτων [στρατιωτικών], είναι σε θέση να εδραιώσουν την εξουσία τους παράλληλα με την αποτροπή ενός μεγαλύτερου πολέμου, ενώ οι δεύτερες ωφελούνται από τη διαφύλαξη του μέλλοντος των βάσεων τους σε αυτή την περιοχή και τον περιορισμό της ρωσικής επιρροής. Το προφανές Μπαλαντέρ είναι η Γαλλία, ωστόσο, η οποία γίνεται όλο και πιο απελπιστική.
Το πατριωτικό στρατιωτικό πραξικόπημα του Νίγηρα αιφνιδίασε τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και αντιπροσωπεύει το τελευταίο πλήγμα στην ηγεμονική πολιτική τους στη Δυτική Αφρική, αλλά όλα γίνονται ακόμη χειρότερα από τις ΗΠΑ που εκμεταλλεύονται τις δυσκολίες της Γαλλίας για να εδραιώσουν και ενδεχομένως ακόμη και να επεκτείνουν τη δική τους επιρροή στην παραδοσιακή σφαίρα του Παρισιού. Η Ουάσιγκτον το κάνει αυτό κλείνοντας μια ρεαλιστική συμφωνία με τη χούντα που θα μπορούσε να γίνει το προηγούμενο για τη διαχείριση των δεσμών της με άλλες χώρες της περιοχής, ειδικά εκείνες με στρατιωτικές κυβερνήσεις.
Αυτή η δυναμική μπορεί να οδηγήσει τη Γαλλία να προσπαθήσει να αποσταθεροποιήσει την περιοχή από απελπισία για να ανακτήσει τη χαμένη επιρροή της, με το συνεχιζόμενο κίνδυνο να προσπαθήσει να δωροδοκήσει την ECOWAS σε μια εισβολή υπό την ηγεσία της Νιγηρίας ή πιθανώς ακόμη και να την υλοποιήσει μόνη της ως έσχατη λύση. Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν επίσης να δώσουν το πράσινο φως σε οποιαδήποτε επιχείρηση σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις τους με το Νίγηρα τερματιστούν απότομα, για να μην αναφέρουμε αν η χούντα απαιτήσει να αποχωρήσει από τη χώρα τους, όπως ακριβώς διέταξε επίσημα τη Γαλλία να κάνει.
Η άλλη πιθανή πορεία δράσης που θα μπορούσε να αναλάβει το Παρίσι είναι να αναπροσαρμόσει την περιφερειακή στρατηγική του παίρνοντας μια σελίδα από το βιβλίο της Ουάσιγκτον για να αντιδράσει ρεαλιστικά στα πατριωτικά στρατιωτικά πραξικοπήματα, ή ακόμα καλύτερα από την προοπτική του, διαμορφώνοντας προληπτικά την κατάσταση έτσι ώστε να τα αποτρέψει προληπτικά. Το πρώτο μέρος αυτής της πρότασης εκτίθεται ήδη στην Γκαμπόν, αφού η χούντα εκεί μόλις συμφώνησε να επαναλάβει την στρατιωτική συνεργασία με τη Γαλλία κατά περίπτωση, ενώ το δεύτερο δεν έχει ακόμη συμβεί.
Εάν η Γαλλία αποφασίσει να αλλάξει τα πράγματα, τότε θα μπορούσε να προτείνει πιο δίκαιες συνεργασίες με εκείνες τις αφρικανικές χώρες όπου εξακολουθεί να έχει επιρροή σε μια προσπάθεια να προσπαθήσει να ελέγξει το αυξανόμενο αντιιμπεριαλιστικό συναίσθημα εκεί. Αυτό θα πρέπει να αποφέρει απτά οφέλη στην πλειοψηφία του πληθυσμού, προκειμένου να αφαιρεθεί η βάση πάνω στην οποία δικαιολογείται η πρόσφατη έκρηξη πατριωτικών στρατιωτικών πραξικοπημάτων, οπότε είναι απίθανο να υλοποιηθεί, καθώς συνεπάγεται πολύ άβολους συμβιβασμούς από την πλευρά του Παρισιού.
Παρ' όλα αυτά, το θέμα είναι ότι η Γαλλία αναγκάζεται να αντιδράσει στις τελευταίες τάσεις των πατριωτικών στρατιωτικών πραξικοπημάτων και στη νέα ρεαλιστική απάντηση των ΗΠΑ στο πιο πρόσφατο στο Νίγηρα, που είδε την επανέναρξη της στρατιωτικής της δραστηριότητας εκεί μετά τη συμφωνία της Νούλαντ με τη χούντα. Μπορεί είτε να προσπαθήσει να αποσταθεροποιήσει την περιοχή από απελπισία είτε να αρχίσει να προσαρμόζεται ρεαλιστικά σε όλα μέσω πολύ πιο λογικών απαντήσεων όπως αυτή που μόλις έδειξε μετά το πραξικόπημα της Γκαμπόν πριν από λίγες εβδομάδες.