Του Στρατή Μαζίδη
Η καλύτερη ήταν ότι "θα προχωρήσουμε στο χωρισμό κράτους - Εκκλησίας, πρώτα ο Θεός". Όσο για τις διορθώσεις των λαθών; Το βίντεο περί των απόψεων στα εθνικά ενός ανθρώπου που μέχρι χθες δεν ήξερε κανένας, ήταν σαν εξέταση ενός πολύ καλού μαθητή που έκανε ένα λάθος και ο καθηγητής του έδωσε την επόμενη ημέρα την ευκαιρία να κρατήσει ψηλά το βαθμό του.
Εν τω μεταξύ η όλη εικόνα είναι λίγο σουρεάλ. Πχ η στήριξη Πολάκη στον Κασσελάκη ή η απαίτηση γνωστού αριστερού εντύπου φιλικού σε woke ατζέντες να ζητά πριν λίγες ημέρες την παραίτηση του τελευταίου από την υποψηφιότητά του κι ενώ θριάμβευσε στον πρώτο γύρο.
Η Εφη Αχτσιόγλου, κι αυτή κάποτε εμφανισθείσα από το πουθενά στο τότε υπουργικό συμβούλιο, έβλεπε να χάνεται το κόμμα μέσα από τα χέρια της. Σαν την ομάδα που αμύνεται στο κόρνερ και ένας παίκτης της αντιπάλου έχει μείνει αφύλακτος και σκοράρει. Μια αξιόλογη γυναίκα που όμως μόνη της περιόρισε τον εαυτό της βγαίνοντας πχ να πει ότι ο αντίπαλός της της μίλησε υποτιμητικά λόγω του φύλου της. Από την άλλη όμως θα πρέπει να είναι περήφανη καθώς υπήρξε σταθερή υποστηρικτής των δικαιωμάτων και των σκοπών διάφορων μειοψηφικών ομάδων, των οποίων τώρα ένας εκπρόσωπος δεν αποκλείεται αύριο να αναλάβει και τις τύχες αυτής της χώρας.
Λογικά ο Κασσελάκης θα αποσυριζοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και αφού είναι ο εκλεκτός των ΗΠΑ σε μια χώρα που ψηφίζει χωρίς να βασανίζει την σκέψη της ιδιαίτερα, δεν αποκλείεται να τερματίσει και τα όνειρα της ανάστασης του ΠΑΣΟΚ.
Πάμε όμως στο τρομακτικό του τίτλου.
Ποιον ήξερε τον κ. Κασσελάκη 31 ημέρες πριν; Μάλλον κανένας. Ξαφνικά όλοι άρχισαν να ασχολούνται μαζί του. Η χώρα καιγόταν, πνιγόταν, κτλ αλλά τα ρεπορτάζ για τον κ. Κασσελάκη αμέτρητα και αρκετών λεπτών. Τι έφαγε, τι ήπιε, τι είπε η γιαγιά του, η φίλη της γειτόνισσάς του, τι ψώνισε από το περίπτερο και όλες αυτές τις "χρήσιμες" λεπτομέρειες των αποκαλυπτικών ρεπορτάζ της δημοσιογραφίας που στην Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια είναι στα καλύτερά της. Εκτός της διάρκειας των ρεπορτάζ, άξιζε να προσέξει κανείς πόσες φορές επαναλαμβανόταν το όνομά του.
Εν ολίγοις ένα μάτσο ΜΜΕ, αυτά που όλοι βρίζουν αλλά ταυτόχρονα διαβάζουν, βλέπουν και ακούνε αντί να στραφούν αλλού αναζητώντας ανεξάρτητες φωνές ή ακόμη και να αρθρώσουν τη δική τους, επέβαλαν τον κ. Κασελλάκη, ο οποίος δείχνει μάλλον υποστηρικτής της πολτοποίησης των κοινωνιών που συντελείται ήδη σε αρκετές χώρες.
Δεν είναι τρομακτική η ισχύς των ΜΜΕ; Και δεν είναι ακόμη πιο τρομακτικό ότι η κοινωνία σαν υπνωτισμένη έχει μετατραπεί σε παθητικό δέκτη; Της υποδεικνύουν κι υπακούει. Ο τόπος γέμισε πτυχιούχους κι αριστούχους, αλλά έχασε τους πολίτες με την καλλιέργεια και την κριτική σκέψη.
Κακά τα ψέματα. Ό,τι κι αν θέλουν οι ΗΠΑ, ο Τσίπρας κ.ο.κ., στο τέλος αποφασίζουν οι πολίτες. Εδώ τσιμπάνε, σε άλλες χώρες δεν τσίμπησαν.