Η Ισπανία βρίσκεται σε ένα πολιτικό σταυροδρόμι στον απόηχο των πρόσφατων εθνικών εκλογών του Ιουλίου 2023. Οι εκλογές οδήγησαν σε ένα αδύναμο κοινοβούλιο. Οι μεγάλες πολιτικές παρατάξεις παραμένουν ανίσχυρες, ανίκανες να αποκτήσουν αποφασιστική πλειοψηφία στο κυβερνών σώμα.
Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Pedro Sánchez, ο μόνιμος πρωθυπουργός, αντιμετωπίζει μια ζοφερή δύσκολη θέση. Οι προσπάθειές του να εξασφαλίσει μια σταθερή βάση στην κυβέρνηση έχουν αποτύχει, αφήνοντας το πολιτικό του μέλλον να κρέμεται από μια κλωστή.
Το έθνος βρίσκεται τώρα στο χείλος μιας σημαντικής αλλαγής, με το σχηματισμό μιας κυβέρνησης που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την υποστήριξη του κόμματος Junts. Χωρίς την υποστήριξή του, η Ισπανία κοιτάζει τη ζοφερή προοπτική νέων εκλογών, μια πορεία φορτωμένη με αβεβαιότητα και πιθανές ανατροπές.
Η Καταμέτρηση Των Εκλογών: Μια Κατακερματισμένη Εικόνα
Μετά τις πρόσφατες εκλογές στην Ισπανία, οι 350 κοινοβουλευτικές έδρες κατανέμονται με τρόπο που υποδηλώνει την πιθανότητα πολιτικού κατακερματισμού. Το PP του Alberto Núñez Feijóo, που εξασφαλίζει 137 έδρες, και το VOX του Santiago Abascal με 33 έδρες, βρίσκονται σε συζητήσεις για τον συνασπισμό. Η συνδυασμένη δύναμή τους εξακολουθεί να είναι κάτω από τις 176 έδρες που απαιτούνται για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Από την άλλη πλευρά, το PSOE του Pedro Sánchez, που κατέχει 121 έδρες, ενώνει τις δυνάμεις του με το Sumar της Yolanda Díaz, το οποίο συγκέντρωσε 38 έδρες, για να διαπραγματευτεί με τους Junts και άλλα μικρότερα κόμματα, που κατέχουν συνολικά 19 έδρες, για να σχηματίσουν μια κυβερνητική συμμαχία. Τα μικρότερα κόμματα εξετάζουν το ενδεχόμενο να στηρίξουν τη συμμαχία του PSOE. Το κόμμα των Junts, αν και κατέχει μόνο 7 έδρες, έχει ουσιαστική επιρροή στις διαπραγματεύσεις.
Junts: Ένας «ισχυρός» παίκτης στην ισπανική πολιτική
Σε μια σημαντική πολιτική εξέλιξη, το Junts, ένα κόμμα υπέρ της Καταλονίας, βρίσκεται στο επίκεντρο των ισπανικών πολιτικών διαπραγματεύσεων. Ο πρώην ηγέτης της, Carles Puigdemont, κατοικεί στις Βρυξέλλες, αποφεύγοντας τις κατηγορίες που έχουν ασκήσει εναντίον του οι ισπανικές αρχές. Παρά τις απαιτήσεις που γενικά θεωρούνται απαράδεκτες για τα κυρίαρχα ισπανικά κόμματα, ο Πουτζντεμόν είναι επί του παρόντος κεντρικό σημείο του πολιτικού διαλόγου. Είναι αξιοσημείωτο ότι τόσο ο Pedro Sánchez όσο και η Yolanda Díaz έχουν επιδείξει προθυμία να συμμετάσχουν σε διαπραγματεύσεις μαζί του.
Puigdemont: Καθορισμός των όρων
Ο Carles Puigdemont περιέγραψε αυστηρές απαιτήσεις εν μέσω των συνεχιζόμενων πολιτικών διαπραγματεύσεων στην Ισπανία. Πρώτον, δίνει εντολή σε όλους τους υποστηρικτές της καταλανικής ανεξαρτησίας, αναγκάζοντας ουσιαστικά την υπάρχουσα κυβέρνηση να επιλέξει μεταξύ της τήρησης αυτών των όρων ή της κατάρρευσης της εξουσίας.
Επιπλέον, επιμένει στην πλήρη παύση των νομικών αγωγών κατά μελών που συμμετέχουν ενεργά στο κίνημα ανεξαρτησίας, επιδιώκοντας έτσι να τα θωρακίσει από νομικές επιπτώσεις.
Επιπρόσθετα σε αυτό, ο Πουτζντεμόν απορρίπτει κατηγορηματικά την ιδέα της χορήγησης αμνηστίας σε ισπανούς αστυνομικούς που προηγουμένως θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τις βάναυσες ενέργειές τους μετά το δημοψήφισμα του 2017.
Επιπλέον, προτρέπει την ισπανική κυβέρνηση όχι μόνο να αναγνωρίσει τις φιλοδοξίες του καταλανικού κινήματος ανεξαρτησίας αλλά και να επιβεβαιώσει τη δημοκρατική του νομιμότητα.
Τέλος, τάσσεται υπέρ της ανύψωσης του καθεστώτος της καταλανικής γλώσσας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με στόχο την ενίσχυση της εξέχουσας θέσης της σε μια ηπειρωτική σκηνή.
Παρά την κριτική για τη δεκτική στάση τους απέναντι στον Πουτζντεμόν, ο Σάντσεθ και η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιολάντα Ντίαζ προχωρούν με τα σχέδιά τους. Η πρόσφατη συνάντηση του Díaz με τον Puigdemont στις Βρυξέλλες, μια αξιοσημείωτη πρώτη μετά τη φυγή του Puigdemont από την Ισπανία, σηματοδοτεί μια πιθανή συμμαχία.
Αν και η Díaz διευκρίνισε πως συμμετείχε ως ηγέτης του συνασπισμού Sumar, όχι ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης, η συνάντηση δείχνει ότι μια συμμαχία θα μπορούσε πράγματι να σχηματιστεί.
Ο δυνητικός αντίκτυπος της ισπανικής πολιτικής
Το εκτυλισσόμενο πολιτικό σενάριο στην Ισπανία μπορεί ενδεχομένως να τροφοδοτήσει μια σημαντική αλλαγή στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο. Εάν διαμορφωθεί η υπό συζήτηση συμμαχία, θα μπορούσε να κλιμακώσει σημαντικά τη δυναμική του κινήματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, ξεκινώντας κατά συνέπεια ένα φαινόμενο ντόμινο που θα μπορούσε να αντηχήσει σε πολλά ευρωπαϊκά έθνη.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Σκωτία τρέφει φιλοδοξίες για ανεξαρτησία, ένα συναίσθημα που θα μπορούσε να αποκτήσει έλξη, να αναζωπυρώσει τις συζητήσεις και ενδεχομένως να κατευθύνει προς ένα άλλο δημοψήφισμα. Ομοίως, στη Γαλλία, η Χώρα των Βάσκων και η Κορσική ενδέχεται να εντείνουν τα αιτήματά τους για αυτονομία.
Στο Βέλγιο, η περιοχή της Φλάνδρας, γνωστή για τη ξεχωριστή γλωσσική και πολιτιστική της ταυτότητα, ενδέχεται να δει μια έκρηξη στις εκκλήσεις για αυτονομία, αναζωπυρώνοντας πιθανώς τις ιστορικές εντάσεις μεταξύ των φλαμανδικών και γαλλόφωνων κοινοτήτων. Στην Ιταλία, οι περιοχές του Βένετο και της Λομβαρδίας, που ήδη εμφανίζουν σημάδια δυσαρέσκειας με την κεντρική κυβέρνηση, θα μπορούσαν να προωθήσουν τα αιτήματά τους για μεγαλύτερη αυτονομία.
Επιπλέον, οι Νήσοι Φερόε της Δανίας, με ιστορία αυτόνομης διακυβέρνησης, ενδέχεται να επανεξετάσουν τη συζήτηση γύρω από την πλήρη ανεξαρτησία. Εν τω μεταξύ, το Νότιο Τιρόλο, μια γερμανόφωνη κοινότητα στην Ιταλία, θα μπορούσε να αναζωπυρώσει τις εκκλήσεις του για αυτοδιακυβέρνηση.
Έτσι, η μελλοντική συμμαχία στην Ισπανία, εάν πραγματοποιηθεί, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης, ενθαρρύνοντας αρκετές περιοχές σε όλη την Ευρώπη να επανεξετάσουν τις συμμαχίες τους και ενδεχομένως να ακολουθήσουν δρόμους προς μεγαλύτερη αυτονομία ή ακόμα και ανεξαρτησία, αλλάζοντας ουσιαστικά τα υπάρχοντα γεωπολιτικά περιγράμματα.