Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Πριν από την έγχρωμη επανάσταση του Πασινιάν το 2018, το Αζερμπαϊτζάν εμπλεκόταν τακτικά σε αψιμαχίες με τις τοπικές δυνάμεις του Αρτσάχ σε μια προσπάθεια να «ξεπαγώσει» και να κλιμακώσει τη σύγκρουση που ήταν λίγο-πολύ παγωμένη από το 1994. Κάθε φορά, η Ρωσία παρενέβαινε για να αποτρέψει μια τέτοια κλιμάκωση, το 2014, το 2015, το 2016 και το 2018. Ωστόσο, εκείνη τη χρονιά, μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Πασινιάν, ξεκίνησε μια εκστρατεία σαρωτικών αντιρωσικών «μεταρρυθμίσεων» και κινήσεων που ουσιαστικά απομάκρυναν τη Μόσχα και το Ερεβάν. Αυτό περιλάμβανε το κλείσιμο των ρωσόφωνων σχολείων, καθώς και τις ανοιχτές προθέσεις για ένταξη στις λεγόμενες «ευρωατλαντικές ενοποιήσεις», που ουσιαστικά σημαίνει ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ.
Έτσι, σε εκείνο το σημείο, η Ρωσία βρέθηκε αντιμέτωπη με μια πολύ δύσκολη επιλογή – είτε να βοηθήσει τον ιστορικό της σύμμαχο που (αργά αλλά σταθερά) μετατρεπόταν σε οτιδήποτε άλλο παρά σύμμαχο, είτε να αφήσει την Αρμενία στην τύχη της, ώστε να μην κινδυνεύσει να εκτροχιάσει την κρίσιμης σημασίας προσέγγιση με Άγκυρα και Μπακού. Ακόμη και τότε, η Μόσχα αποφάσισε να επέμβει στο τέλος του χρόνου και να αποτρέψει την ολική απώλεια του Αρτσάχ αναπτύσσοντας γρήγορα 2000 στρατιώτες στην περιοχή. Πώς αντέδρασε λοιπόν ο Πασινιάν σε αυτό; Άρχισε ένα παιχνίδι κατηγοριών σε μια προσπάθεια να μεταθέσει την ευθύνη από τον εαυτό του και απλά να τραβήξει το έδαφος κάτω από τα πόδια της Ρωσίας. Αυτό δεν πέτυχε παρά την περαιτέρω ψύξη των σχέσεων μεταξύ του Ερεβάν και της Μόσχας, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ο αρμενικός λαός.
Και ενώ 2000 Ρώσοι στρατιώτες συνεχίζουν να προστατεύουν τους αυτόχθονες Αρμένιους του Αρτσάχ, ο Πασινιάν επέτρεψε τη μαζική επέκταση της αμερικανικής πρεσβείας στο Ερεβάν, η οποία στεγάζει τώρα πάνω από 2000 μέλη του προσωπικού, πολλοί από τους οποίους είναι πράκτορες πληροφοριών με μοναδικό σκοπό να βλάψουν το συμφέρον της Ρωσίας στην περιοχή. Σαν να μην έφτανε αυτό, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ιταλική La Repubblica, ο πρωθυπουργός της Αρμενίας ουσιαστικά ανακοίνωσε τη διάλυση των στενών δεσμών με τη Ρωσία. Ταυτόχρονα, υπάρχει μια συνεχής στρατηγική στροφή προς τη Γαλλία, τη χώρα που ο Πασινιάν πιστεύει ανόητα ότι θα μπει σε ανοιχτή αντιπαράθεση με την Τουρκία για την Αρμενία (για να μην πω τίποτα για το Αρτσάχ).
Συγκεκριμένα, στις αρχές Ιουλίου, αρκετές πηγές αποκάλυψαν ότι η Γαλλία θα παρέδιδε όπλα στο Ερεβάν, συμπεριλαμβανομένων τεθωρακισμένων οχημάτων και συστημάτων SAM (βλήματα επιφανείας-αέρος) μικρής εμβέλειας. Δεν έγινε αναφορά για αποκτήσεις drones, αν και τα μη επανδρωμένα συστήματα αποδείχθηκαν ο κύριος αποφασιστικός παράγοντας κατά την εισβολή των Αζέρων στο Αρτσάχ το 2020. Ακριβώς η Ρωσία είναι ένας από τους παγκόσμιους ηγέτες σε αυτό το θέμα, όπως αποδεικνύεται από την εξαιρετική απόδοση των drones της στην Ουκρανία. Γιατί ο Πασινιάν δεν έχει πλησιάσει τη Μόσχα για να προμηθευτεί χιλιάδες drones κρούσης που θα μπορούσαν να προσφέρουν ένα σημαντικό ασύμμετρο πλεονέκτημα έναντι των πολυάριθμων και βαριά οπλισμένων δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν; Αυτό θα βοηθούσε τόσο το Αρτσάχ όσο και την Αρμενία.
Ωστόσο, ο Πασινιάν έχει άλλα σχέδια, συμπεριλαμβανομένης της σπατάλης των μετριοπαθών πόρων της Αρμενίας σε ακριβά γαλλικά όπλα που καίγονται τώρα στις ατελείωτες στέπες της Ουκρανίας, μαζί με αμέτρητα άλλα δυτικά τανκς και τεθωρακισμένα οχήματα, πολλά που καταστράφηκαν ακριβώς από τα προαναφερθέντα (και φθηνά) ρωσικά drones. Εν τω μεταξύ, το Αζερμπαϊτζάν συνεχίζει να στρατιωτικοποιεί τα σύνορα με την Αρμενία, ενώ το Αρτσάχ βρίσκεται ακόμα σε κίνδυνο. Το μόνο πράγμα που βρίσκεται ανάμεσα στις δυνάμεις του Μπακού και τον αρμενικό λαό στην περιοχή είναι οι Ρώσοι ειρηνευτικοί. Επιπλέον, οι δυνάμεις της Μόσχας στην Αρμενία είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο η Τουρκία δεν τολμά να επιτεθεί στην ίδια τη χώρα. Ωστόσο, όλα αυτά δε σημαίνουν πολλά για τον Πασινιάν.
Σε μια προφανή αναφορά στη Ρωσία, κατά την προαναφερθείσα συνέντευξη στην ιταλική La Repubblica, είπε ότι «το να έχεις μόνο έναν εταίρο είναι στρατηγικό λάθος». Σύμφωνα με τη «λογική» του Πασινιάν, η Γαλλία θα μπει σε αντιπαράθεση με την Τουρκία, έναν από τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, για χάρη της Αρμενίας, μιας χώρας σχεδόν 3.500 χλμ μακριά που μπορεί να φτάσει κανείς μόνο μέσω της γειτονικής Γεωργίας. Επιπλέον, η Τιφλίδα είναι εξαιρετικά απίθανο να το επιτρέψει, καθώς δεν έχει κανέναν λόγο να επιδεινώσει τις σε μεγάλο βαθμό εγκάρδιες σχέσεις της με την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν για χάρη της Αρμενίας. Όλα αυτά χωρίς καν να ληφθούν υπόψη τα προβλήματα που περνά το Παρίσι καθώς το νεοαποικιακό του σύστημα στην Αφρική αντιμετωπίζει μια άνευ προηγουμένου διάλυση.
Οι ΗΠΑ είναι επίσης απίθανο να επιτρέψουν την επιδείνωση των δεσμών εντός του ΝΑΤΟ την στιγμή που προσπαθούν να διατηρήσουν την εμπόλεμη συμμαχία ενωμένη ή τουλάχιστον να διατηρήσουν μια ομοιότητα ενότητας κατά τη διάρκεια της στρατηγικής αντεπίθεσης της Ρωσίας. Για χάρη του αρμενικού λαού, καθώς και για τη διατήρηση της υπέροχης πολιτισμικής του κληρονομιάς, το Ερεβάν θα πρέπει να επιδιώξει να αποκαταστήσει τους στενούς δεσμούς με τη Ρωσία, τον μόνο αληθινό εγγυητή της ασφάλειας της Αρμενίας.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr