Vedica Singh - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Το Mea Culpa του Πούτιν
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ, επέκρινε και αναγνώρισε δημοσίως τις προηγούμενες αποφάσεις της Σοβιετικής Ένωσης να αναπτύξει στρατεύματα στην Ουγγαρία το 1956 και στην Τσεχοσλοβακία το 1968 ως «λάθη». Παραδέχτηκε ότι αυτές οι ενέργειες ήταν άδικες και αντίθετες με τα συμφέροντα των ανθρώπων σε αυτές τις χώρες. Αυτή η παραδοχή έρχεται εν μέσω μακροχρόνιας δυτικής κριτικής για τις ιστορικές παρεμβάσεις της Μόσχας για την καταστολή των λαϊκών εξεγέρσεων.
Ο Πούτιν τόνισε τη σημασία της ευθυγράμμισης της εξωτερικής πολιτικής με τα συμφέροντα άλλων εθνών και αναγνώρισε τα λάθη που έγιναν κατά τη διάρκεια των σοβιετικών εισβολών στην Ουγγαρία και την Τσεχοσλοβακία. Αυτή η δήλωση αντανακλά έναν βαθμό ενδοσκόπησης σχετικά με τις ιστορικές ενέργειες της Ρωσίας στην Ανατολική Ευρώπη.
Επιπλέον, ο Πούτιν επεσήμανε αυτό που αντιλαμβάνεται ως παράλληλο στη συμπεριφορά της Δύσης, όπου ασκείται πίεση σε συμμάχους και εταίρους, δίνοντας συχνά προτεραιότητα στα εθνικά συμφέροντα έναντι των διπλωματικών φιλιών. Αυτή η παρατήρηση υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα της σύγχρονης γεωπολιτικής.
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ είχε προηγουμένως επικρίνει τις προσπάθειες της Δύσης να διατηρήσει την ηγεμονία μέσω εξαναγκασμού και σημείωσε μια τάση χρήσης εθνικών νομισμάτων στις διεθνείς συναλλαγές. Αυτά τα σχόλια υπογραμμίζουν την προοπτική της Ρωσίας σχετικά με τις αλλαγές στη δυναμική της παγκόσμιας ισχύος και τη δέσμευσή της στη διαμόρφωση μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης. Η παραδοχή του Πούτιν και ο επακόλουθος σχολιασμός αντικατοπτρίζουν την εξελισσόμενη στάση της Ρωσίας στην εξωτερική πολιτική και την απάντησή της στις δυτικές κριτικές και ενέργειες.
Γιατί η Ρωσία δεν τρομάζει με τη Σουηδία και τη Φινλανδία
Σε ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ ανέφερε ότι η Ρωσία δεν τρέφει ανησυχίες για τη Σουηδία και τη Φινλανδία που επιδιώκουν την ένταξη στο ΝΑΤΟ, σε αντίθεση με τις ανησυχίες της για ενδεχόμενη ένταξη της Ουκρανίας στη συμμαχία. Ο Πεσκόφ διευκρίνισε ότι η μη ανησυχία της Ρωσίας σε ζητήματα που σχετίζονται με την ασφάλεια, εδαφικές διαφορές, εμφύλιες συγκρούσεις, βία κατά Ρώσων υπηκόων ή γλωσσικοί περιορισμοί με τη Σουηδία και τη Φινλανδία καθιστούν την πιθανή ένταξη τους στο ΝΑΤΟ λιγότερο προβληματική από τη σκοπιά της Ρωσίας.
Η Σουηδία και η Φινλανδία, που είχαν και οι δύο μακροχρόνιες παραδόσεις ουδετερότητας, επεδίωξαν την ένταξη στο ΝΑΤΟ λόγω των ανησυχιών τους που προέκυψαν από τη σύγκρουση στην Ουκρανία. Αν και αρχικά σχεδίαζε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ταυτόχρονα, η αίτηση της Σουηδίας αντιμετώπισε καθυστερήσεις και η Φινλανδία έγινε μέλος τον Απρίλιο.
Πρόσφατες αναφορές για την παρουσία αμερικανικών αεροπορικών μέσων στη Φινλανδία ώθησαν τον Πεσκόφ να εκφράσει την ελπίδα του ότι τέτοιες ενέργειες δεν θα αποτελέσουν απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας. Αναγνώρισε την κριτική προοπτική της Ρωσίας για το ΝΑΤΟ, θεωρώντας το ως κατάλοιπο της εποχής του Ψυχρού Πολέμου που επιδεινώνει τις εντάσεις και τις αντιπαραθέσεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο, προσφέροντας περιορισμένη συμβολή στις προσπάθειες αποκλιμάκωσης. Αυτή η στάση υπογραμμίζει τη διαφοροποιημένη προσέγγιση της Ρωσίας για την επέκταση του ΝΑΤΟ στη Βόρεια Ευρώπη.
Ο Πούτιν γοητεύει τους γείτονες
Η σημασία της Ανατολικής Ευρώπης ως περιοχής εντός της σφαίρας επιρροής της Ρωσίας γίνεται όλο και πιο εμφανής με τη συνεχιζόμενη επίθεση γοητείας του Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυτή η στρατηγική κίνηση αποσκοπεί στην περαιτέρω στερέωση της θέσης της Ρωσίας στην περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο, ο Πούτιν επιδιώκει να μειώσει την επιρροή των φιλελεύθερων ιδεολογιών στην Ανατολική Ευρώπη, ένας στόχος που φαίνεται όλο και πιο εφικτός δεδομένης της αυξανόμενης συγγένειας της περιοχής για τη Ρωσία.
Καθώς οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δείχνουν σημάδια στενότερης ευθυγράμμισης με τη Ρωσία, η επιρροή των δυτικών φιλελεύθερων ιδεωδών μπορεί να εξασθενίσει. Αυτή η αλλαγή στην περιφερειακή δυναμική υπογραμμίζει τον συνεχιζόμενο ανταγωνισμό για επιρροή και δύναμη στην Ανατολική Ευρώπη, με την επίθεση γοητείας του Πούτιν να είναι ένα αξιοσημείωτο στοιχείο αυτής της εξελισσόμενης αφήγησης.