Του Shabbir Rizvi - presstv.ir / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν συνεχίζει να αποδεικνύει στην πράξη τα αθάνατα λόγια του. Ο άξιος διάδοχος του Ιμάμη Χομεϊνί και Ηγέτης της Ισλαμικής Επανάστασης, ο Αγιατολάχ Σεγιέντ Αλί Χαμενεΐ, επαναλαμβάνει συχνά αυτά τα λόγια με εξαιρετική πεποίθηση.
Λαμβάνοντας υπόψη πως το Ιράν βρίσκεται στο στόχαστρο της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ από την έναρξη της Ισλαμικής Επανάστασης του 1979, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι το περήφανο ιρανικό έθνος συνεχίζει να προχωρά μπροστά με καλπάζοντα ρυθμό παρά τις ακρωτηριαστικές κυρώσεις.
Στην πραγματικότητα, αν το 2023 ήταν η χρονιά οποιουδήποτε έθνους, θα ήταν σίγουρα η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν.
Η πραγματιστική και προοδευτική εξωτερική πολιτική του Προέδρου Ebrahim Raeisi έδωσε τη δυνατότητα στην Ισλαμική Δημοκρατία να σφυρηλατήσει ισχυρούς δεσμούς από τη Λατινική Αμερική, την Αφρική, μέχρι την Άπω Ανατολική Ασία.
Μέσω αυτών των νέων συμμαχιών, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν έχει υπογράψει πολλές εμπορικές συμφωνίες - από την ενέργεια μέχρι τις ιατρικές τεχνολογίες - ιδιαίτερα κρατώντας χώρες που στοχοποιούνται επίσης από τα αμερικανικά πολεμικά γεράκια πολύ κοντά - τη Βενεζουέλα, την Κούβα και τη Ρωσία, για να αναφέρουμε μόνο μερικές.
Πιέζοντας ακόμη περισσότερο τα ζητήματα φέτος ήταν η είσοδος του Ιράν στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) και τελικά το χρυσό εισιτήριο - πρόσκληση και αποδοχή στον όμιλο BRICS των αναδυόμενων οικονομιών.
Η τρέχουσα κυβέρνηση του Ιράν επέτρεψε στην Ισλαμική Δημοκρατία να αποκαλύψει απεριόριστους δρόμους προς το εμπόριο και την ανάπτυξη, καθώς και πιθανές συμμαχίες ασφάλειας - που αποδεικνύονται από κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τη Ρωσία και την Κίνα
Αν και η αξιοσημείωτη εξωτερική πολιτική του Προέδρου Raeisi αξίζει πράγματι το χειροκρότημα κάθε αντιιμπεριαλιστή, αυτά τα επιτεύγματα δε θα καρποφορούσαν αν δεν ήταν η αποστολή και οι αρχές της ίδιας της Ισλαμικής Επανάστασης.
Από την πρώτη μέρα της επανάστασης, το Ιράν έχει δεσμευτεί όχι μόνο στην αυτοδιάθεση ως έθνος - αλλά και στην ενοποίηση της μουσουλμανικής κοινότητας και παγκοσμίως, στο σπάσιμο των ιμπεριαλιστικών-αποικιοκρατικών δυνάμεων εντός και εκτός της περιοχής, και φυσικά, την πλήρη και ολοκληρωτική απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Αυτή δεν ήταν μια κενή πολιτική ρητορική. Το Ιράν έχει προχωρήσει πολύ στη συζήτηση.
Απλώς ρίξτε μια ματιά στην ένδοξη ζωή και την κληρονομιά του αείμνηστου διοικητή της αντιτρομοκρατικής Στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί. Το δόγμα Soleimani δεν περιοριζόταν μόνο στην ανάπτυξη της Δύναμης Quds και του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) ενάντια στις απειλές στα σύνορα του Ιράν.
Ο στρατηγός Σουλεϊμανί, αντιπροσωπεύοντας τις ίδιες τις αρχές της Ισλαμικής Επανάστασης, βρισκόταν στην πρώτη γραμμή στη Συρία και το Ιράκ - πολεμώντας δίπλα-δίπλα με τον Συριακό Αραβικό Στρατό, την αντιστασιακή ομάδα της Χεζμπολάχ και τις Δυνάμεις Λαϊκής Κινητοποίησης του Ιράκ (Hashd al-Shaabi) ενάντια στους τρομοκράτες της Daesh και τους υποστηριζόμενους πληρεξούσιους από τους Αμερικανούς.
Ο διάσημος αντιτρομοκρατικός διοικητής συναντούσε συχνά ηγέτες της Παλαιστίνιας αντίστασης, εκπαιδεύοντας τις δυνάμεις τους και διευκολύνοντας την ανάπτυξη πυραύλων για να μπορέσουν να πολεμήσουν τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής.
Σε ένα παγκόσμιο σύστημα που κυριαρχείται από την ιμπεριαλιστική Δύση, αυτές οι ενέργειες θα είχαν σοβαρές συνέπειες. Οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις όχι μόνο στο IRGC, το οποίο εκπροσωπούσε ο στρατηγός Soleimani, αλλά και σε διάφορες ιρανικές επιχειρήσεις που επηρέασαν άμεσα χιλιάδες απλούς Ιρανούς.
Η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ αποχώρησε από το Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης (JCPOA), κοινώς γνωστό ως «πυρηνική συμφωνία του Ιράν», και χαρακτήρισε το IRGC τρομοκρατική ομάδα ένα χρόνο αργότερα, επιβάλλοντας πιο άδικες και παράνομες κυρώσεις.
Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα των ανεξάρτητων επιδιώξεων του Ιράν και της διαβολικής απάντησης της Δύσης μέσα σε ένα μικρό χρονικό πλαίσιο. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών υπήρξαν πολλές προσπάθειες από ξένες δυνάμεις να αναγκάσουν το Ιράν να μην επιδιώξει τους επαναστατικούς του στόχους.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον οκταετή πόλεμο που επιβλήθηκε από τον πρώην Ιρακινό δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράν, τον οποίο υποστήριξαν στρατιωτικά οι Ηνωμένες Πολιτείες με ηγεσία της ακροδεξιάς και μια Σοβιετική Ένωση σε αποσύνθεση; Ή ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους να κατονομάζει το Ιράν στην περιβόητη ομιλία του «Άξονας του Κακού», ακολουθούμενο από την αύξηση των εχθροπραξιών των ΗΠΑ γύρω από τα σύνορα του Ιράν;
Και φυσικά, μόλις στην πρόσφατη ανάμνηση, ποιος μπορεί να ξεχάσει τη χορωδία υποστήριξης σε όλη τη Δύση για τις ταραχές της «γυναικείας ζωής» που σχεδιάστηκαν από το εξωτερικό που συγκλόνισαν για λίγο το Ιράν στα τέλη του 2022, μόλις δύο χρόνια αφότου η Δύση επέβαλε «κυρώσεις μέγιστης πίεσης» κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, σκοτώνοντας πολλές από αυτές τις ίδιες γυναίκες για τις οποίες φέρεται να μιλά η Δύση;
Ξανά και ξανά, το Ιράν έχει υπερασπιστεί αυτό που είναι σωστό και δίκαιο και έχει αντιμετωπιστεί με σοκαριστικά δολοφονικές έως καθαρές γενοκτονικές απαντήσεις από τη Δύση.
Ο πόνος που νιώθουν οι Ιρανοί δεν μπορεί να αγνοηθεί, αλλά παρόλα αυτά, η επιμονή και η ακλόνητη αποφασιστικότητά τους να προωθήσουν τη δάδα της επανάστασης δεν μπορούν επίσης να παραμεριστούν.
Ενώ άλλα μουσουλμανικά έθνη έβαλαν τους ηγέτες τους να επιδιώξουν την εξομάλυνση με την ισραηλινή κατοχή, το Ιράν ενίσχυσε την υποστήριξη τόσο πολιτικά όσο και υλικά προς την Παλαιστίνη. Ενώ ορισμένοι ηγέτες θυσίασαν τους πόρους του λαού τους στους ληστρικούς καπιταλιστές της Δύσης, το Ιράν επένδυσε στην αυτοεξάρτηση.
Ενώ ορισμένοι ηγέτες στην Ασία έδωσαν ευθαρσώς τα χέρια με τη Δύση και άφησαν τη γη και τους πόρους τους να χρησιμοποιηθούν για τις ιμπεριαλιστικές κατακτήσεις της Αμερικής, το Ιράν ετοίμασε ένα σχολαστικό αντίβαρο με τη μορφή διαφόρων οργανώσεων ισλαμικής αντίστασης.
Ενώ άλλες χώρες έχουν τώρα αίμα στα χέρια τους και θάβονται κάτω από το βάρος των ληστρικών οφειλετών, το Ιράν έχει βγει νικητής - ποτέ δεν εγκαταλείπει τις αρχικές δεσμεύσεις για την Ισλαμική Επανάσταση.
Είναι αυτή η επιμονή και η δέσμευση στην επανάσταση που ιδρύθηκε από τον Ιμάμ Χομεϊνί και προωθήθηκε από τον Αγιατολάχ Χαμενεΐ που είναι συνυφασμένη με τις παραδοσιακές σιιτικές πεποιθήσεις του Ιράν. Άλλωστε, είναι μια Ισλαμική Επανάσταση και η ίδια η επανάσταση απέχει πολύ από το να έχει ολοκληρωθεί.
Το ισραηλινό καθεστώς εξακολουθεί να καταπιέζει τους Παλαιστίνιους. Οι Αμερικανοί εξακολουθούν να βρίσκονται βαθιά μέσα στη Συρία και το Ιράκ. Δυτικοί μισθοφόροι και κατάσκοποι τρέχουν από το Λίβανο μέχρι το Πακιστάν. Και οι μηχανισμοί της Δύσης εξακολουθούν να απειλούν την πλήρη ενότητα των μουσουλμάνων παγκοσμίως (την Ούμα).
«Με τον αλλάχ, δε θα παραδοθώ ποτέ στους εχθρούς μου σαν ταπεινωμένο άτομο και ποτέ δε θα ορκιστώ πίστη σε αυτούς σαν σκλάβος», αυτά τα λόγια από τον Ιμάμη Χουσεΐν ιμπν Αλί (AS) μεταφέρουν με ακρίβεια το μήνυμα του προσανατολισμού του Ιράν στους εχθρούς του, και ως εκ τούτου αυτή η προοπτική αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της εξωτερικής πολιτικής της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Αυτή η καθαρή επαναστατική ζέση έχει πλέον τοποθετήσει το Ιράν -παρά όλες τις πιθανότητες και την αντίθεση- στην παγκόσμια σκηνή.
Στεκόμενη πλάι με ώμο με τις χώρες μέλη των BRICS, η Ισλαμική Δημοκρατία έχει αποδείξει για άλλη μια φορά στον κόσμο ότι ένα έθνος δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείψει τις αρχές του για να προχωρήσει. Αυτές οι αρχές είναι που ωθούν την ανάπτυξη ενός έθνους.
Για το Ιράν, η Ισλαμική Επανάσταση πρέπει να συνεχιστεί. Με τις διπλωματικές επιτυχίες του Ιράν, τις τεχνολογικές ανακαλύψεις και τις ευνοϊκές γεωπολιτικές συνθήκες, το έθνος είναι περισσότερο ικανό από ποτέ να προωθήσει τα εξωτερικά του συμφέροντα και ως εκ τούτου να βελτιώσει και τις εσωτερικές του συνθήκες.
Οι νέες επιτυχίες του Ιράν θα αντιμετωπιστούν χωρίς αμφιβολία με νέες προκλήσεις. Οι ιμπεριαλιστές εχθροί του Ιράν θα αισθάνονται πως απειλούνται περισσότερο από την επιτυχία του ανερχόμενου ισλαμικού έθνους και θα αισθάνονται διατεθειμένοι να επιτεθούν - είτε μέσω οικονομικού πολέμου, δολιοφθοράς ή άλλων μέσων. Τίποτα που το Ιράν δεν έχει συνηθίσει ή δεν υπολογίζει ήδη.
Πράγματι, η Αμερική δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
* Ο Shabbir Rizvi είναι πολιτικός αναλυτής με έδρα το Σικάγο με έμφαση στην εσωτερική ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.