ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα δήλωσε την Τετάρτη ότι "είναι επίσης σαφές πως τα ουκρανικά αεροσκάφη δε θα μπορούσαν να ταξιδέψουν σε τέτοια απόσταση χωρίς μια προσεκτικά σχεδιασμένη διαδρομή με βάση πληροφορίες που λαμβάνονται από δυτικούς δορυφόρους", υποδηλώνοντας ότι εκτοξεύτηκαν από την Ουκρανία και όχι από τις χώρες της Βαλτικής. Την επόμενη μέρα, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε ότι οι "διαδρομές [των επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη] διευκρινίζονται, και το πώς έγινε αυτό αναλύεται". Όπως μπορεί να φανεί, κανένας αξιωματούχος δεν κατέληξε σε συμπεράσματα σχετικά με αυτό.
Σε κάθε περίπτωση, οι δύο επιθέσεις με drones εναντίον του Pskov είναι πολύ επικίνδυνες ακριβώς λόγω της πιθανότητας να έχουν ξεκινήσει από το έδαφος του ΝΑΤΟ. Αν πράγματι συνέβη αυτό, τότε αντιπροσωπεύει μια άνευ προηγουμένου κλιμάκωση του πολέμου ΝΑΤΟ-Ρωσίας με πληρεξούσιο που κινδυνεύει να μετατρέψει την έμμεση σύγκρουση τους στην Ουκρανία σε ένα θερμό πόλεμο μεταξύ τους. Υπάρχει επίσης η πιθανότητα, ωστόσο, ότι αυτές οι αντι-ρωσικές επιθέσεις με μη ρωσικά drones που προέρχονται από τη Βαλτική πως θα μπορούσαν να έχουν πραγματοποιηθεί από μη κρατικούς φορείς για τον σκοπό αυτό.
Αν υπάρχει κάποια αλήθεια σε οποιοδήποτε σενάριο, αν και δεν έχουν προκύψει ακόμη στοιχεία από τη ρωσική πλευρά που να υποδηλώνουν ότι υπάρχει, τότε σημαίνει πως η Μόσχα ασκεί έναν άγιο βαθμό υπομονής μη ανταποκρινόμενη αμοιβαία ή ασύμμετρα. Αν και αυτή η προσέγγιση θα βασιζόταν στην αποφυγή ενός μεγαλύτερου πολέμου που θα μπορούσε να τερματίσει τον κόσμο, οι θεωρητικοί συνωμοσίας "doom & gloom" όπως εκείνοι που διοχετεύουν τις απόψεις του Igor Girkin θα μπορούσαν να ισχυριστούν πως το Κρεμλίνο είτε "εξαντλήθηκε" στη Δύση είτε είναι "πολύ αδύναμο" για να το αντιμετωπίσει.
Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ότι αυτές οι επιθέσεις ξεκίνησαν από την Ουκρανία με τη βοήθεια δυτικών δορυφόρων ακριβώς όπως ισχυρίστηκε η Ζαχάροβα. Σε αυτή την περίπτωση, εξακολουθεί να είναι μια επικίνδυνη κλιμάκωση, αλλά λιγότερο από την προαναφερθείσα πιθανότητα πως αυτά τα αεροσκάφη προήλθαν από τα κράτη της Βαλτικής. Ανεξάρτητα από οποιαδήποτε εκδοχή των γεγονότων που κάποιος προσυπογράφει, και οι δύο περιλαμβάνουν δύο επιθέσεις με drones εναντίον του Pskov την περασμένη εβδομάδα, και αυτό είναι πολύ ανησυχητικό λόγω της εγγύτητας της πόλης με το ΝΑΤΟ.
Επομένως, η προηγούμενη παρατήρηση υποδηλώνει έντονα ότι το Pskov στοχεύτηκε για ψυχολογικούς λόγους που θα συζητηθούν τώρα. Οι New York Times ανέφεραν στα τέλη Αυγούστου πως "οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη της Ουκρανίας εναντίον της Ρωσίας είναι ένα μήνυμα για τους δικούς της ανθρώπους" για να ενισχύσουν το ηθικό δείχνοντας ότι μπορεί να αντεπιτεθεί. Αυτό ακολουθήθηκε από τον οικονομολόγο που ισχυρίστηκε πως "οι πρωτοσέλιδες επιθέσεις στη Μόσχα έχουν ως στόχο να έχουν ψυχολογικό αντίκτυπο, φέρνοντας τους απλούς Ρώσους πιο κοντά στην πραγματικότητα του πολέμου”.
Οι τελευταίες επιθέσεις εναντίον του Πσκοφ χρησίμευσαν για την προώθηση αυτών των ψυχολογικών στόχων, αλλά υπάρχουν και άλλοι δύο που προσπάθησαν να επιτύχουν. Στοχεύοντας αυτή την πόλη που γειτνιάζει με το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η Ουκρανία ήθελαν επίσης να δυσφημίσουν τη Ρωσία στα μάτια των λεγόμενων "turbo-patriots" χειραγωγώντας τις αντιλήψεις τους σύμφωνα με τις γραμμές που περιγράφηκαν νωρίτερα σχετικά με τις αφηγήσεις που επηρεάστηκαν από τον Girkin. Συμπληρωματικά αλλά πολύ λιγότερο πιθανό να πετύχουν, θα μπορούσαν να ήθελαν να προκαλέσουν υπερβολική αντίδραση και από τη Ρωσία.
Όσον αφορά τον πρώτο από αυτούς τους πρόσθετους ψυχολογικούς λόγους, είναι αυτονόητο γιατί οι εχθροί της Ρωσίας θέλουν να επιδεινώσουν εξωτερικά τις προϋπάρχουσες διαφορές μεταξύ ενός ολοένα και πιο φωνητικού τμήματος της κοινωνίας και του κράτους. Όσον αφορά το δεύτερο, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως "απρόκλητη επιθετικότητα εναντίον του ΝΑΤΟ", με τις συνέπειες να δικαιολογούν ότι το μπλοκ κλιμακώνει περαιτέρω τα πράγματα ή/και καθυστερεί την επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών.
Τα προαναφερθέντα κίνητρα δεν είναι αποκλειστικά των ΗΠΑ ή της Ουκρανίας, ή για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, τα κίνητρα της φιλελεύθερης-παγκοσμιοποιητικής ομάδας χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ που πιστεύει στην ιεράρχηση του περιορισμού της Ρωσίας έναντι της Κίνας και σήμερα ανταγωνίζεται τους ρεαλιστικούς αντιπάλους της για να παραμείνει η πορεία. Η Πολωνία και τα κράτη της Βαλτικής θέλουν επίσης να κλιμακώσουν τον πόλεμο ΝΑΤΟ-Ρωσίας για ιδεολογικούς λόγους που σχετίζονται με τη βαθιά ριζωμένη ρωσοφοβία των ηγεσιών τους και επίσης να σαμποτάρουν τις ειρηνευτικές συνομιλίες.
Καθώς η σύγκρουση πλησιάζει προς αυτό που φαίνεται να είναι η αναπόφευκτη επανέναρξη αυτών των συνομιλιών μέχρι το τέλος του έτους ή κάποια στιγμή στις αρχές του επόμενου έτους μετά την αποτυχία της αντεπίθεσης του Κιέβου και του επακόλουθου blame game ΗΠΑ-Ουκρανίας, αυτές οι τέσσερις χώρες φοβούνται ότι θα μείνουν στην άκρη και πιθανώς "εξαντλημένες". Δεν έχει σημασία αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με την προοπτική τους, αφού το μόνο που είναι σημαντικό είναι πως είναι το παράδειγμα μέσω του οποίου διαμορφώνουν πολιτική απέναντι σε αυτόν τον πόλεμο μεσολάβησης.
Έχοντας αυτό κατά νου, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι τουλάχιστον μερικά από τα αεροσκάφη θα μπορούσαν να έχουν εκτοξευθεί από τα κράτη της Βαλτικής, είτε μονομερώς από τις δικές τους ένοπλες δυνάμεις χωρίς την έγκριση των ΗΠΑ, σε συμπαιγνία με την ανατρεπτική φιλελεύθερη-παγκοσμιοποιημένη φατρία των ΗΠΑ, είτε από κρατικούς αλλά τυπικά μη κρατικούς παράγοντες. Όλοι τους θέλουν να περιπλέξουν την πορεία προς την ειρήνη προκαλώντας κλιμάκωση στον πόλεμο με πληρεξούσιο, ακόμα κι αν οδηγεί σε έναν θερμό πόλεμο ΝΑΤΟ-Ρωσίας, αλλά δεν μπορούν να πετύχουν όσο η ρωσική Μόσχα δε δαγκώνει το δόλωμα.
Επομένως, η σημασία της ήρεμης και μετρημένης αντίδρασης της Ρωσίας στις τελευταίες επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη εναντίον του Πσκοφ δεν μπορεί να υπερτονιστεί, καθώς μόνο μέσω αυτής της ώριμης αντίδρασης η σύγκρουση δεν ξέφυγε από τον έλεγχο όπως περίμεναν οι φιλελεύθεροι παγκοσμιοποιητές των ΗΠΑ, το Κίεβο, τα κράτη της Βαλτικής και η Πολωνία. Η ακριβής αλήθεια αυτού που συνέβη μπορεί να μην αποκαλυφθεί ποτέ πλήρως, αλλά παρ ' όλα αυτά, όλοι θα πρέπει να εκτιμήσουν ότι η δυναμική του πολέμου με πληρεξούσιο παραμένει συγκριτικά σταθερή και στην τροχιά προς την ειρήνη.