Εν μέσω της συνεχιζόμενης σύγκρουσης μεταξύ Ισραήλ και Γάζας, η ένταση συνεχίζει να αυξάνεται αμείωτη. Ωστόσο, η εστίασή μας σήμερα μετατοπίζεται από την εξερεύνηση νέων σημείων ή πρόσθετων αναφορών για τις ΗΠΑ ή το Ιράν. Αντίθετα, η σημερινή συζήτηση επικεντρώνεται στο να λογοδοτήσει το Ισραήλ. Ναι, τα φώτα της δημοσιότητας είναι πάνω τους, καθώς οι ενέργειές τους είναι που έχουν συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξη της Χαμάς.
Ansh Pandey - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Στις 7 Οκτωβρίου, το κυβερνών κόμμα της Γάζας, η Χαμάς, ξεκίνησε μια απόπειρα εισβολής στο Ισραήλ με σκοπό να εξολοθρεύσει το Ισραήλ και τον εβραϊκό πληθυσμό του.
Εμφανίστηκαν ανησυχητικά βίντεο που απεικονίζουν τρομοκράτες της Χαμάς να παρενοχλούν γυναίκες και να απαγάγουν παιδιά ως ομήρους. Σε απάντηση, το Ισραήλ εξαπέλυσε μια ολοκληρωμένη επίθεση στη Γάζα γνωστή ως Επιχείρηση «Σιδερένια Σπαθιά» σε μια προσπάθεια να εξαλείψει την απειλή. Η κατάσταση οδήγησε σε ανελέητες ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές στη Γάζα, με αποτέλεσμα τον καταστροφικό απολογισμό, με τα θύματα στην Παλαιστίνη να ξεπερνούν τα 1400.
Σε αντίποινα, η Γάζα εκτόξευσε ρουκέτες κατά του Ισραήλ, αν και πολλοί έχουν αναχαιτιστεί από το αμυντικό σύστημα Iron Dome του Ισραήλ. Η σύγκρουση συνεχίζει να κλιμακώνεται, προκαλώντας τεράστιο ανθρώπινο πόνο και απώλειες ζωών στην περιοχή.
Πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές συγκρούσεις μεταξύ Ισραήλ και Γάζας, τις πιο έντονες από το 1973 και οι εντάσεις έχουν φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα. Ενώ στο παρελθόν έχουν σημειωθεί μικρές αψιμαχίες, η τρέχουσα κατάσταση είναι ιδιαίτερα σοβαρή.
Η κλιμακούμενη σύγκρουση έχει τραβήξει την παγκόσμια προσοχή, με το Ιράν και το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα να είναι οι μόνοι ωφελούμενοι μέσα στο χάος. Μια αποσταθεροποιημένη Μέση Ανατολή προκαλεί σοβαρή ανησυχία για ολόκληρο τον κόσμο. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι το Ισραήλ φέρει την ευθύνη για αυτήν την κατάσταση.
Το Ισραήλ απέτυχε: Όχι μία αλλά δύο φορές
Πρώτον, ανακύπτουν ερωτήματα σχετικά με το πώς θα μπορούσε να εκτυλιχθεί μια τόσο σημαντική σύγκρουση χωρίς την επίγνωση του Ισραήλ. Δεύτερον, οι ενέργειες του Ισραήλ το 1994 συνέβαλαν στη δημιουργία της Γάζας, της Χαμάς και του συνεχιζόμενου παλαιστινιακού ζητήματος. Αυτοί οι παράγοντες έχουν επιδεινώσει τη σύγκρουση, οδηγώντας στην παρούσα κρίση στην περιοχή.
Η σύγκρουση μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ έχει βαθιές ιστορικές ρίζες, με τον αγώνα να εντείνεται σημαντικά από τη δεκαετία του 1960 έως τη δεκαετία του 1990. Μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, ο έλεγχος στη Γάζα έγινε επίκεντρο της διαμάχης.
Το 1967, ο πόλεμος των έξι ημερών είδε το Ισραήλ να βγαίνει νικητής, αποκτώντας τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας από την Αίγυπτο, μεταξύ άλλων εδαφών. Παρά τον ισραηλινό έλεγχο, η παλαιστινιακή αντίσταση επέμεινε μέσω κινημάτων όπως η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), οδηγώντας σε βίαιες συγκρούσεις και θύματα και στις δύο πλευρές.
Η κατάσταση άλλαξε δραματικά το 1994 με την υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο μεταξύ του Ισραήλ και της PLO. Αυτή η συμφωνία στόχευε στην ειρήνη, με την ίδρυση της Παλαιστινιακής Αρχής (PA) που θα κυβερνά τμήματα της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας. Κατά συνέπεια, παραχωρήθηκε περιορισμένη αυτοδιοίκηση στην Παλαιστινιακή Αρχή στη Γάζα και εγκαταστάθηκε η παλαιστινιακή κυβέρνηση στην περιοχή.
Αρχικά, υπήρχαν 8.000 έως 10.000 Ισραηλινοί στρατιώτες σταθμευμένοι στη Γάζα, αλλά αποσύρθηκαν μετά τις Συμφωνίες του Όσλο, σηματοδοτώντας μια ελπιδοφόρα στροφή προς την ειρήνη.
Ωστόσο, η αισιοδοξία ήταν βραχύβια. Η αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων δεν έκανε τίποτα για να βάλει τέλος στη σύγκρουση. Οι εντάσεις παρέμειναν, οδηγώντας σε σποραδικές περιόδους βίας μεταξύ Ισραήλ και παλαιστινιακών μαχητών, ιδίως της Χαμάς, η οποία απέκτησε τον έλεγχο της Γάζας το 2007 μετά τη νίκη των βουλευτικών εκλογών το 2006. Παρά τις διάφορες προσπάθειες ειρήνης, συμπεριλαμβανομένων των Συμφωνιών του Όσλο, η περιοχή παρέμεινε ασταθής.
Yitzhak Rabin: Ο άνθρωπος πίσω από το χάος
Η Συμφωνία του Όσλο, μια κομβική συγκυρία στις ισραηλινοπαλαιστινιακές σχέσεις, αποδείχθηκε περιορισμένο όφελος για το Ισραήλ. Ο πρώην πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν, η κινητήρια δύναμη πίσω από αυτή τη συμφωνία, αντιμετώπισε σοβαρή κριτική για τις επιλογές του. Η απόφασή του να αποσύρει τις ισραηλινές δυνάμεις από τα παλαιστινιακά εδάφη, συμπεριλαμβανομένης της Γάζας, επέλεξε τις διαπραγματεύσεις για την στρατιωτική ισχύ, σηματοδοτώντας μια απομάκρυνση από τον ένθερμο εθνικισμό.
Η προσέγγιση του Ράμπιν χαρακτηριζόταν από μια δέσμευση για συμβιβασμό, επηρεασμένη από φιλελεύθερες προοπτικές και μια ρεαλιστική επιδίωξη μιας λύσης δύο κρατών. Για αυτό, χειροκροτήθηκε ακόμη και από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον. Ωστόσο, οι ενέργειές του προκάλεσαν διαμάχες καθώς επαίνεσε την Παλαιστίνη και έδωσε τα χέρια με τον Παλαιστίνιο ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ, ο οποίος ίδρυσε τη Φατάχ. Πολλοί καταδίκασαν τη χειραψία του και την υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο, αγνοώντας πως ήταν ο εγκέφαλος τόσο της συμφωνίας όσο και της αποχώρησης των στρατευμάτων.
Οι προσπάθειες του Ράμπιν, που στοχεύουν στην προώθηση της ειρήνης, έχουν βγει παρωχημένες. Το Ισραήλ καρπώθηκε πενιχρά οφέλη από αυτές τις προσπάθειες, δίνοντας έμφαση στη διαρκή πρόκληση της επίλυσης του ισραηλοπαλαιστινιακού ζητήματος εν μέσω περίπλοκης πολιτικής δυναμικής και ιστορικών εντάσεων.
Ο Ράμπιν αγνοούσε το δημόσιο αίσθημα, ενώ οι άνθρωποι ήταν αποφασισμένοι για τις σχέσεις των εθνών. Κατά την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Γάζα, αντιμετώπισαν επιθέσεις και πέτρες. Τραγικά, ο Ράμπιν δολοφονήθηκε ως απάντηση στη Συμφωνία του Όσλο.
Το λάθος του Ισραήλ γίνεται εμφανές τώρα, ειδικά με τους τρομοκράτες της Χαμάς να στοχεύουν ολόκληρο το έθνος. Το Ισραήλ συνεχίζει να υφίσταται τις συνέπειες μιας γκάφας που έγινε το 1994, μια απόφαση που οδήγησε σε διαρκείς εντάσεις και συνεχείς συγκρούσεις, γεγονός που δείχνει το υψηλό τίμημα που καταβλήθηκε για τις προηγούμενες αποφάσεις.