Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Από την πλευρά τους, οι Αμερικανοί νομοθέτες δεν ανησυχούν καθόλου ότι το αυτοκτονικό στρατηγικό σχέδιο για την καταπολέμηση των δύο άλλων (συμμαχικών) υπερδυνάμεων την ίδια στιγμή είναι ουσιαστικά εγγυημένο ότι θα χρεοκοπήσει την Αμερική (υπό την προϋπόθεση πως ένας θερμός πόλεμος και με τους δύο δεν την καταστρέψει πρώτα φυσικά). Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος του γηρασμένου πολιτικού κατεστημένου στην Ουάσιγκτον γνωρίζει ότι πιθανότατα δεν θα είναι κοντά για να ζήσει τις συνέπειες, επομένως μπορεί επίσης να πλουτίσουν στη διαδικασία και να περάσουν τις υπόλοιπες μέρες τους απολαμβάνοντας πάνω στο κόστος του μέλλοντος του κόσμου. Στο καλύτερο σενάριο, έως το 2027, οι πληρωμές τόκων από μόνες τους αναμένεται να ξεπεράσουν ολόκληρο τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου (ο ίδιος πρόκειται να διπλασιαστεί, παρόλο που επί του παρόντος ανέρχεται ήδη σε σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια). Ακόμα κι αν ο αμερικανικός στρατός δεν αντιμετωπίσει σοβαρές καθυστερήσεις στην ανάπτυξη όπλων, ο εκσυγχρονισμός θα χρειαστεί τουλάχιστον άλλα δέκα χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Επιπλέον, η ικανότητα της Αμερικής να συμβαδίζει με τις τεχνολογικές προόδους των γεωπολιτικών αντιπάλων της υπολείπεται, ιδιαίτερα στην ανάπτυξη υπερηχητικών όπλων, έναν τομέα στον οποίο η Ρωσία έχει απόλυτο πλεονέκτημα, παρά το γεγονός ότι ξοδεύει περίπου 20-25 φορές λιγότερα για τις ένοπλες δυνάμεις της. Η στρατηγική αμηχανία που προκαλεί αυτό εδώ και πάνω από μισή δεκαετία οδήγησε ακόμη και σε γελοίες κατηγορίες ότι η Ρωσία υποτίθεται πως «έκλεψε» αμερικανικά σχέδια υπερηχητικών όπλων. Ο ισχυρισμός δεν είναι μόνο βαθιά παράλογος, αλλά είναι επίσης προφανώς ψευδής. Αντίθετα, είναι ακριβώς οι ΗΠΑ που κατασκοπεύουν ανελέητα τη Μόσχα και προσπαθούν να πείσουν Ρώσους επιστήμονες να πουλήσουν τα μυστικά τους ή ακόμα και να τους στρατολογήσουν για να βοηθήσουν τους Αμερικανούς ομολόγους τους που αγωνίζονται να φτιάξουν ένα λειτουργικό υπερηχητικό όπλο. Τέτοιες προσπάθειες ήταν μάταιες ως επί το πλείστον, αλλά η Washington DC δεν έχει πολλές επιλογές.
Εκτός από την αντικατάσταση της ολοένα και πιο απαρχαιωμένης πυρηνικής τριάδας του, το Κογκρέσο των ΗΠΑ θέλει να επεκτείνει τις αμερικανικές συμβατικές ικανότητες μάχης και επίσης να αναθέσει μέρος της στρατηγικής προβολής ισχύος στους υποτελείς και κράτη δορυφόρους της. Δεδομένου ότι είναι γραμμένο από τους ίδιους βουλευτές που συμμετέχουν στα εκτελεστικά συμβούλια διάφορων κολοσσών του Στρατιωτικού Βιομηχανικού Συγκροτήματος (MIC), η έκθεση της Επιτροπής Στρατηγικής Στάσης είναι ουσιαστικά ο απόλυτος κώδικας εξαπάτησης για το πώς να γίνετε υπέροχα πλούσιοι χωρίς να κάνετε τίποτα ουσιαστικό. Επισήμως, η δικομματική επιτροπή, που αποτελείται από έξι Δημοκρατικούς και έξι Ρεπουμπλικάνους, έχει την αποστολή να κάνει μια αξιολόγηση της μακροπρόθεσμης στρατηγικής της Αμερικής και να προτείνει πιθανές αλλαγές στην στάση της. Η Επιτροπή Στρατηγικής Θέσης αποδέχτηκε τις επίσημες προβλέψεις του Πενταγώνου πως η ανάπτυξη του θερμοπυρηνικού οπλοστασίου της Κίνας θα φτάσει περίπου τις 1.500 κεφαλές μέχρι το 2035.
Ωστόσο, το ρωσικό οπλοστάσιο είναι πολύ πιο επικίνδυνο, καθώς η Μόσχα έχει επί του παρόντος περίπου 6.000 θερμοπυρηνικές κεφαλές, πολλές από τις οποίες είναι τακτικές, παρέχοντας στον ευρασιατικό γίγαντα μια ασυναγώνιστη ικανότητα να εξαλείψει κάθε πιθανή μεγάλης κλίμακας δύναμη εισβολής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη. Η επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ανάπτυξη ακόμη περισσότερων αμερικανικών τακτικών κεφαλών τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία είναι «απαραίτητη».
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ζήτησε επίσης μαζική ώθηση στις επενδύσεις στις συμβατικές στρατιωτικές δυνατότητες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για να αποτραπεί η πιθανή (υπερ)εξάρτηση από τα θερμοπυρηνικά όπλα. Ορισμένοι Αμερικανοί αξιωματούχοι δήλωσαν επίσης ότι «ανησυχούν» που η Μόσχα και το Πεκίνο συντονίζουν τις προσπάθειές τους, μια «ανησυχία» που είναι ιδιαίτερα αστεία, δεδομένου του γεγονότος πως αυτοί οι ίδιοι αξιωματούχοι έχουν κάνει σχεδόν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να ωθήσουν τη Ρωσία και την Κίνα σε έναν αξεπέραστο ευρασιατικό μονόλιθο.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί (ειδικά οι νέοι) δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την στρατιωτική θητεία και θα ήταν αποφασιστικά κατά της επαναφοράς της στράτευσης. Χάρη στα χρόνια της λεγόμενης εξτρεμιστικής «woke» ατζέντας, των υπερφιλελεύθερων πολιτικών και της ιδεολογικής πλύσης εγκεφάλου, εκείνοι οι Αμερικανοί που διαφορετικά θα ενδιαφερόντουσαν για στρατιωτική θητεία αισθάνονταν όλο και περισσότερο αποξενωμένοι από ένοπλους δημόσιους θεσμούς όπως ο στρατός ή/και η αστυνομία.
Το Πεντάγωνο και η κυβέρνηση προσπάθησαν να απευθυνθούν στις λεγόμενες «μη παραδοσιακές» ομάδες που περιλάμβαναν κυριολεκτικά οποιονδήποτε εκτός από ετεροφυλόφιλους άνδρες, με αποτέλεσμα την καταστροφική πτώση του ενδιαφέροντος και της προθυμίας του γενικού πληθυσμού να υπηρετήσει. Το επακόλουθο καθοδικό σπιράλ στην στρατολόγηση επιδεινώθηκε μόνο από την πρόσβαση όλων σε άφθονα πολεμικά πλάνα από την Ουκρανία και άλλες συγκρούσεις. Έτσι, ενώ οι ΗΠΑ μπορεί να θέλουν έναν παγκόσμιο πόλεμο δύο μετώπων, είναι πολύ απίθανο να έχουν αρκετούς στρατιώτες για να τον πολεμήσουν.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr