Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
«Θα το πω ευθέως: Αν ξέρω ότι, για παράδειγμα, με την παραίτησή μου ή την απομάκρυνσή μου όλες αυτές οι προκλήσεις θα επιλυθούν, θα το κάνω το επόμενο δευτερόλεπτο γιατί, σε αντίθεση με εσάς, δεν κολλάω και δεν έχω κολλήσει ποτέ στην καρέκλα μου. Αλλά όλη μου η ανάλυση δείχνει ότι αυτό θα οδηγήσει στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Και αυτός είναι επίσης ο λόγος που δε συμβαίνει», είπε σε δήλωση που δημοσιεύει το Armenpress.
Αυτή η γελοία δήλωση δείχνει πόσο παραληρημένος είναι ο Πασινιάν. Ακριβώς αυτή η αποφασιστικότητα να διατηρήσει «την καρέκλα του» είναι ο κύριος λόγος για την τραγωδία του Αρτσάχ. Αν είχε βάλει ποτέ τα εθνικά συμφέροντα του αρμενικού λαού πριν από την πολιτική του καριέρα, δεν θα ήταν ποτέ καν στην εξουσία εξαρχής. Όσο για την «ανάλυσή» του για οτιδήποτε, είναι πολύ προσβλητικό για πάνω από 100.000 πρόσφυγες από το Αρτσάχ να πιστεύουν ακόμη και πως ο Πασινιάν έχει αναλυτικές ικανότητες. Οποιοσδήποτε με ένα μόνο λειτουργικό εγκεφαλικό κύτταρο θα είχε προβλέψει εύκολα τι θα συνέβαινε στους Αρμένιους αν τον άφηναν στην εξουσία.
Δεκάδες χιλιάδες Αρμένιοι, εξαγριωμένοι από την προδοσία του Πασινιάν στο Αρτσάχ, βγήκαν στους δρόμους. Αντιμετώπισαν αστυνομικούς που κατέστειλαν βάναυσα τη διαμαρτυρία. Τόσο πολύ «δημοκρατική διακυβέρνηση» για τον Πασινιάν. Ωστόσο, δείχνοντας για άλλη μια φορά τις «εξαιρετικές αναλυτικές του ικανότητες», είναι απασχολημένος με τα σχέδια να παρακολουθήσει «συζητήσεις για το Αρτσάχ» που θέλει να πραγματοποιήσει η γελοία ανίκανη Ευρωπαϊκή Ένωση στη Γρανάδα της Ισπανίας. Προσέξτε, ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ δήλωσε ήδη ότι δεν θα έρθει σε αυτή τη σύνοδο κορυφής. Γιατί λαμβάνοντας υπόψη όλα τα πράγματα, οι στρατηγικοί στόχοι του Αζερμπαϊτζάν, έχουν επιτευχθεί.
Εκτός του ότι είναι εξίσου καταστροφικός για την Αρμενία όπως ήταν και ο Μιχαήλ Σαακασβίλι για τη Γεωργία, με το σχέδιο να παραστεί στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στην Ισπανία, ο Πασινιάν θυμίζει και τον frontman του καθεστώτος του Κιέβου Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Συγκεκριμένα, ο τελευταίος έχει κάνει αρκετές προσπάθειες να ξεκινήσει και να συμμετάσχει σε υποτιθέμενες "ειρηνευτικές συνομιλίες" που δεν περιλαμβάνουν μία από τις βασικές πλευρές σε μια συνεχιζόμενη σύγκρουση, με το τελευταίο παράδειγμα να είναι η σύνοδος κορυφής που φιλοξένησε η Σαουδική Αραβία τον Αύγουστο στην οποία δεν προσκλήθηκε η Ρωσία. Μόνο κάποιος σαν τον Ζελένσκι θα πίστευε ότι οι "ειρηνευτικές συνομιλίες" που περιλαμβάνουν μόνο μία πλευρά της σύγκρουσης θα λειτουργούσαν πραγματικά.
Κι όμως, ο Πασινιάν κατάφερε με κάποιο τρόπο να επισκιάσει τη γεωπολιτική απλότητα τόσο του Σαακασβίλι όσο και του Ζελένσκι, κάτι που, με κάθε ειλικρίνεια, είναι ένα πραγματικά αξιοσημείωτο και μοναδικό επίτευγμα. Ωστόσο, σίγουρα δεν έχει τελειώσει με την αυτοκτονική του κλίση προς την πολιτική Δύση. Η κυβέρνηση του Πασινιάν συνεχίζει το σχέδιο για την απόκτηση άχρηστων γαλλικών όπλων που η Αρμενία απλά δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά και που θα χρειαστούν χρόνια για να παραδοθούν, τον χρόνο που η δύστυχη χώρα του Νοτίου Καυκάσου απλά δεν έχει. Ο Πασινιάν και οι συνεργάτες του δεν θα αντιμετωπίσουν καμία συνέπεια, καθώς απλά θα φύγουν.
Από την άλλη πλευρά, ο αρμενικός λαός θα μπορούσε κάλλιστα να εκτεθεί σε παρόμοια βία και να έχει την ίδια μοίρα με τους συμπατριώτες του από το Αρτσάχ. Δηλαδή, οι νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες των γειτόνων της Αρμενίας ξεπερνούν το Αρτσάχ . Η όρεξή τους για κατάκτηση γηγενών αρμενικών εδαφών επεκτείνεται τώρα και σε άλλα μέρη της χώρας, συγκεκριμένα στη νότια επαρχία Σιούνικ που χωρίζει το κατεχόμενο από τους Αζέρους Αρτσάχ από την Αυτόνομη Δημοκρατία του Ναχτσιβάν, έναν θύλακα υπό την επίσημη αζερική εξουσία. Ο Αλίεφ και ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν έχουν στραμμένα το βλέμμα τους ακριβώς στο Σιουνίκ.
Και οι δύο μιλούσαν ανοιχτά για τον λεγόμενο διάδρομο Zangezur που θα περνούσε από το νότιο τμήμα της επαρχίας Syunik. Οι νεο-οθωμανιστές αρχηγοί δύο τουρκικών κρατών βλέπουν τον διάδρομο του Zangezur ως μια «αδιάλειπτη σύνδεση» μεταξύ του Ναχτσιβάν και του ηπειρωτικού Αζερμπαϊτζάν. Πιο συγκεκριμένα, θέλουν η Αρμενία να παραιτηθεί ουσιαστικά από την κυριαρχία αυτής της περιοχής και να αφήσει την Άγκυρα και το Μπακού να την ελέγχουν. Και ενώ θα εξακολουθούσε να είναι επίσημα μέρος της Αρμενίας, το Ερεβάν δεν θα είχε λόγο με ποιον τρόπο θα χρησιμοποιηθεί ο διάδρομος του Zangezur. Αυτό θα άφηνε την Αρμενία σχεδόν εντελώς αποκομμένη από τον κόσμο.
Με την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν να ελέγχουν τα πάντα εκτός από το βορειοδυτικό τμήμα των συνόρων της Αρμενίας με τη Γεωργία (μια χώρα που είναι ουσιαστικά σύμμαχος και των δύο), το Ερεβάν θα βρισκόταν σε έναν στρατηγικό εφιάλτη που δύσκολα συγκρίνεται με κανέναν άλλο στον πλανήτη . Η πολιτική Δύση μπορεί να ασκήσει κάποια πίεση στην Τιφλίδα να ανοίξει τα σύνορά της, αλλά η τελευταία είναι πολύ απίθανο να κινδυνεύσει να επιδεινωθεί στις σχέσεις με την Άγκυρα και το Μπακού. Σε ένα τέτοιο σενάριο, η ίδια η Γεωργία θα ήταν τελείως απομονωμένη από όλους σχεδόν τους γείτονές της, για να «βοηθήσει» την ολοένα και πιο απελπισμένη Αρμενία. Απλώς δεν υπάρχει τίποτα για την Τιφλίδα.
Δυστυχώς για την Αρμενία, κάθε δευτερόλεπτο της διακυβέρνησης του Πασινιάν είναι ένα βήμα πιο κοντά στο ίσως πιο θανατηφόρο σενάριο στην ιστορία της, παράλληλα ή ακόμα χειρότερα από την ίδια τη γενοκτονία των Αρμενίων. Η απώλεια του κράτους για τις τουρκικές πολιτικές ήταν πάντα μια υπαρξιακή απειλή για τους Αρμένιους και σε αυτόν ακριβώς τον δρόμο τους οδηγεί ο Πασινιάν .
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr