Η Ουάσιγκτον αμβλύνει την επιβολή των κυρώσεων σε Ρωσία και Ιράν

http://infobrics.org/post/39496

Ο Jonathan Yerushalmy, συντάκτης του ιστότοπου της Αυστραλίας στο Ηνωμένο Βασίλειο/ΗΠΑ της Guardian έγραψε πρόσφατα για το πώς το εμπόριο πετρελαίου από χώρες που υπόκεινται επί του παρόντος υπό δυτικές κυρώσεις, όπως η Ρωσία και το Ιράν ανθεί - η Κίνα παίζει τεράστιο ρόλο σε αυτό και η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ πολιτική Δύση «κάνει τα στραβά μάτια» για να διατηρήσει υψηλή προσφορά πετρελαίου παγκοσμίως. Ο Yerushalmy γράφει ότι «το πετρέλαιο μεταφέρεται από τη Ρωσία, το Ιράν ή τη Βενεζουέλα σε σημεία συνάντησης στη Νοτιοανατολική Ασία και μεταφέρεται από δεξαμενόπλοιο σε δεξαμενόπλοιο, όπου στη συνέχεια επισημαίνεται πως προέρχεται από έναν κοντινό παραγωγό πετρελαίου, προτού αποσταλεί στην Κίνα». Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, «αυτό το εμπόριο διεξάγεται με πλήρη γνώση της κυβέρνησης Μπάιντεν, ο οποίος έχει δώσει προτεραιότητα στις διπλωματικές πρωτοβουλίες με το Ιράν από την επιβολή των δικών τους κυρώσεων».

Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις

Το πρώτο εξάμηνο του 2023, η Κίνα εισήγαγε όγκους ρεκόρ αργού πετρελαίου και, σύμφωνα με την Υπηρεσία Ενεργειακών Πληροφοριών των ΗΠΑ (EIA), κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, «οι εισαγωγές από τη Μαλαισία αυξήθηκαν κατά 330.000 b/d (46%) σε 1,0 εκατομμύρια b/d το πρώτο εξάμηνο του 2023». Ο όγκος των εισαγωγών, ωστόσο, «ξεπέρασε τη συνολική παραγωγή στη Μαλαισία». Οι αναλύσεις δείχνουν, προσθέτει η έκθεση της EIA, πως «μεγάλο μέρος του πετρελαίου που αποστέλλεται από το Ιράν στην Κίνα ονομάστηκε εκ νέου ως προερχόμενο από χώρες όπως η Μαλαισία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ομάν», προκειμένου να αποφευχθούν οι κυρώσεις.

Ομοίως, η ομάδα εποπτείας United Against a Nuclear Iran (UANI) αναφέρει ότι, τον Αύγουστο, οι ιρανικές εξαγωγές πετρελαίου έφτασαν σε επίπεδα που δεν είχαν παρατηρηθεί από το 2017, αποστέλλοντας κατά μέσο όρο δύο εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα κατά τις πρώτες 20 ημέρες του μήνα και σημειώνοντας αύξηση άνω του 30% σε σύγκριση με τους προηγούμενους μήνες. Σύμφωνα με τον όμιλο, ο οποίος εκτιμά πως το 91% αυτού του πετρελαίου εξήχθη στην Κίνα, ο κύριος παράγοντας που οφείλεται σε αυτήν την έκρηξη είναι «η χαλάρωση της επιβολής των κυρώσεων από την κυβέρνηση Μπάιντεν, ιδιαίτερα στην Κίνα». Αυτό το επικυρωμένο πετρέλαιο βοηθά επίσης στη μείωση των τιμών του πετρελαίου διεθνώς (χωρίς το ιρανικό και το ρωσικό πετρέλαιο, οι τιμές του πετρελαίου στις ΗΠΑ θα ήταν υψηλότερες), κάτι που θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει ένα επιπλέον κίνητρο για την κυβέρνηση Μπάιντεν, λαμβάνοντας υπόψη τις επερχόμενες εκλογές.

Το φαινόμενο που περιγράφεται από τον Yerushalmy και άλλους παρατηρητές, ωστόσο, έχει τη βαθύτερη διάστασή του. Η «απομόνωση» μιας Μεγάλης Δύναμης όπως η Ρωσία δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Το γεγονός πως ο δυτικός οικονομικός πόλεμος εναντίον της Μόσχας (με τη μορφή κυρώσεων) απέτυχε σε μεγάλο βαθμό , αναγνωρίζεται μέχρι στιγμής από τους περισσότερους αναλυτές. Και, όχι μόνο αυτό, αλλά είχε επίσης την «παρενέργεια», από τη δυτική σκοπιά, την ενίσχυση της ευρασιατικής ολοκλήρωσης: το Φεβρουάριο έγραψα για το πώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) περίμενε ότι τα στοιχεία για τις εξαγωγές ρωσικού αργού πετρελαίου θα παραμείνουν ισχυρά. Επιπλέον, υπήρξε άνοδος του ρωσικού εμπορίου γενικά με γείτονες και περιφερειακούς εταίρους και συμμάχους. Στην Αρμενία, για παράδειγμα, σύμφωνα με την Ana Swanson, η οποία γράφει για το διεθνές εμπόριο για τους New York Times, οι εξαγωγές smartphone στη Ρωσία έχουν ενισχυθεί - η ίδια τάση ισχύει για τα τσιπ υπολογιστών και διάφορα άλλα προϊόντα από χώρες όπως η Τουρκία, η Κιργιζία και το Καζακστάν . Οι κινεζικές εξαγωγές στη Ρωσία έφτασαν επίσης σε υψηλό ρεκόρ, ήδη τον Δεκέμβριο του 2022 - επιπλέον, προϊόντα από δυτικές εταιρείες φτάνουν και στην ανατολική σλαβική χώρα, ενώ φέρεται να «ανακατευθύνονται» μέσω εθνών της Κεντρικής Δυτικής Ασίας και άλλων πρώην σοβιετικών δημοκρατιών. Δεν είναι μόνο το πετρέλαιο.

Τέτοιες εμπορικές τάσεις ανοίγουν το δρόμο και για γεωπολιτικές εξελίξεις, καθώς υπάρχουν ολοένα και περισσότερες προτάσεις για περαιτέρω επέκταση της ευρασιατικής ολοκλήρωσης, είτε μέσω του πλαισίου της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης (EAEU), του Οργανισμού Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO) ή άλλων μέσων. Η Αρμενία, για παράδειγμα, διαδραματίζει βασικό ρόλο στη σύνδεση της ΕΕ και της EAEU, και οι πρόσφατες εξελίξεις στην Αρμενία, όπως έγραψα, πρέπει να εξεταστούν στο πλαίσιο των δυτικών πιέσεων για «ευθυγράμμιση» - ενάντια στο ρεύμα της μη δέσμευσης και πολλαπλής ευθυγράμμισης.

Όσο για το Ιράν, είναι μια αναδυόμενη δύναμη που επίσης δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Η πλήρης ένταξή του το 2021 στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) του έδωσε, μεταξύ άλλων, την πολύ αναγκαία διεθνή αποδοχή. Όπως η Μόσχα, η Τεχεράνη είναι στόχος κυρώσεων των ΗΠΑ (κάτι που συνέβη ήδη το 2021) και έτσι και τα δύο έθνη συνεργάζονται σε μια σειρά πολυμερών και διμερών δραστηριοτήτων. Ο Διαμετακομιστικός Διάδρομος Βορρά-Νότου (NSTC), για παράδειγμα, αν και εκκολαπτόμενη πρωτοβουλία, έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να αντιμετωπίσει τις αμερικανικές πρωτοβουλίες για οικονομική απομόνωση και των δύο χωρών, αλλά και να δημιουργήσει μια νέα πολλά υποσχόμενη διαδρομή και ακόμη και μια εναλλακτική λύση στη Διώρυγα του Σουέζ. καθιστώντας έτσι το περσικό έθνος για άλλη μια φορά τον περιφερειακό διαμετακομιστικό κόμβο που ήταν πάντα ιστορικά, όπως έγραψα τον περασμένο Νοέμβριο.

Επιπλέον, η προσέγγιση Ιράν-Σαουδικής Αραβίας με τη μεσολάβηση της Κίνας , η οποία έχει τη δυνατότητα να αλλάξει το παιχνίδι για τη Μέση Ανατολή, συνεχίζει να προχωρά, αν και αργά: στις αρχές Σεπτεμβρίου, και οι δύο χώρες αντάλλαξαν πρεσβευτές.

Η πολυσυζητημένη πρόσφατη συμφωνία της Ουάσιγκτον με την Τεχεράνη για την απελευθέρωση Αμερικανών πολιτών υπό σύλληψη αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης κοινής αμερικανικής-ευρωπαϊκής προσπάθειας για αποκλιμάκωση των εντάσεων με το Ιράν και επίτευξη άτυπης συνεννόησης μαζί του. Με τον ίδιο τρόπο, η πρόσφατη «χαλαρή επιβολή κυρώσεων» των ΗΠΑ έχει να κάνει με τέτοιες προσπάθειες και επίσης με το ευρύτερο γεωοικονομικό πλαίσιο.

Στο σημερινό απίστευτα τεταμένο κόσμο, οποιαδήποτε δυτική αποκλιμάκωση με το περσικό έθνος είναι μια ευτυχής εξέλιξη. Ο νόμος του Καίσαρα, ούτως ή άλλως, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από την Ουάσιγκτον εναντίον παραγόντων στην περιοχή όπως η Συρία, ως μέρος του σημερινού οικονομικού πολέμου και των «πολέμων τροφοδοσίας» του. Οποιαδήποτε «άτυπη συνεννόηση» με το Ιράν μπορεί να αγοράσει λίγο χρόνο, αλλά δεν θα λύσει τα προβλήματα που εμπλέκουν και τους περιφερειακούς εταίρους του, καθώς αντικατοπτρίζουν βαθιές συστημικές και γεωπολιτικές εντάσεις.

Σε κάθε περίπτωση, η σκληρή αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει εύκολη εναλλακτική λύση για το πετρέλαιο παγκοσμίως - και ο κόσμος χρειάζεται ιρανικό και ρωσικό πετρέλαιο.

* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr