Πολλοί παρατηρητές θεώρησαν ότι η Σύνοδος Κορυφής του Καΐρου το περασμένο Σαββατοκύριακο ήταν μια αποτυχία μετά την έλλειψη οποιασδήποτε κοινής δήλωσης, αλλά κανείς δεν θα έπρεπε ποτέ να περιμένει μία, δεδομένου πως το γεγονός αυτό δεν προοριζόταν στην πραγματικότητα για την επίτευξη αυτού του σκοπού. Σίγουρα, καθένα από τα τρία στρατόπεδα που εκπροσωπούνταν εκεί – τα Φιλοπαλαιστινιακά, φιλο-ισραηλινά και ουδέτερα-θρήνησε αυτό το αποτέλεσμα και κατηγόρησε ευκαιριακά τους άλλους για αυτό, αλλά κανένας από τους διπλωμάτες τους δεν περίμενε ρεαλιστικά να επιτευχθεί συμφωνία.
ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Αντίθετα, το όλο θέμα αυτής της συνάντησης ήταν για κάθε πλευρά να εκφράσει με ειλικρίνεια τις θέσεις της σε αυτό το θέμα, μετά από το οποίο θα είχαν μια σαφέστερη ιδέα για το πού βρίσκονται όλοι και θα μπορούσαν στη συνέχεια να ξεκινήσουν δυνητικά πιο παραγωγικές διπλωματικές δεσμεύσεις είτε στο περιθώριο της εκδήλωσης είτε εκτός αυτής. Με αυτή την έννοια, η Σύνοδος Κορυφής του Καΐρου ήταν επιτυχής, δεδομένου ότι δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για το πού βρίσκεται κάθε μία από τις συμμετέχουσες χώρες. Οι διπλωμάτες τους μπορούν τώρα να διαμορφώσουν πιο αποτελεσματικές πολιτικές ως αποτέλεσμα.
ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Αντίθετα, το όλο θέμα αυτής της συνάντησης ήταν για κάθε πλευρά να εκφράσει με ειλικρίνεια τις θέσεις της σε αυτό το θέμα, μετά από το οποίο θα είχαν μια σαφέστερη ιδέα για το πού βρίσκονται όλοι και θα μπορούσαν στη συνέχεια να ξεκινήσουν δυνητικά πιο παραγωγικές διπλωματικές δεσμεύσεις είτε στο περιθώριο της εκδήλωσης είτε εκτός αυτής. Με αυτή την έννοια, η Σύνοδος Κορυφής του Καΐρου ήταν επιτυχής, δεδομένου ότι δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για το πού βρίσκεται κάθε μία από τις συμμετέχουσες χώρες. Οι διπλωμάτες τους μπορούν τώρα να διαμορφώσουν πιο αποτελεσματικές πολιτικές ως αποτέλεσμα.
Υπάρχουν αντικειμενικά όρια σε αυτό που μπορεί να κάνει κάθε ένα από τα τρία στρατόπεδα που περιγράφηκαν προηγουμένως. Η φιλο-ισραηλινή πλευρά υπό την ηγεσία των ΗΠΑ είναι ενάντια στην επίσημη συμμετοχή οποιωνδήποτε τρίτων μερών στον τελευταίο πόλεμο, εξ ου και η αναδιάταξη των ναυτικών τους assets στην περιοχή, προκειμένου να αποτραπεί αυτό το σενάριο. Κατά συνέπεια, το φιλοπαλαιστινιακό στρατόπεδο που εκπροσωπείται πιο σημαντικά από την Αίγυπτο, την Ιορδανία και την Τουρκία - όλες αναγνωρίζουν επίσημα το Ισραήλ - είναι απίθανο να διακινδυνεύσουν την οργή του ηγεμόνα πηγαίνοντας σε πόλεμο για την υποστήριξη της Χαμάς.
Όσο για την ουδέτερη υπό την ηγεσία της Ρωσίας, η προαναφερθείσα δυναμική υποδηλώνει απογοητευτικά ότι δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη πιθανότητα για κατάπαυση του πυρός σύντομα, δεδομένου πως το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ Ισραήλ είναι αποφασισμένο να καταστρέψει τη Χαμάς από εκδίκηση, κάτι που θα απαιτήσει μια χερσαία επιχείρηση στη Γάζα, εκτός αν αναπάντεχα εγκαταλείψει τα σχέδιά της. Σε αυτή την περίπτωση, όλα θα επιδεινωθούν πριν γίνουν καλύτερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα φιλοπαλαιστινιακά και ουδέτερα στρατόπεδα δεν μπορούν να βοηθήσουν να κάνουν μια θετική διαφορά από κάποια άποψη.
Όσο για την ουδέτερη υπό την ηγεσία της Ρωσίας, η προαναφερθείσα δυναμική υποδηλώνει απογοητευτικά ότι δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη πιθανότητα για κατάπαυση του πυρός σύντομα, δεδομένου πως το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ Ισραήλ είναι αποφασισμένο να καταστρέψει τη Χαμάς από εκδίκηση, κάτι που θα απαιτήσει μια χερσαία επιχείρηση στη Γάζα, εκτός αν αναπάντεχα εγκαταλείψει τα σχέδιά της. Σε αυτή την περίπτωση, όλα θα επιδεινωθούν πριν γίνουν καλύτερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα φιλοπαλαιστινιακά και ουδέτερα στρατόπεδα δεν μπορούν να βοηθήσουν να κάνουν μια θετική διαφορά από κάποια άποψη.
Οι ανθρωπιστικές συνέπειες της δυσανάλογης αντίδρασης του Ισραήλ στην περίφημη τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς έχουν στρέψει το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς κοινότητας, συμπεριλαμβανομένων πολλών Δυτικών, εναντίον του Ισραήλ. Εάν είναι αδύνατο να αποτραπεί η κλιμάκωση της σύγκρουσης πείθοντας το Ισραήλ να εγκαταλείψει την προγραμματισμένη χερσαία επιχείρηση, τότε η πιο ρεαλιστική πολιτική που μπορούν να ακολουθήσουν αυτά τα δύο στρατόπεδα θα είναι να προσπαθήσουν να ανακουφίσει μερικά από τα δεινά των κατοίκων της Γάζας μέσω της δημιουργίας ανθρωπιστικών διαδρόμων.
Δύο προκλήσεις εμποδίζουν αυτόν τον ευγενή στόχο: 1) Η Αίγυπτος είναι ενάντια στο να επιτρέψει στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες να εισέλθουν στο έδαφός της, καθώς φοβάται ότι το Ισραήλ δεν θα τους αφήσει ποτέ να επιστρέψουν.και 2) Το Ισραήλ είναι επίσης ενάντια στην προστασία αυτών των προσφύγων με το σκεπτικό πως η κοινή γνώμη δεν θα το υποστήριζε μετά τις επιθέσεις της Χαμάς. Επιπλέον, και οι δύο ισχυρίζονται ότι κάθε σενάριο συνεπάγεται μη συμβατικές απειλές για τις χώρες τους, με κάθε μία από αυτές να δίνει προτεραιότητα στη δική της εθνική ασφάλεια έναντι της προσωπικής ασφάλειας των πάνω από 2 εκατομμυρίων ανθρώπων της Γάζας.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι αυτοί οι πρόσφυγες συνεχίζουν να πεθαίνουν ως "παράπλευρες απώλειες" των αδιάκοπων απεργιών που πραγματοποιεί το Ισραήλ με αντιτρομοκρατικά προσχήματα, τα οποία εξοργίζουν τις παγκόσμιες μάζες και ιδιαίτερα εκείνες στις μουσουλμανικές χώρες, οι οποίες αισθάνονται αδύναμες να σταματήσουν τα βάσανα των κατοίκων της Γάζας. Χωρίς τη δημιουργία ανθρωπιστικών διαδρόμων και εν μέσω της αύξησης της βίας που αναμένεται να ακολουθήσει την έναρξη της προγραμματισμένης χερσαίας επιχείρησης του Ισραήλ, υπάρχει ένας πολύ πραγματικός κίνδυνος να ξεσπάσουν ταραχές σε όλο τον κόσμο.
Δύο προκλήσεις εμποδίζουν αυτόν τον ευγενή στόχο: 1) Η Αίγυπτος είναι ενάντια στο να επιτρέψει στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες να εισέλθουν στο έδαφός της, καθώς φοβάται ότι το Ισραήλ δεν θα τους αφήσει ποτέ να επιστρέψουν.και 2) Το Ισραήλ είναι επίσης ενάντια στην προστασία αυτών των προσφύγων με το σκεπτικό πως η κοινή γνώμη δεν θα το υποστήριζε μετά τις επιθέσεις της Χαμάς. Επιπλέον, και οι δύο ισχυρίζονται ότι κάθε σενάριο συνεπάγεται μη συμβατικές απειλές για τις χώρες τους, με κάθε μία από αυτές να δίνει προτεραιότητα στη δική της εθνική ασφάλεια έναντι της προσωπικής ασφάλειας των πάνω από 2 εκατομμυρίων ανθρώπων της Γάζας.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι αυτοί οι πρόσφυγες συνεχίζουν να πεθαίνουν ως "παράπλευρες απώλειες" των αδιάκοπων απεργιών που πραγματοποιεί το Ισραήλ με αντιτρομοκρατικά προσχήματα, τα οποία εξοργίζουν τις παγκόσμιες μάζες και ιδιαίτερα εκείνες στις μουσουλμανικές χώρες, οι οποίες αισθάνονται αδύναμες να σταματήσουν τα βάσανα των κατοίκων της Γάζας. Χωρίς τη δημιουργία ανθρωπιστικών διαδρόμων και εν μέσω της αύξησης της βίας που αναμένεται να ακολουθήσει την έναρξη της προγραμματισμένης χερσαίας επιχείρησης του Ισραήλ, υπάρχει ένας πολύ πραγματικός κίνδυνος να ξεσπάσουν ταραχές σε όλο τον κόσμο.
Οι δυτικές χώρες θα μπορούσαν είτε να τις καταστείλουν βάναυσα όπως έκαναν εκείνες που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας είτε να παραμείνουν στην άκρη λόγω των ιδιοτελών πολιτικών λόγων των ελίτ τους, όπως έκαναν κατά τη διάρκεια των ταραχών Antifa-BLM σε όλες τις ΗΠΑ το καλοκαίρι του 2020. Και στις δύο περιπτώσεις, η εθνική τους σταθερότητα δεν θα απειληθεί σοβαρά ακόμη και αν ορισμένοι εξτρεμιστές πραγματοποιήσουν τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον εκείνων που συμμετέχουν σε αυτή την αναταραχή, αλλά το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για πολλές μουσουλμανικές χώρες.
Αυτά τα κράτη θα μπορούσαν να αγωνιστούν για να περιορίσουν τέτοιες ταραχές, καθώς ορισμένα από τα μέλη του προσωπικού ασφαλείας τους θα μπορούσαν να αρνηθούν να καταστείλουν τους συμμετέχοντες εάν συμπαθούν τον φιλοπαλαιστινιακό σκοπό τους, και ακόμη και αν ακολουθήσουν εντολές, οι μάζες θα μπορούσαν να ξεσηκωθούν περισσότερο με το πρόσχημα πως οι κυβερνήσεις τους είναι "σιωνιστικές μαριονέτες". Εξάλλου, οι ταραχές τους θα είχαν ξεκινήσει ως διαμαρτυρίες για την υποστήριξη ενός ευγενούς σκοπού, οπότε θα θεωρούνταν από τους συμμετέχοντες ως προδοσία των Παλαιστινίων, των συναδέλφων Μουσουλμάνων και της ανθρωπότητας να τους διαλύσει βίαια.
Αυτά τα κράτη θα μπορούσαν να αγωνιστούν για να περιορίσουν τέτοιες ταραχές, καθώς ορισμένα από τα μέλη του προσωπικού ασφαλείας τους θα μπορούσαν να αρνηθούν να καταστείλουν τους συμμετέχοντες εάν συμπαθούν τον φιλοπαλαιστινιακό σκοπό τους, και ακόμη και αν ακολουθήσουν εντολές, οι μάζες θα μπορούσαν να ξεσηκωθούν περισσότερο με το πρόσχημα πως οι κυβερνήσεις τους είναι "σιωνιστικές μαριονέτες". Εξάλλου, οι ταραχές τους θα είχαν ξεκινήσει ως διαμαρτυρίες για την υποστήριξη ενός ευγενούς σκοπού, οπότε θα θεωρούνταν από τους συμμετέχοντες ως προδοσία των Παλαιστινίων, των συναδέλφων Μουσουλμάνων και της ανθρωπότητας να τους διαλύσει βίαια.
Με σκοπό την αποτροπή αυτού του χειρότερου αλλά παρ ' όλα αυτά εύλογου σεναρίου, θα ήταν επομένως καλή ιδέα για τα φιλοπαλαιστινιακά και ουδέτερα στρατόπεδα να συνεργαστούν για τρόπους με τους οποίους θα πιέσουν περισσότερο την Αίγυπτο ή/και το Ισραήλ να ανοίξουν ανθρωπιστικούς διαδρόμους. Δεδομένου ότι είναι απίθανο οι μουσουλμανικές χώρες να συνεργαστούν εναντίον μιας δικής τους, αυτές οι προσπάθειες θα κατευθυνθούν σχεδόν σίγουρα εναντίον του Ισραήλ και των δυτικών συμμάχων του, οι οποίες θα μπορούσαν να λάβουν αποτελεσματικότερα τη μορφή εμπάργκο πετρελαίου.
Πολλοί Δυτικοί ήδη συμπαθούν την κατάσταση των Παλαιστινίων, ώστε να μπορούν να βασίζονται στην πίεση των κυβερνήσεών τους να προσχωρήσουν σε αυτά τα αιτήματα μέσω διαδηλώσεων μεγάλης κλίμακας σε ολόκληρο το μπλοκ τους, εάν τα κράτη που εξάγουν ενέργεια με πλειοψηφία μουσουλμάνων και η Ρωσία τους δώσουν ένα τελεσίγραφο. Οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων μπορεί ακόμα να αρνηθούν να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να αναγκάσουν το Ισραήλ να φιλοξενήσει αυτούς τους πρόσφυγες ή το Ισραήλ μπορεί να τους αψηφήσει παρά τις προσπάθειές τους, αλλά είναι αναμφισβήτητα ο καλύτερος τρόπος για να προωθηθεί αυτός ο ευγενής στόχος.
Οτιδήποτε λιγότερο από την απειλή ενός εμπάργκο πετρελαίου εναντίον του Ισραήλ και των δυτικών συμμάχων του πιθανότατα θα αποτύχει να κάνει το πρώτο να ανοίξει έναν ανθρωπιστικό διάδρομο, αλλά αυτό απαιτεί ένα βαθμό πολιτικής βούλησης, εμπιστοσύνης και συντονισμού μεταξύ των συμμετεχόντων χωρών που δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο. Δεδομένου ότι δεν έχει ακόμη προκύψει καμία ένδειξη που να υποδηλώνει σοβαρό ενδιαφέρον για αυτό, παραμένει επομένως κερδοσκοπικό προς το παρόν, αλλά αυτό θα μπορούσε γρήγορα να αλλάξει εάν η δημόσια πίεση γίνει αφόρητη σε πολλές μουσουλμανικές χώρες.