Ansh Pandey - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτή η ιστορική απόφαση σηματοδότησε την πρώτη φορά που ελήφθη μια τέτοια ενέργεια εναντίον εν ενεργεία προέδρου. Παράλληλα, το ΔΠΔ εξέδωσε επίσης ένα παρόμοιο ένταλμα για τη Μαρία Λβόβα-Μπέλοβα, την προεδρική επίτροπο της Ρωσίας για τα δικαιώματα των παιδιών.
Σύμφωνα με το ΔΠΔ, η Ρωσία ενεπλάκη στη διακίνηση παιδιών κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία. Σύμφωνα με το ΔΠΔ, περισσότερα από 16.000 παιδιά από την Ουκρανία έχουν απελαθεί στη Ρωσία από την εισβολή στις 24 Φεβρουαρίου 2022.
Το Κίεβο ισχυρίστηκε ότι πολλά από αυτά τα παιδιά τοποθετήθηκαν σε ιδρύματα και σε ανάδοχους. Ωστόσο, η Ρωσία απέρριψε αυτές τις εντολές σύλληψης, θεωρώντας τις «άκυρες». Η Ρωσία, μη συμβαλλόμενο μέρος στο ΔΠΔ, έθεσε ερωτήματα σχετικά με την σκοπιμότητα του προέδρου Πούτιν να αντιμετωπίσει τη δίκη στο δικαστήριο.
Το ένταλμα σύλληψης: Ο Μπάιντεν και ο Ζελένσκι χαίρονται
Την ανακοίνωση του ΔΠΔ χαιρέτισε η Ουκρανία. Ο Πρόεδρος Volodymyr Zelensky χαιρέτισε την απόφαση ως ιστορική.
Η απόφαση να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) αντιμετωπίστηκε επίσης με χαρά στα δυτικά έθνη. Αυτή η ετυμηγορία τους παρείχε απτά στοιχεία για να εμπλέξουν περαιτέρω τον Πούτιν.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν χαιρέτισε ανοιχτά την κίνηση του ΔΠΔ, δηλώνοντας ότι ο Πούτιν είχε «ξεκάθαρα» διαπράξει εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία, ευθυγραμμιζόμενος με τις κατηγορίες του ΔΠΔ. Παρόμοιες αντιδράσεις υπήρξαν από τις Βρυξέλλες και διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπου οι αρχές υιοθέτησαν επίσης το ένταλμα σύλληψης του ΔΠΔ.
Ωστόσο, αυτός ο εορτασμός έφερε έναν υπαινιγμό υποκρισίας, καθώς οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μέλος του ΔΠΔ. Οι ΗΠΑ αντιτίθενται σταθερά στο ΔΠΔ, επικαλούμενες ανησυχίες για την κυριαρχία, την πολιτικοποίηση και τη μη επικύρωση του Καταστατικού της Ρώμης.
Ωστόσο, τα δυτικά έθνη τόνισαν την ανάγκη επείγουσας σύλληψης του Πούτιν για τις ενέργειές του στην Ουκρανία, παρά τις επιφυλάξεις τους για το ΔΠΔ.
Η οπτική του Πούτιν: Η πραγματικότητα είναι διαφορετική
Η οπτική του Πούτιν για το ένταλμα σύλληψης του ΔΠΔ αποκαλύπτει μια διαφορετική αφήγηση. Οι ενέργειες του Πούτιν, βασισμένες σε συστάσεις της Μαρίας Λβόβα-Μπέλοβα, ήταν μέρος μιας ανθρωπιστικής προσπάθειας για την εκκένωση των παιδιών από μια εμπόλεμη ζώνη, δυνητικά σώζοντάς τα από βλάβη και θάνατο.
Αυτή η εκκένωση είχε επίσης στόχο να προσφέρει σε αυτά τα παιδιά μια όψη μιας κανονικής παιδικής ηλικίας παρά τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπισαν. Επιπλέον, οι ρωσικές αρχές προχώρησαν παραπέρα επιτρέποντας στους γονείς, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων εχθρικών μαχητών, να επανενωθούν με τα παιδιά τους στη Ρωσία και να τα μεταφέρουν όπου ήθελαν.
Αντίθετα, η στάση του Πούτιν κατηγορεί το ΔΠΔ πως παραβλέπει την υποτιθέμενη εμπλοκή μιας νεοναζιστικής χούντας σε ένα σχέδιο μεγάλης κλίμακας εμπορίας παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της εμπορίας οργάνων και της σeξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών από την Ουκρανία που απήχθησαν. Αυτή η εγκληματική δραστηριότητα υποστηρίζεται ότι έχει ισχυρούς δεσμούς με την πολιτική Δύση, όπου βρίσκεται το ΔΠΔ.
Ο Πούτιν υποστηρίζει πως το κατηγορητήριο του ΔΠΔ χρησιμεύει κυρίως ως προσπάθεια αμαύρωσης της φήμης του ίδιου και της Ρωσίας, αντί να αναζητήσει δικαιοσύνη για την κατάσταση στην Ουκρανία.
Ο χειρισμός της κατάστασης από το ΔΠΔ έχει εγείρει ανησυχίες για την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητά του. Παρά τους ισχυρισμούς ότι το ΔΠΔ αγνόησε κρίσιμα γεγονότα, ιδίως τις ενέργειες του Πούτιν με στόχο την προστασία των παιδιών κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, το δικαστήριο συνέχισε να ευθυγραμμίζεται με τις ουκρανικές αρχές τους τελευταίους έξι μήνες.
Ωστόσο, το επιθυμητό αποτέλεσμα της σύλληψης του Πούτιν παραμένει άπιαστο όνειρο και η φήμη του ΔΠΔ διαβρώνεται.
Η διαβρωμένη Χάγη: Το ICC γίνεται αστείο
Σε παγκόσμια κλίμακα, το ΔΠΔ αντιμετωπίζει μια αυξανόμενη απώλεια δικαιοδοσίας καθώς τα έθνη διερευνούν μέτρα για την ακύρωση του Καταστατικού της Ρώμης, το οποίο ίδρυσε το δικαστήριο.
Αυτή η τάση δεν περιορίζεται σε μία περιοχή. Αφρικανικές χώρες όπως το Μπουρούντι, η Γκάμπια και η Κένυα αποχώρησαν από το Καταστατικό της Ρώμης λόγω της προκατάληψης και των δυσανάλογων ενεργειών του ΔΠΔ στην Αφρική.
Παρόμοιες ανησυχίες οδήγησαν χώρες όπως οι Φιλιππίνες να αποσυρθούν προσωρινά από τη δικαιοδοσία του ΔΠΔ, επιστρέφοντας μόνο με αυστηρούς περιορισμούς στην εμβέλεια του δικαστηρίου.
Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής των G20, η Ινδία αρνήθηκε αμέσως ότι συνέλαβε τον Πούτιν. Ενώ, η Νότια Αφρική, εξαγριωμένη από το κατηγορητήριο του Πούτιν, εργάζεται επίσης για τη νομοθεσία για να αποτρέψει τη σύλληψη ξένων ηγετών στο έδαφός της, με το ANC να αντιτίθεται σθεναρά στη δικαιοδοσία του ΔΠΔ.
Το ένταλμα σύλληψης κατά του Πούτιν θεωρείται επίσης παράνομο λόγω της έλλειψης έγκρισης από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, περιπλέκοντας περαιτέρω τόσο τα πολιτικά όσο και τα νομικά ζητήματα γύρω από το ΔΠΔ.
Η αξιοπιστία του ΔΠΔ έχει αμαυρωθεί και η πιθανότητα οι κυβερνήσεις να παραχωρήσουν την κυριαρχία και τη δικαστική τους ανεξαρτησία σε ένα προκατειλημμένο οιονεί δικαστήριο είναι ελάχιστη.
Συνολικά, το να φωνάζουν «Ουκρανία, Ουκρανία» δεν ήταν ευνοϊκό για το ΔΠΔ. Η έννοια μιας «παγκόσμιας τάξης βασισμένης σε κανόνες», που υποστηρίχθηκε ανοιχτά από την πολιτική Δύση ως το μόνο αποδεκτό διεθνές δίκαιο, γίνεται τώρα μη ελκυστική για τα περισσότερα έθνη.
Το ΔΠΔ, ως υπέρμαχος αυτού του συστήματος, αντιμετωπίζει την αντίθεση από κυρίαρχες κυβερνήσεις και τα νομικά τους όργανα.
Το ΔΠΔ ερευνά επιλεκτικά εγκλήματα πολέμου, αποφεύγοντας αυτά που διαπράττουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους κατά τη διάρκεια πολυάριθμων εισβολών σε κυρίαρχα έθνη. Αυτή η αντιληπτή μεροληψία διαβρώνει περαιτέρω τη θέση του ΔΠΔ στην παγκόσμια σκηνή.