 |
| PAP / Andrzej Lange |
Rafał A. Ziemkiewicz - dorzeczy.pl / Παρουσίαση Freepen.gr
Κάποιοι θεώρησαν την επιστροφή του Προέδρου Ζελένσκι στις πολιτικές των προκατόχων του ως προδοσία, ενώ άλλοι υποστήριξαν αυτάρεσκα ότι το είχαν προβλέψει. Ωστόσο, η πιο κρίσιμη λύση, η ανάγκη για ένα «Σχέδιο Β» στην πολιτική, δεν αναφέρθηκε σε μεγάλο βαθμό.
Δεδομένης της μεταχείρισης της Γερμανίας για την Ουκρανία το 2022, η οποία αποκάλυψε ξεκάθαρα τα ακλόνητα συμφέροντα της Γερμανίας στην Ανατολή και τον ρόλο της Ουκρανίας σε αυτά, ήταν εκπληκτικό να βλέπουμε την ομάδα του Zelensky να αγνοεί αυτό το μάθημα. Φάνηκε να επιστρέφουν στις πολιτικές του Γιανουκόβιτς και του Ποροσένκο, οι οποίες προηγουμένως είχαν ανοίξει το δρόμο για την υφέρπουσα και στη συνέχεια ευρεία επιθετικότητα της Ρωσίας.
Παρά τις θυσίες του ουκρανικού λαού, η χώρα παραμένει μια πρώην σοβιετική δημοκρατία, που μαστίζεται από τη διαφθορά και κυβερνάται από μεταβαλλόμενες συμμαχίες ολιγαρχών. Είναι δύσκολο για τους Πολωνούς να επικρίνουν, καθώς η ίδια η Πολωνία πήρε πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα μετά την επίσημη ανάκτηση της ανεξαρτησίας για να αλλάξει μια παρόμοια κατάσταση. Η σοβιετοποίηση της Πολωνίας ήταν ασύγκριτη με εκείνη της Ουκρανικής ΣΣΔ.
Η πρόσφατη στροφή στην πολιτική του Ζελένσκι προς μια φιλογερμανική στάση σηματοδοτεί μια νέα φάση σε αυτό το παιχνίδι συμφερόντων. Κεντρικό στοιχείο για την κατανόηση αυτής της αλλαγής είναι τα συμφέροντα της Γερμανίας. Η Γερμανία στοχεύει να διατηρήσει την εξουσία της στην Ευρώπη και, όπως δήλωσε ανοιχτά ο καγκελάριος Scholz, «να αναλάβει την πλήρη ευθύνη για την Ευρώπη».
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει υπονομεύσει τα πλεονεκτήματα της Γερμανίας: πρόσβαση σε φθηνή ρωσική ενέργεια και χημικούς πόρους, χρήση φθηνού εργατικού δυναμικού στην Κίνα για μεταποίηση και μετεγκατάσταση βιομηχανιών υψηλών εκπομπών εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το σχέδιο της Γερμανίας για μια Ευρώπη «μηδενικών εκπομπών» είχε νόημα μόνο εάν η ευρωπαϊκή ενέργεια μπορούσε να μεταφερθεί στο ρωσικό αέριο και τελικά στο υδρογόνο. Ωστόσο, όταν σταμάτησαν οι εισαγωγές, η Γερμανία αντιμετώπισε τις αυξανόμενες τιμές της ενέργειας, απειλώντας την οικονομική της δύναμη. Ένα άλλο άσχετο ζήτημα για τη γερμανική οικονομία είναι η έλλειψη εργατικού δυναμικού. Η μεταναστευτική πολιτική της, η οποία υπέθετε ότι οι μετανάστες θα παρακινούνταν να ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό μετά τη λήψη των παροχών, αποδείχθηκε άστοχη.
Η Γερμανία μπορεί ενδεχομένως να αντιμετωπίσει αυτές τις τρεις προκλήσεις – πόρους, φθηνό εργατικό δυναμικό και μετεγκατάσταση βιομηχανιών υψηλών εκπομπών – αξιοποιώντας τους πόρους της Ουκρανίας και έχει ήδη καταβάλει προσπάθειες να προσελκύσει Ουκρανούς πρόσφυγες από την Πολωνία. Ενώ πολλοί Ουκρανοί έχουν μετακομίσει στη Γερμανία και έχουν φέρει τις οικογένειές τους, λιγότεροι από τους μισούς έχουν βρει δουλειά εκεί. Οι υπόλοιποι, όπως οι μετανάστες από το νότο, βασίζονται στη γενναιόδωρη κοινωνική πρόνοια της Γερμανίας.
Εκτός από την ένταξη στην ΕΕ, η Γερμανία δελεάζει την Ουκρανία με την υποστήριξη της ένταξής της στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο, το κλειδί για το ΝΑΤΟ βρίσκεται στους Αμερικανούς, οι οποίοι δε βλέπουν την άμεση επέκταση της συμμαχίας ως προς το συμφέρον τους.
Η Γερμανία πιστεύει πως η μεταπολεμική Ρωσία, ανεξάρτητα από τη μορφή της, θα συμφωνήσει για την παρουσία της στην Ουκρανία και την ασφάλεια των επενδύσεών της εκεί. Αυτή η συμφωνία αποτελεί προϋπόθεση για τα κεφάλαια που έχει υποσχεθεί η Γερμανία στον Ζελένσκι για μελλοντική ανοικοδόμηση.
Αυτή η κατάσταση συνεπάγεται ότι με την υποταγή στο Βερολίνο, το Κίεβο μπορεί έμμεσα να υποχωρήσει στη Μόσχα. Για τη Γερμανία, η οποία οραματίζεται τη δύναμή της σε ένα παράδειγμα α λα Bismarck, η Ρωσία παραμένει ένας πιο κρίσιμος εταίρος, ενώ η Ουκρανία είναι απλώς ένας πόρος προς εκμετάλλευση.
Σε αυτό το σχέδιο, δεν υπάρχει χώρος για την Πολωνία ως ισχυρό παίκτη – πρέπει να παραμεριστεί. Αυτό έγινε ιδιαίτερα επείγον όταν η Γερμανία έμαθε για την ταχεία οικονομική ανάπτυξη της Πολωνίας, η οποία έχει εκπλήξει πολλούς.
Η επιλογή είναι απλή: Αν η Ουκρανία θέλει να είναι στο ρωσο-γερμανικό μπλοκ, τότε θα είναι εχθρός μας. Αν θέλουν να είναι σε ένα μπλοκ με την Πολωνία και την Αμερική, τότε θα είναι προς το συμφέρον μας να τους στηρίξουμε.
Έως ότου οι Πολωνοί είναι σίγουροι γι' αυτό, και έως ότου οι Ουκρανοί δημιουργήσουν μη αναστρέψιμα γεγονότα που υποδεικνύουν την επιλογή της κυριαρχίας και όχι του ρόλου ενός Γερμανού υφισταμένου, πρέπει να υπολογίσουμε προσεκτικά τις κινήσεις μας προς την Ουκρανία και να περιορίσουμε την υποστήριξή μας σε αυτούς μόνο σε καταστάσεις που μας ωφελούν. Η αρχή είναι ξεκάθαρη: Ή θα είστε σύμμαχός μας ή, όπως όλοι οι άλλοι, θα σας αντιμετωπίζουμε απλώς ως πόρο προς εκμετάλλευση.