Larry Johnson - sonar21.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η πανταχού παρουσία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σε όλο τον κόσμο καθιστά πολύ δύσκολη τη συσκότιση του τι συμβαίνει στο έδαφος στους δύο πολέμους. Από την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης στην Ουκρανία, οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες συνεργάζονται με το Κίεβο για να προωθήσουν κοινωνικές αφηγήσεις που απεικονίζουν τη Ρωσία ως κατάφωρο παραβάτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η «σφαγή» στην Bucha πέρυσι είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η Ουκρανία και η Δύση κατηγόρησαν επανειλημμένα τη Ρωσία ότι βομβαρδίζει σχολεία και νοσοκομεία και δε δείχνει κανέναν σεβασμό για τις απώλειες αμάχων. Ένα μεγάλο πρόβλημα όμως. Ποτέ δεν έχουμε δει μια πλημμύρα εικόνων και βίντεο σαν αυτά που βγαίνουν από τη Γάζα που δείχνουν σώματα παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων. Είναι κανείς έτοιμος να υποστηρίξει πως η Ρωσία έχει καθαρίσει αυτές τις εικόνες που τραβήχτηκαν σε έδαφος που ελέγχεται από την Ουκρανία; Τα γεγονότα δεν υποστηρίζουν αυτή τη θέση.
Αν η Ρωσία είχε πραγματικά προκαλέσει τεράστιο αριθμό απωλειών αμάχων, πιστεύω πως θα είχαμε δει αυτές τις φωτογραφίες και τα βίντεο σε όλο το Διαδίκτυο. Δεν έχουμε. Γνωρίζουμε ότι η Ουκρανία και η Δύση κατηγόρησαν τη Ρωσία πως βομβάρδισε ένα μαιευτήριο στη Μαριούπολη που φέρεται να ήταν γεμάτο με έγκυες γυναίκες. Μεταγενέστερες πληροφορίες απέδειξαν ότι οι μέλλουσες μητέρες είχαν εκκενωθεί από αυτό το νοσοκομείο πολύ πριν το χτυπήσει η Ρωσία και ότι μέλη του τάγματος Azov είχαν καταφύγει εκεί. Έκτοτε, δεν είχαμε περαιτέρω νόμιμους ισχυρισμούς πως η Ρωσία βομβάρδισε ένα νοσοκομείο γεμάτο με πολίτες.
Είναι μια δραματικά διαφορετική εικόνα στη Λωρίδα της Γάζας. Υπάρχει ένα πραγματικό τσουνάμι με φωτογραφίες και βίντεο με νεκρούς και τραυματίες αμάχους.
Αν συγκρίνετε τις απώλειες αμάχων στη Γάζα με τις απώλειες αμάχων στην Ουκρανία από το 2014, αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι φρικτό. Πάρτε για παράδειγμα το Donbass:
Ο συνολικός αριθμός των εκτιμώμενων θανάτων στον πόλεμο στο Ντονμπάς από τις 6 Απριλίου 2014 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2021 ήταν 14.200–14.400. Αυτό περιελάμβανε περίπου 6.500 φιλορώσους αυτονομιστές μαχητές, 4.400 Ουκρανούς μαχητές και 3.404 πολίτες.
Δεν προσπαθώ να ελαχιστοποιήσω ούτε να υποτιμήσω τις απώλειες ζωών στο Donbass, αλλά το γεγονός είναι πως το Ισραήλ, μέσα σε δύο εβδομάδες, σκότωσε περισσότερους αμάχους από ό,τι οι ουκρανικές δυνάμεις μέσα σε 7 χρόνια. Αυτή η διαφορά μπορεί να εξηγήσει γιατί ο κόσμος έδωσε τόσο λίγη προσοχή στις μάχες στο Donbass μεταξύ 2014 και 2021. Ο αριθμός των νεκρών, όπως μετρήθηκε με την πάροδο του χρόνου, ήταν ασήμαντος. Δεν υπάρχει αρκετό αίμα για να δικαιολογήσει την κάλυψη των ειδήσεων.
Αυτό δεν ισχύει για τους Παλαιστίνιους και τα έθνη του κόσμου εκτός της δυτικής τροχιάς, που προσέχουν και διαμαρτύρονται στους δρόμους και μέσω της διπλωματικής οδού. Αμέσως μετά τις επιθέσεις της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου, υπήρξε ενσυναίσθηση και οργή για τη δολοφονία Ισραηλινών αμάχων. Σωστά. Αλλά από τις 10 Οκτωβρίου, ο δείκτης συμπάθειας έχει μετατοπιστεί δραματικά από το Ισραήλ στο λαό της Παλαιστίνης.
Ο πόλεμος δεν είναι μόνο θέμα του ποια πλευρά μπορεί να κάνει τους περισσότερους φόνους. Υπάρχει επίσης μια πολιτική διάσταση που πρέπει να ληφθεί υπόψη και το Ισραήλ φαίνεται να αγνοεί το γεγονός ότι χάνει τη μάχη δημοσίων σχέσεων και τη χάνει άσχημα. Σημαίνει αυτό πως η Χαμάς έχει πιο αποτελεσματική, πιο ισχυρή ικανότητα πληροφοριακού πολέμου από την Ουκρανία και τη Δύση μαζί; Δε νομίζω. Η Χαμάς αποκομίζει το όφελος, θα υποστήριζαν κάποιοι κυνικά, από τις συνέπειες των συνεχιζόμενων επιθέσεων του Ισραήλ σε στόχους αμάχων.
Το Ισραήλ δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης από την τρέχουσα στρατηγική του. Προειδοποίησε το νοσοκομείο Al Quds το Σάββατο να εκκενώσει, μια σαφής ένδειξη πως το Ισραήλ σκοπεύει να χτυπήσει την εγκατάσταση. Σύμφωνα με έναν ανταποκριτή του Al Arabiya, «η διοίκηση του νοσοκομείου Al Quds στη Γάζα αρνείται να εκκενώσει το κτίριο». Εάν το Ισραήλ ακολουθήσει την απειλή του, είναι πιθανό ότι εκατοντάδες Παλαιστίνιοι άμαχοι θα προστεθούν στον αυξανόμενο κατάλογο θυμάτων. Αυτό μπορεί να βοηθήσει την πολιτική θέση του Bibi Netanyahu στο Ισραήλ, αλλά είναι πιθανό να εξοργίσει περαιτέρω τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. Η απλή πράξη του βομβαρδισμού μιας εγκατάστασης που ονομάζεται Al Quds (το Ιερό) θα θεωρηθεί από τους Μουσουλμάνους ως μια μεταφορική επίθεση στο τέμενος Al Quds στην Ιερουσαλήμ, το οποίο η Χαμάς ανέφερε ως το κατηγόρημα για τις επιθέσεις της στις 7 Οκτωβρίου. Τα συναισθήματα που προκαλεί το Ισραήλ, όπως επιδιώκει εκδίκηση για τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου, συνδυάζεται με τα συναισθήματα της Χαμάς, των Παλαιστινίων και των υποστηρικτών τους σε όλο τον κόσμο. Αυτό υπερβαίνει τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο.
Είναι ανόητο και επικίνδυνο να εμπλέκεσαι σε στρατιωτικές επιχειρήσεις με βάση την υπόθεση ποιος είναι ο πιο τσαντισμένος. Οι Εβραίοι, όχι μόνο οι Ισραηλινοί, πιστεύουν ειλικρινά ότι είναι το θιγόμενο μέρος και πως η αποτυχία να ενεργήσουν βίαια, χωρίς έλεος, θα τους αφήσει αντιμέτωπους με ένα νέο Ολοκαύτωμα. Οι περισσότεροι Ισραηλινοί έχουν μηδενικό ενδιαφέρον να προσπαθήσουν να καταλάβουν γιατί οι Παλαιστίνιοι συρρέουν τώρα για να στηρίξουν τη Χαμάς. Στην άλλη όψη του νομίσματος, οι Παλαιστίνιοι πιστεύουν επίσης ότι είναι θύμα της ισραηλινής αποικιοκρατίας και βλέπουν αυτόν τον σημερινό αγώνα ως μια υπαρξιακή μάχη. Δυστυχώς, νομίζω πως οι περισσότεροι Αμερικανοί έχουν ασπαστεί την ισραηλινή άποψη και δεν είναι πρόθυμοι να υποστηρίξουν οποιαδήποτε αξίωση δικαιολόγησης από Παλαιστίνιους και άλλες μουσουλμανικές χώρες. Η Ρωσία και η Κίνα, μαζί με άλλα μέλη των BRICS, τοποθετούνται ως ουδέτεροι μεσολαβητές. Το αν θα το κάνουν είναι άλλο ερώτημα.
Το συμπέρασμά μου; Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε μια τροχιά δολοφονικής κλιμάκωσης που είναι πιθανό να εξαπλωθεί πέρα από τα όρια της Γάζας. Πολλοί δυτικοί αναλυτές, κατά τη γνώμη μου, κάνουν μια επικίνδυνη υπόθεση πως τα μουσουλμανικά και αραβικά έθνη, όπως έκαναν στον πόλεμο του 1967 και τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ του 1973, θα ενεργήσουν ορθολογικά και θα μείνουν έξω από αυτόν τον αγώνα. Είμαστε σε νέα, αχαρτογράφητα νερά και αυτός ο πόλεμος θα μπορούσε κάλλιστα να ξεφύγει από τον έλεγχο.
Το Ιράν, για παράδειγμα, φέρεται να έχει θέσει την πυραυλική του δύναμη σε επιφυλακή και θα μπορούσε να παρέχει πυρά υποστήριξης στους πολιορκημένους Παλαιστίνιους. Αυτό θα σήμαινε την έναρξη του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ερντογάν της Τουρκίας, αν και μέλος του ΝΑΤΟ, έχει επίσης σηματοδοτήσει πως η Δύση πρέπει να τηρήσει τις υποσχέσεις της προς τους Παλαιστίνιους. Εάν η Δύση αποτύχει να ενεργήσει για να σταματήσει τη σφαγή, μπορώ να οραματιστώ ένα σενάριο όπου η Τουρκία θα ενεργήσει ενάντια στα συμφέροντα της Αμερικής και του ΝΑΤΟ. Τόσα πολλά για την ακαταμάχητη ενότητα του ΝΑΤΟ:
Είναι ένα πράγμα να ζητάμε «να επικρατήσουν πιο ψύχραιμα κεφάλια». Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι τα συναισθήματα είναι τόσο φουντωμένα και από τις δύο πλευρές του θέματος που οι πιθανότητες να βρούμε μια διέξοδο μειώνονται κάθε μέρα που περνάει. Μπορεί να βρισκόμαστε στα πρόθυρα να γίνουμε μάρτυρες μιας καταστροφής όπως η κρίση του Σουέζ του 1956 (γνωστή και ως ο δεύτερος αραβο-ισραηλινός πόλεμος), αλλά σε πολύ πιο μαζική και θανατηφόρα κλίμακα. Εάν πρόκειται για αυτό, φοβάμαι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο το 1956, θα εμφανιστούν πιο αδύναμες και μόνιμα κατεστραμμένες. Η ιδιότητά της ως η εξέχουσα δύναμη της υπερδύναμης που τιμωρεί τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή θα μπορούσε να καταρριφθεί. Αυτά είναι τα διακυβεύματα.