Ansh Pandey - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η απόφαση αυτή περιλαμβάνει την επιστροφή Γάλλων διπλωματών στη Γαλλία σύντομα και τη διακοπή της στρατιωτικής συνεργασίας. Περίπου 1.500 Γάλλοι στρατιώτες θα αποσυρθούν από τον Νίγηρα τους επόμενους μήνες, με στόχο την πλήρη αποχώρηση μέχρι το τέλος του έτους.
Η κίνηση για απόσυρση ακολουθεί τις ουσιαστικές πιέσεις από στρατιωτικούς ηγέτες και λαϊκές διαδηλώσεις στο Niamey, την πρωτεύουσα του Νίγηρα, όπου χιλιάδες διαδηλωτές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων έξω από στρατιωτικές βάσεις που κατείχαν οι Γάλλοι στρατιώτες, απαιτούσαν την αποχώρηση των γαλλικών δυνάμεων.
Η Γαλλία αποχωρεί από το Νίγηρα: Μια ακόμη αμηχανία
Ο Νίγηρας χαιρέτισε την ανακοίνωση του Μακρόν, θεωρώντας την ως μια ιστορική στιγμή που σηματοδοτεί την κυριαρχία του έθνους.
Αυτή η ανακοίνωση σηματοδοτεί μια σημαντική εξέλιξη και προσθέτει στη φθίνουσα επιρροή της Γαλλίας στην Αφρική. Η Γαλλία, έχοντας αντιμετωπίσει προκλήσεις στην περιοχή του Σαχέλ, είναι τώρα μάρτυρας μιας αποδυνάμωσης της λαβής της στη Δυτική Αφρική, που αποτελεί παράδειγμα της αποχώρησής της από το Νίγηρα. Αυτή η αποχώρηση ακολουθεί παρόμοιες εκκλήσεις προς τα γαλλικά στρατεύματα να εγκαταλείψουν τις πρώην αποικίες τους, το Μάλι και την Μπουρκίνα Φάσο.
Τα γεγονότα ξεκίνησαν να εκτυλίσσονται στις 26 Ιουλίου όταν ο στρατός του Νίγηρα ανέτρεψε ξαφνικά τον Πρόεδρο Μοχάμεντ Μπαζούμ.
Εκείνη τη μοιραία μέρα του 2023, έγινε πραξικόπημα καθώς η προεδρική φρουρά συνέλαβε τον Πρόεδρο Bazoum και ο στρατηγός Abdourahamane Tchiani, ο διοικητής της Προεδρικής Φρουράς, αυτοανακηρύχθηκε αρχηγός μιας νέας στρατιωτικής χούντας.
Δύο πραξικοπήματα, ένα μήνυμα: Δύση βγες έξω
Αυτό το πραξικόπημα σηματοδότησε το πέμπτο στρατιωτικό πραξικόπημα του Νίγηρα από τότε που κέρδισε την ανεξαρτησία του από τη Γαλλία το 1960 και το πρώτο από το 2010.
Το πραξικόπημα προκάλεσε την καταδίκη των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας και του δυτικοαφρικανικού περιφερειακού μπλοκ ECOWAS, το οποίο απείλησε με στρατιωτική επέμβαση κατά της χούντας. Η Οικονομική Κοινότητα των Κρατών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS) επέβαλε επίσης κυρώσεις ως απάντηση στο πραξικόπημα του Ιουλίου. Ωστόσο, η περιφερειακή υποστήριξη προς τους στρατιωτικούς ηγέτες οδήγησε σε μετριασμό της στάσης της ECOWAS και μείωση ορισμένων κυρώσεων.
Ως αποτέλεσμα, ο Πρόεδρος Bazoum βρέθηκε χωρίς άλλη επιλογή παρά να παραχωρήσει την εξουσία στον Tchiani. Τώρα, ο Tchiani κυβερνά τον Νίγηρα, ενώ ο Bazoum συνεχίζει να βρίσκεται σε κατ' οίκον περιορισμό.
Το πραξικόπημα προήλθε από την αυξανόμενη δυσαρέσκεια με τον Πρόεδρο Μπαζούμ και τους στενούς δεσμούς του με τις δυτικές δυνάμεις, ιδιαίτερα τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Προέκυψαν κατηγορίες πως ο Bazoum φέρεται να είχε διαθέσει τα αποθέματα ουρανίου του Νίγηρα σε αυτά τα δυτικά έθνη, για να συγκεντρώσει ουσιαστική υποστήριξη από τους συμμάχους του ΝΑΤΟ.
Μετά τα γεγονότα στον Νίγηρα, ένα παρόμοιο πραξικόπημα εκτυλίχθηκε στην Γκαμπόν, τερματίζοντας την 56χρονη διακυβέρνηση της δυναστείας Μπόνγκο. Αυτή η εξέλιξη εξέπληξε τις δυτικές δυνάμεις, που ήδη αντιμετώπιζαν την κρίση του Νίγηρα.
Ο Ali Bongo είχε λάβει σημαντική υποστήριξη από τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, κυρίως λόγω των σημαντικών αποθεμάτων σιδηρομεταλλεύματος της Γκαμπόν. Ωστόσο, η κατάσταση έχει αλλάξει, αφού οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ συνήθιζαν να εισβάλλουν για να αποκαταστήσουν τις μαριονέτες τους, τώρα όμως διστάζουν να πηδήξουν μέσα.
Το ΝΑΤΟ δε θα επέμβει: η Αφρική είναι ο ξεκάθαρος νικητής
Το 1964, όταν ο πρόεδρος Leon Mba της Γκαμπόν αντιμετώπισε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, ο τότε Γάλλος πρόεδρος Charles de Gaulle και οι Ηνωμένες Πολιτείες έδρασαν γρήγορα για να αναπτύξουν γαλλικά στρατεύματα και να επαναφέρουν τον Mba στην εξουσία. Αυτή η παρέμβαση υποκινήθηκε από την αφθονία της Γκαμπόν σε σιδηρομετάλλευμα και άλλους κρίσιμους ορυκτούς πόρους, καθιστώντας την πολύτιμη ιδιοκτησία μεταξύ των πρώην γαλλικών αποικιών.
Ωστόσο, το fast forward σχεδόν έξι δεκαετίες και ένα άλλο πραξικόπημα έχει εκτυλιχθεί στην Γκαμπόν και ακόμη και στο Νίγηρα. Αυτή τη φορά, δεν θα υπάρξει γαλλική ή αμερικανική παρέμβαση για τη διάσωση της κατάστασης. Αυτή η αλλαγή σηματοδοτεί τη φθίνουσα επιρροή των δυτικών δυνάμεων στην περιοχή.
Η επαναλαμβανόμενη τάση των δυτικών δυνάμεων να υποχωρούν υποδηλώνει μια ευρύτερη αφήγηση. Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, λόγω των ιστορικών αποικιακών δεσμών τους και του τρέχοντος αυταρχικού ελέγχου, έχουν ωθήσει ακούσια τα αφρικανικά έθνη να διεκδικήσουν την κυριαρχία τους.
Το αποτέλεσμα φαίνεται να ευνοεί την Αφρική στη δυναμική αλλαγή ισχύος. Καθώς οι δυτικές δυνάμεις υποχωρούν, γίνεται όλο και πιο εμφανές πως η ισορροπία επιρροής μετατοπίζεται προς τα αφρικανικά έθνη και ένα νέο πολυπολικό κόσμο.