ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτή η εκπληκτική αντιστροφή αντιπροσωπεύει επομένως μια ταπεινωτική στρατηγική ήττα για τη Γαλλία και αποδεικνύει την πλήρη αποτυχία της νεοαποικιακής πολιτικής της στην Αφρική. Αν είχε αποσυρθεί νωρίτερα με τους δικούς της όρους με οποιοδήποτε πρόσχημα μετά το πατριωτικό στρατιωτικό πραξικόπημα αυτού του καλοκαιριού και πριν από το προβλέψιμο αίτημα της χούντας, τότε θα μπορούσε ακόμα να προσπαθήσει να αναμορφώσει εν μέρει τις αντιλήψεις υπέρ της. Αντ ' αυτού, αποφασίστηκε να παραμείνει στο Νίγηρα, πιθανότατα επειδή η Γαλλία πίστευε ότι η ECOWAS θα εισβάλει.
Σε τελική ανάλυση, εάν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στο Παρίσι δεν περίμεναν πραγματικά περαιτέρω πολιτικές αλλαγές εκεί και δεν ήταν πρόθυμοι να επαναφέρουν τον Μπαζούμ στην εξουσία μόνοι τους, τότε δε θα είχε νόημα να παραμείνουν στη χώρα αυτή πια. Με αυτόν τον τρόπο, έστειλαν το μήνυμα ότι υπήρχε ένα σχέδιο με το οποίο η χούντα είτε θα ακυρώσει αυτό το αίτημα είτε θα αντικατασταθεί, ίσως ακόμη και από μια φιλογαλλική στρατιωτική φατρία σε ένα άλλο πραξικόπημα. Τίποτα από αυτά δεν υλοποιήθηκε, ούτε η εισβολή της ECOWAS, που υποδηλώνει ότι κάτι πήγε στραβά.
Σε αυτό το σημείο ο αναγνώστης πρέπει να θυμηθεί τι αποκάλυψε ο κορυφαίος διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ για την Ευρώπη και την Αφρική στα μέσα Σεπτεμβρίου σχετικά με την επανέναρξη των αποστολών πληροφοριών και επιτήρησης της χώρας του στο Νίγηρα. Σύμφωνα με αυτόν τον αξιωματούχο, αυτό ήταν το αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων με τη χούντα, το αποτέλεσμα των οποίων ακολούθησε το ταξίδι της Αναπληρώτριας Υπουργού Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ στο Νιαμέι στις αρχές Αυγούστου, λίγο μετά την απαίτηση των προσωρινών στρατιωτικών αρχών για την απόσυρση των γαλλικών δυνάμεων.
Η Αμερική εκμεταλλεύτηκε το ξεφάντωμα των περιφερειακών αποτυχιών του ονομαστικού της εταίρου [Γαλλία] στο ΝΑΤΟ. Με την ευέλικτη προσαρμογή στις πολυπολικές τάσεις που σάρωσαν το Σαχέλ, η Ουάσιγκτον μπόρεσε να αντικαταστήσει τον παραδοσιακό ρόλο ασφαλείας του Παρισιού στο Νίγηρα. Αυτό με τη σειρά του είχε ως αποτέλεσμα την ενσωμάτωση δύο αμερικανικών βάσεων στη Σαχελιανή Συμμαχία που ιδρύθηκε λίγες μέρες αργότερα μεταξύ αυτής της χώρας, της Μπουρκίνα Φάσο και του Μάλι.
Το κερδοσκοπικό αντάλλαγμα φαίνεται να ήταν πως οι ΗΠΑ θα αποτρέψουν την προβλεπόμενη εισβολή της Γαλλίας δια της ECOWAS εάν η χούντα τις αφήσει να διατηρήσουν αυτές τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Για να το θέσω ωμά, οι ΗΠΑ πισώπλατα μαχαίρωσαν τη Γαλλία στη Δυτική Αφρική μετά από μια μυστική συμφωνία στο Νίγηρα σχεδόν δύο χρόνια από την ημέρα που μαχαίρωσαν πισώπλατα την ίδια χώρα στην Ασία-Ειρηνικό μετά από μια μυστική συμφωνία με την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο για τη δημιουργία του AUKUS. Μόνο μια μυστική συμφωνία Αμερικής-Νιγηρίας εξηγεί με πειστικό τρόπο γιατί η Γαλλία περίμενε μέχρι τώρα για την απόσυρση.
Μέχρι αυτό το σημείο, η Γαλλία εξακολουθούσε να ελπίζει ότι οι ΗΠΑ θα διέταζαν την ECOWAS να εισβάλει στον Νίγηρα και ως εκ τούτου να σώσει και τις δύο βάσεις τους εκεί, κάτι που οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της υπέθεσαν πως θα συνέβαινε αναπόφευκτα, καθώς πίστευαν ότι οι ΗΠΑ φοβόντουσαν τη ρωσική επιρροή και τις τρομοκρατικές επιθέσεις που ξέσπασαν εκεί μετά το πραξικόπημα. Αυτό που δεν προέβλεπαν ήταν πως οι ΗΠΑ θα έκλειναν μια συμφωνία πίσω από την πλάτη τους για να αντικαταστήσουν τον παραδοσιακό ρόλο ασφάλειας της χώρας τους ως μέρος της ευέλικτης προσαρμογής τους στις πολυπολικές τάσεις της περιοχής.
Από την πλευρά των ΗΠΑ, αυτό ήταν το καλύτερο σενάριο δεδομένων των συνθηκών στις οποίες βρέθηκαν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μετά το πραξικόπημα. Μια εισβολή της ECOWAS κινδύνευε να πυροδοτήσει έναν ευρύτερο πόλεμο που θα μπορούσε να δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες για τη ρωσική επιρροή να επεκταθεί παράλληλα με την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης, εάν οδηγούσε σε μια άλλη προσφυγική κρίση σύμφωνα με τη διαβόητη κρίση του 2015. Ως εκ τούτου, συνειδητοποίησαν ότι ήταν καλύτερο να αντικατασταθεί η Γαλλία στο Νίγηρα και έτσι να διατηρηθούν οι πολυπολικές τάσεις υπό έλεγχο με αυτόν τον τρόπο.
Αυτή η λύση κόστους-αποτελέσματος προφανώς ήρθε ως σοκ για τη Γαλλία και οδήγησε σε μια από τις πιο ταπεινωτικές στρατηγικές ήττες της στην ιστορία, αλλά οι ΗΠΑ υπολόγισαν ότι οι παράπλευρες απώλειες δε θα καταστρέψουν τους δεσμούς τους, καθώς το σκάνδαλο AUKUS έδειξε πως η Γαλλία τελικά δε θα αντιδράσει δυναμικά. Επιπλέον, η αντικατάσταση της Γαλλίας στην αφρικανική "σφαίρα επιρροής" της επιτρέπει στις ΗΠΑ να διαχειριστούν τις συνέπειες της εξαναγκαστικής αποχώρησης του "εταίρου" από εκεί μαζί με την αυξανόμενη εξάρτηση του Παρισιού από την Ουάσινγκτον.
Στην πράξη, οι ΗΠΑ μπορούν να καλύψουν προληπτικά μέρος του κενού που άφησε η φαινομενικά αναπόφευκτη αποχώρηση της Γαλλίας από την Αφρική αντί να τα παραχωρήσουν οικειοθελώς όλα στην σινο-ρωσική Αντάντ, ενώ έχουν επίσης εκείνους τους πόρους από τους οποίους εξαρτάται το Παρίσι να περάσουν από αμερικανικά δίκτυα επιρροής αντί για τα δικά τους. Οι μόνοι συμβιβασμοί που πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ είναι να αποδεχτούν κάποια επέκταση της Σινο-ρωσικής επιρροής (αφού δεν μπορούν να το αποτρέψουν συνολικά) και την υποτιθέμενη δυσάρεστη οπτική της συνεργασίας με μια χούντα.
Σχετικά με τη δεύτερη αναφερθείσα πτυχή, οι λειτουργίες διαχείρισης της αντίληψης βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη για να μετριάσουν τη ζημιά μαλακής ισχύος στο εσωτερικό. Το τελευταίο άρθρο του Αντρέας Κλουθ για το Bloomberg σημειώνει δραματικά πως "αν οι ΗΠΑ εγκαταλείψουν τον Νίγηρα, οι τρομοκράτες και οι Ρώσοι κερδίζουν" και υποστήριξε ότι είναι καλύτερο να παραμείνουν εκεί παρά τη χούντα αντί να αποσυρθούν από διαμαρτυρία για την υπεράσπιση της"Δημοκρατίας". Εξήγησε στο στοχευμένο δυτικό κοινό του ότι αυτό είναι το λεγόμενο μικρότερο κακό λαμβάνοντας υπόψη τις υποτιθέμενες εναλλακτικές λύσεις.
Αυτό που είναι τόσο μυθιστόρημα για αυτή την αφήγηση είναι πόσο ειλικρινής είναι ο Κλουθ για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στον Νίγηρα, τα οποία λέει ανοιχτά ότι απαιτούν συμβιβασμούς όπως τα παραπάνω. Ενώ φοβάται επίσης για τη Ρωσία και τους τρομοκράτες, όπως έκαναν οι συνομήλικοί του όλο το καλοκαίρι, η προτεινόμενη λύση του δεν είναι να υποστηρίξει μια δυνητικά πολύ δαπανηρή εισβολή της ECOWAS, αλλά να κλείσει ρεαλιστικά τις συμφωνίες με τη χούντα. Το άρθρο του Kluth είναι τόσο αναζωογονητικό όσο και ανησυχητικό, διότι δείχνει πόσο ευέλικτα προσαρμόζονται οι ΗΠΑ στις πολυπολικές τάσεις.
Από τη μία πλευρά, δεν είναι συχνά κάποιος να μιλάει τόσο ειλικρινά στο δυτικό κοινό για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στον παγκόσμιο Νότο, γι ' αυτό είναι αναζωογονητικό, καθώς οι περισσότεροι διαχειριστές αντίληψης προτιμούν να συγχέουν και να ψεύδονται για αυτό το θέμα. Τούτου λεχθέντος, είναι επίσης ανησυχητικό λόγω του πόσο αντικειμενικά αποτελεσματική αυτή η προσέγγιση μπορεί να είναι στην προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ, γεγονός που αποτελεί πολύ μεγαλύτερη πρόκληση για την σινο-ρωσική Αντάντ εκεί από εκείνη με την οποία προηγουμένως έπρεπε να ικανοποιηθούν.
Επιστρέφοντας στην εκπληκτική ανατροπή της Γαλλίας, η απόφασή της να αποχωρήσει τελικά από το Νίγηρα παρά το γεγονός ότι δήλωσε μόλις πριν από δύο μήνες πως θα παραμείνει εκεί αψηφώντας τη χούντα ήταν αναμφισβήτητα το αποτέλεσμα της συμφωνίας από τις ΗΠΑ με τις προσωρινές στρατιωτικές αρχές της που ως εκ τούτου ουσιαστικά εξαναγκάζουν τη Γαλλία να αποσυρθεί. Εάν η Γαλλία υποψιαζόταν ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί, τότε θα μπορούσε να είχε φύγει με τους δικούς της όρους νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι, γι ' αυτό και αυτή η εξέλιξη θα πρέπει να θεωρηθεί ως η δεύτερη αμερικανική προδοσία της Γαλλίας μετά τον AUKUS.