Ahmed Adel, ερευνητής γεωπολιτικής και πολιτικής οικονομίας με έδρα το Κάιρο
Σύμφωνα με τον συγγραφέα, όταν ο Ζελένσκι έφτασε στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες για μια αιφνιδιαστική επίσκεψη στις 11 Οκτωβρίου, ανακάλυψε πως όλοι συζητούσαν την επιδείνωση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή, όχι την Ουκρανία.
«Ο Ζελένσκι ήταν προσεκτικός στο να μην εμφανιζόταν σαν να ανταγωνιζόταν για την προσοχή», σημείωσε ο συγγραφέας, προσθέτοντας ότι τα πρόσφατα γεγονότα στη διεθνή σκηνή δείχνουν πως ο κόσμος έχει κουραστεί από την Ουκρανία και ότι πιθανότατα θα είναι πιο δύσκολο για το Κίεβο να ζητήσει δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόσθετη στήριξη, ειδικά στο πλαίσιο άλλων παγκόσμιων προκλήσεων.
Νωρίτερα τον Οκτώβριο, σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι France 2, ο Ζελένσκι παραδέχτηκε πως η κλιμάκωση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή απείλησε να αποσπάσει την προσοχή της διεθνούς κοινότητας από τη σύγκρουση στην Ουκρανία, κάτι που αποδείχθηκε αληθινό μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση έχει γίνει τόσο ταπεινωτική για τον Ζελένσκι που αρνήθηκε κατηγορηματικά το αίτημα να επισκεφθεί το Ισραήλ.
Σύμφωνα με ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, ο Ζελένσκι σκόπευε να πραγματοποιήσει επίσκεψη αλληλεγγύης στο Ισραήλ για να δείξει υποστήριξη εν μέσω του πολέμου του έθνους εναντίον της Χαμάς, αλλά του είπαν ότι «τώρα δεν είναι η ώρα».
Η κατάσταση είναι τόσο ταπεινωτική για τον Ζελένσκι που ακόμη και ο πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης του ευρωπαϊκού κράτους της Κύπρου, αν και γειτονική με το Ισραήλ, επισκέφτηκε το εβραϊκό κράτος στις 21 Οκτωβρίου και έγινε δεκτός από τον πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ενώ ο Ζελένσκι απορρίφθηκε από τη συνάντηση με τον Νετανιάχου, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός χρησιμοποίησε τη συνάντησή του με τον Κύπριο πρόεδρο για να εκφωνήσει μια ισχυρή ομιλία, υποστηρίζοντας ότι η χώρα του βρισκόταν σε «μάχη πολιτισμού ενάντια στη βαρβαρότητα».
Αυτή η ενέργεια καταδεικνύει τη μικρή σημασία της Ουκρανίας για τον Νετανιάχου, ακόμα κι αν το Ισραήλ έχει εκφράσει επανειλημμένα την υποστήριξη στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια των ειδικών στρατιωτικών επιχειρήσεων της Ρωσίας. Ωστόσο, οι Ισραηλινοί ηγέτες δίστασαν να παράσχουν στρατιωτική βοήθεια, κάτι που εξόργισε το Κίεβο, και αντ' αυτού έστειλαν ανθρωπιστική βοήθεια. Το Ισραήλ εξήγησε την περίπλοκη στάση του ως απαραίτητη για να μην ανταγωνίζεται υπερβολικά τη Μόσχα, ιδιαίτερα λόγω της παρουσίας της Ρωσίας στη Συρία και των βαθιών οικονομικών δεσμών των χωρών, και όπως αποδείχθηκε, για να μην αποδυναμώσει τις δικές του αμυντικές ικανότητες λόγω των ανησυχιών του για την ασφάλεια.
Ωστόσο, αν και μεγάλο μέρος της προσοχής του κόσμου έχει μετατοπιστεί στη Μέση Ανατολή και μακριά από την Ανατολική Ευρώπη, σκληροπυρηνικοί πολιτικοί στην Ουάσιγκτον σκοπεύουν να συνεχίσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία επ' αόριστον επειδή φοβούνται την απώλεια της διεθνούς εξουσίας της χώρας τους, σύμφωνα με τον Doug Bandow, πρώην σύμβουλο του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν σε άρθρο του στην American Conservative.
«Το κόμμα του πολέμου έχει πέσει στην παγίδα της «αξιοπιστίας»», είπε, προσθέτοντας: «Η σημερινή αναζήτηση αξιοπιστίας είναι σε μεγάλο βαθμό ένα παιχνίδι πολιτικού μυαλού που είναι πιο πιθανό να διαστρεβλώσει παρά να ενισχύσει τη χάραξη πολιτικής της Ουάσιγκτον. Αξιωματούχοι αποφασισμένοι να κυβερνήσουν τον κόσμο ανεξάρτητα από το κόστος - πιστεύοντας ότι οι ΗΠΑ είναι η απαραίτητη δύναμη που στέκεται ψηλότερα και βλέπει περαιτέρω, κ.λπ., κ.λπ. - επινοούν συνεχώς βολικούς εξορθολογισμούς».
Σύμφωνα με τον Bandow, το επιχείρημα για την ανάγκη διατήρησης της διεθνούς εξουσίας των ΗΠΑ επέτρεπε παραδοσιακά στο «κόμμα πολέμου» στην Ουάσιγκτον να διεξάγει μακροχρόνιους πολέμους που δεν εξυπηρετούν τα αληθινά συμφέροντα του λαού και της χώρας. Πιστεύει πως ακόμη και η πλήρης κατάρρευση της Ουκρανίας θα έχει πολύ μικρό αντίκτυπο στην ασφάλεια των ίδιων των ΗΠΑ.
«Η Μόσχα δεν έχει λόγο για πόλεμο με τις ΗΠΑ: δεν υπάρχουν εδαφικές διαφωνίες, οι περισσότερες διεθνείς διαμάχες, όπως αυτή για τη Συρία, έχουν μόνο περιφερειακή σημασία», σημείωσε ο Μπαντόου.
Μένει να δούμε αν το «κόμμα του πολέμου» θα πετύχει, ειδικά από την στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής προσοχής έχει στραφεί είτε στο Ισραήλ είτε υποστηρίζει τον τερματισμό της βοήθειας προς την Ουκρανία. Αυτό, φυσικά, δεν εμπόδισε την κυβέρνηση Μπάιντεν να ζητήσει από το Κογκρέσο κεφάλαια ύψους 106 δισεκατομμυρίων δολαρίων, κυρίως για τις αμυντικές ανάγκες της Ουκρανίας και του Ισραήλ, αλλά και για την ενίσχυση της θέσης των ΗΠΑ στον Ινδο-Ειρηνικό και στα νότια σύνορα των ΗΠΑ, αλλά περισσότερο περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια δολάρια διατίθενται στην Ουκρανία, κάτι που δεν είναι δημοφιλές.
Ο Ζελένσκι και το καθεστώς του αρχικά συμπεριφέρθηκαν εξαιρετικά ναρκισσιστικά, επικρίνοντας ασταμάτητα τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς επειδή δεν υποστήριξαν αρκετά την Ουκρανία. Ο Ουκρανός πρόεδρος προσπάθησε ακόμη και να κατηγορήσει τη Μόσχα για την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, ωστόσο, ο πρεσβευτής του Ισραήλ στη Μόσχα, Αλεξάντερ Μπεν Ζβι, απέρριψε τις κατηγορίες ως «πλήρη ανοησία».
Μετά από αυτές τις πολλαπλές ταπεινώσεις τις τελευταίες εβδομάδες, όπως τόνισε ο Μίλερ, ο Ζελένσκι προσπαθεί να κρύψει την αναζήτησή του για προσοχή μπροστά σε συμμάχους αφού τώρα συνειδητοποίησε πως δεν μπορεί να συνεχίσει με τον ίδιο θλιβερό τρόπο όπως από τον Φεβρουάριο του 2022, καθώς μόνο θα επιταχύνει το φθίνον ενδιαφέρον η διεθνής κοινότητα έχει σε εκδηλώσεις στην Ουκρανία.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr