Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Με το υπεραεροπλανοφόρο κατηγορίας Nimitz (CVN-69) USS "Dwight D. Eisenhower" να ενώνεται με το USS "Gerald R. Ford" (CVN-78), το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ λειτουργεί πλέον δύο ομάδες κρούσης αεροσκαφών (CSG) στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε συνδυασμό, και τα δύο σκάφη μπορούν να μεταφέρουν έως και 180 αεροσκάφη, επιπλέον των άλλων πλοίων που τα συνοδεύουν ως μέρος των CSG. Αυτή η τεράστια δύναμη αποτελεί απειλή για τους Ρώσους συμμάχους στην περιοχή, ιδιαίτερα τη Συρία, και κατ' επέκταση, τις δυνάμεις της Μόσχας που αναπτύσσονται στη χώρα της Μέσης Ανατολής.
Τα MiG-31 οπλισμένα με «Kinzhals» πετούν πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα καλύπτοντας ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο χωρίς να πλησιάζουν πουθενά αμερικανικά CSG. Συγκεκριμένα, αν και οι εκτιμήσεις ποικίλλουν σημαντικά, το βεληνεκές του "Kinzhal" είναι έως και 2000 km, πράγμα που σημαίνει ότι τα μαχητικά κρούσης MiG-31K/I είναι ικανά να εκτοξεύουν τους υπερηχητικούς πυραύλους πολύ πέρα από το βεληνεκές οποιασδήποτε αεροπορικής άμυνας, αναχαιτιστών ή πλοίων των ΗΠΑ.
Να σημειωθεί ότι το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ απέστειλε επίσης το αμφίβιο επιθετικό πλοίο USS «Bataan» (LHD-5) Wasp-class με την 26η Μονάδα Ναυτικών Εκστρατειών (SOC - Special Operations Capable) και επιπλέον ναυτικές δυνάμεις. Το USS «Bataan» μπορεί επίσης να μεταφέρει έως και 20 αεροσκάφη, ενισχύοντας περαιτέρω την ήδη μαζική παρουσία των ΗΠΑ στην περιοχή. Επιπλέον, η 26η MEU έχει τουλάχιστον 1600 πεζοναύτες, αν και η πλήρης ισχύς μάχης της είναι μέχρι 2400. Εκτός από αυτά, το Πεντάγωνο ανέπτυξε και άλλα μέσα όπως τα επιθετικά αεροσκάφη A-10 "Thunderbolt II", F-15E "Strike Eagle". μαχητικά κρούσης, καθώς και τα βομβαρδιστικά μεγάλης εμβέλειας B-1B «Lancer». Τα τελευταία στάλθηκαν από τη βάση τους στο Τέξας στις 12 Οκτωβρίου και αναπτύχθηκαν στην αεροπορική βάση Fairford της RAF (Royal Air Force) στο Ηνωμένο Βασίλειο. Από εκεί, τα "Lancer" θα μπορούσαν να εξαπολύσουν πλήγματα εναντίον στόχων σε όλη τη Μέση Ανατολή και αλλού, θέτοντας σε κίνδυνο τουλάχιστον μισή ντουζίνα χώρες της περιοχής.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, όλα τα προαναφερθέντα περιουσιακά στοιχεία αποτελούν απειλή για τις ρωσικές δυνάμεις που αναπτύσσονται στην περιοχή, καθώς και για τους συμμάχους της Μόσχας, ιδιαίτερα τη Συρία. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι δυνάμεις που έστειλε η Ουάσιγκτον DC μέχρι στιγμής είναι απολύτως περιττές κατά της Χαμάς. Μάλιστα, ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δήλωσε πως το Ισραήλ έχει «μία από τις καλύτερες μαχητικές δυνάμεις» και ότι είναι κάτι παραπάνω από ικανό να αντιμετωπίσει τη Χαμάς. Αυτό αφήνει τη Ρωσία, το Ιράν και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής με ένα μόνο λογικό συμπέρασμα - οι νεοαφιχθείσες αμερικανικές δυνάμεις βρίσκονται εκεί για άλλους λόγους. Εκτός από αυτό, η ανάπτυξη συμπίπτει επίσης με την αύξηση των δραστηριοτήτων τρομοκρατικών ομάδων που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ στη Συρία. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους τζιχαντιστές που υποστηρίζονται από την Τουρκία, οι οποίοι τώρα κλιμακώνουν τις παράνομες δραστηριότητές τους στη Συρία, ιδιαίτερα στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας που είναι κατεχόμενο από τρομοκράτες, όπου θα μπορούσαν να ξεκινήσουν επιθετικές επιχειρήσεις.
Η Ουάσιγκτον θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιήσει τη σύγκρουση Ισραήλ-Γάζας ως ευκαιρία για να επιτεθεί στη Συρία ή τουλάχιστον στις ιρανικές και φιλοϊρανικές δυνάμεις στην περιοχή, κάτι που θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει βαθιά τη Δαμασκό. Η Μόσχα έχει δεσμευτεί για τη διατήρηση της Συρίας, όχι μόνο λόγω των στρατηγικά σημαντικών στρατιωτικών της εγκαταστάσεων εκεί, αλλά και επειδή το ΝΑΤΟ αναπόφευκτα θα μετέτρεπε τη δύστυχη χώρα σε μια ακόμη παγκόσμια εστία τρομοκρατίας, εάν ο Πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ ανατραπεί ποτέ. Να σημειωθεί πως σε αυτό εμπλέκεται βαθιά και η Τουρκία, παρά την πρόσφατη ρητορική της που καταδικάζει τις ισραηλινές ενέργειες στη Γάζα. Και ενώ ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει να θυμώνει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, στα παρασκήνια, οι δύο χώρες εξακολουθούν να διατηρούν στενούς δεσμούς. Αν η Άγκυρα είχε κατά νου τα συμφέροντα των Παλαιστινίων, δε θα συντόνιζε τις τρομοκρατικές ομάδες που υποστηρίζει για να κλιμακώσουν στη Συρία.
Όσον αφορά τον ρωσικό στρατό, η ανάπτυξή του MiG-31 οπλισμένων με υπερηχητικούς πυραύλους «Kinzhal» είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς μια πολύ μικρής κλίμακας δύναμη μπορεί να προσφέρει τεράστιο ασύμμετρο πλεονέκτημα έναντι πολύ μεγαλύτερων αμερικανικών δυνάμεων. Η ταχύτητα του πυραύλου έως και 12 Mach (ή πιθανώς ακόμη μεγαλύτερη) είναι ένα ουσιαστικά ανυπέρβλητο εμπόδιο για οποιοδήποτε σύστημα εναέριας ή πυραυλικής άμυνας. Στην πραγματικότητα, παρά τους επανειλημμένους ισχυρισμούς της κυρίαρχης προπαγανδιστικής μηχανής ότι οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου κατέρριψαν τουλάχιστον μισή ντουζίνα «Kinzhals» , τα στοιχεία για αυτό είναι είτε ανύπαρκτα είτε απλά για γέλια. Ωστόσο, ο ρωσικός υπερηχητικός πύραυλος κατέστρεψε τουλάχιστον μία συστοιχία του πολυδιαφημισμένου αμερικανικού συστήματος SAM (πύραυλος επιφανείας-αέρος) "Patriot" στα μέσα Μαΐου. Πιο πρόσφατα, το "Kinzhal" έγινε ακόμη πιο άμεσα διαθέσιμο στις VKS, καθώς τα υπερηχητικά, πολλαπλών ρόλων μαχητικά βομβαρδιστικά Su-34 μπορούν επίσης να τα χρησιμοποιούν τώρα.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr