Simon Black - sovereignman.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ξέρετε ότι οι περισσότεροι νόμοι που ψηφίζονται από το Κογκρέσο έχουν κάποιο φανταχτερό όνομα - όπως ο "Νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού" ή ο "Νόμος USA PATRIOT" ή κάποια τέτοια ανοησία;
Λοιπόν, στις 7 Νοεμβρίου 1973, ο γερουσιαστής των ΗΠΑ Τζέιμς Φούλμπραϊτ εισήγαγε ένα πολύ σύντομο νομοσχέδιο -ήταν μόνο ΜΙΑ σελίδα- που δεν είχε καν όνομα. Αλλά το ανώνυμο νομοσχέδιο του Φούλμπραϊτ κατέληξε να είναι ένα από τα πιο σημαντικά νομοθετήματα στην ιστορία των ΗΠΑ.
Όταν ο Φούλμπραϊτ παρουσίασε το νομοσχέδιό του, είχαν περάσει δύο χρόνια από το θρυλικό "σοκ του Νίξον" του 1971. Τότε ήταν που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον εφάρμοσε ελέγχους στους μισθούς και τις τιμές και ακύρωσε τη μετατρεψιμότητα του δολαρίου ΗΠΑ σε χρυσό.
Ο Νίξον υποσχέθηκε ως γνωστόν στο αμερικανικό κοινό πως δε θα υπήρχαν αρνητικές συνέπειες από τις ενέργειές του. Ωστόσο, ο πληθωρισμός έφτασε το 3% το επόμενο έτος, το 1972. Στη συνέχεια, το 1973 έφτασε το 4,7%. Στη συνέχεια, 11,2% το 1974.
Ταυτόχρονα, οι τιμές του χρυσού σε όλο τον κόσμο εκτοξεύονταν... από 35 δολάρια/ουγγιά πριν από το σοκ του Νίξον, σε πάνω από 170 δολάρια το 1974.
Αλλά οι μεμονωμένοι Αμερικανοί δεν είχαν τη δυνατότητα να επωφεληθούν από αυτά τα κέρδη χάρη σε ένα εκτελεστικό διάταγμα σαράντα ετών που είχε υπογραφεί το 1933 από τον τότε Πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούσβελτ.
Το εκτελεστικό διάταγμα 6102 του Ρούσβελτ ποινικοποιούσε την ιδιωτική κατοχή χρυσού αξίας άνω των 100 δολαρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Ρούσβελτ έδωσε επίσης στους Αμερικανούς μόλις 25 ημέρες για να παραδώσουν τον χρυσό τους στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα... αλλιώς θα αντιμετώπιζαν έως και δέκα χρόνια φυλάκισης.
Φυσικά, πολλοί Αμερικανοί εξοργίστηκαν και κατατέθηκαν πολλές αγωγές που υποστήριζαν ότι η εντολή του Ρούσβελτ ήταν αντισυνταγματική.
Ο Ρούσβελτ δικαίως ανησυχούσε μήπως το Ανώτατο Δικαστήριο ανατρέψει τη διαταγή του. Και κάποια στιγμή σκέφτηκε να γεμίσει το δικαστήριο, δηλαδή να διορίσει αρκετούς συμπαθείς δικαστές στο Ανώτατο Δικαστήριο για να εξασφαλίσει τη νίκη του. Σκέφτηκε επίσης να εκδώσει ένα άλλο διάταγμα που θα καθιστούσε παράνομη την υποβολή μηνύσεων κατά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Ευτυχώς για τον Ρούσβελτ, ωστόσο, δεν χρειάστηκε να εφαρμόσει καμία από αυτές τις ενέργειες- το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε πολύ οριακά υπέρ του, και το εκτελεστικό του διάταγμα ίσχυε ως νόμος της χώρας για τέσσερις δεκαετίες... μέχρι που ο ανώνυμος νόμος του γερουσιαστή Φούλμπραϊτ ψηφίστηκε τελικά στις 14 Αυγούστου 1974.
Τέθηκε σε ισχύ τον επόμενο χρόνο, και οι Αμερικανοί ήταν ξαφνικά και πάλι ελεύθεροι να ανταλλάσσουν τα δολάρια ΗΠΑ που υποτιμούνταν ραγδαία με χρυσό. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι τιμές του χρυσού άρχισαν να αυξάνονται δραματικά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας... από περίπου 180 δολάρια το 1975, στα εξωπραγματικά 850 δολάρια τον Ιανουάριο του 1980.
Και η πτώση του δολαρίου ήταν μόνο ένας λόγος για τη δημοτικότητα του χρυσού- θυμηθείτε, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέστησαν έναν κατακλυσμό προβλημάτων κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Ο κόσμος ανακάλυψε ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν εγκληματίας κατά τη διάρκεια του σκανδάλου Watergate το 1974. Στη συνέχεια, υπήρξε η ταπεινωτική αποχώρηση των ΗΠΑ από το Βιετνάμ το 1975, με την εκκένωση της αμερικανικής πρεσβείας στη Σαϊγκόν με ελικόπτερο.
Το Ιράν κατέλαβε 52 Αμερικανούς πολίτες το 1979 και τους κράτησε ομήρους για περισσότερο από ένα χρόνο. Ο πληθωρισμός μαινόταν, με αποκορύφωμα το 13,6%. Η οικονομία έμεινε στάσιμη και έπεσε σε ύφεση. Τα προβλήματα στη Μέση Ανατολή (συμπεριλαμβανομένης της σύγκρουσης με το Ισραήλ) οδήγησαν σε ελλείψεις ενέργειας και αύξηση των τιμών των καυσίμων.
Οι εμφύλιες ταραχές και οι "ως επί το πλείστον ειρηνικές" διαδηλώσεις αποτελούσαν μόνιμο πρόβλημα στις δεκαετίες του '70 και του '80.
Εν τω μεταξύ, οι εγκληματίες οργίαζαν στις αμερικανικές πόλεις και το ποσοστό των δολοφονιών εκτοξεύτηκε στα ύψη. Μεγάλες πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες και το Σικάγο έγιναν συνώνυμο του βίαιου εγκλήματος.
Ο κόσμος έπαψε να έχει νόημα. Και ο χρυσός έγινε ένα ασφαλές καταφύγιο από αυτό το χάος.
Υπάρχει ένα παλιό ρητό (αρχικά μια δανέζικη παροιμία) που υποδηλώνει ότι αν η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, σίγουρα κάνει ρίμα. Και νομίζω πως είναι προφανές ότι αντιμετωπίζουμε πολλές από τις ίδιες προκλήσεις σήμερα.
Υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στη Μέση Ανατολή. Η ενέργεια γίνεται όλο και πιο σπάνια (ιδίως στην Ευρώπη). Ο στρατός των ΗΠΑ υπέστη μια ταπεινωτική απόσυρση από το Αφγανιστάν. Οι πολιτικές αναταραχές και τα ποσοστά εγκληματικότητας είναι εντελώς απαράδεκτα. Ο πληθωρισμός συνεχίζει να οργιάζει. Και ο Πρόεδρος, γνωστός και ως "ο Μεγάλος", εμφανίζεται καχύποπτος A.F.
Ακριβώς όπως και στη δεκαετία του 1970, ο χρυσός αποτελεί ένα ασφαλές καταφύγιο από αυτό το χάος. Και παρόλο που κυμαίνεται σε ένα σχεδόν ρεκόρ γύρω στα 2.000 δολάρια, πιστεύω ότι υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος για να ανέβει ο χρυσός.
Το εθνικό χρέος των ΗΠΑ ανέρχεται σήμερα σε 33,7 τρισεκατομμύρια δολάρια- αυτό είναι πάνω από μισό τρισεκατομμύριο μόνο μέσα στον Οκτώβριο.
Οι υπεύθυνοι έχουν απολύτως μηδενική δημοσιονομική αυτοσυγκράτηση. Μηδενική υπευθυνότητα. Μηδενική αίσθηση του πόσο καταστροφικές είναι οι πράξεις τους. Ξοδεύουν χρήματα και χρεώνονται όλο και περισσότερο, σαν να μην υπάρχουν ποτέ συνέπειες, ποτέ, μέχρι το τέλος του κόσμου. Είναι αηδιαστικά αδαείς και επικίνδυνοι.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν σοβαρές συνέπειες σε όλο αυτό το χρέος. Και δε χρειάζεται να μαντέψουμε ποιες είναι αυτές.
Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου προβλέπει ήδη ότι, μέχρι το 2031, η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα δαπανήσει το 100% των φορολογικών εσόδων της μόνο για υποχρεωτικά δικαιώματα (όπως η Κοινωνική Ασφάλιση) και τους τόκους του χρέους.
Αυτό σημαίνει πως, μετά το 2031, η χρηματοδότηση για κυριολεκτικά οτιδήποτε άλλο στην κυβέρνηση -από τον αμερικανικό στρατό μέχρι το λογαριασμό για τα φώτα στον Λευκό Οίκο- θα πρέπει να χρηματοδοτείται από περισσότερο χρέος.
Αυτό απέχει μόλις 7 χρόνια.
Στη συνέχεια, δύο χρόνια αργότερα, το 2033, το πρωτογενές καταπιστευματικό ταμείο της Κοινωνικής Ασφάλισης θα ξεμείνει από χρήματα- αυτό θα κοστίσει στην κυβέρνηση επιπλέον 1 τρισεκατομμύριο δολάρια σε πρόσθετες δαπάνες κάθε χρόνο για να συνεχίσει να λειτουργεί το πρόγραμμα.Φυσικά θα πρέπει να δανειστούν και αυτά τα χρήματα.
Τελικά, το δημόσιο χρέος θα γίνει τόσο μεγάλο που η απλή πληρωμή των τόκων κάθε χρόνο θα καταναλώνει περισσότερο από το 100% των φορολογικών εσόδων.
Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα θα προσπαθήσει πιθανότατα να διασώσει την κυβέρνηση δημιουργώντας τρισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια δολάρια. Αλλά όπως ακριβώς είδαμε τα τελευταία χρόνια, τέτοιες ενέργειες θα οδηγήσουν πιθανότατα σε πολύ υψηλότερο πληθωρισμό.
Αηδιασμένοι με την οικονομική τους κατάσταση, οι ψηφοφόροι σε όλη την Αμερική θα στραφούν πιθανότατα σε σοσιαλιστές πολιτικούς που θα κατηγορούν για όλα τα προβλήματα τα κακά του καπιταλισμού και όχι τη δική τους ανικανότητα. Και με μια πλειοψηφία αριστερών να κυβερνούν τη χώρα, θα κάνουν τα πράγματα μόνο χειρότερα.
Προβλέπω επίσης περισσότερες συγκρούσεις στον κόσμο, χάρη σε μεγάλο βαθμό στη συνεχή μείωση του κύρους και της φήμης της Αμερικής για τη δύναμή της.
Είναι επίσης αρκετά πιθανό ότι το δολάριο ΗΠΑ θα μπορούσε να χάσει το βασιλικό του καθεστώς ως το κυρίαρχο αποθεματικό νόμισμα του κόσμου μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Δεν πιστεύω απαραίτητα ότι το δολάριο απλώς θα εξαφανιστεί από το παγκόσμιο εμπόριο. Αλλά δεν θα είναι πια ο "βασιλιάς" δολάριο. Ίσως περισσότερο σαν "κόμης" ή "υποκόμης" δολάριο, μαζί με άλλα νομίσματα και μηχανισμούς ανταλλαγής - συμπεριλαμβανομένου του χρυσού.
Στην πραγματικότητα, θα μπορούσαμε εύκολα να δούμε τις κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο να εγκαταλείπουν τα δολάρια ΗΠΑ και να φορτώνουν σε χρυσό ως μέρος ενός νέου, απο-δολαριοποιημένου παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Αυτό θα μπορούσε δυνητικά να προκαλέσει εισροές κεφαλαίων αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων στην αγορά χρυσού, προκαλώντας αύξηση των τιμών του χρυσού. Και αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους λόγους για τους οποίους ο χρυσός θα μπορούσε να έχει ακόμα πολύ, πολύ δρόμο για να ανέβει από εδώ και πέρα.
Λάβετε υπόψη σας ότι δεν σκέφτομαι την τιμή του χρυσού τον επόμενο μήνα ή ακόμη και το επόμενο έτος. Σκέφτομαι μακροπρόθεσμα και οι απόψεις μου για το χρυσό βασίζονται σε τάσεις που πιθανότατα θα συνεχίσουν να ξεδιπλώνονται κατά την επόμενη δεκαετία.
Δεν είμαι "gold bug". Δεν έχω φανατική άποψη για οτιδήποτε άλλο εκτός από τα δικά μου παιδιά. Ούτε είμαι κερδοσκόπος του χρυσού. Αλλά είναι προφανές για μένα ότι σε έναν ανάποδο κόσμο, όπου υπάρχουν τόσο προφανείς μακροπρόθεσμες απειλές για το δολάριο ΗΠΑ, είναι λογικό να αναζητήσουμε πραγματικές αποθήκες αξίας.
Και γι' αυτό ο χρυσός των 2.000 δολαρίων θα μπορούσε να είναι απλώς η αρχή μιας πολύ μεγαλύτερης ιστορίας.