ANDREW KORYBKO/ Παρουσίαση Freepen.gr
Εν συντομία, η Αίγυπτος μπορεί είτε να ανοίξει τις πύλες πλημμύρας και να διευκολύνει την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων από τη Γάζα είτε να κρατήσει τα σύνορά της κλειστά και ως εκ τούτου να επιτρέψει σιωπηρά την πιθανή γενοκτονία τους από το Ισραήλ. Η πρώτη επιλογή έχει προφανή ανθρωπιστικά επιχειρήματα υπέρ της, ενώ τα αντεπιχειρήματα είναι ότι τα "όπλα μαζικής μετανάστευσης" θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν την Αίγυπτο και το Ισραήλ μπορεί να μην αφήσει ποτέ αυτούς τους πρόσφυγες να επιστρέψουν μόλις φύγουν. Όσον αφορά τη δεύτερη επιλογή, τα επιχειρήματα και τα αντεπιχειρήματα αντιστρέφονται, αλλά η λογική στέκεται.
Κρίνοντας από την τελευταία παρατήρηση του Madbouly, η Αίγυπτος αποφάσισε να παίξει ένα παιχνίδι εξαιρετικά υψηλού ρίσκου στη Γάζα αφού σηματοδότησε δημόσια την επιθυμία να πάει στον πόλεμο ως έσχατη λύση για να σταματήσει μια πλημμύρα Παλαιστινίων προσφύγων, αλλά αυτό θα μπορούσε να καταλήξει σε γενοκτονία στο χειρότερο σενάριο αποτυχίας του Ισραήλ να σταματήσει τους βομβαρδισμούς του. Σχετικά με αυτό, ενώ η Ρωσία υποστηρίζει το δικαίωμα του Ισραήλ να αμυνθεί από τρομοκρατικές επιθέσεις όπως η διαβόητη της Χαμάς στις αρχές Οκτωβρίου, είναι ενάντια στη συλλογική τιμωρία των Παλαιστινίων.
Η Αίγυπτος ήταν το πρώτο αραβικό κράτος που αναγνώρισε το Ισραήλ, με το οποίο από τότε καλλιέργησε στενούς πολυδιάστατους δεσμούς, και συμμερίζεται σε μεγάλο βαθμό τις ανησυχίες του γείτονά του για την ασφάλεια σχετικά με τη Χαμάς που συνδέεται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Ταυτόχρονα, η Αίγυπτος είναι επίσης το πιο πολυπληθές αραβικό κράτος και προσπάθησε να ηγηθεί αυτής της ομάδας χωρών κατά τη διάρκεια του παλιού Ψυχρού Πολέμου, καθώς και πολλοί από τους ανθρώπους της συμπαθούν τους ομοθρησκευόμενους τους στην Παλαιστίνη. Αυτοί οι παράγοντες επιδεινώνουν το δίλημμα που έχει ανακύψει από την τελευταία σύγκρουση, δεδομένου ότι θα προτιμούσε να κρατήσει αυτούς τους πρόσφυγες έξω από τα σύνορά της, ειδικά επειδή μερικοί μπορεί να είναι πυρήνες της Χαμάς, αλλά είναι επίσης υπό κάποια πίεση να ανακουφίσει αμέσως τα δεινά τους.
Ο πρόεδρος Σίσι φαινομενικά επέλεξε να δώσει προτεραιότητα στην εθνική ασφάλεια και τα πολιτικά συμφέροντα της Αιγύπτου έναντι των ανθρωπιστικών συμφερόντων των Παλαιστινίων, γεγονός που εξηγεί γιατί ο Πρωθυπουργός του μόλις είπε τι έκανε. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι το Ισραήλ μόλις επιβεβαίωσε την ύπαρξη ενός σκανδαλώδους λεγόμενου "concept paper" που είχε αναφερθεί προηγουμένως από το Grayzone. Η επιρροή της δεξαμενής σκέψης πίσω από αυτό πρότεινε την "επανεγκατάσταση" όλων των κατοίκων της Γάζας στην Αίγυπτο, ή με άλλα λόγια, την εθνοκάθαρση τους.
Σύμφωνα με την Ισραηλινή ιστοσελίδα Ynet, το Ισραήλ πρότεινε να διασώσει την Αίγυπτο από τα διεθνή χρέη της σε αντάλλαγμα να επιτρέψει στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες να πλημμυρίσουν στη χώρα. Το προαναφερθέν "concept paper" σε συνδυασμό με αυτή την τελευταία ισραηλινή έκθεση προσθέτουν πλαίσιο στην παρατήρηση του Madbouly. Επιτρέπουν στους παρατηρητές να τις επαναπροσδιορίσουν ως έμμεση δημόσια απάντηση στις προσπάθειες του Τελ Αβίβ να επιλύσει την παλαιστινιακή σύγκρουση σε βάρος της Αιγύπτου, η οποία θα μπορούσε να συνεπάγεται σημαντικό εθνικό κόστος ασφάλειας καθώς επίσης και πολιτικό κόστος, όπως εξηγείται.
Με αυτούς τους παράγοντες στο μυαλό, ιδιαίτερα την προθυμία της Αιγύπτου να πάει σε πόλεμο για να αποτρέψει μια πλημμύρα Παλαιστινίων προσφύγων, το Ισραήλ πιθανότατα θα σταματήσει να πιέζει τον γείτονά του να τους δεχτεί, καθώς δεν αξίζει να καταστρέψει τους δεσμούς με το μεγαλύτερο αραβικό κράτος. Οι αυτοαποκαλούμενοι διαχειριστές της αντίληψης του εβραϊκού κράτους θα μπορούσαν στη συνέχεια να προσπαθήσουν να διαιρέσουν την ευθύνη για την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα που προκλήθηκε από τη συλλογική τιμωρία του λαού της κυβέρνησής τους, ισχυριζόμενοι πως είναι εν μέρει λάθος του Καΐρου που δεν άνοιξε τα σύνορά του για να τους σώσει.
Εάν η χερσαία επιχείρηση του Ισραήλ συνεχιστεί όπως είχε προγραμματιστεί, τότε υπάρχει ένας αξιόπιστος κίνδυνος γενοκτονίας, ο οποίος θα μπορούσε να αποφευχθεί ρεαλιστικά μόνο στο σενάριο ότι τα αραβικά κράτη συμφωνούν σε άλλο ένα εμπάργκο πετρελαίου. Αυτή η πρόταση αναλύθηκε εδώ, αλλά μπορεί να συνοψιστεί ως τιμωρία των δυτικών προστάτων του Ισραήλ με την πρόθεση να αναγκάσει αυτό το μπλοκ το Τελ Αβίβ να σταματήσει την επίγεια επιχείρησή του. Μπορεί ακόμα να μην πετύχει και ίσως να μην υπάρχει αρκετή Αραβική ενότητα για να επιχειρηθεί, αλλά είναι η μόνη ρεαλιστική διαθέσιμη επιλογή.
Όπως ισχύει σήμερα, η κατάσταση είναι ζοφερή, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν λόγοι να περιμένουμε από το Ισραήλ να σταματήσει οικειοθελώς την επίγεια επιχείρησή του, ούτε ενδείξεις πως τα αραβικά κράτη εξετάζουν σοβαρά άλλο ένα εμπάργκο πετρελαίου εναντίον της Δύσης. Συνεπώς, ο κίνδυνος γενοκτονίας στη Γάζα αυξάνεται μέρα με τη μέρα και με την Αίγυπτο να απειλεί να πάει σε πόλεμο εάν αυτοί οι πρόσφυγες ωθηθούν πέρα από τα σύνορά της και το Ισραήλ πιθανότατα εγκαταλείψει αυτήν την εκστρατεία πίεσης ως απάντηση, πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν μια πολύ τρομερή μοίρα.
Το Ισραήλ έχει αποδειχθεί αδιαπέραστο από την παγκόσμια κοινή γνώμη, οπότε κανείς δεν πρέπει να ελπίζει ότι άλλες φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις θα καταφέρουν τελικά να τερματίσουν την στρατιωτική του επιχείρηση. Αντ' αυτού, μπορεί να γίνει η υπόθεση ότι αυτές οι διαδηλώσεις θα μπορούσαν να έχουν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν τα αραβικά κράτη να συζητήσουν σοβαρά ένα εμπάργκο πετρελαίου ή να πιέσουν την Αίγυπτο να ανοίξει τελικά τα σύνορά της σε αντάλλαγμα για βοήθεια των προσφύγων. Για άλλη μια φορά, το κύριο δίλημμα είναι να διευκολυνθεί η εθνοκάθαρση ή να επιτραπεί η γενοκτονία.
Δεδομένου ότι το Ισραήλ δεν αναμένεται να σταματήσει την επιχείρησή του ακόμη και αν οδηγεί σε γενοκτονία, οι υποστηρικτές των Παλαιστινίων σε επίπεδο κοινωνίας των πολιτών και κράτους σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να δουν αν προτιμούν τη γενοκτονία για πολιτικούς λόγους ή την εθνοκάθαρση για να σώσουν τη ζωή τους. Το καλύτερο σενάριο μιας κατάπαυσης του πυρός είναι όλο και πιο μη ρεαλιστικό, και αν δεν υπάρξει άλλο εμπάργκο πετρελαίου ή μια αραβική εκστρατεία πίεσης στην Αίγυπτο, τότε οι Παλαιστίνιοι πιθανότατα θα γενοκτονηθούν.
Η αποτυχία συμβουλής προς αυτούς για την προτιμώμενη μοίρα τους σε αυτή την περίπτωση επεκτείνει την πίστη στους ισχυρισμούς ότι τα αραβικά κράτη έχουν εκμεταλλευτεί τον σκοπό τους για πολιτικούς λόγους κατά τη διάρκεια των ετών και ίσως ως εκ τούτου ακόμη και να πιστεύουν πως υπάρχει κάποιο όφελος που θα προκύψει από πάνω από δύο εκατομμύρια από αυτούς τους ανθρώπους που μαρτύρησαν από το Ισραήλ. Είναι η υπόθεση των Παλαιστινίων πρώτα απ' όλα, ωστόσο, γι 'αυτό θα πρέπει να ρωτηθούν αν θέλουν να πεθάνουν γι' αυτό (και κάποιοι μπορεί να είναι περήφανοι να το κάνουν) ή να φύγουν στην Αίγυπτο για να συνεχίσουν τον αγώνα τους στην εξορία.
Εάν τα αραβικά κράτη είτε δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα εμπάργκο πετρελαίου είτε η Δύση αποτύχει να εξαναγκάσει το Ισραήλ να σταματήσει την χερσαία επιχείρηση σε αυτή την περίπτωση, τότε μπορεί να επηρεαστούν από φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις για να πιέσουν την Αίγυπτο να ανοίξει τελικά τα σύνορά της με αντάλλαγμα την βοήθεια των προσφύγων. Η συντονισμένη πίεση από αυτά τα κράτη θα μπορούσε να καταφέρει να σώσει πάνω από δύο εκατομμύρια ανθρώπους από τη γενοκτονία, αλλά σε βάρος της εθνοκάθαρσης τους. Είναι ένα τρομερό δίλημμα, αλλά δεν πρέπει να είναι ταμπού για συζήτηση.