Το 1ο είναι ότι ο Κασσελάκης είναι ο δρόμος του Τσίπρα προς την προεδρία της Δημοκρατίας και το 2ο ότι κυβέρνηση δεν πρόκειται να ξαναδεί ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ εάν δεν ξεφορτωθεί 3+1 πρόσωπα που συνδέθηκαν με αντίστοιχες πολιτικές της εποχής 2015-2019, τον διώκτη των επιχειρηματιών Τσακαλώτο, τον πρωτεργάτη της Συμφωνίας των Πρεσπών Κοτζιά, τον Διοκλητιανό των συνταξιούχων Κατρούγκαλο και το δεξί του χέρι την Αχτσιόγλου.
Του Ζαχαρία Μυτιληνιού
Το σημερινό ποστ σκεφτόμουν να το γράψω από το Σεπτέμβριο και ο μοναδικός λόγος που το ανέβαλα συνεχώς ήταν γιατί πράγματι οι διεργασίες μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκπληκτικές από και άκρως ενδιαφέρουμε για όσους λίγους ακόμα αρεσκόμαστε να ασχολούμαστε με την πολιτική.
Σήμερα λοιπόν μετά την αποχώρηση από το ΣΥΡΙΖΑ του 25% σχεδόν των βουλευτών του ήρθε η ώρα να γράψουμε για ιδεολογία, γιατί με αυτήν θα πορευθούν οι επόμενες εκλογές και όποιος δεν το καταλαβαίνει θα πιεί ποτήριον πικρό τον Ιούνιο.
Αυτή τη στιγμή παγκοσμίως (ακόμα και στις αμιγώς κομμουνιστικές χώρες) οι διεθνιστές υποψήφιοι πάνε κυριολεκτικά άπατοι. Υπάρχει μια σαφέστατη, ξεκάθαρη και κυρίως βροντερή στροφή των εθνών προς την εσωστρέφεια από την μια πλευρά και από την άλλη προς τον σοσιαλφιλελευθερισμό (αριστερός φιλελευθερισμός) ή τον εθνικοσοσιαλισμό (που συνδέεται ευθέως με την ακροδεξιά) ή ακόμα χειρότερο στον εθνολαϊκισμό.
Στον παρόν άρθρο θα αφήσουν το ζήτημα του εθνικοσοσιαλισμού και του εθνολαϊκισμού κυρίως λόγω της ανυπαρξίας πολιτικών σχηματισμών που όντως να έχουν σαφείς τέτοιες θέσεις και θα ασχοληθούμε με τον αριστερό φιλελευθερισμό, που κατά την εκτίμησή μου προς τα εκεί θα κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ την επόμενη μέρα, εάν πάντως θέλει να έχει ελπίδες για να κερδίσει στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Ο αριστερός φιλελευθερισμός (σοσιαλφιλελευθερισμό για όποιον μπορεί να τον προφέρει χωρίς να στραμπουλίξει τη γλώσσα του) δεν είναι κάτι άγνωστο στη χώρα μας. Προσπάθησε - αν και απέτυχε - να τον εφαρμόσει ο Σημίτης αλλά και αυτός έκανε το ίδιο τραγικό λάθος. Δεν μπορείς να έχεις κανενός είδους φιλελευθερισμού χωρίς πρώτα να μειώσεις το κράτος. Το κράτος τέρας που δημιούργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου και που το χόρτασε όλη η μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, το μόνο που καταφέρνει είναι να κρατάει πίσω έναν ολόκληρο λαό. Να μπαίνουν τεράστιοι φόροι, η φτώχεια να μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο, το ποσοστό των φτωχών να παίρνει διαστάσεις μη διαχειρίσιμες και η κοινωνική έκρηξη να χρειάζεται πολλά δις επιδομάτων για να μην εκδηλωθεί ή μια τυχαιότητα (τύπου Γρηγορούπολου) που θα μπορεί να την θρέφει για μήνες και θα φέρει τα πάνω κάτω σε ένα βράδυ.
Ο αριστερός φιλελευθερισμός στηρίζεται στην αρχή της ήπιας κρατικής παρέμβασης, ενώ ταυτόχρονα υπερασπίζεται τα κοινωνικά και ατομική δικαιώματα εφόσον αυτά δεν επηρεάζουν την οικονομία.
Ο Κασσελάκης με βάση όσα τουλάχιστον λέει δημόσια, με πιο τρανό παράδειγμα το σημείο που κάνει τζιζ για την αριστερά τον φράχτη του Έβρου, δείχνει ότι έχει λάβει υπόψη του ότι κάθε φορά που η αριστερά επιτέθηκε στους στους θεσμούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας και την προστασία του έθνους, καταλήγει να ενισχύει την ακροδεξιά και επειδή στην Ελλάδα μετά το ψέμα των Σπαρτιατών δύσκολα θα ξαναυπάρξει, ο μόνος που θα ενισχύεται μόνιμα είναι ο Μητσoτάκης με 4-5 συγκεκριμένους υπουργούς-βουλευτές του.
Κάπως έτσι δεν θα μου φαινόταν περίεργο να δω τον Κασσελάκη να συνομιλεί με τον Λαφαζάνη ή τον Νότη Μαριά, αλλά και άλλους πολιτικούς της λεγόμενης πατριωτικής κεντροαριστεράς, πόσο μάλλον τώρα που το πασίγνωστο 4% πήρε από μόνο του το δρόμο της εξόδου.
Επειδή κατ΄εμέ το θέμα είναι μεγάλο και θα δρομολογήσει πολλές εξελίξεις θα επανέλθω σύντομα με περισσότερες λεπτομέρειες. Τούτη εδώ είναι μια εντελώς αρχική προσέγγιση. Μια εισαγωγή.
ΥΓ Αρκεί βέβαια να ξεφορτωθεί και τον τέταρτο της παρέας... Τον Κοτζιά... Εάν δεν το κάνει τσάμπα έγραφα σήμερα...