Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Προκειμένου να χρησιμοποιήσουν επιτυχώς αυτά τα όπλα, οι Ουκρανοί πιλότοι αναγκάζονται να πετάξουν εξαιρετικά χαμηλά για να αποφύγουν τον εντοπισμό από τις ρωσικές αντιαεροπορικές άμυνες μεγάλης εμβέλειας και τα ασυναγώνιστα μαχητικά αεροσκάφη υπεροχής της Ρωσίας. Καθώς οι Ρωσικές Αεροδιαστημικές Δυνάμεις (VKS) χρησιμοποιούν αεροσκάφη τέρατα, όπως τα υπερταχεία, υψηλής πτήσης αναχαιτιστικά MiG-31, τα τελευταίας τεχνολογίας Su-35S και τα νέας γενιάς μαχητικά αεροσκάφη πολλαπλών ρόλων Su-57, οι πιθανότητες για το καθεστώς του Κιέβου τα εναέρια μέσα για να επιβιώσουν σε υψόμετρα άνω των 1000 μέτρων είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες. Εκτός από τα ξεκάθαρα πλεονεκτήματά τους στην τεχνολογία, την εκπαίδευση πιλότων και την επιμελητεία, τα ρωσικά μαχητικά χρησιμοποιούν επίσης πυραύλους αέρος-αέρος που είναι κυριολεκτικά δεκαετίες μπροστά από αυτούς που χρησιμοποιούνται από το Κίεβο, αλλά και από τους άρχοντες του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, αυτό το πάνω χέρι έγινε ακόμη μεγαλύτερο τις τελευταίες ημέρες.
Σύμφωνα με ρωσικές πηγές, τα συστήματα S-400 «Triumph» SAM (πύραυλοι επιφανείας-αέρος) χρησιμοποιούνται τώρα σε συντονισμό με το αεροσκάφος Beriev A-50/A-50U AEW&C (αεροπορική έγκαιρη προειδοποίηση και έλεγχος) για την κατάρριψη μαχητικών αεροσκαφών του καθεστώτος του Κιέβου. Προφανώς, η σύντηξη προηγμένων αισθητήρων και στα δύο συστήματα λειτουργεί τόσο τέλεια που συνέβαλε αποτελεσματικά στην κατάρριψη 24 εχθρικών αεροσκαφών σε διάστημα μόλις πέντε ημερών. Και ενώ τα οριστικά στοιχεία για τους ισχυρισμούς δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί, δεν υπάρχει κανένας λόγος αμφιβολίας για τις αναφορές, καθώς τόσο η Ουκρανία όσο και οι μαριονέτες του ΝΑΤΟ βρίσκονται σε όχι και τόσο ήσυχη κατάσταση πανικού. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον συνταγματάρχη Yurii Ihnat, έναν από τους εκπροσώπους των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου, θα χρειαστούν περίπου 150 F-16 ή παρόμοια δυτικά τζετ για να «αντεπεξέλθουν» απέναντι στις VKS.
Αυτό είναι ένα τεράστιο άλμα από προηγούμενα αιτήματα. Ο frontman του καθεστώτος Volodymyr Zelensky έκανε επίσης παρόμοιες εκκλήσεις πιο πρόσφατα, δείχνοντας ότι τα μεγάλα προβλήματα για τις δυνάμεις του προηγούνται ακόμη και των τελευταίων ρωσικών εκθέσεων. Διάφορες στρατιωτικές πηγές και παρατηρητές δημοσίευσαν επίσης βίντεο με τον Ρώσο υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου να συνομιλεί με στρατιωτικούς που πέτυχαν τα προαναφερθέντα κατορθώματα, γεγονός που ενισχύει περαιτέρω την ακρίβεια αυτών των αναφορών. Ορισμένοι αναλυτές προσθέτουν ακόμη ότι η μεγαλύτερη αλληλεπίδραση και σύντηξη αισθητήρων διαφόρων πλατφορμών περιλαμβάνει πλέον και ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη όπως τα Su-35S και Su-57. Αυτά είναι επίσης οπλισμένα με νέους θανατηφόρους πυραύλους αέρος-αέρος που οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου δυσκολεύονται ακόμη και να εντοπίσουν, με αποτέλεσμα υψηλές απώλειες μεταξύ των Ουκρανών πιλότων.
Συγκεκριμένα, οι ομάδες S-400–A-50 είναι οργανωμένες με τρόπο που επιτρέπει την απευθείας μετάδοση πληροφοριών πεδίου μάχης μεταξύ των πλατφορμών, έτσι ώστε τα εχθρικά μαχητικά αεροσκάφη ή/και άλλα αεροσκάφη ουσιαστικά να μην μπορούν να ανιχνεύσουν καν τους εισερχόμενους πυραύλους. Κανονικά, οι δέκτες προειδοποίησης ραντάρ (RWR) των εχθρικών αεροσκαφών απλώς ανιχνεύουν ότι παρακολουθούνται και/ή στοχοποιούνται από τα εξελιγμένα ραντάρ επιτήρησης και παρακολούθησης του S-400 που εκπέμπουν ισχυρές συχνότητες. Αυτό αποτρέπει τη δυνατότητα χρήσης των πυραύλων μεγαλύτερου βεληνεκούς του S-400, όπως ο 40N6E (μέγιστο βεληνεκές 400 km) ή ο υπερηχητικός 48N6 (ανάλογα με την παραλλαγή, μέγιστο βεληνεκές έως 250 km), καθώς το εχθρικό μαχητικό αεροσκάφος είναι πιο πιθανό για να αποφύγει το εισερχόμενο SAM σε τόσο ακραίες αποστάσεις. Επιπλέον, αυτό εκθέτει επίσης τους S-400 σε κατασκοπευτικά αεροσκάφη του ΝΑΤΟ.
Συγκεκριμένα, οι πλατφόρμες ISR (πληροφορίες, επιτήρηση, αναγνώριση) του ΝΑΤΟ συνεχίζουν να πετούν γύρω από τον εναέριο χώρο της Ρωσίας και της Λευκορωσίας και συγκεντρώνουν πληροφορίες για τις δυνατότητες της αεράμυνας και άλλων μέσων τους. Θα ήταν απλώς αδύνατο για το ραντάρ παρακολούθησης των S-400 να λειτουργήσει στη λεγόμενη λειτουργία «αποκλειστικής μάχης» (αποκρύπτει χαρακτηριστικά όπως το πλάτος παλμού που χρησιμοποιεί ο εχθρός για να αναλύσει την υπογραφή του ραντάρ) χωρίς να αποκαλύψει τις συχνότητες συλλογής ραντάρ, ιδιαίτερα ενώ προσπαθεί να δεσμεύσει στόχους στο μεγαλύτερο δυνατό εύρος. Και ενώ αυτό αρνείται στο ΝΑΤΟ την ικανότητα να αναλύει τις ρωσικές αντιαεροπορικές άμυνες και πιθανώς να επινοεί προηγμένα αντίμετρα που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την ασφάλεια της Μόσχας μακροπρόθεσμα, ήταν ακριβώς εξαιτίας αυτού που ο ευρασιατικός γίγαντας δεν μπόρεσε να χρησιμοποιήσει το πλήρες δυναμικό της αεράμυνας του.
Έτσι, ο ρωσικός στρατός χρειάστηκε να βρει αντισυμβατικούς και καινοτόμους τρόπους αντιμετώπισης, που θα οδηγούσαν στη ομαδοποίηση των S-400–A-50, με τους τελευταίους να χρησιμοποιούν τα προηγμένα ραντάρ και τους αισθητήρες του για να σημαδεύουν τους πυραύλους 40N6E που εκτοξεύονται στη λεγόμενη «lock on λειτουργία μετά την εκκίνηση. Το A-50/A-50U παρέχει δεδομένα καθοδήγησης και στόχευσης που λαμβάνονται στη συνέχεια στη μέση φάση και αποθηκεύονται στο σύστημα πλοήγησης του 40N6E. Η ρωσική πλευρά αρνείται να αποκαλύψει τις ακριβείς πληροφορίες για καθαρά πρακτικούς λόγους, καθώς αυτές θα μπορούσαν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για τον προσδιορισμό της θέσης των συστοιχιών αεράμυνας της. Επιπλέον, η μη αποκάλυψη πολλών πληροφοριών σχετικά με αυτό το ζευγάρωμα επιτρέπει τη συνεχή στόχευση των αεροσκαφών του καθεστώτος του Κιέβου στη μεγαλύτερη δυνατή εμβέλεια, ακόμη και όταν πετούν εξαιρετικά χαμηλά για να αποφευχθεί ο εντοπισμός από ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη.
Ωστόσο, ακόμη και αυτό γίνεται μείζον ζήτημα τώρα, καθώς αναχαιτιστικά και αεριωθούμενα αεροπλάνα υπεροχής όπως τα MiG-31BM, Su-30SM, Su-35S και/ή Su-57 θα μπορούσαν πιθανότατα να χρησιμοποιηθούν με παρόμοιους τρόπους. Επιπλέον, αυτά τα αεριωθούμενα μπορούν να χρησιμοποιήσουν πυραύλους όπως ο R-37M και παραλλαγές του R-77 που έχουν μέγιστο βεληνεκές έως 400 km και 200 km, αντίστοιχα. Το πρώτο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο καθώς μετατρέπει αποτελεσματικά την πλατφόρμα εκτόξευσης σε "ιπτάμενο S-400", ενώ το δεύτερο είναι μικρότερο, πράγμα που σημαίνει ότι ένα μαχητικό μπορεί να μεταφέρει περισσότερα από αυτά και, έτσι, να καταρρίψει μισή μοίρα εχθρικών αεροσκαφών σε μονή εξόρμηση σε βεληνεκές πολύ πέρα από την εμβέλεια της αεράμυνας της Ουκρανίας. Αυτές οι εξελίξεις απλώς ενισχύουν τα ευρήματα ορισμένων δυτικών στρατιωτικών ομάδων σκέψης που αναγνωρίζουν την απόδοση των VKS.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr