Πέρα από τη ρητορική: Η Ιρακινή Αντίσταση επεκτείνεται στον αμερικανοϊσραηλινό πόλεμο στη Γάζα

pixabay / ErikaWittlieb

Για πρώτη φορά, η ιρακινή αντίσταση ρίχνει το στρατιωτικό της βάρος απευθείας πίσω από την αντίστοιχη παλαιστινιακή, τοποθετώντας στρατεύματα σε δύο από τα σύνορα του Ισραήλ και εντείνοντας τα χτυπήματα κατά των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής.

Από τις 17 Οκτωβρίου, οι ιρακινές παρατάξεις της αντίστασης συμμετέχουν ενεργά στις συγκρούσεις στη Δυτική Ασία που εκτυλίσσονται μετά την επιχείρηση της αντίστασης υπό την ηγεσία της Χαμάς "Al-Aqsa Flood". 

The Cradle's Iraq Correspondent - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr

Λειτουργώντας ως μέρος του Άξονα Αντίστασης της περιοχής, οι φατρίες αυτές εξαπέλυσαν περίπου 50 επιθέσεις εναντίον αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στη Συρία και το Ιράκ, χρησιμοποιώντας μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους Grad και Katyusha. Έχουν επίσης απειλήσει να χρησιμοποιήσουν ακριβείς πυραύλους μεγάλου και μεσαίου βεληνεκούς εναντίον αυτών των στόχων. Ένα αξιοσημείωτο περιστατικό είχε ως αποτέλεσμα να τραυματιστούν 20 Αμερικανοί στρατιώτες, όπως αναγνώρισε το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας.

Η ιρακινή αντίσταση έχει επίσης ξεκινήσει πορείες προς τις ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Ωστόσο, οι ενέργειες αυτές συνάντησαν την αντίδραση των αμερικανικών συστημάτων αεροπορικής προώθησης στην Ιορδανία και το Ισραήλ.

Είναι σημαντικό, και για πρώτη φορά από το 2003, οι επιχειρήσεις αυτές σηματοδοτούν τη συνεργασία του Ιράκ με την παλαιστινιακή αντίσταση κατά της κατοχής του Ισραήλ. Χρησιμεύουν επίσης για να καταδείξουν τις σημαντικές δυνατότητες που ανέπτυξαν τα τελευταία χρόνια οι Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης (PMU), οι οποίες υποστηρίζονται διακριτικά από το Ιράν. 

Το Ιράκ απαντά στον αμερικανοϊσραηλινό πόλεμο κατά της Γάζας

Μετά τη νίκη τους επί του ISIS, οι αντιστασιακές παρατάξεις του Ιράκ λειτουργούν σε ένα πολύπλοκο πολιτικό περιβάλλον και περιβάλλον ασφαλείας, το οποίο περιλαμβάνει την άμεση στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στο εσωτερικό του κράτους, την περιστασιακή εχθρότητα της ιρακινής κυβέρνησης προς τις παρατάξεις (πρώην πρόεδρος Mustafa al-Kadhimi), την έντονη εσωτερική πολιτική διαίρεση του Ιράκ και τη συνεχιζόμενη εξωτερική παρέμβαση, ιδίως από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Παρά τις συνθήκες αυτές, οι φατρίες συνέχισαν να αναπτύσσουν ικανότητες πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών και να εδραιώνουν περαιτέρω τη συμμαχία τους με το άλλο μέλος του Άξονα, τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου.

Όμως ένας οριστικός διακόπτης γύρισε μετά την επιχείρηση της παλαιστινιακής αντίστασης της 7ης Οκτωβρίου και τις ανελέητες επιθέσεις του Ισραήλ στην πολιορκημένη Γάζα και τα 2,2 εκατομμύρια κατοίκους της. Τα γεγονότα αυτά ώθησαν τις ιρακινές παρατάξεις της αντίστασης - για πρώτη φορά - να εισέλθουν στη σύγκρουση για να υποστηρίξουν τους συμμάχους τους στη Γάζα.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις τους, ο πόλεμος στη Γάζα εκλαμβάνεται ως αμερικανοϊσραηλινός πόλεμος και έχουν εκδώσει προειδοποιήσεις ότι θα ασκήσουν πιέσεις στις αμερικανικές δυνάμεις κατοχής, ειδικά αν υπάρξει άμεση στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ εκ μέρους του Τελ Αβίβ.

Μέχρι σήμερα, τα βασικά επιτεύγματα των φατριών αντίστασης του Ιράκ περιλαμβάνουν:

Πρώτον, ο ορισμός των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής στο Ιράκ και τη Συρία ως νόμιμων στόχων της ιρακινής αντίστασης. Ειδικότερα, ο αμερικανικός στρατός απέχει από την απάντηση εντός του ιρακινού εδάφους, επειδή δεν μπορεί επί του παρόντος να υποστεί τις συνέπειες μιας κλιμάκωσης στο εσωτερικό του Ιράκ που θα ωθήσει τις παρατάξεις της αντίστασης να εντείνουν και να επεκτείνουν τους στόχους τους σε νέες αμερικανικές τοποθεσίες και συμφέροντα. Οι αμερικανικές δυνάμεις επικεντρώνονται αντ' αυτού στο χτύπημα της Συρίας, όπου ισχυρίζονται ότι στοχεύουν τις "υποστηριζόμενες από το Ιράν" ομάδες.

Δεύτερον, η ιρακινή αντίσταση επιδεικνύει δημοσίως την στρατιωτική της υποστήριξη στους Παλαιστίνιους ομολόγους της. Παρά το γεγονός πως πρόκειται για μια πρώτη φορά, οι ιρακινές παρατάξεις υπήρξαν πρώιμοι, συνεπείς και αξιόπιστοι παράγοντες που παρείχαν φωνητική και ενεργή υποστήριξη στην παλαιστινιακή αντίσταση μέσα σε μια εβδομάδα από την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα.

Τρίτον, στέλνοντας ένα μήνυμα στη συμμαχία ΗΠΑ-Ισραήλ σχετικά με τη μελλοντική εμπλοκή του Ιράκ σε βασικά περιφερειακά ζητήματα. Αυτό είναι πρωτοφανές από πολλές απόψεις, και σηματοδοτεί ότι αυτές οι παρατάξεις σκοπεύουν να διαδραματίσουν ρόλο σε στρατιωτικές δράσεις κατά του Άξονά τους, μεταξύ άλλων στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο.

Τέταρτον, έχοντας καθιερώσει νομικά την PMU ως μια τρομερή πολιτική και στρατιωτική δύναμη στο Ιράκ, αυτή η ισορροπία πολιτικής ισχύος θα είναι δύσκολο να ανατραπεί, ιδίως καθώς οι επιχειρήσεις της κατά των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής - και ενδεχομένως των ισραηλινών - απολαμβάνουν λαϊκή υποστήριξη στον ευρύτερο αραβικό κόσμο.

Περιμένοντας την "ώρα μηδέν

Ο εκπρόσωπος των Ιρακινών Ταξιαρχιών της Χεζμπολάχ, Τζαάφαρ αλ-Χουσεϊνί, επιβεβαιώνει ότι οι επιθέσεις στις αμερικανικές βάσεις θα συνεχιστούν και θα κλιμακωθούν ως απάντηση στην επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα. Τονίζει την ικανότητα των φατριών να στοχεύουν όλες τις αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ - ακόμη και εκείνες που βρίσκονται στον ελεγχόμενο από τους Κούρδους βορρά της χώρας - λέγοντας: "Οι Αμερικανοί γνωρίζουν καλά τις στρατιωτικές και ανθρώπινες δυνατότητες της αντίστασης".

Μια φράξια της Ιρακινής Ισλαμικής Αντίστασης, το Σώμα Waad al-Sadiq, ανέλαβε την ευθύνη για τις επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στη βάση Ain al-Assad, τη μεγαλύτερη αμερικανική βάση στη χώρα, ως απάντηση στις συνεχιζόμενες φρικαλεότητες που διαπράττουν οι Σιωνιστές στη Γάζα.

Εν τω μεταξύ, ο γενικός γραμματέας της ομάδας Muhammad al-Tamimi λέει: "Οι μαχητές της αντίστασης περιμένουν την ώρα μηδέν για να εισβάλουν στα σύνορα με το Ισραήλ" και σημειώνει πως "η αντίσταση είναι έτοιμη να εισέλθει στη μάχη της Γάζας χωρίς καμία καθυστέρηση".

Πηγή σε μία από τις ένοπλες παρατάξεις της αντίστασης αποκαλύπτει στο The Cradle ότι μόνο η παράταξή του πραγματοποίησε "περισσότερα από 17 πλήγματα εναντίον των βάσεων Ain al-Assad και Harir στο Ιράκ και των αμερικανικών δυνάμεων που σταθμεύουν στο πεδίο Conoco στη [συριακή] βορειοανατολική ύπαιθρο του Deir Ezzor".

Η πηγή προσθέτει: "Μέσα σε μία μόνο ημέρα, στις 7 Νοεμβρίου, οι αντιστασιακές ομάδες πραγματοποίησαν πάνω από πέντε επιθέσεις εναντίον των αμερικανικών βάσεων κατοχής στο Ain al-Assad, στο Harir, στο αεροδρόμιο του Ερμπίλ και στη βάση Al-Tanf στη Συρία".

Ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Τζον Κίρμπι ανακοίνωσε σε ανακοίνωσή του ότι οι αμερικανικές δυνάμεις "υπό την καθοδήγηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν, εξαπέλυσαν ακριβείς αμυντικές αεροπορικές επιδρομές στα σύνορα Ιράκ-Συρίας, με στόχο εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούν ένοπλες ομάδες που συμμετέχουν σε επιθέσεις εναντίον αμερικανικών εγκαταστάσεων στο Ιράκ".

Παρά τις ένθερμες διπλωματικές προσπάθειες των ΗΠΑ -μέσω των διαμεσολαβητών του Ομάν και του Κατάρ- να αποτρέψουν τις χώρες του Άξονα της Αντίστασης (Ιράν, Ιράκ, Συρία, Λίβανος και Υεμένη) από το να υποστηρίξουν ανοιχτά τη Γάζα, οι επιθέσεις εναντίον των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής στη Συρία και το Ιράκ έχουν μόνο κλιμακωθεί.

Αυτές οι προσπάθειες των ΗΠΑ περιλαμβάνουν τακτικές εκφοβισμού, όπως η κινητοποίηση του ναυτικού τους στόλου στη Μεσόγειο Θάλασσα που συνορεύει με τον Λίβανο και την Παλαιστίνη, δύο σημαντικά μέλη του Άξονα. Όμως τα μέτρα αυτά απέτυχαν, με αποτέλεσμα ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν να επισκεφθεί στις 5 Νοεμβρίου τη Βαγδάτη για να ασκήσει πιέσεις στην κυβέρνηση του Ιράκ και να εκτοξεύσει απειλές κατά της υποστηριζόμενης από το Ιράν αντίστασής του.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ, ο Μπλίνκεν φέρεται να συζήτησε με τον Ιρακινό πρωθυπουργό Μοχάμεντ Σία Αλ Σουντάνι "την ανάγκη να μην επεκταθεί το πεδίο της σύγκρουσης" και κάλεσε την ιρακινή κυβέρνηση να "καταστήσει υπεύθυνους τους υπεύθυνους για τις επιθέσεις εναντίον των αμερικανικών δυνάμεων".

Οι εκκλήσεις αυτές συνάντησαν ευρεία λαϊκή και πολιτική απόρριψη. Ιρακινοί πολιτικοί ακτιβιστές απαίτησαν τη διακοπή των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την απομάκρυνση των στρατιωτικών τους δυνάμεων από το Ιράκ, ενώ ο ηγέτης του κινήματος των Σαδριστών Muqtada al-Sadr ζήτησε το κλείσιμο της πρεσβείας των ΗΠΑ στη Βαγδάτη.

Στοχοποίηση αμερικανικών βάσεων στο Ιράκ και τη Συρία

Επί του παρόντος, οι δυνάμεις των ΗΠΑ σταθμεύουν σε 22 στρατιωτικές τοποθεσίες σε όλο το Ιράκ, συμπεριλαμβανομένων δέκα κύριων βάσεων σε τοποθεσίες τόσο διαφορετικές όσο το Σιντζάρ, η Μοσούλη, η Καγιάρα, η Αλ-Τουν Κούμπρι, η Χαλάμπζα, η Μπαλάντ, η Μανσουρίγια, η Αλ-Τατζί και η Αλ-Μπαγκντάντι (Αΐν αλ-Ασάντ).

Αμερικανοί στρατιώτες είναι επίσης ανεπτυγμένοι σε τρία στρατόπεδα και άλλες βάσεις στο Κιρκούκ, στη βάση Victory Base στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Βαγδάτης - η οποία χρησιμοποιείται για διοίκηση, έλεγχο, έρευνες και πληροφορίες πληροφοριών - και στη βάση Habbaniya. Οι κατοχικές δυνάμεις έχουν δημιουργήσει σημεία συγκέντρωσης στο Albukamal στα ιρακινο-συριακά σύνορα στο Albukamal, κοντά στο στρατηγικό πέρασμα Al-Walid, και στη βάση Al-Tanf (μαζί με τις βρετανικές δυνάμεις) στο τρίγωνο των συρο-ιορδανικών-ιρακινών συνόρων.

Σύμφωνα με αναφορές των μυστικών υπηρεσιών, υπάρχουν πάνω από 22.000 στρατιωτικοί και εργολάβοι εντός των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στο Ιράκ, οι οποίοι καλύπτουν διάφορους ρόλους, όπως στρατιώτες, σύμβουλοι, εκπαιδευτές, αξιωματικοί παρακολούθησης, αναλυτές πληροφοριών, τεχνικοί και Πολεμική Αεροπορία.

Παράλληλα, οι αμερικανικές δυνάμεις διατηρούν παρουσία σε 20 βάσεις και στρατιωτικές τοποθεσίες στο εσωτερικό της Συρίας με το πρόσχημα της καταπολέμησης του ISIS και της εκπαίδευσης των ιρακινών δυνάμεων. Οι κύριες βάσεις βρίσκονται στο αεροδρόμιο της Τάμπκα, στο Ρμελάν, στην Αλ-Μαλικίγια, στο Ταλ Ταμρ, στο Φαρζέ, στη Μανμπίτζ και στην Αΐν αλ-Αράμπ.

Υπάρχουν τρεις επιπλέον στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην επαρχία Al-Hasakah και δύο στην Manbij. Περιφερειακοί ειδικοί σε θέματα στρατηγικής υποστηρίζουν πως αυτή η σημαντική ανάπτυξη αμερικανικών δυνάμεων υπερβαίνει κατά πολύ τον συμβουλευτικό ρόλο και ευθυγραμμίζεται με το ευρύτερο αμερικανοϊσραηλινό σχέδιο βαλκανοποίησης της περιοχής.

Κινητοποίηση στα σύνορα με την Ιορδανία

Εκτός από τις επιθέσεις στις αμερικανικές βάσεις στο Ιράκ και τη Συρία, πηγές ενημερώνουν το The Cradle ότι εκατοντάδες μαχητές της ιρακινής αντίστασης έχουν ήδη περάσει στη Συρία και τον Λίβανο εν αναμονή της κλιμάκωσης του περιφερειακού πολέμου. Σχετικά με αυτό, ένας στρατιωτικός αξιωματούχος από μία από τις παρατάξεις λέει:

 

"Η ιρακινή αντίσταση απέκτησε ανεκτίμητη εμπειρία στον αστικό πόλεμο και στα δύσκολα εδάφη κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων εναντίον της αμερικανικής κατοχής και του ISIS. Η πλειονότητα των αντιστασιακών κινημάτων μελέτησε λεπτομερώς το πεδίο μάχης με την ισραηλινή πλευρά και τα σημεία διέλευσης από τις χώρες που γειτνιάζουν με τα παλαιστινιακά σύνορα και αν φτάσει η ώρα μηδέν, οι Ισραηλινοί θα εκπλαγούν από την άφιξη των μαχητών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη".

Ταυτόχρονα, ιρακινές παρατάξεις έχουν κινητοποιήσει χιλιάδες άνδρες κατά μήκος των συνόρων του Ιράκ με την Ιορδανία για να πιέσουν το Αμμάν να ανοίξει το πέρασμα.

Ενώ το πλησιέστερο ιρακινό συνοριακό σημείο απέχει 550 χιλιόμετρα από την πόλη της Γάζας και 373 χιλιόμετρα από τα σύνορα Ιορδανίας-Παλαιστίνης -κάνοντας τη διέλευση δύσκολη χωρίς την έγκριση της Ιορδανίας- αυτό δεν έχει αποτρέψει πάνω από 4.000 Ιρακινούς από το να συγκεντρωθούν κοντά στα σύνορα Ιράκ-Ιορδανίας. Τα άτομα αυτά δεν είναι μόνο μέλη των αντιστασιακών παρατάξεων του Ιράκ, αλλά περιλαμβάνουν επίσης ακτιβιστές της ιρακινής κοινότητας και των φυλών από όλες τις ιρακινές αιρέσεις.

Το Cradle επισκέφθηκε πρόσφατα το συνοριακό πέρασμα Trebil (575 χιλιόμετρα δυτικά της Βαγδάτης), όπου έχει δημιουργηθεί ένας πρόχειρος καταυλισμός για χιλιάδες υποστηρικτές των Παλαιστινίων. Όπως αποκαλύπτει ο Abu Jaafar, ένας από τους διοργανωτές της καθιστικής διαμαρτυρίας:

"Αυτό το λαϊκό κίνημα πηγάζει από την αίσθηση ευθύνης απέναντι στο παλαιστινιακό ζήτημα και από την προσπάθεια να μεταφερθεί μια φωνή στον κόσμο για να δείξει την καταπίεση του παλαιστινιακού λαού και να δείξει ότι το παλαιστινιακό ζήτημα είναι ζήτημα όλων των μουσουλμάνων και όχι μόνο των Παλαιστινίων".

Ο Hassan al-Daraji, ο οποίος συμμετέχει στην καθιστική διαμαρτυρία, δηλώνει στο The Cradle ότι "οι παρόντες εδώ είναι ένα μικρό μέρος εκείνων που έχουν την επιθυμία να φτάσουν στα παλαιστινιακά σύνορα. Χιλιάδες άνθρωποι περιμένουν την ώρα μηδέν για να περάσουν τα σύνορα".

Ορισμένα φιλοδυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν προσπαθήσει να μετατρέψουν αυτό που προς το παρόν είναι μια συγκέντρωση πολιτών στα σύνορα Ιράκ-Ιορδανίας σε κάτι πιο δυσοίωνο - μια συγκέντρωση ενόπλων που προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα της Ιορδανίας. Ο Abu Jaafar απορρίπτει εντελώς τον ισχυρισμό αυτό:

"Ο στόχος της καθιστικής διαμαρτυρίας είναι η ειρηνική αλληλεγγύη και η παροχή ηθικής υποστήριξης προς τη Γάζα, καθώς η οργανωτική επιτροπή της καθιστικής διαμαρτυρίας εργάστηκε για να συγκεντρώσει δωρεές τροφίμων σε είδος με την ελπίδα να μας επιτραπεί να τα παραδώσουμε από τα σύνορα Ιορδανίας-Παλαιστίνης, και είμαστε εδώ για να προσπαθήσουμε να ασκήσουμε πίεση στη διεθνή κοινότητα".

Εν ολίγοις, οι ενέργειες των ιρακινών αντιστασιακών φατριών μετά την πλημμύρα της Al-Aqsa και την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα σηματοδοτούν μια σημαντική αλλαγή στον περιφερειακό τους ρόλο και την επέκταση των δυνατοτήτων τους.

Στοχεύοντας την εντοπισμένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ - τον κύριο υποστηρικτή και αρωγό του Ισραήλ - οι φατρίες αυτές όχι μόνο επαναπροσδιορίζουν λαϊκά τις ξένες δυνάμεις ως νόμιμους στόχους, αλλά και επιδεικνύουν πρωτοφανή άμεση στρατιωτική υποστήριξη στην παλαιστινιακή αντίσταση.