 |
| https://twitter.com/david_cameron |
Rachel Marsden - rachelmarsden.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Λίγες ώρες αφότου διορίστηκε νέος υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, ο πρώην πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον προσγειώθηκε στο Κίεβο.
Ο Κάμερον είχε ήδη στολίσει τις φωτογραφίες του προφίλ του στο LinkedIn και στο X (πρώην Twitter) στα έντονα κίτρινα και μπλε χρώματα της ουκρανικής σημαίας, κάτι που, στο νέο του ρόλο, ήταν σαν να είχε ένα προφίλ online dating μόνο για τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι - μια ανοιχτή πρόσκληση να έρθει να κάνει μια βόλτα στο γόνατο του Άγιου Βασίλη Κάμερον με τη λίστα των επιθυμιών του, ακριβώς εγκαίρως για τα Χριστούγεννα. Και ο Ζελένσκι δεν έχασε καθόλου χρόνο.
Καθώς οι δυο τους απολάμβαναν το πρώτο τους ραντεβού, ο Κάμερον επανέλαβε αποσπασματικές ατάκες από το βιβλίο με τα δυτικά θέματα συζήτησης, λέγοντας ότι η Βρετανία θα παράσχει στον Ζελένσκι "την στρατιωτική υποστήριξη που χρειάζεστε, όχι μόνο φέτος και του χρόνου, αλλά για όσο χρειαστεί".
Σίγουρα ο Κάμερον δεν άργησε να ενημερωθεί για την πλήρη δυτική ατζέντα για την Ουκρανία, καθώς ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους πρώτους πρωτοπόρους της. "Νομίζω ότι η διαδικασία ξεκίνησε υπό την πρωθυπουργία μου για την αποστολή περισσότερων στρατευμάτων σε κράτη της πρώτης γραμμής του ΝΑΤΟ- στην Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, ας μετατρέψουμε κάποιες από αυτές σε μόνιμες βάσεις", δήλωσε ο Κάμερον το 2022, συνηγορώντας υπερήφανα υπέρ της μονιμότητας για το είδος της αντιρωσικής επέμβασης του ΝΑΤΟ που συνέβαλε στην τρέχουσα σύγκρουση. Το 2015, είχε ήδη στείλει βρετανικά στρατεύματα για να εκπαιδεύσουν Ουκρανούς που παρενοχλούσαν ρωσόφωνους στο Ντονμπάς - την ίδια χρονιά που οι καναδικοί σύμμαχοι του Ηνωμένου Βασιλείου είχαν προειδοποιηθεί για νεοναζί στις τάξεις των Ουκρανών, όπως ανέφερε η Ottawa Citizen. Ο Κάμερον ήταν ένας από τους πρώτους υποστηρικτές της αντιρωσικής κουλτούρας ακύρωσης, έχοντας ηγηθεί της προσπάθειας να εκδιωχθεί η Μόσχα από την G8 το 2014.
Ο Κάμερον είχε ευτυχώς εξαφανιστεί από το πολιτικό ραντάρ από τότε που εγκατέλειψε το αξίωμα το 2016. Ως πρόεδρος του Alzheimer's Research UK, είχε αφοσιωθεί στον ευγενή σκοπό της καταπολέμησης της ανικανότητας των ανθρώπων να ανακαλέσουν τη θητεία του.
Αλλά τότε ο σημερινός πρωθυπουργός Ρίσι Σουνάκ έμεινε με μια άδεια καρέκλα στον Τιτανικό, αφού πέταξε στη θάλασσα την υπουργό Εσωτερικών Σουέλα Μπρέιβερμαν επειδή είπε ότι οι αιτούντες άσυλο ήλπιζαν να αυξήσουν τις πιθανότητές τους προσποιούμενοι πως είναι ομοφυλόφιλοι.
Αυτό έγινε λίγο πριν αποκαλέσει τις φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις "πορεία μίσους". Ο Sunak μετακίνησε τον σημερινό υπουργό Εξωτερικών στην καρέκλα της Braverman, αλλά στη συνέχεια έπρεπε να βρει κάποιον άλλο μεταξύ των 67 εκατομμυρίων πολιτών της χώρας για να καλύψει τη θέση του προσώπου της Βρετανίας προς τον κόσμο.
Έτσι, έβαλε το χέρι του στον κάδο της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας του Ηνωμένου Βασιλείου και αποφάσισε να ανακυκλώσει τον Ντέιβιντ Κάμερον. Αξίζει να θυμηθούμε πώς ο Κάμερον κατέληξε σε αυτόν τον κάδο εξ αρχής. Σε μια σπάνια στιγμή διαύγειας, έβαλε τον εαυτό του εκεί.
Σαφώς σίγουρος ότι η όλη ιδέα του Brexit από την ΕΕ θα είχε οριακή υποστήριξη, καθώς είπε στους Βρετανούς πως θα εξυπηρετούσαν τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και το Ισλαμικό Κράτος αν τολμούσαν να πάνε εκεί σε ένα δημοψήφισμα για το θέμα, κατέληξε να ποντάρει την καριέρα του σε αυτό. Και έχασε. Βγάζοντας τον εαυτό του από τη μέση με την εκκαθάριση μετά το Brexit.
Ποιος χρειάζεται το φάντασμα της Ρωσίας ή οποιουδήποτε άλλου ξένου αντιπάλου για να διχάσει τη Βρετανία, όταν ο ίδιος ο Κάμερον μπόρεσε μόνος του να δημιουργήσει κλυδωνισμούς σε όλη τη βρετανική κοινωνία που προκάλεσαν ξεκατινιάσματα μεταξύ μελών της οικογένειας για το κυριακάτικο ψητό, μεταξύ συναδέλφων στον ψύκτη του νερού και μεταξύ φίλων στην τοπική παμπ; Ανεξάρτητα από το ποια είναι η θέση του καθενός στο θέμα του Brexit, πρέπει να παραδεχτεί κανείς ότι είναι αρκετά θεαματικό κατόρθωμα για οποιονδήποτε ηγέτη να προκαλέσει τέτοια αναταραχή που τελικά άλλαξε το καθεστώς του.
Δεν είναι ότι ο Κάμερον δεν είχε μεγάλη προηγούμενη εμπειρία στην αλλαγή καθεστώτος. Επέμενε να είναι συνοδηγός μαζί με τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί στην αλλαγή καθεστώτος του πρώην προέδρου της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι. Σε ένα άλλο κατόρθωμα αυτοϊδιοκτησίας, μια επιτροπή της οποίας προήδρευσε ο ίδιος ο Κάμερον, με θέμα "Κρατική αστάθεια, ανάπτυξη και ανάπτυξη", διαπίστωσε πως ο Κάμερον και ο Σαρκοζί είχαν κάνει λάθος επιλογή. "Παραλλαγές της στρατηγικής που παραδειγματίστηκε στο Ιράκ έχουν εφαρμοστεί ξανά και ξανά. Ο συνταγματάρχης Καντάφι στη Λιβύη, ο πρόεδρος Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, ο πρόεδρος Μομπούτου στο Ζαΐρ και η καταπιεστική εξουσία στο Νότιο Σουδάν και οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν: την εκδίωξη όλων αυτών των καθεστώτων ακολούθησε η "αναδυόμενη δημοκρατία". Ωστόσο, καμία από αυτές τις κοινωνίες δε μετατράπηκε δεόντως σε ακμάζουσα δημοκρατία. Αντιθέτως, καθεμία από αυτές διαλύθηκε σε ποικίλους βαθμούς αταξίας", καταλήγει η έκθεση.
Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα συνήθιζε τότε να καυχιέται ότι η Ουάσινγκτον κατάφερε να επιτύχει τους στρατηγικούς της στόχους στη Λιβύη χωρίς να τοποθετήσει αμερικανικές μπότες στο έδαφος. Λοιπόν, ναι, επειδή τεχνικά οι ΗΠΑ είχαν αναθέσει το μεγαλύτερο μέρος του συγκεκριμένου φιάσκου στον Κάμερον και στον Σαρκοζί, ο οποίος τώρα αντιμετωπίζει μια αναμενόμενη δίκη το 2025 για τις κατηγορίες πως πήρε μετρητά από τον Καντάφι για να χρηματοδοτήσει την προεκλογική του εκστρατεία το 2007.
Ενώ λοιπόν ο Σαρκοζί μπορεί να είχε ή να μην είχε συμφέρον να τακτοποιήσει εκκρεμότητες, ποια ήταν η δικαιολογία του Κάμερον; Δεν ήταν καν σε θέση να αρκεστεί σε ένα χτύπημα στο κεφάλι από τον Ομπάμα για τις προσπάθειές του, καθώς ο πρώην ένοικος του Οβάλ Γραφείου φέρεται να γύρισε και να κατηγόρησε κατ' ιδίαν τον Κάμερον για το γεγονός ότι η Λιβύη είχε γίνει ένα "s**tshow". Ως αποτέλεσμα αυτού του χάους, η Βρετανία αντιμετωπίζει τώρα μια εισροή αφρικανών μεταναστών και διαμάχη για το γεγονός πως τους έχει αφήσει να επιπλέουν σε μια φορτηγίδα στα ανοικτά των βρετανικών ακτών. Ο ίδιος ο Καντάφι προειδοποίησε την τηλεόραση France 24 πριν από την εισβολή ότι η Γαλλία και η Ιταλία θα πλημμυρίσουν από μετανάστες. Προφανώς και το Ηνωμένο Βασίλειο. Και πρέπει να ευχαριστήσει τον Κάμερον.
Αλλά επειδή ο Κάμερον προφανώς αισθάνθηκε ότι ήταν σε τέτοιο δρόμο, αποφάσισε να βοηθήσει να ανατραπεί και η Συρία. Αρχικά, το 2013, δεν μπόρεσε να βρει αρκετή υποστήριξη στο βρετανικό κοινοβούλιο για μια άμεση επίθεση στον πρόεδρο Μπασάρ Άσαντ, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να κουνήσει ελεύθερα αρκετά ψιλά από τα πορτοφόλια των Βρετανών φορολογουμένων, ακόμη και σε μια εποχή κυβερνητικής λιτότητας, για να βοηθήσει στη χρηματοδότηση των υποστηριζόμενων από τη Δύση Σύρων ανταρτών που θα έκαναν τη βρώμικη δουλειά στην προσπάθεια να αλλάξουν το καθεστώς του Άσαντ πιο κρυφά. Ο Κάμερον προσπάθησε επίσης να πιέσει τον Ομπάμα και άλλους δυτικούς ηγέτες να γίνουν πιο επιθετικοί απέναντι στον Άσαντ.
Όλα αυτά ακούγονται σαν το είδος της αποδεδειγμένης επιτυχίας και της ισορροπημένης ικανότητας που χρειάζεται η Βρετανία αυτή τη στιγμή στις εξωτερικές της υποθέσεις.
Το μόνο που λείπει τώρα είναι η "επιτυχία" του πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας Τόνι Μπλερ στον πόλεμο του Ιράκ.
Και ξέρετε τι... Ο Μπλερ δήλωσε επίσης πρόσφατα πως είναι σε ετοιμότητα και έτοιμος να βοηθήσει στην ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα, σύμφωνα με τους Financial Times. Όλα αυτά ακούγονται σαν μια Dream Team για την παγκόσμια ειρήνη. Κρίμα που όλες οι άλλες επιλογές, όπως το να προσλάβουμε αντί γι' αυτό τους επόμενους πέντε τύπους που κατεβαίνουν από μια τυχαία στάση λεωφορείου στο Λονδίνο, έχουν προφανώς αποκλειστεί.